Ik heb het gevoel mezelf niet te kunnen zijn thuis

[Droomvlucht]

Sinds donderdag woont de vriendin van mijn broertje bij ons in. (Lang verhaal, maar om t kort te maken: Ze heeft een verschrikkelijke moeder, zij èn haar moeder psychische problemen, haar moeder accepteerd haar problemen niet, en dat gaat niet meer samen. Ze is daar uit huis gevlucht terwijl haar moeder haar "Kom hier, ik grijp je naar je strot als je niet onmiddelijk terug komt" achterna riep)
In het begin ging dat nog wel gladjes enzo, maar nu merk ik dat ik er best moeite mee heb. Omdat ik zelf ook met mezelf in de knoop zit vind ik het heel moeilijk om op haar te reageren, en om mezelf te zijn hier in huis. Het gros van de tijd zit ik maar wat theater te spelen omdat ik bang ben dat mijn ouders het anders niet accepteren ofzo .
Volgende week met hemelvaart zijn mijn ouders en broertjes weg. Als K. dan nog steeds geen slaapplaats heeft kunnen we haar natuurlijk moeilijk op straat zetten. Maar ik heb geen flauw idee hoe ik daar mee om moet gaan, als we dan met z'n 3en hier in huis zijn (Ik, m'n vriend, en K.)

Iemand misschien tips? Wat jullie zouden doen in deze situatie ofzo..?

[Nona]

Ik zou persoonlijk een gesprek aangaan met één van mijn ouders en uitleggen wat me dwars zat. Kijk, jij hebt ook je problemen en je hoeft haar problemen niet op jouw schouders te laten rusten. Wat zit je dwars aan haar? Waarin kun je niet meer jezelf zijn? Vertel dat aan één van je ouders (liefst degene die het beste kan luisteren ) en ga in een open gesprek, zonder ruzie, op zoek naar een oplossing.

Dat zou ik doen in ieder geval. Het is dan wel belangrijk dat er geen ruzie komt, want als je elkaar verwijten gaat maken ben je beiden nergens.

[Ruudje]

Zoals je merkt raak je nu zelf in de knoop, omdat je jezelf niet bent... mijn enigste tip is dan, probeer toch jezelf te zijn
Je moet het jezelf niet te moeilijk maken

[SimplyABoy19]

waarom gaat dat meisje niet mee met haar vriendje/jouw broertje met hemelvaart?

[Droomvlucht]

SimplyABoy18 schreef op 16-05-2004 @ 17:14 :
waarom gaat dat meisje niet mee met haar vriendje/jouw broertje met hemelvaart?

Ze gaan op concertreis van een vereniging, die al enige tijd geleden geboekt is. Toen wisten ze dus uiteraard nog niet dat dit zou gebeuren.

[Droomvlucht]

Ruudje schreef op 16-05-2004 @ 17:11 :
Zoals je merkt raak je nu zelf in de knoop, omdat je jezelf niet bent... mijn enigste tip is dan, probeer toch jezelf te zijn
Je moet het jezelf niet te moeilijk maken

Mjah.. maar ik neem aan dat je snapt dat dan een stuk makkelijker gezegd dan gedaan is..
Als het zo gemakkelijk was, dan hoefde ik dit topic niet te posten.

Maar toch bedankt voor je reactie.

[Meryem]

Ik zou de vriendin van je broertje aanspreken, kijken waar ze mee dwars zit met haar moeder. Aangezien je broertje jonger is dan jou neem ik aan dat de vriendin ook minderjarig is.

Ze zal dus toch een keer terug moeten naar huis. Als het aan mij ligt had ik een goede gesprek met haar gevoerd om te kijken wat precies het probleem is en of het uberhaupt opgelost kan worden.
Misschien dat ze dan terug naar huis kan.
En dan is ook jou probleem opgelost..

Veel sterkte!

[Droomvlucht]

Meryem schreef op 17-05-2004 @ 12:49 :
Ik zou de vriendin van je broertje aanspreken, kijken waar ze mee dwars zit met haar moeder. Aangezien je broertje jonger is dan jou neem ik aan dat de vriendin ook minderjarig is.

Ze zal dus toch een keer terug moeten naar huis. Als het aan mij ligt had ik een goede gesprek met haar gevoerd om te kijken wat precies het probleem is en of het uberhaupt opgelost kan worden.
Misschien dat ze dan terug naar huis kan.
En dan is ook jou probleem opgelost..

Veel sterkte!

De vriendin van mijn broertje is ouder dan hem. Mijn broertje is 14, zij is 16 (net als ik dus, alleen word ik 17 dit jaar).

Ik kan haar wel aanspreken over deze situatie maar dat zal niet echt werken denk ik. Ze heeft zelf veel psychische problemen (is daar ook voor in behandeling) en zal alleen maar nog meer instorten als ik haar zou zeggen dat ik er moeite mee heb dat ze hier inwoont. Ze is nu al erg depressief en suicidaal en trekt alles naar zichzelf toe, en hecht zich slecht aan mensen, dus ik denk dat ik alles alleen maar erger maak als ik haar erover zou aanspreken. Ik denk dat ze dan zou reageren door haar boeltje bijelkaar te pakken en dan maar op straat te gaan wonen of andere gekke dingen te gaan doen, en dat is natuurlijk ook niet de bedoeling..

Haar psych weet dat ze nu tijdelijk ergens anders woont, en ging ermee akkoord, om ze eigenlijk echt thuis niet kan wonen. Haar moeder maakt haar leven tot een hel thuis, en dat kan K. nu echt niet meer aan.

Als het goed is heeft ze deze week weer een gesprek over hoe nu verder, maar als ze nog steeds niet naar huis kan (en er bestaat zelfs een kans dat haar moeder haar niet meer terug in huis wìl nemen) zal ze dus hier nog een tijdje moeten blijven totdat er iemand anders gevonden wordt bij wie ze terecht kan.

*zucht* Het is allemaal een gedoe...

Maar thx voor je reply *knuf*

Het moet niet ten koste gaan van haar, maar zeker ook niet van jou. Jij hoeft je zelf om haar niet helemaal weg te drukken, jij hebt het net zo goed ook moeilijk. Als je er niet met dat meisje zelf over wilt praten, wat ik goed kan begrijpen, probeer er dan in ieder geval met andere mensen in je omgeving over te praten.

[Droomvlucht]

Leonoor schreef op 17-05-2004 @ 20:48 :
Het moet niet ten koste gaan van haar, maar zeker ook niet van jou. Jij hoeft je zelf om haar niet helemaal weg te drukken, jij hebt het net zo goed ook moeilijk. Als je er niet met dat meisje zelf over wilt praten, wat ik goed kan begrijpen, probeer er dan in ieder geval met andere mensen in je omgeving over te praten.

Ik denk dat je wel gelijk hebt ja.. Al is het moeilijk om mezelf niet weg te laten drukken. Ik ben daar geloof ik erg gevoelig voor .

Ik kijk de komende dagen nog even de kat uit de boom, en wacht het gesprek van haar met haar psychiater af. Daarna zal ik mezelf proberen bijelkaar te rapen om met iemand erover te praten.

Thx (F)