Ik sloeg slaperig mijn arm om je heen, maar voelde alleen de koude deken. Ik opende mijn ogen om naar je te kijken, maar keek dwars door je heen naar mezelf in de spiegel. Ik zag mijn opgezwollen ogen en vlekkerige wangen vol mascara. Ik sloeg de deken van mij af en herinnerde mij jouw witte overhemd aan te hebben. Nog eventjes rolde ik me op en wiegde mezelf in mijn armen, proberend jouw geur op te snuiven. Ik rook alleen een bittere mix van drank en kots, vermengd met oud zweet. Mijn kots, mijn zweet.
Met een zucht plaatste ik mijn voeten op de koude, houten vloer. Ik liep naar het raam en keek naar buiten. Ik keek naar de buren van de overkant die hun Citroën aan het inpakken waren, om op vakantie te gaan. Ik keek naar de kinderen verderop die aan het spelen waren, naar de auto’s die voorbij reden. Ik opende het raam en voelde hoe de wind langs mijn gezicht, mijn billen, mijn benen woei. Ik wou zo graag bij je zijn, ik wou zo graag voor altijd bij je zijn. Ik liep terug naar het bed en maakte het weer netjes op, sloeg de witte sprei die we samen hadden gekocht, over de besmeurde dekens. Ik keek nog een laatste keer om me heen, sloeg de kastdeuren dicht, waste mijn gezicht en kamde mijn haar. Ik sloot nog even mijn ogen, haalde diep adem en keerde vervolgens de kamer de rug toe.
Ik stond weer bij het raam, de buren waren klaar om te vertrekken. Ik keek hoe zij de straat uitreden, inspecteerde de spelende kinderen in de verte en liet de rust van de straat even over me heen komen. Ik keek naar beneden, naar de stoep in de verte. Ik zette een voet op de vensterbank en liet de wind even met mijn haren spelen. Toen dook ik voorover. Voor een paar seconden voelde ik weer wat geluk was. Ik glimlachte en zag alleen jouw ogen voor me. “Mijn lieve, lieve schat. Ik kom er eindelijk aan.”
- Weer een poging tot een kort verhaal. Hopelijk dit keer helderder? Wat vindt men ervan? Je hoeft niet lief te wezen, ik post het om te leren en niet om te showen ofzo -
Laatst gewijzigd op 01-06-2004 om 10:00.
|