spiegel

[light smiley]

voor de spiegel zit ik,
erin kijkend.
naar het spiegelbeeld van mijn bed.
mijn maag keerde om,
tranen lopen over mijn wangen.
ik zie mezelf liggen,
als een levenloos,doorgebloed lijk.
ik wil weg,schreeuwen,huilen er komt niets.
dit had van mij nooit gemogen.

mijn broertje komt binnen,
ik kijk naar hem.
hij kijkt mij vragend aan.
ik kijk naar achter,naar mijn bed.
toen realiseerde ik het me pas.

het is nog niet zover....

[xineof]

Ik vind het een moeilijk gedicht om op te reageren vanwege het 'gevoelsgedichtgehalte', maar uit je andere topic kan ik opmaken dat je graag reactie hebt op het taaltechnische gedeelte (correct me if I'm wrong).

Je gedicht grijpt mij wel aan, al vind ik het taaltechnisch niet sterk. Het brengt wel een negatieve boodschap over ondanks de beschreven rede van de zin 'het is nog niet zover...': deze laatste zin drijft het positieve weer een beetje terug (wat ik eigenlijk zonde vind).

Taaltechnisch: ten eerste vind ik de opmaak van je gedicht vrij rommelig; weinig gebruik van interpunctie, niet echt een verzorgde indruk wat betreft opbouw (strofe-indeling/regellengte). Ik vind de verhaallijn vrij goed, en in redelijke mate origineel (doordat er een tweede persoon bij wordt betrokken, wat ik meestal niet tegenkom in dit soort gedichten; mooi om te lezen , het brengt een positief deel m.b.t. de ik-persoon in beeld), maar de verwoording vind ik minder. Het is mijns inziens wat te standaard taalgebruik, en ook wat te gehaast:

ik wil weg,schreeuwen,huilen er komt niets.

'huilen er komt niets' maakt op mij wel een pure indruk, maar ik vind het wel wat vreemd staan (taaltechnisch gezien). In zinnen als deze zou ik er dan eerder van maken:

Ik wil weg; schreeuwen, huilen - er komt niets. -

Ook vind ik je gedicht een beetje een opsomming, ik denk dat je er veel meer mee kan door al enkele kleine dingen aan te passen:

Voor de spiegel zit ik, erin kijkend,
naar het spiegelbeeld van mijn bed. (in deze regels vind ik de herhaling van 'spiegel' vrij storend )
Mijn maag keerde zich om en,
tranen lopend, over mijn wangen.

Mezelf zie ik daar liggen,
als een levensloos, doorgebloed lijk.
Ik wil weg; schreeuwen, huilen,
- er komt niets -
Van mij had dit nooit gemogen.

Mijn broertje komt binnen,
ik kijk naar hem, waarop hij vragend terugkijkt.
Ik kijk naar achter, naar mijn bed.
Waarop ik me toen pas realiseerde;

het is nog niet zover....

Toch denk ik dat je nog veel meer met dit gedicht kan, door bijvoorbeeld eens wat beeldender/origineler woordgebruik toe te passen. Bovendien heb je vrij veel komma's nodig om het metrisch goed te laten lopen, als is dat op zich niet erg mijns inziens . Misschien een ideetje :

Voor de spiegel, erin kijkend,
zit ik stil alleen op bed.
Een beklemmend vaag gevoel;
tranenvloed van gevoelens.

En zag mezelf daar liggen,
als een schimmend levensloze.
Ik wil schreeuwend van hier weg
- maar van huilen kwam maar niets -

Van mij had dit niet gemogen.

En waar mijn bloedverwant* toen binnenkwam,
kruisten blikken vragend heen.
Ik keek naar mijn ligplaats, naar achter en
realiseerde me toen pas:

"Zover zal het nu nog niet zijn,
hoe dichtbij het dan ook was."

*(broertje vind ik eerlijk gezegd niet zo'n mooi woord; niet passend, maar dit is ook niet echt een goede vervanging )

Ik hoop dat je er wat mee kunt .