Wat moet ik doen????

[lso]

Een tweetal jaar geleden leerde ik een jongen kennen, het klikte in de zin van.. we vonden elkaar gewoon leuk.. we zijn toen een aantal avonden weggeweest maar plots liet hij nog erg weinig horen, hij was iemand tegengekomen.. en ging een relatie aan met dat meisje.

In november vorig jaar kreeg ik plots een smsje 'belle, het gaat niet goed, ze is voortdurend weg, verzwijgt dingen, ik moet voor alles instaan, communicatie is niet goed maar.. waarom hebben we dan samen voor een kind gekozen' .. *shock*

Hij begreep als ik niet zou reageren omdat hij plots contact had verbroken.. ik hoopte niet naïef te zijn maar wilde hem graag helpen. Eind december kwam het uit dat ze gergeld was vreemdgegaan met n goeie vriend van hen. Hij kon dit niet aanvaarden omdat ze trouwens bleef liegen en de relatie liep ten einde.

Ze hadden idd een kind.. door ziekte had ze de pil bij t 'overgeven' uitgegooid. Hij had haar toen voor de keuze gesteld: 'of je houdt het en we voeden het samen op' of je aborteert omdat je denk dat je die verantwoordelijkheid niet aankunt, teveel wil genieten van je leven enz' Ze koos ervoor.

Deze week hebben we voor teerst afgesproken, ik moest eraan wennen, maar hij was net bij me en ratelde het hele verhaal door.. t deed m deugd.

Gisteren echter vertelde ik thuis iets 'van hem en de situatie' omdat ik ermee bezig ben. Een van mijn ouders is razend omdat ik contact heb met iemand met een kind, contact betekent voor hen onmiddellijk 'relatienaderend' wat niet zo is.. Er wordt danook niet meer gesproken met me en als er al iets wordt gezegd is het enorm kort.. ik weet niet wat doen ik doe toch helemaal niets verkeerd..?


xje

[Alistar]

Nee je doet niks verkeerd, misschien dat jouw ouders bang zijn dat het net zo zal lopen als met die jongens zn vorige relatie. Ga gewoon eens rustig dr voor zitten met je ouders en vraag ze waarom ze het zo erg vinden, zeg dat je echt niet denkt aan n relatie met hem, dat je gewoon vrienden bent en dat hij iemand nodig had om zn gevoelens mij kwijt te kunnen. Klinkt allemaal heel redelijk dacht ik zo.
Suc6

[Bertram]

Ik sluit mij helemaal aan bij Skittles, je doet helemaal niks verkeerd. Alleen is het denk ik wel verstandig om wel goed in de gaten te houden hoe het contact verloopt, het kan namelijk best zo zijn dat als je veel contact met die jongen gaat hebben dat of hij of jij meer gevoelens krijgt zeg maar. Niet dat je dat persee moet vermijden, maar je moet denk ik wel voor jezelf duidelijk hebben wat jijzelf ervan wil. Sterkte

[lso]

dank je

maar net omdat ik er niet over kan babbelen is het zo'n probleem..

ik trek miserie aan, t zal toch wat worden, en dat moeten ze niet weten, ik mag er niet mee weg, hij moet maar naar zijn vrienden gaan met zijn situatie..

ik weet dat ik strenge ouders heb.. ik weet ook dat ze me willen beschermen maar die jongen heeft niets verkeerds in zich..

Beetje raar nie? Dat hij contact met jou zoekt na iets van 2 jaar was t? Hij heeft toch wel vrienden/familie neem ik aan om mee te praten... Najah, maakt ook niet zoveel uit... Tgaat nu om wat anders... Je vraagt je af wat je ermee moet toch? Ik denk dat je een beetje afstand moet houden... Dat je zelf niet contact met hem gaat zoeken bijvoorbeeld met van... "hoe gaat t nu met je?" Ik denk gewoon dat je hem maar even op zn nummer moet zetten... Sorry, t klinkt hard... Maar na zo'n lange tijd ff zn probs op jouw matje gooien... Dat is geen stijl vind ik...

[Bertram]

Ook is het zo, ondanks dat je niets verkeerd doet, dat het de vraag is of jij de meest aangewezen persoon bent om hem te helpen. Afgezien van of het stijl is dat ie bij jou komt met zijn problemen, zijn er waarschijnlijk mensen die zowel hem als de situatie beter kennen en dus waarschijnlijk beter geschikt zijn om hem te helpen. Je moet rekening houden met de mogelijkheid dat ie jou alleen maar hierover benadert omdat hij jou toch terug wil of iets dergelijks. Of het zo bezien verstandig is contact met hem te houden is dan de vraag, maar dat moet je voor jezelf beslissen.

[lso]

hij vertelde me dat hij de eerste was aan wie hij dacht omdat hij weet (ik ben idd zo) dat ik altijd oor heb naar wat anderen me willen zeggen en daarnaast dat hij door zijn 'serieuze relatie' eigenlijk niet echt meer contact had met vrienden van eerder..

aangezien ik dat nu wel herken bij andere vrienden van me, kan ik dat begrijpen..

Ik denk dat je ouders gewoon bang zijn dat je je toekomst "verpest" als je een relatie zou krijgen met iemand met een kind. Nie geheel onbegrijpelijk, vanuit je ouders gezien. Probeer ze duidelijk te maken dat je hem alleen wil helpen, en geen relatie met hem wil. Als ze dat niet willen geloven zullen ze er vanzelf wel achterkomen dat je echt geen relatie met hem hebt/ wil

[Bertram]

Tsja het is je eigen keuze. Opzich kan het niet veel kwaad denk ik, als je maar wel voor jezelf duidelijk houdt wat jouw en zijn gevoelens zijn, en wat er gebeurt als er toch meer gevoelens bovenkomen. Maar ik moet wel zeggen dat ook wel wat afhangt van je leeftijd, die staat er namelijk nie bij. Als je nog onder de 18 bent kan ik me je ouders standpunt wel iets beter voorstellen, om eerlijk te zijn.

Wat Bertram zegt, je ouders reactie ligt natuurlijk ook aan je leeftijd. Ik denk dat mijn vader ook iets zou hebben 'zo'n vent met mijn meisje! ben je helemaal betoeterd!!"
Maar verder ik het helemaal niet verkeerd dat je hem probeerd te steunen, alleen omdat je hem eerder al leuk vond kun je die gevoelens weer krijgen... en dat helpt de hele zaak niet zo.

[lso]

Hij is 23 ik 21... ik studeer nog ben trouwens ook van t principe dat ik dat nooit zou kunnen ik studeren, hij werken en n kind.. maar gevoelens en vooral vriendschap heb je niet altijd onder controle.. ik kijk echt niet vooruit.. maar.. tja

[Bertram]

Oh nou dan neem ik mijn post van daarstraks terug Dan moet je het prima voor jezelf kunnen regelen. Tsja ik denk eigenlijk dat het iets is wat je puur voor jezelf moet beslissen. Zoals we al vaker zeiden, gevoelens zijn het gevaar hier, en als ik jou zo hoor ben je er ook niet heel erg van overtuigd dat je niks voor hem voelt. Het is echt puur je eigen keus wat je daarmee wilt doen. Maar besef wel dat je helemaal niet verplicht bent om er voor hem te zijn. Het zijn toch zijn problemen, hoe hard dat mischien ook klinkt.