Praten helpt volgens mij niet meer...

Mijn vriend en ik zijn 11 maanden samen. De eerste week zag ik hem elke dag, dit veranderde al gauw naar 4, 3 en tot slot 2 keer per week.
Hij is afgelopen jaar voor 3weken meegeweest naar Italie met mij, mn broertje en mijn ouders . Als hij toen niet mee was geweest was het nu allang uit geweest, want toen leerde ik hem pas echt kennen. Maar dat doet er eigenlijk niet zo toe.
Het komt erop neer dat ik hem pas aan durf te spreken op zn gedrag sinds de vakantie. We hebben al vele keren op 'de bras' afgesproken omdat me iets dwars zat aan hem. De eerste paar keren wisselde de gesprekken nogal van onderwerp, maar de laatste tijd gaat het steeds over hetzelfde, namelijk intresse tonen.
Bellen als ik een toets heb gehad, of terug smsen ookal is het langer dan 10 min geleden dat ik je gesmst heb. Vragen hoe het met mij gaat. Zelf ook gewoon bellen of ik zin heb om iets te doen, weer een keer naar de film, of iets anders dan maar elke zondag en woensdag op bed klef doen en TV kijken.
En dus niet zoals het nu gaat, dat ik wel bel als hij examens heeft gehad, terug smsen hoef ik niet te doen want hij smst nooit tot zeer weinig (en dan bedoel ik niet 1 smsje per week maar gewoon echt nooit meer) Niet dat ik maar steeds vraag wat hij gedaan heeft, en niet vragen wat ik gedaan heb, alles wat ik verzin afzeiken. Dat wil ik dus allemaal niet.
Nu heb ik hem er verschillende keren op aangesproken, en er waren nog wat dingen (kom ik misschien zo op terug) en de eerste paar keer ging het dan even goed, 1 weekje, misschien 2.
Maar nu sinds de laatste keer dat ik hem erop aansprak (wat nu bijna 3 weken geleden is) is er helemaal niets veranderd. Misschien is het nog wel erger geworden ook. De laatste keer heb ik ook gezegt dat ik niet weet hoelang ik het nog kan als hij er niet wat meer energie in onze relatie steekt. Hij huilen (mn broekie, want dat blijft ie) en mooie praatjes als: 'Ik wil je echt niet kwijt' Ik ben dan meteen weer om en neem hem weer mee naar huis. En dat weet hij.
Nu lijkt het misschien of ik heel veel van hem eis, maar volgens mij hoort een relatie van 2 kanten te komen.
En niet al het initiatief van mij. Want het is echt niet overdreven. De laatste keer dat hij me belde kan ik me niet meer herinneren, de laatste sms stamt van ongeveer een 2 maanden terug nadat ik hem overladen had met smsjes. De laatste keer dat we naar de film gingen kwam van mijn kant en is ook alweer lang geleden.
Ik was heel erg blij toen hij een keer serieus vroeg hoe het nu met me ging, maar das ookalweer een tijdje terug.

Dat is 1. Misschien vinden jullie het niets, maar ik vind het vervelend dat ik het idee heb dat al het initiatief van mijn kant komt.
Daarbij is hij vrij negatief, als ik straal van iets wat ik echt heel leuk vind is hij de eerste die zegt: nee, gadveredamme... En even later is het dan, neejoh geintje. Maar voor mij is de lol er dan al af.
Hij praat ook erg weinig, hij heeft misschien in die 11 maanden me 2 keer aangesproken op iets wat hij niet leuk vind (en dat was op het moment dat ik hem had gebeld), terwijl ik merk als hij iets niet zo leuk vind. Ook als ik mn verhaal doe reageert hij vaak met ja, nee en tuurlijk.
En kan ook nooit iets extra's, zo zien we mekaar standaard elke woensdag en zondagavond. Maar nu was ik afgelopen dinsdag jarig, en dan vind hij volgens mij dat hij dat niet woensdag hoeft te komen. Er word nooit iets overlegt, of mij verteld als hij liever niet komt, of iets anders gaat doen, belt hij gewoon helemaal niet. (zodoende heb ik hem woensdag maar gebeld en toen wilde hij net naar bed gaan, van geen kwaad bewust) En dit alles gebeurt niet 1 keer (want als ik iets geleerd heb bij hem is het wel dat ik niet na 1 keer meteen op mn achterste benen moet staan) het gebeurt regelmatig.

Ik voel me zo'n verschikkelijke zeur, vooral omdat ik dus nu echt het idee heb dat het voor niets is.

Klinkt allemaal heel erg negatief, en dat is het ook want ik zit er echt mee. Het gaat er allemaal om hoe hij is als we NIET bij mekaar zijn, want over het algemeen (95% van de tijd) is het gewoon heel gezellig en lief ect.

Mijn vraag is dus of ik nog een keer met hem moet praten, het af moet wachten of hem voor het blok zetten. Want ik weet niet hoe ik bij hem moet doordringen...

misschien vragen hoe hij 'ons' ziet ofzo (ik doe maar een gooi)

tis een beetje een langer verhaal dan verwacht maar ik hoop dat jullie me op weg kunnen helpen.

Alvast bedankt...

[Faery]

Een keertje flink vreemdgaan zal 'm wel wakker schudden.

Ik heb het idee dat hij graag alleen is... Met hem praten heeft niet echt zin, misschien kan je met iemand anders praten die het hem wel duidelijk kan maken (iets als.. je moet echt meer interesse tonen in haar... anders raak je haar echt kwijt)

Kijk je moet zelf kijken wat je wil, maar het lijkt me wel duidelijk dat je ervoor moet zorgen dat hij het begrijpt. Zolang hij het niet begrijpt en niet wil veranderen dan blijft het zo, ik weet niet of jij daar mee kan leven?

Alex schreef op 04-03-2004 @ 23:19:
Ik heb het idee dat hij graag alleen is... Met hem praten heeft niet echt zin, misschien kan je met iemand anders praten die het hem wel duidelijk kan maken (iets als.. je moet echt meer interesse tonen in haar... anders raak je haar echt kwijt)

Kijk je moet zelf kijken wat je wil, maar het lijkt me wel duidelijk dat je ervoor moet zorgen dat hij het begrijpt. Zolang hij het niet begrijpt en niet wil veranderen dan blijft het zo, ik weet niet of jij daar mee kan leven?

hij is ook graag alleen, maar dan moet je niet een 'relatie' aangaan. Daarbij heeft hij wel altijd tijd voor zn vrienden, tenminste ik hoorde van zn beste vriend dat hij daar nu ook weer zit...

[Fade of Light]

hmm enige gelijkenis met een relatie uit het verleden....lijkt vrij veel op elkaar. Als je bij elkaar bent is er vaak niks aan de hand, maar als je niet bij elkaarbent, dan is die ander een wildvreemde die je niet durft aan te spreken (bij wijze van, dat was beeldspraak)... Naja het eindigde ook vrij snel en dat was maar beter ook Dus ja kheb niet echt tips, behalve dat je voor jezelf goed duidelijk meot maken wat je wil en wat je toch wel minimaal verwacht van de ander in je relatie. Kan hij daar niet aan voldoen, dan passen jullie waarschijnlijk niet echt bij elkaar...shit happens I guess :/

Fade of Light schreef op 04-03-2004 @ 23:45:
Als je bij elkaar bent is er vaak niks aan de hand, maar als je niet bij elkaarbent, dan is die ander een wildvreemde die je niet durft aan te spreken (bij wijze van, dat was beeldspraak)...

eng die vergelijking want hij klopt wel...

[Fade of Light]

BadlyDrawnGirl schreef op 04-03-2004 @ 23:47:
eng die vergelijking want hij klopt wel...

dat is vrij brak dan

[borrel]

BadlyDrawnGirl schreef op 04-03-2004 @ 23:11:
Lang verhaal

Na de 1e helf van het verhaal dacht ik echt "mens zeik niet", omdat ik dacht dat je van hem verwachtte dat hij elke dag zou bellen of smsen.
Maar dat is blijkbaar niet zo

De laatste keer dat hij me belde kan ik me niet meer herinneren, de laatste sms stamt van ongeveer een 2 maanden terug nadat ik hem overladen had met smsjes.

Dat is idd wel erg extreem, hoe lang gaat dat nu al zo dan?
Hoe heb je hem op vakantie leren kennen dat het nu niet uit is dan? (als ik vragen mag)
Ben jij zijn eerste vriendin?
Bel of SMS jij hem wel iedere dag?

Sorry voor al die vragen
Tis gewoon voor wat meer duidelijkheid.
Als jij hem iedere dag belt dan heeft hij misschien niets meer te melden. (al krijg ik niet de indruk dat dit het geval is)
En als jij zijn eerste vriendin bent dan weet hij misschien niet hoe hij zijn vriendin goed moet behandelen. (als je niet zijn eerste vriendin bent, ging die relatie dan ook door deze reden kapot?)

Ik voel me zo'n verschikkelijke zeur, vooral omdat ik dus nu echt het idee heb dat het voor niets is.

Als het zeuren is, is het niet jou schuld. Jij zit ergens mee, hebt terechte kritiek en hij doet er niets mee, geen wonder dat je er steeds weer over begint.
Ik heb ook het idee dat je net zo goed tegen je tandenborstel kunt gaan praten.

Aan de topic-titel, het verdere verhaal en de reactie die je verder gaf heb ik niet het idee dat deze relatie voor jou nog de moeite waard is. (Maar dat wist je al, vandaar dit topic)


Nu vraag je je af wat je moet doen om bij hem door te dringen..
Ik denk dat je alleen bij hem door kunt dringen door het uit te maken.
Of het definitief is of niet moet je zelf weten.
Misschien komt hij op z'n blote krietjes smeken of je hem terug wilt nemen, misschien doet hij het anders of misschien doet hij wel helemaal nix.
In het laatste geval lijkt het me duidelijk en in de andere gevallen moet je maar bij jezelf kijken of je met hem verder wilt.
Want als de relatie beëindigen de enige manier is om iets gedaan te krijgen bij hem zou ik me wel 6x bedenken voordat ik hem terugnam

[borrel]

sterkte

Dat is idd wel erg extreem, hoe lang gaat dat nu al zo dan?

Dit gedoe gaat al heeel lang zo, iniedergeval 2 of 3 maanden, maar daarvoor heb ik hem er ook al eens op gewezen. Dus eigenlijk vanaf dat we op vakantie zijn geweest. Toen we op vakantie gingen hadden we iets meer dan 4 maanden, en toen we terg kwamen 5. Dus eigenlijk gaat het al zo'n 6 maanden zo...

Hoe heb je hem op vakantie leren kennen dat het nu niet uit is dan? (als ik vragen mag)

Op vakantie durfde ik meer mezelf te zijn bij hem, eerst was ik nogal ingetogen maar nu durfde ik mn ware aard te laten zien. Tis ook meer dat ik me bloot durfde te geven en daardoor dat het niet uit is. Heeft niet zo zeer iets met hem temaken, meer dat ik niet wist hoe ik het heel lang kon uithouden als ik zo ingetogen moest blijven (dat wasa mijn idee ervan)

Ben jij zijn eerste vriendin?

Ik ben niet zn eerste vriendin, en gek genoeg, of eerder gelukkig is het bij zn eerste vriendin ook om dit soort dingen uitgegaan. Het niet tonen van intresse. Aan de ene kant denk ik: gelukkig het ligt niet aan mij. Maar aan de andere kant: waarom heeft hij er niet van geleerd???

Bel of SMS jij hem wel iedere dag?

In het begin had ik heel rg de behoefte om hem iedere dag te spreken, gewoon ff zn stem horen. En ik was dan ook helemaal blij als het gewoon een leuk gesprek was.
Nu bel ik hem zowat alleen nog op woensdag en zondag over hoelaat hij komt. Smsen doe ik verschillend, soms een hele week niet, soms 3 keer in de week...
Ik heb ook verschillende keren een hele tijd niet gebeld totdat hij belde, gelukkig deed hij dat dan wel na een week ofzo. Maar toch, een week vind ik ookal lang...

Aan de topic-titel, het verdere verhaal en de reactie die je verder gaf heb ik niet het idee dat deze relatie voor jou nog de moeite waard is. (Maar dat wist je al, vandaar dit topic)

Maar ik vind hem nog wel de moeite waard, want als we dus samen zijn is het gewoon echt leuk. Als het nieteens meer leuk zou zijn als we samen zijn was het voor mij ook wel duidelijk.
Ik heb het er ook met mn moeder over gehad, en die zegt dat ik twee keuzes heb: ofwel het is over, ofwel ik leer ermee te dealen, want hij veranderd toch niet.
En ik wil er heel graag mee leren dealen, maar dan heb ik het idee dat alles van mijn kant komt en ik wil samen een relatie...

misschien moest je hem eens volledig met rust laten (niet negeren), bel hem niet, sms niet of wat dan ook en wacht eens af hoe hij reageert... en of hij dan contact met jou opneemt... misschien gaan voor hem de dingen een beetje vanzelfsprekend en doet hij niks omdat jij dingen doet, als je het nou eens van hem af laat hangen...

[Kleintjeyakult]

Heej, ik zit in ongeveer dezelfde situatie maar toch anders.. ik heb er geen problemen mee.

Mijn v riend stuurt ook geen smsjes.. gewoon omdat hij er niet van houdt, maar vind het wel leuk om een lieve van mij te krijgen.

Mijn vriend en ik zijn aan het sparen voor iets en hebben dus niet veel geld, we gaan niet vaak naar de bios of iets anders.. en als we gaan dan ben ik het wel die het vraagt, omdat ik dan ook betaal. Hij heeft inder geld dan ik (niet om op te scheppen ofzo) daarom is het logisch dat ik betaal en ik vind het totaal niet erg omdat ik weet dat hij leuke dingen wil doen maar dat het meestal gewoon niet kan.

In sommige mensen zit gewoon weinig initiatief en in andere meer, ik denk dat jij en ik de mensen zijn die het veel hebben en er van houden om dit te doen, maar tot op een zekere hoogte natuurlijk.

Dat hij niet naar je cijfers vraagt of hoe het ging is wel jammer, maar misschien zit hij in zijn kop met andere dingen of denkt hij dat als jij er niets over zegt er dus ook niets fout is gegaan.

Hoe ik het zo lees is het echt heel vervelend voor je want het is wel een beetje extreem, maar hij houdt wel van je dat is toch wel duidelijk op zijn reactie, en daardoor weet je dat hij hetn iet doet om je te pesten,, misschien zit het in hem.. zie het als een uitdaging om hem een beetje los te maken.

Je kan het testen, het is geen leuke manier maar het kan.
Als je het wil testen dan moet je gewoon even 2 weken ofzo stoppen met initiatief nemen, kijk hoe het gaat.. misschien is zoveel initiatief van jou kant niet nodig en kunnen jullie het met een beetje van ieder ook fijn hebben, en dan voel jij je ook niet meer zo rot...

[borrel]

BadlyDrawnGirl schreef op 05-03-2004 @ 10:27:
Ik heb het er ook met mn moeder over gehad, en die zegt dat ik twee keuzes heb: ofwel het is over, ofwel ik leer ermee te dealen, want hij veranderd toch niet.

Bij deze sluit ik me daar bij aan.
Als je ermee leert dealen en nog lang en gelukkig met hem leeft, hoop ik dat die kerel van je doorheeft dat hij een ongeloofelijke mazzelpik is

Ik zou ook stoppen met initiatief nemen, en hem laten zien hoe vervelend dat is. Ik denk eerlijk gezegd niet dat hij helemaal voor je wil gaan.. dit klinkt niet echt gezond. Maar.. one way to find out.

[siegjeuh]

maria schreef op 05-03-2004 @ 10:47:
misschien moest je hem eens volledig met rust laten (niet negeren), bel hem niet, sms niet of wat dan ook en wacht eens af hoe hij reageert... en of hij dan contact met jou opneemt... misschien gaan voor hem de dingen een beetje vanzelfsprekend en doet hij niks omdat jij dingen doet, als je het nou eens van hem af laat hangen...

De vraag is wat je zwaarder vindt wegen: de 95% goede dingen of de 5% slechte dingen. Vind je de goede dingen belangrijker: doe nog een poging (maar dan ook echt de laatste, als het niet werkt dan werkt het gewoon niet). Vind je de slechte dingen belangrijker: zet er een punt achter (en niet toegeven als ie weer begint te huilen, rotjongens, klerestreek). Punt.

Echt niet leuk zo'n situatie zeg. 1 week elkaar spreken vind ik ook best lang hoor. Je bv toch wel eventjes 5min bellen of eventjes een smsje sturen zo erg is dat toch niet. Maar ik denk toch dat je hem voor een keus moet stellen en ik weet het is moeilijk maar dit is toch geen leuke relatie voor jou.

ik kom net thuis van uitgaan maar wil toch ff reageren want ik vind het heel lief hoe jullie reageren...
Hij kwam langs op werk om bier te halen en ik kan ook niet de schijn meer ophouden dus deed heel 'vaag' tegen hem.
Hij zei: ik zie je vanavond wel...
Niet dus, en opzich vond ik dat niet eens zo erg, omdat ik dan me geen zorgen hoef te maken, en niet hoef te ergeren, en ik ben in tijden meer zo leuk uitgeweest...

Ik zie hem morgen weer de hele dag op mn werk en ben erg benieuwd hoe het gaat.
Ik heb besloten om inderdaad geen initiatief meer te tonen voor even en wacht tot hij reageert.

jullie horen vast wel hoe het afloopt.

heel erg bedankt voor ullie lieve reacties en nu ga ik slapen want ik was even vergeten hoe alcohol mij laat typen

btw ik was er wel , hij niet...

[fcuk]

Ik denk dat het idd slim is even geen initiatief te nemen..
wens je wel suces ermee, vooral als je het gevoel krijgt, ooh ik moet even met hem praten ofzo.. maar het gaat je wel lukken..
hoop voor je dat hijtoch wel reageerd

[Luna]

Ik heb een beetje hetzelfde meegemaakt, het is om een andere reden uitgegaan maar hoe ik me toen voelde en de vragen die ik had waren vergelijkbaar. Ik voelde me in het begin echt afschuwelijk maar snel merkte ik al dat ik me veel beter zonder hem voelde, ik deed opeens weer veel meer leuke dingen dan toen ik met hem was(we zaten alleen maar tv te kijken, zoals jij ook schrijft). Hij was de moeite gewoon echt niet meer waard, ik heb alles geprobeerd om het goed te laten komen tussen ons maar hij deed echt helemaal niets, alleen maar woorden inderdaad, en dan vervolgens ging het weer hetzelfde. Hij toonde geen interesse en deed heel ongeïnteresseerd over onze relatie, alsof het m niets kon schelen als het uit zou gaan. Als ik er nu aan terug denk word ik zo ontzettend kwaad dat ik nog zoveel voor hem gedaan heb. Nouja, ik wil dus niet zeggen dat je het uit moet maken maar bedenk wel heel goed of hij het nog wel waard is om voor te vechten. wat je zelf zegt, het moet van twee kanten komen en als hij dat al een paar keer beloofd heeft en er komt niets van dan is jou vertrouwen ook niet eindeloos meer.

Tis vandaag dus zondag, en dit is de dag dat hij normaal naar mij komt. Ik heb hem gister nog heel ff gezien toen ik terug kwam van uitgaan. En hij gedroeg zich volgens mijn vriendin als een klootzak.
Ik had het niet eens door, maar heb er over nagedacht en heb hem er wel wat over te zeggen.

Nu ga ik hem vanavond niet bellen, hij belt maar en ik ben benieuwd of hij het ook werkelijk doet...

spannend!!!

ondanks dat ie zich soms als een klootzak gedraagt zijn er tuurlijk ook heel veel momenten dat het gewoon heel leuk is, en daarom geef ik hem niet zomaar op...

ben benieuwd,,,

[Luna]

En, heeft ie gebeld? (zo niet, dan is het wel een beetje een klootzak)

hij belde vlak nadat ik dit gepost had, kwartiertje later ofzo.
En toen hij hier was deed hij zoooo zn best, was echt heel lief...