ik hou eigenlijk niet zo van het toelichten van gedichten; de "magie" is er dan af, is mijn overtuiging. maar voor jullie zal ik mijn visie erop geven
iemand ligt op het gras te denken, iedereen loopt voorbij en gaat dus "verder", maar de iemand beseft dat hij stil staat.
hij is iemand die in het verleden blijft leven om zichzelf gelukkig te houden. hij steekt een sigaret op en kijkt zijn leven nog eenmaal door, de laatste keer, terwijl hij beseft dat dat leven hem niet loonde.
hij beseft dat hij minstens evenveel waard is als de ander uit de liefdesrelatie, en dat hij dan misschien niet alles weet, maar wel wat voor hem het belangrijkst is.
..mijn ervaring is dat mijn visie op eigen gedichten de gedichten juist slechter maken, ofzo, maar ik hoop dat dat hier niet het geval is, natuurlijk.