Dolend door een bos
Kan ik de weg niet vinden
Ik zoek naar mijn gedachten
Die ik hier ben kwijtgeraakt
Door de bomen zie ik niets, ik kan slechts luisteren
Maar hoe doe je dat met stemmen in je hoofd
Die bepalen wie je bent
Hoe kan ik dan ooit mij gedachten vinden zonder
zelf na te denken?
Ik vecht tegen de fluisterende stemmen
Ze houden maar niet op
Het zijn de bomen die roddelen van top tot top
De wind waait de woorden verder weg
Ik ren ze achterna
Ze waaien de geschiedenis in
Ik heb ze immers al gedacht
Waarom zoek ik ze dan eigenlijk nog?
Hummm ik weet ut niet.Volgens mij istie wel beter dan stilte en blijheid.Reacties zijn ontzettend welkom.
*knuffie* Linda