Verhalen, maximaal 30 zinnen, met een typische wending:

Internationalist · **04-03-2002, 07:49**

Hier zit ik dan, alleen. Terug kijkend naar een spoor van ellende, wachtend op de trein. M'n zonden overdenkend rollen de tranen over mijn wangen en ik voel me diep ongelukkig. In de verte hoor ik de trein al aankomen en ik bereid mezelf voor op wat komen gaat. De kleine lichten in de verte worden steeds ietsje groter en de trein is nu al herkenbaar. M'n hart gaat steeds sneller te keer en ik besef dat ik niet meer terug kan, ik heb een keuze gemaakt. Deo maakt plaats voor angstzweet, iets dat menig persoon niet waardeerd. De terin is nu nog slechts een minuut van mij verwijderd en ik sluit m'n ogen. Diep nadenkend hoor ik de piepende remmen van de trein, ik kijk op en zie hoe de trein net op tijd stopt. De duren schieten open, en daar, in de tweede deur opening staat ze. Ik ben blij dat ik gebleven ben

wil meer verhaaltjes

Internationalist · **04-03-2002, 10:24**

Citaat:

~Golvend Badeendje~ schreef:
Op een grauwe maandagochtend kom ik tot de conclusie dat ik het niet meer weet. Alles is kut.

Internationalist · **06-03-2002, 06:58**

Citaat:

~Golvend Badeendje~ schreef:

Op diezelfde maandag kom ik tot de conclusie dat niemand te vertrouwen is. Wat zijn vrienden ?

Op z'n minst personen die je kan vertrouwen. Idd, je zei het eigenlijk al, vrienden zijn meestal een illusie. Sorry

.

Internationalist · **06-03-2002, 07:19**

Citaat:

~Golvend Badeendje~ schreef:
DAt blijkt wel weer. Maar een lichtpuntje,tegelijkertijd weet je aan wie je wat hebt.DAT zijn vrienden

Weer wat geleerd

Natuurlijke selectie kan geen kwaad. Beter 1 vriend, dan 10 die t pretenderen te zijn. Versla ze!

bubbeltjes · **06-03-2002, 07:52**

Ik snap niet helemaal wat je nou wil met deze topic, maar goed, t gaat om verhalen dus ik verplaats hem.

--> Kunst & Literatuur

^AmArU^ · **06-03-2002, 07:56**

Citaat:

Internationalist schreef:
Hier zit ik dan, alleen. Terug kijkend naar een spoor van ellende, wachtend op de trein. M'n zonden overdenkend rollen de tranen over mijn wangen en ik voel me diep ongelukkig. In de verte hoor ik de trein al aankomen en ik bereid mezelf voor op wat komen gaat. De kleine lichten in de verte worden steeds ietsje groter en de trein is nu al herkenbaar. M'n hart gaat steeds sneller te keer en ik besef dat ik niet meer terug kan, ik heb een keuze gemaakt. Deo maakt plaats voor angstzweet, iets dat menig persoon niet waardeerd. De terin is nu nog slechts een minuut van mij verwijderd en ik sluit m'n ogen. Diep nadenkend hoor ik de piepende remmen van de trein, ik kijk op en zie hoe de trein net op tijd stopt. De duren schieten open, en daar, in de tweede deur opening staat ze. Ik ben blij dat ik gebleven ben

wil meer verhaaltjes

het is wel erg hoe je een bestaand verhaal zo om kunt draaien en een ander einde kuntgeven

06-03-2002, 07:52
bubbeltjes	Ik snap niet helemaal wat je nou wil met deze topic, maar goed, t gaat om verhalen dus ik verplaats hem. --> Kunst & Literatuur

Advertentie