vaag gevoel

[shy girl]

Tis echt vreemd ..ik weet niet of het ergens op slaat, maar ik probeer toch te verwoorden wat ik denk en voel.
Ik heb al bijna 5 weken niet meer gekrast ofzow..Ik voelde me de ene dag beter dan de andere, maar over het algemeen ging het wel redelijk. Ik deed alleen maar leuke dingen. Ik had veel afleiding. Maar toch is de gedachte nog niett weg om te krassen, terwijl ik heel soms wel een moment heb van: Ik doe het nooit meer..maar dat is niet lang. IK heb ook dagen dat ik er haast niet aan denk. Maar nu beni k er meer over gaan nadenken. Ik doe het niet voor mezelf, maar voor mn ouders. Ik zou het gerust willen doen op plekken waar ze het niet kunnen zien.
Ik heb al lang de gedachte dat ik me aanstel. Ik heb die gedachte weggedrukt door leuke dingen te doen en heb er dan ook niet al te diep over nagedacht. Maar nu begint het steeds meer. Ik stel me aan, ik wil krassen, terwijl ik helemaal geen diepe problemen heb; ik denk altijd: kijk naar andere mensen, die verwaarloosd zijn ,etc. Waarom doe ik het , ik snap helemaal nix van mezelf! Ik ga wat huilen met muziek op , eigenlijk zonder een echte reden..waarom? Ik weet het niet..ik moest het gewoon ff kwijt.

[mathfreak]

shy girl schreef:
Tis echt vreemd ..ik weet niet of het ergens op slaat, maar ik probeer toch te verwoorden wat ik denk en voel.
Ik heb al bijna 5 weken niet meer gekrast ofzow..Ik voelde me de ene dag beter dan de andere, maar over het algemeen ging het wel redelijk. Ik deed alleen maar leuke dingen. Ik had veel afleiding. Maar toch is de gedachte nog niett weg om te krassen, terwijl ik heel soms wel een moment heb van: Ik doe het nooit meer..maar dat is niet lang. IK heb ook dagen dat ik er haast niet aan denk. Maar nu beni k er meer over gaan nadenken. Ik doe het niet voor mezelf, maar voor mn ouders. Ik zou het gerust willen doen op plekken waar ze het niet kunnen zien.
Ik heb al lang de gedachte dat ik me aanstel. Ik heb die gedachte weggedrukt door leuke dingen te doen en heb er dan ook niet al te diep over nagedacht. Maar nu begint het steeds meer. Ik stel me aan, ik wil krassen, terwijl ik helemaal geen diepe problemen heb; ik denk altijd: kijk naar andere mensen, die verwaarloosd zijn ,etc. Waarom doe ik het , ik snap helemaal nix van mezelf! Ik ga wat huilen met muziek op , eigenlijk zonder een echte reden..waarom? Ik weet het niet..ik moest het gewoon ff kwijt.

Dat je af en toe nog de behoefte hebt om te krassen komt misschien omdat het iets was waar je in zekere zin verslaafd aan was. Het gaat er om dat je het vol kunt houden om niet opnieuw aan die behoefte toe te geven.
Waarom heb je het idee dat je je aanstelt? Heeft het te maken met de manier waarop je je soms gedraagt of is er een andere reden?
Het lijkt me het beste dat je opnieuw afleiding zoekt door dingen te gaan doen die je leuk vindt. Op die manier kom je tenminste niet opnieuw in de verleiding om te gaan krassen.

[moenbase]

Misschien komt het door de verveling?
Of toch door iets dat je al die tijd dwars zit, maar je niet weet hoe je het zeggen moet, wil of kan?
De gedachtes "ik doe het nooit meer" is een heel goede. Maar bedenk ook waarom je het niet meer wilt, bijvoorbeeld omdat je eigen onnodig pijn doet. Huil liever 10 emmers vol, dan je eigen te verminken met krassen.
Ook anderen doe je er pijn door, er zijn genoeg mensen die je willen helpen als je ergens mee zit. En ook als je nergens mee zit, zijn er genoeg die graag met je praten. 'k zelf vind het heel jammer dat zulke gedachtes over krassen in je op komen, je bent immers een heel leuke meid om te zien, om mee te praten, mee te chatten. En ook vast om leuke dingen mee te doen, nu kan ik dit laatste niet uit ervaring zeggen, maar toch weet ik zeker, dat als je de lust hebt om leuke dingen te doen, je ook kunt doen wat je wilt. Al dit maakt je een leuk mens, je bent immers zoals het verleden je gemaakt hebt. Het verleden kun je niet veranderen, hooguit een plaatjes je geven in je hart. De toekomst wordt bepaald door jou zelf. Wil je met krassen en alles door het leven gaan, en je gevoelens onderdrukken? Of wil je liever het leuke meisje zijn die plezier heeft in het leven en over al haar gevoelens kan praten?
Ik hóóp eerlijk gezegd dat laatste

De drang om te krassen moet ergens vandaan komen denk ik, 'k heb er geen, tot weinig ervaring mee om er een feit van te maken.
Maar als je geen reden hebt om te krassen, doe het dan niet. In principe is er nooit een rede om het te doen omdat het niets oplost, praten wel.

[Ilsje]

Ken het zelf ook, dat krassen. Tis natuurlijk goed om afleiding te zoeken. Alleen dat helpt op korte termijn. Tis effectiever om uit te zoeken wrom je wil krassen. Bij mij komt het bijv. door frustraties. Als ik dan frustraties oplos, komt krassen ook minder voor! en dat helpt dus op langere termijn! Maar het is denk ik per persoon ook anders hoe je ermee om moet gaan/het af leren. Succes iig, en hoop dat je hier iets aan hebt.