moeite met seks

[vivaldi]

Ik heb al best wel lang een vriend en we zijn ook al tot honk 3, maar ik heb het gevoel dat ik honk 4, dus neuken nooit haal.
Ik heb er namelijk geen goed gevoel bij/ over. Ik heb het wel ooit met hem gedaan, maar ik kreeg daarna soms een heel naar gevoel. Het is toen uit gegaan, maar nu is het al weer een hele tijd aan. We wilden rustig aan doen, maar ik heb het gevoel dat ik er nooit klaar voor ben. Ik ben vroeger misbruikt en ik denk dat dit er wel mee te maken heeft. Maar ik wil gewoon net als anderen kunnen genieten van seks. Ik voel me ook wel een beetje schuldig tegenover mijn vriend. Ik wil hem niet aan het lijntje houden.
Heeft iemand heir ervaring mee of weet iemand een tip voor me?

[Nona]

Ten eerste is dit niets om je schuldig over te voelen. Je moet precies doen waar jij klaar voor bent. Je bent intiem met je vriend, als je dan niet verder wilt zal hij dat moeten accepteren. Dat heeft niets te maken met iemand aan het lijntje houden. Je hebt toch zeker de beste bedoelingen met hem en jullie relatie!

Daarnaast denk ik dat de druk die jij voelt (terecht of onterecht) niet zo prettig aanvoelt. Vandaar misschien die weerstand, dat je je er niet prettig bij kunt voelen. Neem je tijd, ontspan je en bedenk je dat je nog een heel leven voor de boeg hebt waarin je het iedere nacht vijf keer achter elkaar kunt doen. Daar hoef je echt niet nu mee te beginnen als je niet wilt.

[LoneLover]

Ik ga me niet populairder maken met deze woorden maar lees toch maar ff voor ik gekickbant word.

Mijn huidige vriendin is zwaar misbruikt en langdurig dus ik kan me enigsinds iets voorstellen bij wat je doorstaat. Maar de enige die jij kan helpen ben jijzelf.

Wachten is volgens mij GEEN oplossing omdat het alsmaar enger wordt. Je moet in je hoofd ergens de schakelaar vinden die het slechte gevoel van sex verplaats naar de persoon die je misbruikt heeft. Het is niet de sexuele handelingen die je toen hebt meegemaakt die slecht zijn op zich, het is de persoon die het je heeft aangedaan waar je slechte gevoelens bij moeten liggen.

Je hebt dus een enorm nare ervaring door een bepaalde sexuele handeling met een bepaald iemand. De kunst schuilt erin om niet de sexuele handeling op zich als slecht te kwalifieren maar de persoon die je het heeft aangedaan. Zo is ook mijn vriendin over haar sexuele angsten overgekomen. Je moet gewoon stoppen met sex als iets 'slechts' te zien.

[AngelLena]

LoneLover schreef op 23-02-2004 @ 11:05:
Ik ga me niet populairder maken met deze woorden maar lees toch maar ff voor ik gekickbant word.

Mijn huidige vriendin is zwaar misbruikt en langdurig dus ik kan me enigsinds iets voorstellen bij wat je doorstaat. Maar de enige die jij kan helpen ben jijzelf.

Wachten is volgens mij GEEN oplossing omdat het alsmaar enger wordt. Je moet in je hoofd ergens de schakelaar vinden die het slechte gevoel van sex verplaats naar de persoon die je misbruikt heeft. Het is niet de sexuele handelingen die je toen hebt meegemaakt die slecht zijn op zich, het is de persoon die het je heeft aangedaan waar je slechte gevoelens bij moeten liggen.

Je hebt dus een enorm nare ervaring door een bepaalde sexuele handeling met een bepaald iemand. De kunst schuilt erin om niet de sexuele handeling op zich als slecht te kwalifieren maar de persoon die je het heeft aangedaan. Zo is ook mijn vriendin over haar sexuele angsten overgekomen. Je moet gewoon stoppen met sex als iets 'slechts' te zien.

Da's natuurlijk wel wat makkelijker gezegd dan gedaan. Daar weet ik alles van. Maar ik ben het gedeeltelijk wel eens met jou post. Alleen het stuk: niet wachten, nee. Daarmee kan ik het niet eens zijn.
EERST van die angst afkomen. Lukt dat je niet alleen, zoek hulp, desnoods professionele hulp. Sommige mensen kunnen het alleen overwinnen, anderen hebben hulp nodig. Zoeken ze dit niet, dan zullen ze idd nooit gewoon lekkere sex kunnen hebben.

Blijf je doorgaan zoals je nu gaat, zet je alles aan de kant en ga je toch door, zal je ook nooit de accosiatie met sex: lekker kunnen maken.

[vivaldi]

Ja het is idd zo dat ik (onbewust) moeite heb met de handeling opzich. Had ik nog niet zo over nagedacht. Dank je wel.
Maar misschien voel ik ook wel een druk idd. Dus misschien moet ik nog maar even wachten en daarna gewoon op mijn tanden bijten en me eroverheen zetten. Mijn vriend is heel lief en hij wacht ook zeker wel op me, maar toch vind ik het vervelend voor hem. Misschien zet ik er zelf daarom wel een beetje druk op. Zal ik eens mee ophouden.

[vivaldi]

AngelLena schreef op 23-02-2004 @ 11:32:
Da's natuurlijk wel wat makkelijker gezegd dan gedaan. Daar weet ik alles van. Maar ik ben het gedeeltelijk wel eens met jou post. Alleen het stuk: niet wachten, nee. Daarmee kan ik het niet eens zijn.
EERST van die angst afkomen. Lukt dat je niet alleen, zoek hulp, desnoods professionele hulp. Sommige mensen kunnen het alleen overwinnen, anderen hebben hulp nodig. Zoeken ze dit niet, dan zullen ze idd nooit gewoon lekkere sex kunnen hebben.

Blijf je doorgaan zoals je nu gaat, zet je alles aan de kant en ga je toch door, zal je ook nooit de accosiatie met sex: lekker kunnen maken.

Ja ik heb zelf ook al over nagedacht om hulp te zoeken, maar ik zou niet weten waar. En een psycholoog kost me te veel en mijn ouders hoeven er ook niet van te weten. Dus dat ligt een beetje moeilijk.

[AngelLena]

vivaldi schreef op 23-02-2004 @ 11:37:
Ja ik heb zelf ook al over nagedacht om hulp te zoeken, maar ik zou niet weten waar. En een psycholoog kost me te veel en mijn ouders hoeven er ook niet van te weten. Dus dat ligt een beetje moeilijk.

Al klop je alleen al aan bij het RIAGG, de informatie die je daar te gehore brengt valt onder beroepsgeheim. Die kunnen jou doorsluizen naar instanties die hetzelfde beroepsgeheim hebben die ook nog gedekt worden door een verzekering. Noodzakelijke hulpverlening kost jou namelijk helemaal niets.

[vivaldi]

ja, ik zit nu nogal in de knoei met de verzekeringen, maar als ik over een tijd weer goed verzekerd ben en er nog steeds zo mee zit ga ik dat maar doen ook. DAnk je wel voor de steun.

[Lorelei]

Heb je het er al met je vriend over gehad? Dat lost misschien het probleem niet op, maar dan weet hij het tenminste (en zal hij het begrijpen), hoef jij je niet meer schuldig te voelen en misschien kunnen jullie samen kijken hoe je er het beste mee om kan gaan.

[vivaldi]

ja heb ik gedaan ja...
Maar hij kan het zich niet voorstellen volgens mij. Hij wist niet wat ik ermee moest doen en vroeg of ik het er niet met mijn moeder over kon hebben of zo, maar ja die wil ik het niet vertellen dus...
En juist omdat hij zo lief is en zegt dat hij gewoon voor mij wacht voel ik me een beetje stom misschien. Soms heb ik gewoon het gevoel dat hij wel iemand beters kan krijgen, die niet zo'n probleem heeft. EEn beetje onzekerheid misschien

[Midget]

hoelang wou je dit volhouden?

[vivaldi]

Midget schreef op 23-02-2004 @ 14:03:
hoelang wou je dit volhouden?

Wat bedoel je?

[Lorelei]

vivaldi schreef op 23-02-2004 @ 13:46:
ja heb ik gedaan ja...
Maar hij kan het zich niet voorstellen volgens mij. Hij wist niet wat ik ermee moest doen en vroeg of ik het er niet met mijn moeder over kon hebben of zo, maar ja die wil ik het niet vertellen dus...
En juist omdat hij zo lief is en zegt dat hij gewoon voor mij wacht voel ik me een beetje stom misschien. Soms heb ik gewoon het gevoel dat hij wel iemand beters kan krijgen, die niet zo'n probleem heeft. EEn beetje onzekerheid misschien

Ik kan het me helemaal voorstellen hoor maar doe jezelf en je vriend een plezier en maak je daar nou geen zorgen over. Hij blijft niet voor niets bij je. Het is, denk ik, wel een goed idee om te gaan kijken wat je hier nou aan kan doen. Bijvoorbeeld hulp inderdaad.

Oh en.. misschien is dit te persoonlijk hoor, maar waarom wil je het per sé stil houden voor je moeder?

[Midget]

hoelang wou je het volhouden om nix met je vriendje te doen?
ik bedoel...
je zit blijkbaar ergens mee...

als jij zegt hoelang je het vol wilt houden
dan kan ik vervolgens vragen wat er dan anders is geworden in de tijd tussen het nog niet "weer" willen doen met je vriendje en het wel willen. en dan weet je gelijk wat het is. en dat is wel handig, aangezien je alleen aan iets kunt werken als je weet wat het probleem is.

[juno]

Dit is helaas niet iets wat vanzelf overgaat als je maar lang genoeg wacht. Wil je dat dit je hele leven gaat voortduren? Want dit mag je je vriend ook niet aandoen. Hij houdt van je en wil met je vrijen, maar jij krijgt er een naar gevoel bij als hij wat meer doet. Leuk voor hem!

Je moet echt hulp gaan zoeken. En er met je moeder over praten lijkt mij zelfs stap 1. als je het er met haar al niet over kunt hebben...je bloedeigen moedertje. Tenzij het je bloedeigen vadertje is geweest, dan kan ik me voorstellen dat je haar dat wilt besparen.

Therapie moet. Alleen, en samen met je vriend, die moet erbij betrokken worden.

[vivaldi]

Midget schreef op 23-02-2004 @ 14:15:
hoelang wou je het volhouden om nix met je vriendje te doen?
ik bedoel...
je zit blijkbaar ergens mee...

als jij zegt hoelang je het vol wilt houden
dan kan ik vervolgens vragen wat er dan anders is geworden in de tijd tussen het nog niet "weer" willen doen met je vriendje en het wel willen. en dan weet je gelijk wat het is. en dat is wel handig, aangezien je alleen aan iets kunt werken als je weet wat het probleem is.

Totdat ik met plezier 'het' met hem kan doen, zonder daar een naar gevoel achteraf bij te hebben.

[vivaldi]

juno schreef op 23-02-2004 @ 14:18:
Dit is helaas niet iets wat vanzelf overgaat als je maar lang genoeg wacht. Wil je dat dit je hele leven gaat voortduren? Want dit mag je je vriend ook niet aandoen. Hij houdt van je en wil met je vrijen, maar jij krijgt er een naar gevoel bij als hij wat meer doet. Leuk voor hem!

Je moet echt hulp gaan zoeken. En er met je moeder over praten lijkt mij zelfs stap 1. als je het er met haar al niet over kunt hebben...je bloedeigen moedertje. Tenzij het je bloedeigen vadertje is geweest, dan kan ik me voorstellen dat je haar dat wilt besparen.

Therapie moet. Alleen, en samen met je vriend, die moet erbij betrokken worden.

Nee idd je hebt helemaal gelijk, daarom wil ik er nu ook iets aan doen, ik moet alleen nog een beetje op de goede weg gebracht worden. Ja daarom ik vind het ook niet fijn voor hem.

Nou het is gelukkig niet mijn vader, maar wel familie en als ik het dan tegen mij moeder zou vertellen zou ze dat ook weer aan mijn vader vertellen en die wil er dan een zaak van gaan maken of zo. Daar heb ik helemaal geen zin, helemaal omdat die moeder van die jongen het ook al niet makkelijk heeft en hier natuurlijk nog niks vanaf weet. Hij heeft ook al heel lang een vriendin nou.
Bovendien is mijn moeder erg broos en gevoelig. Ze zou zich zoiets erg aantrekken, omdat ze die jongen op me heeft laten passen.

Ja ik denk dat ik dat ook uiteindelijk ga doen

Dank jullie wel voor jullie reacties
WEet iemand misschien nog een site waar meer van dit soort mensen komen?

[juno]

Ik weet geen sites, maar ik vind het wel heel goed van je dat je de eerste stap al gezet hebt. Vaak is toegeven dat je een probleem hebt moeilijker dan het oplossen van het probleem zelf.

Verder valt het bij jou nog mee, geloof ik: jullie kunnen wel tot honk drie zonder dat jij je naar gaat voelen. Er zijn er genoeg die niet verder willen dan knuffelen, en bij de eerste tekenen van sexuele opwinding bij hun partner helemaal in de stress schieten. Meisjes die absoluut niet willen dat hun vriend aan hun borsten, billen of buik zit, laat staan tussen hun benen komt. Ook die komen er met therapie en een lieve partner vaak weer uit, dus met jou zal het ook echt wel gaan lukken.

Veel succes ermee. En toch maar zeggen he, aan je moeder. Desnoods noem je geen namen.

[juno]

Omdat het helpt als je er voor uit kunt komen dat het gebeurd is. Omdat jij je er niet voor hoeft te schamen, omdat dat vreselijke geheim van je schouders afmoet. En wie beter dan je eigen moeder?

[vivaldi]

ja het probleem daarmee is eigenlijk ook dat ik niet de enige ben die hierbij betrokken is. Mijn zus namelijk ook. Ik weet niet wat zij ervan vindt. Zal ik haar eens vragen. Ik denk namelijk dat zij ook liever neit heeft dat onze moeder ervan weet.
En eigenlijk weet ik ook zeker dat mijn vader er dan een probleem van gaat maken en dat wil ik niet. Wat moet ik daar nou mee doen?

[snarl]

je moet niet denken dat het jóúw schuld is dat je vader er een probleem van gaat maken. dat is de schuld van degene die jou en je zus dat soort dingen aandoet.
en verder, ik denk dat je vader het (waarschijnlijk) wel begrijpt als je vraagt of hij er niet zon groot probleem van wil maken.

iig, veel sterkte, ik hoop voor je dat t goedkomt.

[AngelLena]

vivaldi schreef op 23-02-2004 @ 16:14:
ja het probleem daarmee is eigenlijk ook dat ik niet de enige ben die hierbij betrokken is. Mijn zus namelijk ook. Ik weet niet wat zij ervan vindt. Zal ik haar eens vragen. Ik denk namelijk dat zij ook liever neit heeft dat onze moeder ervan weet.
En eigenlijk weet ik ook zeker dat mijn vader er dan een probleem van gaat maken en dat wil ik niet. Wat moet ik daar nou mee doen?

Ik denk dat je vader groot gelijk heeft als ie er zaak van gaat maken! Misbruik mag noit en te nimmer ongestraft gaan! Als ik de kans en de mogelijkheden had had ik nu ook zaak gemaakt, maar ik kan het niet. Jij kan het wel! Het mag dan wel familie zijn, maar familie die zo ziek in't hoofd is zou ik al niet meer beschouwen als familie. Wil je dat het nog meer mensen uit je familie overkomt? Nee toch? Dan zou ik het idd wel vertellen aan je pa, hoe moeilijk het ook is, verzoek hem wel om het even rustig te houden tot jij hulp hebt en dan kan hij er zaak van gaan maken.

[vivaldi]

Ja misschien wel, maar ik kijk daar heel anders tegen aan. Ik vind het niet goed wat hij gedaan heeft, maar ik vind het ook moeilijk om hem te straffen daarvoor, omdat ik het me aan de ene kant wel kan voorstellen. Klinkt misschien heel stom, maar ik zie het als een eenmalige fout die hij in zijn jeugd (puberteit zo ongeveer) heeft gemaakt en die hij nu vast wel inziet. Het was ook niet zo dat ik nou echt tegenstribbelde, waar ik me nu erg voor schaam. MIsschien had hij daardoor niet door dat dat niet kon. Hij had vast niet door dat ik daar nog veel te jong voor was en dat ik niet wist wat er met me gebeurde. Ik weet niet, maar ik vind het moeilijk om hem daar nou echt de schuld van te geven. Ik weet niet of jullie het je kunnen voorstellen. Ik heb er namelijk wel over nagedacht, maar ik acht de kans heel klein dat hij het ooit nog eens zou doen.
Misschien kunnen jullie me er meer van overtuigen dat dat het beste is wat ik kan doen, want ik ben nu vast heel subjectief. En waarschijnlijk is dat toch de beste optie.
Maar ik had trouwens ook iets gehoord van dat het na zoveel jaar niet meer kan. WEten jullie daar iets vanaf? Na je 12e heb je nog maar 4 jaar of na zoveel jaar dat het gebeurt is moet je het aankaarten en daarna gaat het niet meer of zoiets...

Verjaringstermijn bedoel je? Ik weet niet precies hoelang dat is voor misbruik, maar ik denk dat je dat wel kan uitzoeken. Ik neem aan dat dat vast wel ergens op internet staat . Maar ik denk dat je niet bang moet zijn om er een zaak van te maken. Als hij toen een puber was, had hij toch moeten weten dat wat hij heeft gedaan niet kan en niet mag! Spreek je die jongen eigenlijk nog wel eens? Ik weet niet of het een plan is, maar kan je hem er niet mee confronteren? En ik zou het ook in ieder geval tegen je ouders zeggen. Je moet het toch aan iemand kwijt denk ik, professionele hulp lijkt me ook een goed plan. Het is iets dat je moet verwerken, en ik denk dat je dat nog niet hebt gedaan. Ik denk dat je vriend het wel begrijpt, zoals je zelf al aangeeft, dat hij gewoon geduld moet hebben. Het is misschien moeilijk voor hem (ook voor jou), maar het is niet jouw "schuld".

Succes .

[D-sire]

Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom je hem niet geheel als schuldig kan beschouwen. Het is volgens mij heel logisch dat je niet tegenstribbelde omdat je gewoon nog te jong was om te beseffen wat er gebeurde. Ik denk dat wanneer die jongen ermee geconfronteerd wordt (en hopelijk zijn schuld inziet) het voor jou makkelijker wordt je eroverheen te zetten. Dat is dan een eerste stap in een soort 'verwerkingsproces'.. Ik denk namelijk dat je een groot gedeelte van die ervaring nog lang niet verwerkt hebt en dat dat ook de oorzaak is van de problemen die je nu in je eigen relatie tegenkomt. Misschien heeft hij er nu ook wel verschrikkelijk veel spijt van en had hij dat eerder niet, ik zou proberen daar eerst achter te komen.
Heel veel sterkte meid

[vivaldi]

Frederiek schreef op 24-02-2004 @ 08:55:
heeft gedaan niet kan en niet mag! Spreek je die jongen eigenlijk nog wel eens? Ik weet niet of het een plan is, maar kan je hem er niet mee confronteren? En ik zou het ook in ieder geval tegen je ouders zeggen. Je moet het toch aan iemand kwijt denk ik, professionele hulp lijkt me ook een goed plan. Het is iets dat je moet verwerken, en ik denk dat je dat nog niet hebt gedaan. Ik denk dat je vriend het wel begrijpt, zoals je zelf al aangeeft, dat hij gewoon geduld moet hebben. Het is misschien moeilijk voor hem (ook voor jou), maar het is niet jouw "schuld".
Succes .

Nee gelukkig zie ik hem eigenlijk nooit meer. Verre familie, gelukkig. Ik heb hem wel nog een keer laatst gezien. Ik schaamde me rot, maar probeerde heel nonchalant over te komen. Ik probeerde aan hem af te lezen hoe hij erover dacht, maar hij deed net alsof er helemaal niks gebeurd was. Misschien ook wel logisch als je vriendin en de moeder van je vriendin in de buurt is.

[x-spekkie-x]

Frederiek schreef op 24-02-2004 @ 08:55:
Verjaringstermijn bedoel je? Ik weet niet precies hoelang dat is voor misbruik, maar ik denk dat je dat wel kan uitzoeken.

12 jaar dacht ik zo
Hier een heel begrijpelijke tekst over seks en de wet (leeftijd en misbruik included).

Mijn mening: niet meteen beginnen aan sex om er overheen te komen. Al is het wél waar dat er altijd een kleine angst blijft waar je jezelf toch overheen moet zetten. Bij mij heeft het geholpen om stapje voor stapje verder te gaan. In mijn tempo!
Jouw vriend is heel geduldig en lief! Hij wil op je wachten tot jij er klaar voor bent. Ga je dan niet schuldig voelen! Als hij dat niet wilde was hij allang weg. En als hij wel op je wilt wachten dan heb je nog zat tijd in de toekomst!

Toch denk ik dat professioneel praten met een hulpverlener (RIAGG) wel degelijk effect heeft. Dan kun je zelf ook alles op een rijtje zetten en het eventueel relativeren

Sterkte meid

[JCG]

Mijn vriendin is verkracht, dus ik weet ongeveer hoe erg dat is. Maar niets doen wat jij niet wilt.

offtopic: Over 2 jaar is die klootzak vrij, dan is die voor mij

[Cerberus]

vivaldi schreef op 23-02-2004 @ 13:27:
ja, ik zit nu nogal in de knoei met de verzekeringen, maar als ik over een tijd weer goed verzekerd ben en er nog steeds zo mee zit ga ik dat maar doen ook. DAnk je wel voor de steun.

Kijk eens op www.shsm.nl (stichting hulpverlening seksueel misbruik). Deze organisatie geeft je gratis hulp. Je kan er naar bellen, om alleen te praten, maar je kan ook een afspraak maken. Je kunt er maximaal 10 gratis gesprekken krijgen.
Mijn vriendin gaat er ook heen en die er er heel positief over. Mocht je daarna nogsteeds problemen hebben en je verzekering op orde hebben kun je alsnog ergens anders hulp zoeken. Maar nu hoef je in ieder geval daar niet op te wachten.
Sterkte verder.

[Cybersniff]

Je moet alleen seks hebben als je er ook plezier aan beleeft. Als dat 'onderdeel' ontbreekt kun je beter wachten. En ik vind dan weer dat hij daar gewoon begrip voor moet hebben zeker als het ook nog betreking heeft op het verleden