Verloren Bloesem

[Snow White]

Verloren Bloesem


Gruis dat speelt
met verloren bloesem
over het trottoir
van lang verteerd verleden
Gruis dat breekt
in handen van macht
verkorrelt steen
verwaait met toekomst









(Een oudje, maar ik ben er eerlijk gezegd heel trots op. Vandaar dat ik hem graag nog eens plaats (als dat mag) Ik wil deze namelijk naar een gedichten wedstrijd sturen. Alleen de vraag of ik dat moet doen volstaat niet. dus hierbij dan ook het gedicht erbij. De meeste mensen kennen hem denk ik niet. Hij is heel lang geleden (eeuwen geleden dus) door mij gepost)
Wie uitleg wilt; vraag. Of geef je eigen visie

Snowy

[Dreamerfly]

Dat plaatsen mag, er zijn er meer die er wel eens 1 uit de oude schoenendoos halen

Wat een Móójtje!( ook al begrijp ik het niet goed). Orgineel en laat de lezer veel te denken over; je kan het breed interpreteren!.

Dingen/moeilijkheden die in de weg zitten, uit een verleden die lang doorspelen, houden je dicht, stoppen je bloei. De 2e strofe, die vat ik niet.(en die 1e strofe weet ik eerlijk gezegd ook niet zo goed). Lastig wel!.


Welke gedichtenwedstrijd?

[Snow White]

Dreamerfly schreef op 18-03-2004 @ 22:35:
Dat plaatsen mag, er zijn er meer die er wel eens 1 uit de oude schoenendoos halen

Wat een Móójtje!( ook al begrijp ik het niet goed). Orgineel en laat de lezer veel te denken over; je kan het breed interpreteren!.

Dingen/moeilijkheden die in de weg zitten, uit een verleden die lang doorspelen, houden je dicht, stoppen je bloei. De 2e strofe, die vat ik niet.(en die 1e strofe weet ik eerlijk gezegd ook niet zo goed). Lastig wel!.


Welke gedichtenwedstrijd?

Het zit eigenlijk zo;

Het gedicht ontstond toen ik fietste over straat. Ik was toentertijd (heel) mager. Het was lente. Ik zag bloesem op de grond dwarrelen langs de kant van de weg, en ik schreef dit gedicht.
Eigenlijk komt het er op neer, dat het gruis, de bloesem meeneemt naar het negatieve. (dat ik verloren heb genoemd omdat Bloesem vers is, geurig, nieuw en fris in de lente. de boom laat het los wanneer de lente op z'n eind loopt. Voor mij was dit een synomiem voor het verliezen van mijn jeugd) Het trottior is dus mijn leven.
De tweede strofe (die jij dus niet helemaal snapt) gaat over het gruis dat met mijn 'zonnige en gelukkige'kant speelt, maar het breekt los (gruis kent vele vormen. het kan heel erg fijn zijn in de vorm van 'zanderig' maar ook grof en stug en gevaarlijk wanneer het je pad kruist) Het verkorrelde steen verliest zijn macht. Het kan de bloesem niet langer grijpen. het verwaaid met toekomst (en dus een kans op een beter leven)
Dit is de psychologische kant ervan.

Maar het gedicht opzich, vind ik zeer geslaagd. Dankjewel voor je reactie! (snap je de tweede strofe nu beter)

Gedichtenwedstrijd voor omgeving Eindhoven (voor jongeren)
x
Snowy