Zo, nieuw verhaaltje van mij.

Heeft weer een tijdje geduurd, maar al m'n verhalen liepen een beetje dood. Volgens mij is dit verhaal echt heel saai en vast weer cliche. Maar ik dacht vandaag onder Frans aan wortelsoep en tja... dan krijg je zo'n verhaal.
Dus verwacht er echt niet zoveel van.
--------
Een wortelsoepkusje
Oooh! Die verrukkelijke warmte, het was om te smullen. Z’n tong begon uit z’n mond te hangen. Speeksel droop langzaam via zijn mondhoeken naar beneden. Af en toe bevochtigde hij zijn lippen. Wat zag het er toch verleidelijk uit. Hij kon er gewoon niet vanaf blijven. Hij moest het wel aanraken, hij wilde het in zich hebben. Die kleur, de geur, de warmte, het was gewoon perfect. Zijn hand ging langzaam in die richting. De topjes van zijn vingers raakten het bijna. Hij voelde de warmte via zijn vingers richting zijn arm gaan. Oooh! Hij wilde het! Zo mooi oranje...
“John! Doe normaal. Haal je hand bij die soep vandaan en haal die tong weer binnenboord!” Zijn huisgenootje stond boos naast hem. Ze fronsde met haar wenkbrauwen.
“Sorry. Ik liet me even gaan. Die soep ziet er ook zo leuk uit, zo verleidelijk. Je kan goed koken schat.” Hij probeerde haar een kusje te geven, maar ze wendde haar hoofd af.
“Ik wil geen kusje van mannen die geilen op wortelsoep.” Ze stak haar neus in de lucht en stampte de keuken uit. Haar lange blonde haren dansten op haar schouders. Wat was dat meisje toch mooi. Goed gevormd, pittig en net zo mooi als de wortelsoep die voor hem stond. Hij moest maar niet te lang wachten met het opeten ervan. Het zou echt zonde zijn. Snel pakte hij zijn lepel en stak met beleid de lepel in de kop. Er kwamen kleine golfjes aan het oppervlak. Voorzichtig tilde hij de lepel op en stak die in zijn mond. Hij voelde de soep vloeien over zijn tong. Het voelde verrukkelijk. Het warme goedje zocht zijn weg naar zijn slokdarm. Hij voelde de warmte in zijn lichaam dalen, totaan zijn maag. Met gesloten ogen zat hij te genieten. Hapje voor hapje. Verrukkelijk!
“Ahh toe nou. Mag ik je echt geen kusje geven? Als beloning voor die heerlijke wortelsoep van je.” John ging met zijn gezicht voor zijn huisgenootje. Hij had zijn lippen al getuid.
“Nee John, bah.” Ze maakte zich zo klein mogelijk en probeerde van de bank af te kruipen waar ze naast elkaar op zaten. Maar John hield haar tegen en trok haar tegen zich aan.
“Een kusje maar.” Hij probeerde zo schattig mogelijk te kijken. Zachtjes steelde hij haar haren en keek haar diep in de ogen.
“Nee. Niet doen! Blijf van me af. Laat me los.”
“Nee.” En hij trok haar dichter tegen zich aan. Hij voelde haar hartje kloppen.
“Wil je nog wortelsoep?”, vroeg zijn huisgenote.
“Ja en een kusje van jou.” Hun gezichten kwamen steeds dichter bij elkaar, maar steeds trok ze zich terug. Zijn huisgenote was nooit close geweest met jongens. En zover hij wist had ze ook niet veel vriendinnen. Hij wilde wel haar eerst vriendje zijn. Maar eerst graag een kusje.
“Die worteltjessoep kan je krijgen. Dat kusje niet. Zoek maar een vriendin.” Ze stond ze op en rende naar de keuken. Hij hoorde haar rommelen in de kastjes. Blijkbaar op zoek naar een pan voor de wortelsoep. Hij moest glimlachen. De gedachten aan de wortelsoep lieten hem weer wegswijmelen. Hij sloot z’n ogen en dacht aan een grote kom met die overheerlijke oranje massa. Zo verleidelijk, zo aantrekkelijk, zo... zo... mooi!
“Alsjeblieft. Je soep.” Hij schrok op. Opeens stond zij daar met een kop vol met warme wortelsoep. In zijn gedachten zag hij haar liggen in een bad vol met die soep. Dan zou hij zo het bad leegeten en haar als toetje een kusje geven.
“Dank je.” Ze ging naast hem zitten. Hij ging weer genieten van de soep. Maar ondertussen genoot hij ook van het meisje dat naast hem zat. De kokkin van zijn soep. Twee lekkere dingen bij hem op de bank. Hij was gelukkig.
Bij de ena laatste hap bedacht John zich dat hij haar nog een kusje moest geven. Nu was het zijn kans. Hij legde lepel voorzichtig in de kom en zette de kom op de tafel voor hem. Voorzichtig sloeg hij zijn arm om zijn huisgenootje heen. Gek genoeg spurtelde ze nu niet tegen. Hij trok haar heel dicht tegen zich aan en deed zijn ogen dicht. Hij bevochtigde zijn lippen. Wat zagen ze er toch verleidelijk uit. Hij kon er gewoon niet vanaf blijven. Hij moest ze wel aanraken. Die vorm, het zag er gewoon heerlijk uit.
Langzaam drukte hij zijn lippen op de haare. Hij voelde hoe zij haar armen om hem heen sloeg. Ze vond het fijn.
“Dank je John. Bedankt voor het wortelsoepkusje.” Ze glimlachte naar hem en nam de laatste hap van de wortelsoep.
-------------
Wat vinden jullie ervan?