[heel kort verhaal] de pistache-noot

[b-z]

Nadat we om drie uur onze tweede stop gemaakt hadden probeerde ik de slaap te vatten, de minuten gingen voorbij. Toen de voorbijgegane minuten samen een uur gevormd hadden begon ik mij zorgen te maken over mijn gemoedstoestand, ik was depressief, ik verveelde me, ik was misselijk van het eten van teveel chips en daarboven kwam ook nog het feit dat ik de enige was die wakker leek te zijn, zodat ik mijn ongustig lot niet met anderen kon bespreken. De spanning die binnenin mij zat leek te stijgen. Ik begon wat te mijmeren over het lot, over dat deze exacte combinatie mensen voor de gebeurtenissen van deze week hadden gezorgd, over hoe het anders had kunnen lopen en over mijn invloed in dit geheel. Ik bedacht me dat de persoon naast mij toch best wel speciaal voor me geworden was, ik keek even opzij, ze hing met haar mond wagenwijd open, onderuitgezakt op haar stoel. Niet echt een respectabele houding, niet echt een houding voor iemand die zoveel inzicht in haar persoon had gegeven. Of toch juist wel? Zo als ze er bijlag was gewoon een buitenkant, een schil. De herinnering aan de pistachenootjes onderin mijn tas deed mij op een goed idee komen. Om de verveling te verdrijven pakte ik een leeg snoepzakje, het zakje met pistachenootjes en begon ik te pellen. Al nadenkend kwam ik op de gelijkenis tussen de nootjes en het meisje naast mij, ook de nootjes hadden een buitenlaag. Een buitenlaag waarmee je kan lachen, oppervlakkige ervaringen kunt uitwisselen en zelfs een beetje serieus worden. Maar als je de schil eraf haalde kwam je pas bij datgene waar het om draaide. nadat ik met in het innerlijk van ongeveer 100 pistachenootjes verdiepd had was ik rustig genoeg om te gaan slapen. toen ik wakker werd was het alweer licht, we naderden de Nederlandse grens en de opwinding steeg, langzaam steeg het rumoer naarmate er steeds meer mensen wakker werden. In Utrecht stapte ze uit, hoewel ik naar Amsterdam doormoest. Met een lege plek naast mij in de bus was het toch anders, ik had honger. Nee, geen honger, Zin! Ik had ontzettende zin in pistachenootjes.

[punkstar]

haha leuk bedacht

Deze zin vind ik wel leuk: 'Toen de voorbijgegane minuten samen een uur gevormd.'
De rest vind ik eigenlijk nogal cliché. De combinatie pistache-nootje - persoonlijkheid is vast nog niet vaker gemaakt, maar wel de combinatie schil-buitenkant-persoonlijkheid enz.
Het slot vind ik te voor de hand liggend.

[Charlottetje]

ach, best een grappig verhaaltje zolang je het maar niet te serieus neemt.
Die ene zin die mirane nou juist zo leuk vond, is ook juist de zin die mij zo tegen stond, maar goed.
Best een grappig verhaaltje dus

Charlotte

[.krz]

Tja, ik weet niet zo goed wat ik er van vind. Aan de ene kant vind ik het erg leuk bedacht, pistache nootjes zijn ook geweldig, maar dat geweldige mis ik net een beetje in je verhaal. Je zinsbouw en woordkeus ligt me niet echt. Zo zijn je zinnen bijvoorbeeld tre lang en gebruik je teveel komma's. De uitwerking vind ik dus een beetje jammer en dat maakt het meteen minder leuk. Maar ik vind het niet onaardig, het is zeker leuk om te lezen.