25-04-2004, 20:27
|
|
|
Ik heb toch maar besloten om terug naar huis te gaan. Hier in de leefgroep kom ik geen moer verder en ik ga alleen maar achteruit.
Ik durfde t alleen niet aan mn ouders te vragen, omdat zij juist iets hebben van: Jaaaaaa, goedzo! Weer een stap vooruit! Maar dat hier is geen stap vooruit. Alles wat je hier doet wordt afgekat door de leiding. Het lijkt wel of je bij alles toestemming moet hebben. Ik ben ook pissig op een huisgenoot van mij en dat is ook gewoon met goede reden, maar nu zegt de leiding: Ja, hij is fout geweest, maar als je 'm niet vergeeft is het jouw schuld dat de sfeer verrot gaat. Ik bepaal zelf wel lekker wie ik wel vergeef en wie ik niet vergeef. Als ik boos ben, heb ik daar recht op! Dit is dan 1 van de vele voorvallen die hier gebeuren. Ik ben al heel zelfstandig voor iemand van 18, net iets te veel voor de mensen die hier wonen in deze groep. Dus ik word op dat gebied heel erg beperkt. Maar alleen op mezelf wonen, daar heb ik het geld niet voor, maar dat kan ik ook nog niet. Dan vreet ik mezelf op. Ik wil best later een kamer nemen en lekker op mezelf wonen, alleen nu nog niet. Mijn geest moet zeggen wanneer ik daar klaar voor ben. Ik ben alleen bang, dat mijn ouders me niet terug willen nemen. Ik stel er gewoon punten tegenover, ik doe gewoon huishoudtaken, ik koop mijn eigen kleren, ik kook gewoon, betaal mijn eigen dingen, blijf gewoon heel zelfstandig, maar dan in de regels hoe ik ook echt zelfstandig ben. Laat mezelf lekker uitzoeken hoe en wanneer ik eet. Niet elke avond precies om half 7. Maar als mijn ouders me ook met deze punten niet terug willen, wat moet ik dan?  Mijn vriend z'n moeder is nu met mijn ouders aan het bellen en ik ben gewoon zo bang voor slecht nieuws. Ik ga hier alleen maar achteruit en daar is mijn maatschappelijkwerkster het ook wel een beetje mee eens. Met die jongen waar ik constant problemen mee heb (naja, jongen, man, hij is 25 ongeveer) valt ook gewoon heel moeilijk mee samen te leven. Maar de leiding neemt het voor hem op en daardoor wordt er niet naar de rest van de groep geluistert. Ik kan gewoon heel slecht tegen onrechtvaardigheid. Ik weet ook niet meer wat ik moet als ik niet terug naar huis mag komen Heeft iemand tips of ervaringen of zo? Met het terug gaan naar huis?
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
25-04-2004, 20:34
|
|
|
Is de hoofdreden dat conflict met die jongen of is het omdat ze je in je vrijheid beperken qua zelfstandigheid?
Ga je achteruit door dat conflict of de beperking? Of beide?
|
|
25-04-2004, 20:53
|
|
|
Bedenk je wel even goed waarom je weg bent gegaan... En hoe dat nu anders zou moeten met je broer als je weer naar huis zou gaan...
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
|
|
26-04-2004, 01:03
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Gothic zei het ook: bedenk waarom je bent weggegaan en dat die problemen net zo hard weer terug kunnen komen.
|
|
|
26-04-2004, 06:04
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
26-04-2004, 09:32
|
|
|
|
Ik heb dit idee al weken. Er zijn zelfs mensen die gezegd hebben dat die hele leefgroep een slechte invloed op me heeft. Sinds ik hier zit ga ik alleen maar achteruit. Daarnaast komen die conflicten dan met Knurft.
Ik heb het alleen nooit tegen mijn ouders durven zeggen, omdat zij juist zo blij waren dat ik eindelijk een pekje had. Nu heb ik vanmiddag om 2 uur een gesprek met mijn ouders, mn pb-er en de grote baas van Vindicta wat de mogelijkheden zijn. Ik heb eerlijk gezegd niet zo'n behoefte om naar een andere leefgroep te gaan. Het beperkt me gewoon enorm. Kijk, het verschil met de kliniek is, dat in de kliniek direct aan de problemen worden gewerkt, maar hier er in mijn ogen geen fuck aan gebeurd, tenzij het spoed is. Mijn broer is vooruit gegaan, net als de band met hem. Ik weet nu dat ik het 10 keer zo slecht als thuis kan hebben en daarom wil ik ook naar huis. Ik heb geen behoefte meer aan een stel hulpverleners die de baas over me spelen. Ik mocht niet eens meer avonddiensten draaien, omdat ik dan te vaak afwezig was, terwijl ik de avonden het leukst vond. Momenteel werk ik helemaal niet meer, omdat de verwarring zo hoog ligt, dat ik hele erge fouten maak en dat kan gewoon niet bij mijn werk. Het andere probleem is, ik woon hier wel met authisten samen, die hier niet voor niks wonen. Zelf ben ik een borderliner en dat botst regelmatig. Knurft is ook al een aantal keer van leefgroep gewisseld, omdat ie mensen sloeg. Momenteel doet ie enorm eng. Dan loopt ie met zichzelf te lullen en dat zegt ie opeens: Stil nou, anderen horen ons. Freak. Dit hier is gewoon mijn plek niet. Ik kan hier niet mee samenwonen. Met Linda gaat het beter, zij doet haar best om op haar grenzen te letten en begint ze nu ook zelf aan te geven, iets wat ik knap van haar vind. Maar Knurft laat je over zijn grenzen heen gaan en achteraf beschuldigt hij je dan. Dan heb ik zoiets van: Hou je kop dan! Verder kan je bij hem honderd keer je grenzen aangeven, maar het maakt niet uit, hij loopt toch wel door. Verder benik ook heel teleurgesteld in de hulpverleners die hier werken, ik heb ze wel veel en veel beter meegemaakt. Het lijkt hier wel een stel ongeschoolde meuten, aangezien de fouten die ze maken. Ok, fouten maken is menselijk, maar dan gaat het wel overe en beperkt aantal. Als ik deze leefgroep een cijfer moest geven was dat een 4 geweest. Het is hier ongeregeld en slecht georganiseerd. Ik heb betere dingen meegemaalt.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
26-04-2004, 09:53
|
|
Verwijderd
|
Als je het voor je zelf zo duidelijk weet, dan moet je dat doen. Wij kennen jou en de situatie waar in je zit en zat niet goed genoeg om daar een oordeel/beslissing over te geven. Sowieso is dat niet aan ons.
|
|
26-04-2004, 10:45
|
|
Verwijderd
|
Toen ik het topic van je huisgenoot las, had ik al het idee dat jij je niet thuisvoelt op de plek waar je nu woont. Ik merkte zoveel boosheid en ergernissen in je posts, en in dit topic weer.
Je zei dat die huisgenoot niet op zijn plek was, dat hij naar een zwaardere instelling moest. Ik denk dat het andersom is: dat jij niet op je plek bent omdat het te zwaar voor je is. Je leeft samen met authisten terwijl je zelf (neem ik aan) niet authistisch bent. Ik kan me dan voorstellen dat je juist achteruit gaat of in ieder geval dat gevoel hebt. Als je zoveel ergernissen hebt (die overigens misschien voor een deel ook aan jezelf liggen) dan schiet het natuurlijk niet op. Je klinkt vrij vastberaden in dit topic en dan denk ik gewoon: doe het. Maar het is wel belangrijk om te onthouden waarom je ooit uit huis gegaan bent. Hebben je ouders al gereageerd?
|
|
26-04-2004, 13:48
|
|
|
|
mijn ouders willen me niet meer
Niemand wilt me nog Ik ben weg gegaan bij t gesprek. Ik heb ze niet meer nodig. Kweet zelf ook wel hoe ik mezelf t leven zuur moet maken, dat hoeven zij niet meer voor mij te doen
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
26-04-2004, 13:56
|
|
Verwijderd
|
*knuf*
Hebben ze gezegd waarom ze niet wilden dat je weer thuis kwam wonen? (Ik neem aan dat ze dat gezegd hebben. Niet letterlijk dat ze 'je niet meer willen' of wel? (Ik snap dat hetcwel zo voelt.)).
|
|
26-04-2004, 14:28
|
||
|
Citaat:
*knuffelt eendje* ik weet het verder niet eigenlijk.... maar probeer je erdoorheen te slaan.
__________________
Dit is een coole sig.
|
|
|
26-04-2004, 14:45
|
|
Verwijderd
|
Ik denk niet dat je het zo persoonlijk op moet vatten van 'ze willen je niet meer'.
Ik denk dat zij ook bang zijn dat de geschiedenis zich herhaalt, bijv.
|
|
26-04-2004, 15:15
|
||
|
Citaat:
Iig, sterkte!
__________________
Just because you're paranoid doesn't mean they're not out to get you.
|
|
|
26-04-2004, 16:01
|
|
|
Wij kunnen moeilijk beoordelen hoe jou situatie is daar in die leefgroep en thuis was. Als je zelf ervan overtuigd bent dat het thuis beter is, probeer er dan voor te zorgen dat je weer naar huis toe kunt gaan. En wat betreft die ene jongen: dat je kwaad bent begrijp ik (zou ik denk ik ook zijn), alleen boosheid lost niks op. Als jij haat voelt jegens die andere jongen en je hem toch vaak tegenkomt of met hem te maken hebt, verergert het jouw probleem in die leefgroep alleen maar.
|
|
26-04-2004, 22:26
|
|
|
|
*knuffelt eendje*
Ik heb Eend een beetje getroost vanmiddag, en heb zelfs voor haar me werk afgebeld  Ik kon haar niet alleen laten zoals ze toen was. Zo zielig...Ik woon bij haar in huis en erger me ook dood aan Knurft! Eigenlijk weinig woorden voor...Sukkel. Ik wil ook even zeggen dat het een huis is waar mensen zitten met een "aan autisme verwante stoornis"! Dus geen echte autisten...Maar wat Knurft heeft weet ik niet, hij spoort iig niet! Die zegt ook heel vaak als tie zich rot voelt..."ja, sorry, ligt aan me autisme" Dat is dus echt zo'n onzin...De schuld geven aan je eigen stoornis... Ik zelf heb dus pdd-nos das zo'n aan autisme verwante stoornis, voor info kan je hier kijken http://www.balansdigitaal.nl/siteman...p?paginaid=388 Mijn diagnose kwam pas op me 20ste, al die jaren met moeite geleefd en nooit geweten wat ik had, dus hiermee wil ik zeggen, ik heb er helemaal niet zoveel last van dat ik dat heb. Zit erg diep, pas als je me goed kent merk je het... Heb de laatste tijd veel last van depri-gevoelens, stemmingswisselingen en spanningen...En dus niet zo van me PDD-NOS. Ik kende Eend ook al voordat ik hier ging wonen en vond het geweldig dat ze hier kwam! Daarom zal ik haar onwijs missen als ze weg zou gaan, dan laat ze me alleen met Knurft, dat mag ze me niet aan doen, dan ga ik eraan  Om terug te komen op vanmiddag, Eend, wat jouw moeder tegen me zei was het volgende "Linda, ik wil dat je 1 ding weet, we geven heel veel om Rhianne en het is om haar te beschermen dat ze niet terug mag". Mensen op Scholieren die info willen over de leefgroep www.vindicta.nl Ben effe klaar, weet niet veel meer... Nogmaals *troostende knuffel voor Eend*
|
|
26-04-2004, 22:55
|
||
|
Citaat:
 Ik hoop voor jullie beiden dat er uiteindelijk een goede oplossing gevonden kan worden... *weet even niets te zeggen* Sterkte iig
|
|
|
26-04-2004, 23:11
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
27-04-2004, 08:17
|
|
|
|
M'n ouders beschermen mij niet, ze beschermen zichzelf. Ze willen mij beschermen om me hier te laten zitten? Zij weten niet hoe erg het is om met Knurft te leven. Nee, zij weten alleen hoe erg het was om met mij te leven, maar ze geven me geen tweede kans.
Ik haat mezelf dat ik ooit de keuze heb gemaakt om hier te gaan wonen. Ik wist al van te voren dat het niet lekker zat. Had weer verkeerde voorgevoelens en zo. Dat heb ik alleen als het echt niet goed zit. Het is een gave van me. Nu geef ik steeds mijn grens aan en telkens zeggen mensen: Je komt er wel overheen. NEHEY! Want anders stond die grens er niet! Ik ken het verschil tussen grenzen die uit angst neergezet zijn en grenzen die neergezet zijn, omdat er een afgrond achter ligt en het is heeeeeeeeeel vervelend als niemand daarnaar luistert. Je schreeuwt de longen uit je lijf en iedereen negeert het. Ze willen het gewoon niet horen. Gister ook een heel gesprek erover gehad met Cas (m'n 'baas') en zij begreep het tenminste. Zij wist tenminste wat ik nu doormaak en zij snapt ook wel dat ik op kan zijn. Waarom luisteren de mensen om me heen er dan niet naar? Ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen. Ik mag niet naar huis, ik wil hier niet meer zijn, ik heb toch het recht om een huisje te hebben wat ik echt 'mijn huis' mag noemen? Maar niemand wilt me. Ja, de leefgroep, maar hier ga ik kapot. Oh well...ik weet wel manieren om hier weg te komen. Er is iemand weg gestuurd ooit doordat ie limonade over iemand heen had gegooid. Ik weet wat me te doen staat bij Knurft. Als ik weggestuurd word moet ik wel naar huis, mijn ouders hebben niet voor niks dat contract moeten ondertekenen. Het is alleen jammer dat mensen op normale manieren niet luisteren 
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
27-04-2004, 08:37
|
||
|
|
Citaat:
Daarvan weten ze dat het niet goed voor je was. Het vervelende is dat jij ondertussen weet dat dit ook niet is at je zoekt, maar hebben zij echt door dat je dat meent of vinden ze dat je het een kans moet geven (zo'n vervelendeouders-opmerking omdat ze ook niet weten wat je precies meemaakt). Probeer toch met je ouders in gesprek te blijven, eventueel maar via brieven ofzo. Schrijf ze bijvoorbeeld gewoon wat je dwarszit en schets een eerlijk beeld van wat je allemaal meemaakt, zowel positieve als negatieve dingen. Zo kunnen zij ook zien wat er met jou gebeurt. *Knuffel*
|
|
|
27-04-2004, 08:55
|
||
|
|
Citaat:
Ik wil gewoon weer in een gezinnetje zijn. Ik ben er nog niet aan toe om op mezelf te gaan, maar waarom zouden al die mensen om me heen daar nou weer naar willen luisteren. Wat ze niet horen bestaat niet. Ik voel me gewoon zo fucking machteloos over de hele situatie en niemand die me daarbij helpt, nee, ze praten me allemaal 1 voor 1 weer die grond in, totdat ik mezelf dadelijk wat aandoe en dan hoor je weer: O, ja, dat had zo ook wel opgelost kunnen worden, of juist zo. Ja, maar dan was er nog een manier geweest. Allemaal achteraf, maar nu? Nee, nu niet, want ze nemen me niet serieus. Ik moet aangemeld worden bvij de crisis opvang, omdat dat van deze leefgroep moet, maar iedereen is er tegen en TOCH moet en zal ik daar aangemeld worden. Ik maak er toch geen gebruik van. Als ik mezelf niets aan wil doen is het al helemaal niet nodig en als ik mezelf wel wat aan wil doen hoe ik m'n mond wel. Compleet nutteloos, net als de rest die bij Vindicta werkt. Als ze nou nog eens wat anders konden dan uit hun neus peuteren.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
|
27-04-2004, 09:31
|
|
|
|
En Eend, vergeet niet dat wennen tijd kost, ik zit hier alweer bijna een jaar en ben nogsteeds niet gewend.
Probeer wat ik gisteravond tegen je zei, zet als Knurft stom doet de helft van je lichaam uit, en doe net alsof je luistert naar hem, werkt wel een beetje. Ik vind het ook niet leuk hier maar het probleem ligt niet bij ons, het probleem ligt bij Vindicta en Knurft, waarom zou jij je aan moeten passen? Laat hun dat lekker doen! Weet je hoe kapot ik inmiddels ben! Ben het ook zat hier hoor maar omdat ik nergens anders heen kan, heb ik dat gevoel op een laag pitje gezet! Ik ben hardstikke down/depri over alles wat het laatste jaar is gebeurd maar de begeleiding laat me er gewoon in stikken... Geniet gewoon van alle momenten zonder begeleiding en Knurft, wees blij als ze er niet zijn...En als ze er wel zijn, gewoon meepraten maar het gelijk weer vergeten wat ze zeggen. Zeg tegen jezelf gewoon keihard, over een jaar ben ik toch weg, daar hoop ik ook op, alleen kan dat financieel niet. En gisteravond zei een persoon M. tegen mij dat je je er wel heel erg druk over maakt. Ik maak me er ook druk over maar op een andere manier denk ik, probeer je gewoon half af te sluiten voor Vindicta en Knurft. Je laat je toch niet wegpesten door Knurft? Je wilt toch zelfstandig zijn? Dan zal je jezelf echt nog een kans moeten geven hoor, laat je niet kisten! Al leef je in studentenhuizen is het leven ook niet alles, je hebt waar je ook woont altijd mensen die je niet mag! Als ik met alles in me hele leven had moeten blijven zitten was ik er ook nieteens meer geweest, ik vecht me al jaren rot met mezelf! En ik ben er nogsteeds. Kom op, Eend, wees flink! Vecht voor jezelf! Zet ergens een knopje om! Ik maak het mezelf ook niet makkelijk door soms zo opstandig te zijn en overal over te zeuren, maar jij maakt het jezelf ook niet makkelijk op de manier waarop je nu denkt. Please, Eend, blijf het proberen...Geef niet op om hier te wonen, met een vierde persoon hier erbij zal het ws heel erg veranderen... Geef jezelf een kans, laat je niet kennen, je bent oud en wijs genoeg om dat te kunnen hoor, wat je ook mankeert... *knuffel*
|
|
27-04-2004, 10:02
|
|
|
|
mjah, jullie hebben wel gelijk ja, maar het is gewoon zo moeilijk
*wacht mn mobiel maakt geluid* Ik doe m,'n best echt wel, alleen het lukt me gewoon niet altijd meer. Ik steek de verkeerde energie in de verkeerde dingen, dat krijg ik constant te horen, maar er is niemand die me ff helpt ontdekken hoe ik dat anders kan doen. Keb vandaag de crisiafdeling gezien. Het zag er wel veilig uit en zo, maar denk niet dat ik er naartoe wil. Ik wil niet terug, ik wil verder.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
27-04-2004, 10:07
|
||
|
Citaat:
Verder heeft tijgertje gelijk: wennen duurt even.
|
|
|
27-04-2004, 10:07
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
 Misschien kan je waar je nu zit iets opbouwen voor later...ondanks dat het er misschien klote is. Spaar, wordt volledig zelfstandig, leer bepaalde dingen en ga uiteindelijk op je zelf wonen. Of zeg ik nu iets heel doms?
|
|
|
27-04-2004, 10:08
|
||
|
|
Citaat:
Eend, het leven is net een stokbrood, lang en hard! Het is niet makkelijk met jezelf vechten maar probeer het, Pleaseeee.... Hoe vaak probeer ik iets en lukt het niet en donder ik in een groot diep gat...hoe vaak ben ik daar weer uit geklommen, dat valt niet meer te tellen hoor! En is ook niet makkelijk en heb het nog niet opgegeven om dat te blijven doen. Ga ervoor! Je kunt het! *knuffel*
|
|
| Advertentie |
|
|
|
27-04-2004, 10:08
|
||
|
|
Citaat:
...
|
|
|
27-04-2004, 10:50
|
|
|
hey meis
wa ontzetten k u t voor je *knuf* de laatste keer dat ik post van je las, is alweer een poosje geleden, zou je indd dus naar dat leefhuisdinges gaan. Ik dacht eg da dat wel goed was enzow, een pos. vooruitgang dus. Al die verhalen wat je zei van thuis, verkijk je er niet op maar het moet dan wel heel erg klote zijn dat je weer trug wilt Ik kan me heel goed voorstellen hooro dat je liever gewoon weer naar huis wil, dat je niet wil horen dat dat niet verstandig is. Ik weet het niet zeker natuurlijk maar denk toch dat het niet het beste is. Alhoewel daar blijven ook niet verstandig is als het zo blijft, dat betekend dus dat óf zij er iets aan moeten veranderen, óf dat jij je dr nix van moet aantrekken infeite wat linda (das dr naam toch? ) ook al zei. Ik zou er absoluut niet tegen kunnen als mensen mij verbieden om s'avonds weg te gaan of zo. Ik zou alles wel op vaste tijden willen, maar m'n vrijheid wil ik behouden. Dat is dan dus simpel gezegd als je thuis woont, of iig bij mij dan, daar kan dat wel. Maar als jij nu naar huis zou gaan zul je ook rond zelfde tijden moeten eten. Ik denk dat jij met een beetje hulp eigenlijk best wel zelfstandig kunt wonen. Nu misschien direct nog niet. ik weet ook neit hoe het zit met school ect. Je kunt wel dingen voor op latere termijn bedenken maar al die dingen kosten ook weer ontzettend veel werk en je moet weer heel erg wennen, of je nou naar huis gaat of naar pleeggezin of wat dan ook. He meis t komt wel goed (hoe een cliché zeg) maar tis zo, ooit dan misschien hi, he maar ik bedoel je hebt je hier al doorheen geslagen, dan komt t vanzelf wel goed. Stort je anders desnoods op school of werk, tis misschien niet de beste oplossing maar het werkt wel enigsinds, om ff afleiding te krijgen. Ga met vriendinnen gewoon vanalles doen zodat je, als de leiding en die knurft (hij toch niet echt zo) er zijn. En als ze er niet zijn kun je daar toch mooi lekker van genietenGa desnoods een weekje bij je vriend of vriendinnen logeren, omstebeurten gewoon . Het enigste probleem zijn vaak de ouders maar zij weten ook wel dat je problemen hebt en als ze je maar goed genoeg kennen vinden ze het egt geen probleem, geloof me, weet ik uit ervaring hihi. Neej maar serieus ik hoop echt dat je je er doorheenslaat okeej meisHe ik heb nu pauze, wens je heeel veel suc6 *dikke knuf nog* liefs, saar
__________________
IK BEN GESLAAGD!!!!!
|
|
27-04-2004, 10:52
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
|
27-04-2004, 10:53
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
|
27-04-2004, 10:55
|
||
|
|
Citaat:
Ik heb dat nooit nodig gehad, maar nu opeens? Het is allemaal geen toeval meer. Het voelt lichamelijk alsof ik een hele beurse plek heb in mijn buik en iedereen er maar constant tegen aan loopt te meppen, alsof het allemaal niks is.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
|
27-04-2004, 10:57
|
|
|
|
Ik ga nu maar pinnen en boodschappen doen.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
27-04-2004, 11:09
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
27-04-2004, 11:12
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Thuis ging je eerst ook niet vooruit. Thuis haatte je het ook. Telkens als je thuis was voelde je je klote. Ook dat kan geen toeval meer zijn. Ik zeg niet dat je waar je nu zit beter af bent dan thuis, want dat weet ik niet. Wel herinner ik me topics die jij een tijdje terug opende en toen ging het ook niet goed met je en voelde je je ook niet prettig waar je woonde.
|
|
|
27-04-2004, 12:59
|
||
|
|
Citaat:
Verder gaat t tussen mijn ouders en mij ook beter. Ik was gemotiveerd om aan mezelf te werken. Nu heb ik er allemaal geen zin meer in. Ik probeer dat constant aan te geven, maar het lijkt wel of niemand zich daarin interesseerd. Zelfs jullie luisteren beter dan de mensen om me heen. Al ruk ik hun oren van hun kop af en schreeuw d'r keihard in, nog zullen ze gewoon rustig doorlopen. Ik voel me enorm machteloos. Ik zou op dit soort momenten mijn psych gebeld hebben, maar daar mag ik geen contact mee hebben van de leiding hier, terwijl mijn nieuwe psych nog steeds onbereikbaar is. Het ging juist allemaal zo goed, de laatste paar weken thuis gingen ook beter. Ik wil niet meer met koppijn door t leven gaan. Ik wil niet constant meer pijn in mijn schouder voelen, ik wil niet meer zo genegeerd worden, ik wil iemand die luistert en me verder helpt, maar d'r is hier geen fuck. Ik ben gedumpt in een leefgroep en kom d'r niet meer uit. Het voelt alsof ik een gat in gegleden ben en de mensen om me heen binnen handbereik zijn, maar niet even een handje uitsteken om me te helpen om er uit te komen. Het enige wat ze zeggen: Dom wijf, kruip toch es omhoog, zie je niet dat je wegglijdt?! Jah, tuurlijk zie ik dat, maar ja, who cares...
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
|
27-04-2004, 13:15
|
|
Verwijderd
|
Ik denk dat een heel belangrijk verschil tussen ons en je omgeving is, dat wij niet of iig minder (emotioneel) betrokken zijn bij de situatie. Wij staan er buiten. Ik denk nl dat ook je ouders en je omgeving wel naar je luisteren (misschien niet altijd, maar zo nu en dan toch iig wel), zij hebben alleen andere meningen ed waardoor het waarschijnlijk lijkt dat ze niet of iig niet goed naar je luisteren.
Natuurlijk kan ik er helemaal naast zitten, maar dit is wat ik denk. Waarom mag je geen contact hebben met je psych? Zit daar een reden achter? Verder denk ik niet dat je de dingen nu helemaal 100% realistisch ziet... Dat bedoel ik NIET als beschuldiging, want ik vind het heel logisch, zou ik zelf ook hebben. Maar ik denk dat je op dit moment wel even uit moet kijken met wat je tegen mensen zegt.
|
|
27-04-2004, 14:53
|
|
|
|
Eend. Je neemt niet alles aan wat er hier gezegd wordt, die woorden die ik heb geschreven meen ik en zijn alleen maar om je juist te helpen!
Ik heb alles zo duidelijk mogelijk uit proberen te leggen maar volgens mij begrijp je niet wat ik bedoel! Nogmaals wennen kost tijd, zet is een knopje om??? Ik ben ook niet gewend en ben helemaal verrot...er is ook niemand die mij helpt, ik blijf volhouden, hoeveel moeite het ook kost. Bij Riagg zei de vrouw tegen mij dat ze bewondering voor mij had hoe ik ermee omga. Ik ben er een beetje stil van geworden wat je na mijn laatste post hebt geschreven...
|
|
27-04-2004, 14:58
|
||
|
|
Citaat:
Je moest is weten hoeveel teleurstellingen ik in me leven heb gehad...TEVEEL!!! Hoe denk je dat ik me voel nu?? Ik doe wel vaak blij, maar ondertussen zit er een grote boze duivel in me die me lastigvalt... Ik ben net zoals jij en dat heb ik je eerder geschreven zo vaak in een diepe put belandt, iedere keer kom ik er weer uit, maar wel beschadigd, denk je dat ik nog weet hoe of wat? Probeer alle nuttige woorden nog is te lezen en tot je door te laten dringen...
|
|
|
27-04-2004, 17:32
|
||
|
|
Citaat:
 Als ik vraag wat de reden is, dan zeggen ze: ja, je hebt al een anderen behandelaar. Ja, en?! Die laat me nu net zo keihard vallen als de leiding hier. verder beschuldigt de leiding je soms van dingen, waar ze helemaal niet bijgeweest zijn. En dan mag je ze ook echt niet tegen spreken. @Linda: Ik snap precies wat je bedoeld, maar ik ben het er niet mee eens. Als ik een jaar lang de tijd moet hebben om te kunnen wennen aan iets, dan kan ik beter naar een betere plek gaan, waar ik binnen een paar weken gewent ben. Ik wen nmlk over het algemeen heel snel, alleen de mensen hier zijn gewoon vreselijk. Ik pas niet meer op met wat ik tegen mensen zeg, want anders moet ik dat in gaan slikken en dat kost weer energie.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
|
27-04-2004, 18:28
|
|
|
|
Toch zie ik mensen allemaal dingen zeggen in deze topic die echt wel heel goed zijn, waar je echt wat aan hebt...
Ook geven ze mij gelijk bij de dingen die ik heb geschreven...Zit er dan niks bij dat je kan gebruiken? Helemaal niks? Dat geloof ik niet. *was gezellig aan tafel he?* 
|
|
27-04-2004, 19:57
|
||
|
|
Citaat:
Kad een dosisje van 60 mg oxazepam ingenomen en ik was nog steeds hyper en druk in mijn hoofd. Mjah, aan tafel was het vreselijk gezellig. Kwam Richard (leiding) naar me toe of ik de vaatwasser in wilde ruimen en de pannen wilde afspoelen en het aanrechtschoon wilde maken en weet ik veel wat, ja, want Knurft had de tafel al afgedaan! Wow, dadelijk gaat ie nog van de duplo naar de legostenen over, als ie ze niet meer in z'n mond propt. Keb t geweigert. Schijt voor alles.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
|
27-04-2004, 20:50
|
|
|
mischien kan het helpen, om deze verhalen die jullie hier neerzetten, en alle dingen die jullie al een keer gepost hebben hierover, te knippen en plakken in een groot verhaal, dat uitprinten en dan aan je ouders en voorla aan de leiding laat lezen...
mischien kan het helpen, omadt ik weet dat met praten soms dingen anders overkomen dan je bedoelt.. ik hoop dat het een beetje een nuttige tip is..
__________________
♥
|
|
27-04-2004, 22:13
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
27-04-2004, 23:15
|
|
|
Vervelend allemaal zeg Rhianne, maar er moet toch wel ergens een huis zijn waar jij je wel prettig kan voelen. Ik zou nu ook nog niet op mezelf kunnen hoor, maar ik ga het over twee jaar toch echt proberen. Is begeleid zelfstandig wonen niets voor jou? Dan woon je op jezelf. Je hebt je eigen gedoetje en een keer in de week komt er dan iemand bij je langs. Hoef je ook met minder mensen rekening te houden. Als dit je lukt is helemaal op jezelf nog maar een kleine stap.
P.s Heb jij dan helemaal geen PDD-NOS?
__________________
I am a princess in nothing more than a fantasy world
|
|
28-04-2004, 08:24
|
||
|
|
Citaat:
Ik wil niet eens al op mezelf. Nee, wss niet. Gister heb ik toch gewoon mijn oude psych gesmst en die gaat me nu gewoon opvangen. En als de leiding het daar niet mee eens is, gaat zij bij de leiding klagen en zeuren  Aan het gesprekje met haar had ik tenminste iets. Ze begreep me gewoon heel goed. Ik voelde me daarna ook gewoon wat minder gespannen. Mag d'r vandaag en morgen gewoon bellen.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Werk, Geld & Recht |
fiets gekocht via marktplaats maar ik wil mijn geld terug gamebro | 4 | 26-11-2011 13:19 | |
| Verhalen & Gedichten |
[Vervolg]Achter de gele deur #2 Eend | 166 | 20-06-2006 20:32 | |
| Psychologie |
Niet naar school, geen werk, >18 jaar, mag dit wel? *Ster* | 38 | 08-03-2005 12:27 | |
| Algemene schoolzaken |
vrijdags terug naar huis.. Loesje86 | 19 | 22-11-2003 22:40 | |
| Verhalen & Gedichten |
op zoek naar onderwerpen! Snippie | 14 | 08-01-2003 17:07 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 04:07.
Adverteren