De Droom
Hou zou het zijn
te leven in een wereld zonder pijn
waar geen ruzie en geweld meer is
geen tranen en gemis
waar iedereen elkaar bemind
en idereen elkaar aardig vindt.
Waarom kunnen wij zo niet leven
kunnen wij dan écht alleen om ons zelf geven?
Waarom gaat dit steeds maar door
is er dan niemand tegen alleen maar vóór?
Hoe kun je leven in een wereld vol pijn en verdriet
is er dan níemand die dat inziet?!
Hier ook de engelse versie (ietwat anders maja):
How should it be
to live in a world without pain
where there is no argue or forse
where there are no tears and no lack
where everyone beloves eachother?
Why can't we live that way
forget ourselves only for one day
Why does this keep going on
does nobody knows that it's wrong?
Now I can see
a new world with angels of God
Now there is no argue or forse
every day is a day of love
with love for everyone
We're gonna live that way
forget ourselve more than a day
This lovely world keeps going on
and everyone knows: 'This isn't wrong!'
(Typ en schrijffouten voorbehouden

)