Onder druk van mijn familie.

[Charly Brown]

Mijn familie zegt altijd tegen me dat ik veels te dik ben en er iets aan moet doen. Bijvooorbeeld gisteren, toen kwam mijn vader op bezoek. Eerst ff gezellig gepraat, mijn vader kijkt naar mijn buik en begint meteen te zeggen dat ik veels te dik ben en wanneer ik er nou eens iets aan ga doen. Hierdoor heb ik ook een paar keer een vinger in mijn keel gestoken alleen weet mijn vader dat niet. (Mijn ouders zijn trouwens gescheiden.) Hier word ik dus heel erg ongelukkig door en word ook nog gepest. Maar wat dan het vervelende is. Ik wil me wel naar hun argumenten gaan gedragen maar mijn vrienden zeggen me de hele tijd dat ik helemaal niet dik ben en niet naar hun moet luisteren. Dus ik heb echt geen idee wat ik nou moet doen! Door deze argumenten van mijn familie word ik ook depressief en wil ik heel veel eten (daar word ik namelijk gelukkiger van) dus koop ik een zak chips en dan ziet mijn familie dat en dan worden ze ook weer meteen boos. En ook als mijn zusje naar de snackbar gaat mag ik dat weer niet eten. Ik vind dit echt vreselijk en ga me er echt heel klein door voelen. Wat kan ik hieraan doen? En naar wie moet ik luisteren? Alvast bedankt.

Ik zou er iig met je familie over proberen te praten.

[Charly Brown]

Leonoor schreef op 14-07-2004 @ 15:08 :
Ik zou er iig met je familie over proberen te praten.

Mja dat heb ik dus al vaak genoeg gedaan en dan is het weer een weekje goed en dan gaan ze weer zeiken.

Charly Brown schreef op 14-07-2004 @ 15:09 :
Mja dat heb ik dus al vaak genoeg gedaan en dan is het weer een weekje goed en dan gaan ze weer zeiken.

Misschien toch nog een keer proberen en het ze dan heel heel heel duidelijk maken. En eventueel gewoon echte afspraken maken, op papier zetten en desnoods ondertekenen. Dan kunnen ze er niet meer onderuit.

Iets anders zou ik ook niet weten. Je kunt er wel met anderen over praten, maar dat veranderd niks aan de situatie tussen jou en je familie. (Misschien samen met iemand anders (huisarts, familielid, docent, ...) met je ouders praten?)

[Charly Brown]

Leonoor schreef op 14-07-2004 @ 15:11 :
Misschien toch nog een keer proberen en het ze dan heel heel heel duidelijk maken. En eventueel gewoon echte afspraken maken, op papier zetten en desnoods ondertekenen. Dan kunnen ze er niet meer onderuit.

Iets anders zou ik ook niet weten. Je kunt er wel met anderen over praten, maar dat veranderd niks aan de situatie tussen jou en je familie. (Misschien samen met iemand anders (huisarts, familielid, docent, ...) met je ouders praten?)

Oke, bedankt .

Misschien dat iemand anders nog iets anders weet.

Ik hoop dat je iets kunt bedenken wat je de moeite waard vindt om te proberen en ik hoop ook heel erg dat het ook helpt. Want het is een rotsituatie waarin je zit. (Misschien, als je dat kunt en wilt, zou je ook heel eerlijk kunnen zijn. En dus bv. kunnen vertellen dat je je vinger in je keel hebt gestoken...misschien dat dat ze in laat zien dat ze misschien niet heel slim bezig zijn?)

Succes en sterkte iig.

[Charly Brown]

Leonoor schreef op 14-07-2004 @ 15:17 :
Misschien dat iemand anders nog iets anders weet.

Ik hoop dat je iets kunt bedenken wat je de moeite waard vindt om te proberen en ik hoop ook heel erg dat het ook helpt. Want het is een rotsituatie waarin je zit. (Misschien, als je dat kunt en wilt, zou je ook heel eerlijk kunnen zijn. En dus bv. kunnen vertellen dat je je vinger in je keel hebt gestoken...misschien dat dat ze in laat zien dat ze misschien niet heel slim bezig zijn?)

Succes en sterkte iig.

Hmm, alleen mijn vader en broer weten het niet. Ik heb het er wel met mijn moeder zusje en zus over gehad. Maar mijn zusje en zus noemden me alleen heel erg dom en ''waarom doe je dat? ben je gek ofzo''. En mijn moeder was de enige die rustig reageerde. Maar goed. Bedankt.

[elledc]

Dat vind ik dus jammer dat je ouders zo reageren. Mijn broer, ook 16 jaar, is de laatste jaren ook wat bijgekomen. Mijn moeder doet niet anders dan er elke dag op te wijzen dat hij beter wat minder snoep en suikers zou eten. Maar die jongen voelt zich goed in zijn vel en zo dik is hij nou ook niet.
Ik merk ook dat hij ervan af ziet en dat hij zich achteraf slecht voelt door de reacties van mijn ouders.
Ik heb dus subtiel gezegd aan hen dat ze beter zouden zwijgen daarover want hoe meer ze zagen, hoe erger het wordt.
Ik begrijp niet dat ze dat niet kunnen begrijpen, idem voor jouw ouders.
Praat erover alleszins, en trek je er zeker niet teveel van aan!
Sterkte

[Droomvlucht]

*checkt fotoboek*

Je bent echt een mooi meisje hoor, en zeker niet dik


Maargoed.. aan deze reply heb je ook niet veel

[M@rco]

*kijkt foto's* No way... jij bent echt niet dik.

Ik snap je familie ook niet zo goed, waarom doen ze zo? Wat denken ze ermee te bereiken? Echt heel jammer dat ze zo doen... zo ontstaan nou eetproblemen. Maar de enige die ze duidelijk kan maken dat ze niet meer zo moeten doen, ben jij... je moet ze duidelijk zien te maken dat ze zich er niet mee moeten bemoeien. Als ZIJ vinden dat jij dik bent dan is dat HUN probleem, dan kijken ze maar de andere kant op. En ik snap echt niet waar ze het vandaan halen want jij bent écht niet dik.

Is het trouwens alleen je vader die zo doet, of ook je moeder? Die komt nl. niet echt voor in je post.

[Charly Brown]

M@rco schreef op 14-07-2004 @ 16:21 :
*kijkt foto's* No way... jij bent echt niet dik.

Ik snap je familie ook niet zo goed, waarom doen ze zo? Wat denken ze ermee te bereiken? Echt heel jammer dat ze zo doen... zo onststaan nou eetproblemen. Maar de enige die ze duidelijk kan maken dat ze niet meer zo moeten doen, ben jij... je moet ze duidelijk zien te maken dat ze zich er niet mee moeten bemoeien. Als ZIJ vinden dat jij dik bent dan is dat HUN probleem, dan kijken ze maar de andere kant op. En ik snap echt niet waar ze het vandaan halen want jij bent écht niet dik.

Is het trouwens alleen je vader die zo doet, of ook je moeder? Die komt nl. niet echt voor in je post.

Mijn vader doet het wel het meest. Maar mijn zus, moeder en zusje kunnen er ook wat van. Mijn zus verbied me de hele tijd om naar de snackbar te gaan en als ik met een zak chips thuiskom zeg ik tegen mijn moeder en zusje (nadat ik weer een kutreactie naar me toe geworpen gekregen heb) of ze het asjeblieft niet aan mijn zus willen vertellen. Ze reageert namelijk meteen zo boos, echt niet leuk meer.

[M@rco]

Net alsof het een misdaad is om een zak chips te kopen.

Volgens mij zijn zij degene met een probleem en niet jij.

Misschien kan je er ook gewoon proberen wat aan te doen want je wil zelf ook afvallen. Als jij dat doet dan zeurt er niemand meer.

[Charly Brown]

! am mE schreef op 14-07-2004 @ 17:47 :
Misschien kan je er ook gewoon proberen wat aan te doen want je wil zelf ook afvallen. Als jij dat doet dan zeurt er niemand meer.

Maar ik ben alleen niet te dik, dat je hoor nu ook van de mensen hier. Dus misschien kunnen jullie erover ophouden.

[Eend]

Probeer je zo min mogelijk van die opmerkingen aan te trekken, je gaat je er alleen maar rot door voelen.

Desnoods laat je je huisarts uitrekenen dat je niet te zwaar bent en laat hem een briefje aan je ouders schrijven of zo

En je zit in de pubertijd, dan is het normaal dat je rondere vormen gaat krijgen en wat zwaarder wordt. Laat die vader maar lekker lullen

[Charly Brown]

Eend schreef op 14-07-2004 @ 18:25 :
Probeer je zo min mogelijk van die opmerkingen aan te trekken, je gaat je er alleen maar rot door voelen.

Desnoods laat je je huisarts uitrekenen dat je niet te zwaar bent en laat hem een briefje aan je ouders schrijven of zo

En je zit in de pubertijd, dan is het normaal dat je rondere vormen gaat krijgen en wat zwaarder wordt. Laat die vader maar lekker lullen

Thanks .

[Dr HenDre]

dit is wat ik zou doen:
als je tevreden bent metjezelf dan zou ik écht niet naar hun luisteren, en de volgende keer dat ze daarover gaan zeiken zou ik "hard" terugpraten, en ze heeel duidelijk maken dat je daar niet van gediend bent. Gaan ze nog door, kan je gaan dreigen helpt meestal wel, zeg bv dat je heeel ongelukkig word door wat zij zeggen en dat geluk niet word bepaald door uiterlijk.
En als ze het dan nog niet begrijpen dan zou ik echt boos op ze worden. Daarvoor moet je wel een beetje stevig in je schoenen staan, en stiekem een paar argumenten voorbereiden voor de ruzie

En daarnaast, ik denk dat ong 100 mensen zeggen dat je helemaal niet dik bent en misschien 2 of 3 zeggen dat je dik bent dan weet ik wel wie er gelijk heeft. En ik weet dat jij je niet dik vind, maar omdat mensen die zo dicht bij jou staan dat steeds zeggen ga je twijfelen. Heb ik gelijk of niet? En neem nou maar van mij aan dat je neit dik bent

Sterkte

hoi meisje,

ik ken je probleem. Iedere keer als ik naar mijn vader toe ga kijkt ie me aan en zegt: Zo, jij bent wel weer wat dikker geworden he? Etc.. je kent het wel. Maar ik heb me besloten daar niks van aan te trekken. Ik ben misschien wel wat zwaarder dan goed voor me is, maarja. Als ik jou was zou ik mn BMI uitrekenen. Op google kan je wel vinden waar dat kan. Zegt de bmi-index dat je een goed gewicht hebt: Oke, luister dan niet te erg naar je familie, wees gezond, maar niet extreem. Eten hoeft geen obsessie te worden. Is je bmi te hoog? Ga sporten. Let erop dat je gezond eet en probeer die zak chips te ruilen voor snack-komkommertjes die zijn ook zo lekker en veel gezonder. Hoe er wel rekening mee dat je nog in de groei bent Wie weet trekt het vanzelf allemaal wel weer recht.
Maar het allerbelangrijkste is dat jij je fijn voelt met hoe je bent. Ikzelf ben tevreden. Ik ben geen model met maatje 38 maar ik voel me fijn. Ik eet wat ik wil, ook al is dat niet altijd goed voor me. Ben jij ontvreden met jezelf? Zoek dan gewoon naar een goede oplossing, eventueel samen met een arts of dieetiste Veel succes ermee.

PS: laat je alsjeblieft niet de grond in boren door je familie, dat zijn ze niet waard. Het gaat om jou! Niet om hen.

(BMI geldt nog niet helemaal als je nog niet volgroeit bent. 't kan misschien een klein beetje een indicatie geven, maar meer ook niet. 'k denk dat je het beter aan je huisarts kan vragen, voor kinderen bestaan er van die tabellen, voor jongeren denk ik ook wel.)

Leonoor schreef op 15-07-2004 @ 12:40 :
(BMI geldt nog niet helemaal als je nog niet volgroeit bent. 't kan misschien een klein beetje een indicatie geven, maar meer ook niet. 'k denk dat je het beter aan je huisarts kan vragen, voor kinderen bestaan er van die tabellen, voor jongeren denk ik ook wel.)

mjah daarom zei ik ook: hou er wel rekening mee dat je nog in de groei bent. Maarja dan nog.. het kan een indicatie geven, maar je hebt gelijk. Het blijft verstandig om naar de huisarts te gaan als je twijfelt.

[Frederieke]

Het kan me serieus echt helemaal niks schelen of je nou dik of dun bent en dat zou voor jouw ouders ook moeten gelden. Het gaat om JOU en hoe JIJ je voelt. En aangezien jij je behoorlijk ongelukkig voelt bij deze situatie, gaat het helemaal niet om afvallen of niet (dus am mE-ofzoiets- : idd even niet met dat soort advies aankomen). Het probleem zit zich namelijk helemaal niet in de weegschaal, maar in je gevoel. En dat is echt niet weg als je een paar kilo's afvalt, of dat nou nodig is of niet. De mensen die om jou geven, zouden eigenlijk niet naar jouw gewicht moeten kijken (hoogstens om gezondheidsredenen), maar naar jouw geluk.
Praten met je ouders helpt dus niet? Misschien is praten met "iemand anders" een optie? Een vriendin, leraar of misschien wel therapeut... Een dagboek bijhouden is ook super fijn!

[Hagel]

Misschien heel stom maar probeer er gewoon dan in de buurt van je moeder en vader niet over te praten, laat maar zien dat je het kan (als je het zelf wilt dan) en laat merken dat als ze er een opmerking over maken dat je dat niet fijn vind en zeg dat je er zelf wel van bewust bent of zeg dat je je zelf niet dik vind als je dat niet vind. Ik vind je niet dik trouwens, als jij dik bent ben ik helemaal huge en ik ben ook niet dik.

[NoemMijMaarZo]

klinkt misschien een beetje stom, maar laat hun maar eens voelen wat jij de hele tijd voelt
negatieve opmerkingen bestrijden met negatieve opmerkingen!!

als je vader weer een negatieve opmerking er tegen aangooit, bijvoorbeeld : wanneer ga je eens trainen met die buik van je joh.
zeg jij bijvoorbeeld wanneer ga jij eens biljarten met die kale kop van je..

alleen als je vader dan kaal is en anders heb je vast wel de fantasie om genoeg andere negatieve opmerkingen te verzinnen.
bijvoorbeeld over zijn kleding, gedrag enzovoort

tuurlijk helpt het niet, maar het lucht misschien wel op en kan een lekker gevoel geven :-)

SUCCES

[Charly Brown]

Frederieke schreef op 15-07-2004 @ 13:21 :
Het kan me serieus echt helemaal niks schelen of je nou dik of dun bent en dat zou voor jouw ouders ook moeten gelden. Het gaat om JOU en hoe JIJ je voelt. En aangezien jij je behoorlijk ongelukkig voelt bij deze situatie, gaat het helemaal niet om afvallen of niet (dus am mE-ofzoiets- : idd even niet met dat soort advies aankomen). Het probleem zit zich namelijk helemaal niet in de weegschaal, maar in je gevoel. En dat is echt niet weg als je een paar kilo's afvalt, of dat nou nodig is of niet. De mensen die om jou geven, zouden eigenlijk niet naar jouw gewicht moeten kijken (hoogstens om gezondheidsredenen), maar naar jouw geluk.
Praten met je ouders helpt dus niet? Misschien is praten met "iemand anders" een optie? Een vriendin, leraar of misschien wel therapeut... Een dagboek bijhouden is ook super fijn!

! am mE is mijn zus dus maar goed. Bedankt .

[leucomelas]

Charly Brown schreef op 15-07-2004 @ 14:53 :
! am mE is mijn zus dus maar goed. Bedankt .

hummz? maar zei zegt dat je ZELF wilde afvallen... heb je misschien ooit tegen ze gezegd dat je te dik was? of gedacht? lijkt me namelijk ook wel logisch.. stel: je puberdochter komt binnen, slank figur, niks mis mee... begint te mopperen dat ze te dik is en af moet vallen... als moeder heb je 2 opties, sarcastische opmerkingen maken met de hoop dat haar dochter het zelf in zal gaan zien *in de trant van, "kzou maar afvallen alsk jou was"* en de tweede optie: rustig gaan zitten en er serieus over praten...2e lijtk me beter...
maar als dit niet het geval is... waar zeuren ze dan om? het is jouw lijf, jij bent er baas over... waarom zouden zij mogen bepalen hoe jij eruit moet zien? je hebt rechten... en als ze je blijven *pesten* dan zuk eens flink uitvallen tegen ze. zeggen dat dit niet langer kan en heel duidelijk uitleggen wat je ervan vindt...
sterkte...

leucomelas schreef op 15-07-2004 @ 15:54 :
als moeder heb je 2 opties, sarcastische opmerkingen maken met de hoop dat haar dochter het zelf in zal gaan zien *in de trant van, "kzou maar afvallen alsk jou was"* en de tweede optie: rustig gaan zitten en er serieus over praten...2e lijtk me beter...

Negeren kan ook.

Met sarcastische opmerkingen maken loop je alleen maar het risico dat iemand een eetstoornis of een minderwaardigheidscomplex of wat dan ook ontwikkeld...en het lijkt me dat je dat als ouder of broer/zus toch niet wilt... (Niet tegen jou, maar gewoon, 'in het algemeen'.)

[leucomelas]

Leonoor schreef op 15-07-2004 @ 16:09 :
Negeren kan ook.

Met sarcastische opmerkingen maken loop je alleen maar het risico dat iemand een eetstoornis of een minderwaardigheidscomplex of wat dan ook ontwikkeld...en het lijkt me dat je dat als ouder of broer/zus toch niet wilt... (Niet tegen jou, maar gewoon, 'in het algemeen'.)

idd, daarom zouk voor de tweede *of derde optie* gaan...

[marrel]

nou zegt een foto niks alles maar als ik jou zo zie lijk je echt niet te dik. Je moet natuurlijk sowiso naar jezelf luisteren, wat jij uiteindelijk van jezelf vind is het belangrijkste maar ik snap dat het moeilijk is als je door je familie de hele tijd te horen krijgt dat je er niet goed uit ziet. Kijk in de spiegel en probeer eerlijk te zijn voor jezelf en kijk ook hoe je je voelt. Je zei zelf ook al dat je vriendinnen vinden dat je helemaal niet te dik bent, ze accepteren je en dat is het belangrijskte