wel of niet psychiater

ik hbe een tijdje automutilatie
ik heb dit een tijd verzwegen voor mijn ouders
bang voor hun reactie enz....
laatst heb ik het tegen mijn moeder verteld
ik had hier veel moeite mee
ik had verteld dat het niet aan hun lag ( mijn ouders )
maar ergens is het toch zo
ik heb vaak ruzie met mijn ouders (vooral mijn vader)
kan niks goed doen in hun ogen heb ik soms het gevoel

ik heb in 2002/2003 een moeilijk school jaar gehad
ik zit nu ook op een andere school
maar daardoor is het toch begonnen
mensen vonden mij raar omdat ik verder dacht dan de meeste over het leven,zocht dingen op over wicca enz..
ik kreeg daardoor ook nogal zelfmoordneigingen

ook waren mijn cijfers niet perfect dit jaar
en dan word ik boos en dan reageerde ik dat af op mezelf

soms het ik het gevoel alsof ik beter naar een psychiater kan gaan
wat vinden jullie?
zal ik er wat aan hebben of niet

[rare kwast]

als je zelf het gevoel hebt dat je er heen moet
zou ik het zeker doen ik denk ook wel dat je er wat aan hebt...
of begin eerst bij je huisarts

sterkte i.i.g
*knuf*

[Sterretje*]

Het is misschien goed om met iemand over de dingen die je dwars zitten te praten. Het is ook een veel betere manier dan je gevoelens te uiten door te gaan automutileren. Door AM zul je blijvende littekens overhouden. Is dat het waard? Praat erover. Lucht je hart!

Liefs,
Magic_STAR*

[arP-socialist]

niet geschoten is altijd mis

[DZHAW]

arP schreef op 27-06-2004 @ 23:49 :
niet geschoten is altijd mis

idd.... zo hoe het nu gaat is niet goed, en misschien kan een psychiater je wel helpen (vrij zeker denk ik) en als het niet helpt ga je dr dan toch gewoon niet meer heen? Het kan alleen maar goeds doen.

[Quiana]

arP schreef op 27-06-2004 @ 23:49 :
niet geschoten is altijd mis

Precies. En ik denk dat als jij ervoor openstaat, gemotiveerd
bent enz, dat ook in je voordeel werkt..

[Anno 1986]

Soms is het heel goed om eens te praten met iemand die er wat meer verstand van heeft...
Vind je dit eng, of is de drempel erg hoog, dan moet je je gevoel even proberen uit te schakelen, en te kijken wat je verstand zegt.
Dat is best lastig, maar vaak is je verstand in sommige situaties net even wat belangrijker. Je moet je niet laten misleiden door angsten of twijfels, want idd; niet geschoten is altijd mis.

Toch wil ik je even zeggen dat je van een psychiater ook niet altijd heel veel hoeft te verwachten. Dit zijn ook maar mensen, en zeggen ook alleen wat zij denken dat handig is. Soms kan je dat zelf ook al bedenken. Ook heb je soms net zoveel aan een hele goede vriend/vriendin of familielid. Soms kan dat zelfs meer helpen. Verder kun je trouwens ook een mailtje sturen naar soshulp, dan kan je het verhaal mailen naar een professioneel iemand, maar is de afstand wat groter. En al schrijvende kun je vaak net wat meer kwijt zonder heel veel schaamte.

Sterkte,
Grtjs.