Eigenwaarde

[SoMeBoDy]

Ik open dit onderwerp, omdat ik hier eigenlijk al jaren mee worstel en vandaag was er weer iets gebeurd, waardoor ik net weer minutenlang heb liggen huilen.

Ik heb een jaar therapie gehad en op een gegeven moment ging het een stuk beter met me. Ik voelde me sterker enzo en had meer eigenwaarde, maar de laatste tijd lijkt dat steeds minder te worden. Er zijn dagen dat ik me weinig waard voel, zelfs gedachten dat ik beter niet meer kan leven. Niet dat ik ooit zelfmoord zou plegen. Zo ver gaat het dus gelukkig niet.

Een vriend zegt tegen mij dat ik mezelf het belangrijkste moet gaan vinden, maar ik vraag me af hoe ik dat moet doen. Ik ben iemand die alsmaar aan anderen denkt, die niemand pijn wil doen, die alles zo goed mogelijk probeert te doen. Vandaag kreeg ik een telefoontje over het bijbaantje wat ik voor eventjes had gedaan. Er zijn klachten gekomen over de werkzaamheden die ik had verricht. Dat is een harde klap in mijn gezicht, want ik had nog zo mijn best gedaan en weer is mijn eigenwaarde vandaag heel erg aan het dalen. Ik wil het zo goed mogelijk doen, maar het gaat blijkbaar niet. Bij een vorige bijbaantje waren ook een paar klachten. Ik denk dat ik dan toch vooral mezelf moet gaan helpen voordat ik anderen kan gaan helpen, alleen de vraag is hoe.

Hebben sommigen hier ervaring mee, dat je eigenwaarde dus niet is zoals het hoort te zijn? En als het dus niet is zoals het hoort te zijn, wat heb je er aan gedaan of wat doe je er aan? Hoe zet je jezelf op nummer één? Hoe kan je meer van jezelf gaan houden? Als ik het wist, had ik het allang gedaan, maar helaas.. ik blijf maar worstelen en worstelen..

[Freestyler*]

Hmm.. ja het probleem van weinig eigenwaarde en zelfvertrouwen is hier al menigmaal voorbij gekomen.
In die topics staan ook wel tips om je zelfbeeld te verbeteren.
Ik sta daar zelf echter vrij sceptisch tegenover.

Maar je zegt ook dat je jezelf te veel wegcijfert
iets waar ik absoluut geen last van heb, ben eerder egoistisch, maargoed
Hmm.. heb je moeite met nee zeggen enzo? voor jezelf opkomen. Bang voor conflicten?
Ja moet je dan naar een assertiviteitscursus misschien?? k heb daar weinig verstand van.

Dat van dat bijbaantje,ja das klote natuurlijk
maar je zei toch dat je zo goed je best hebt gedaan. Als je maar eerlijk bent tegenover jezelf. JIj hebt het goed gedaan voor jezelf, dan moet het ook maar goed genoeg zijn voor anderen. Je kan er dan niet zo heel veel aan doen. Hiermee zeg ik niet dat je bijv niet aan die klachten zou kunnen gaan werken, maar misschien zijn die klachten gewoon overdreven. Je moet niet bij alles de schuld bij jezelf leggen. IK vind dat zelf ook lastig hoor. Als een Mac medewerker mij een ander product levert dan ik besteld heb, en ik daar dan met veel moeite wat van zeg. En hij kijkt verveeld, voel ik me gelijk aangesproken. Heb ik gefaald tegenover mezelf. Maar objectief gezien hoeft dat natuurlijk niet zo te zijn.

Het is een kwestie van jezelf accepteren denk ik, tevreden zijn met wie je bent en wat je doet. En als iets een keer wat minder goed lukt, leer je daarvan en gaat het de volgende keer allicht beter.

[Taekwongirl]

Hoi!

Door een gebrek aan eigenwaarde zijn mijn problemen begonnen. Eerst de anderen dan pas ik, zo was ik... Maanden aan een stuk. Tot je het zelf niet meer aankan...
Ik heb iemand leren kennen, en die heeft me werkelijk geweldig geholpen.
Het is geweldig moeilijk om er iets aan te doen, maar het kan.
Bij mij is het nu al veel beter, maar ik heb er nog steeds last van.

Probeer eens twee lijstjes te maken met wat voor jou het belagrijkste is (thuis, school, werk, jezelf, vrienden, muziek, boeken, fuiven, ...). Eentje volgens je gevoel (hoe jij het aanvoelt) en eentje volgens je hoofd (hoe het volgens jou zou moeten). De bedoeling is dat je het na een tijdje nog eens probeert en dat JIJ op den duur vanboven staat op beide lijstjes.
Als het moeilijk wordt om eerst aan jezelf te denken, denk dan aan je lijstje.

Iemand heeft het ooit heel cru tegen mij gezegd: Hoe wil je anderen gaan helpen als je zelf op het punt staat om jezelf van kant te maken.
Toen besefte ik waar ik mee bezig was...
Als je wilt stuur je me maar een PM, ik wil je gerust proberen te helpen...


Groetjes!

[SoMeBoDy]

Taekwongirl schreef op 17-08-2004 @ 19:22 :
Hoi!

Door een gebrek aan eigenwaarde zijn mijn problemen begonnen. Eerst de anderen dan pas ik, zo was ik... Maanden aan een stuk. Tot je het zelf niet meer aankan...
Ik heb iemand leren kennen, en die heeft me werkelijk geweldig geholpen.
Het is geweldig moeilijk om er iets aan te doen, maar het kan.
Bij mij is het nu al veel beter, maar ik heb er nog steeds last van.

Probeer eens twee lijstjes te maken met wat voor jou het belagrijkste is (thuis, school, werk, jezelf, vrienden, muziek, boeken, fuiven, ...). Eentje volgens je gevoel (hoe jij het aanvoelt) en eentje volgens je hoofd (hoe het volgens jou zou moeten). De bedoeling is dat je het na een tijdje nog eens probeert en dat JIJ op den duur vanboven staat op beide lijstjes.
Als het moeilijk wordt om eerst aan jezelf te denken, denk dan aan je lijstje.

Iemand heeft het ooit heel cru tegen mij gezegd: Hoe wil je anderen gaan helpen als je zelf op het punt staat om jezelf van kant te maken.
Toen besefte ik waar ik mee bezig was...
Als je wilt stuur je me maar een PM, ik wil je gerust proberen te helpen...


Groetjes!

Misschien moet ik maar beginnen met dat lijstje. Dank je wel voor je tip. Diegene heeft inderdaad gelijk. Ik heb het zelf ook een paar malen ondervonden dat ik niet in staat was om anderen goed te kunnen helpen, omdat ik met mezelf heel erg zat.

Wat ik trouwens de afgelopen weken probeerde te doen om mijn eigenwaarde op te krikken, is vooral in mijn eigen wereldje leven. Daarmee bedoel ik haast geen contact met mijn vrienden hebben, omdat ik ze tot nu toe een hoger positie heb gegeven dan mezelf. Ik ben toen afstand gaan nemen en dat doe ik nog steeds wel een beetje om zo mezelf een wat hogere plaats te geven en in te zien dat ik ook even zonder ze kan en niet bang moet zijn om alleen te zijn. Er waren dagen dat het wel hielp, dat ik me zo sterk voelde en dagen dat ik me veel minder dan anderen voelde, zoals vandaag. Nu gaat het best redelijk. Ik was doelloos aan het ronddwalen deze avond op een plek waar ik altijd mijn rust probeer te vinden en toevallig kwam ik iemand tegen, een onbekende, bij wie ik mijn hart kon luchten. Het heeft me weer wat meer inzicht gegeven. Ik kijk op dit moment weer positief tegen de dingen aan. Ik kan nog alle kanten op

[SoMeBoDy]

Freestyler* schreef op 17-08-2004 @ 17:49 :
Hmm.. ja het probleem van weinig eigenwaarde en zelfvertrouwen is hier al menigmaal voorbij gekomen.
In die topics staan ook wel tips om je zelfbeeld te verbeteren.
Ik sta daar zelf echter vrij sceptisch tegenover.

Maar je zegt ook dat je jezelf te veel wegcijfert
iets waar ik absoluut geen last van heb, ben eerder egoistisch, maargoed
Hmm.. heb je moeite met nee zeggen enzo? voor jezelf opkomen. Bang voor conflicten?
Ja moet je dan naar een assertiviteitscursus misschien?? k heb daar weinig verstand van.

Dat van dat bijbaantje,ja das klote natuurlijk
maar je zei toch dat je zo goed je best hebt gedaan. Als je maar eerlijk bent tegenover jezelf. JIj hebt het goed gedaan voor jezelf, dan moet het ook maar goed genoeg zijn voor anderen. Je kan er dan niet zo heel veel aan doen. Hiermee zeg ik niet dat je bijv niet aan die klachten zou kunnen gaan werken, maar misschien zijn die klachten gewoon overdreven. Je moet niet bij alles de schuld bij jezelf leggen. IK vind dat zelf ook lastig hoor. Als een Mac medewerker mij een ander product levert dan ik besteld heb, en ik daar dan met veel moeite wat van zeg. En hij kijkt verveeld, voel ik me gelijk aangesproken. Heb ik gefaald tegenover mezelf. Maar objectief gezien hoeft dat natuurlijk niet zo te zijn.

Het is een kwestie van jezelf accepteren denk ik, tevreden zijn met wie je bent en wat je doet. En als iets een keer wat minder goed lukt, leer je daarvan en gaat het de volgende keer allicht beter.

Ik heb op zich geen last van nee zeggen. Het is denk ik inderdaad die acceptatie. Tevreden zijn met wie ik ben en wat ik doe.

[rainfairy]

misschien is het goed om het boek 'verdeelde gemoed' van Hermans te lezen...(ik heb dit boek gelezen voor mijn studie, het is een beetje een therapeutisch boek) waar ze het over Z en A gevoelens hebben....

Z gevoelens = gevoel van zelfbevestiging
A gevoelens = het zoeken vaan verbintenis met anderen etc..

in het boek staat dat je eerst je Zkant moet behelpen voordat je aan je Akant kan gaan werken....

het is niet een super leuk boek ofzo...maar wel interresant...misc heb je er wat aan?

[Charlottetje]

ik heb ook een hekel aan werk hoor, kan er niet tegen als ik iets fout doe terwijl ik toch echt mijn best doe, alles goed probeer te doen, maar goed. Laat mij maar lekker studeren ofzo

Ik moet wel zeggen, ik was laatst op het station (utrecht CS) en stond daar op iemand te wachten. Intussen was ik heerlijk mensen aan het kijken (hoe fout, maar geweldig!) en ik kwam tot de ontdekking dat het allemaal nog veel erger kon.
Nou vind ik mezelf niet knap e.d. niet humoristisch etc. maar als je dan merkt dat er zulke domme mensen op de wereld lopen!
Dat is echt heerlijk, ik zou het vaker moeten doen geloof ik

[##__##]

je kan niet meer doen dan je best (over dat bijbaantje) en mensen kunnen makkelijk zueren als ze het zelf niet hoeven te doen. van iets kleins maken ze dan iets heel groots. ik zou proberen er niet veel van aan te trekken!! want ieder mens is bijzonder dus jij ook..sterkte

[Daboman]

Titel van een kerkmis die ik zelf (met een groepje) heb gemaakt voor een opdracht levensbeschouwing en wat ook van toepassing is op jou aangezien jij onder "iedereen" valt:

Iedereen is een held, jij dus ook!

Ik herken wel wat van mezelf in je verhaal en ik denk dat ik bij lange na niet de enige ben. Ik probeerde me continu aan de anderen aan te passen en nog kreeg ik een hoop kritiek. Dat heeft me nog meer aan het twijfelen gezet. Maar ik ben er achter gekomen waar m'n grote denkfout zat. Dat was namelijk dat ik me veel te veel met anderen bezighield en me veel te veel aan hun aanpaste. Ik wilde anderen gelukkig maken ten koste van mezelf.

Toen ging ik maar eens wat meer aandacht aan mezelf besteden. Ik ging doen wat ik zelf leuk vond. Betekende wel, dat ik vaak alleen bezig was, vooral in het begin, maar ach, in ieder geval had ik dan geen gezeik aan m'n kop over van alles wat ik wel niet verkeerd kan doen. En ik leerde ook nieuwe mensen kennen. En het grote voordeel is dat ze dezelfde dingen leuk vonden als dat ik leuk vindt (tja, anders was ik ze niet tegengekomen ). Ik kreeg veel minder kritiek, wat m'n zelfvertrouwen ten goede kwam.

Nu gaat het veel beter met me. Met de mensen uit het verleden ga ik niet meer om, en ik heb nu mensen gevonden die veel beter bij me passen.

Over werk kan ik meepraten. Waar ik werk sta ik bekend als een van de beste werknemers (pff ik wil eigenlijk helemaal niet arrogant zijn ) en nog vinden ze een hele hoop om over te zeiken. Daar kan je dus denk ik maar beter aan wennen, hoe vervelend het ook is