Iedereen maakt zich druk om meisjes, die vaak al dun zijn, en die dan gaan afvallen, gaan vasten. De meisjes worden magerder en magerder, hun ongerust heid word groter en groter. De meisjes vinden hunzelf nog steeds erg dik en besluiten niks te eten, zoadat ze vreetbuien krijgen, en het weer uitkotsen om vervolgens de wc weer schoon te boenen.
De ouders maar zeuren dat ze veels te dun zijn en dat ze moeten kappen. In hun ogen stoppen ze er mee, maar in het geheim spugen ze nog, eten niets, eten alles, en kotsen het weer uit. De ouders hebben niets meer in de gaten en scheppen op over hun 'mooie, slanke, volmaakte dochter' die weer eens op de wc zit te kotsen. Maar daar hebben hun geen erg in, welnee..
Dan nog de rest van de familie, zoals de knijp-oma, die sommigen hebben. Zij knijpt waarschijnlijk de wangen fijn en zegt vaak: 'Och, kindje, je hebt geen vet! Wil je een lekker snoepje van oma? Wat chocola? Nog wat boerenkool met vette jus?' En vervolgens als oma weg is is de wc weer vol en de maag weer schoon en leeg.
Vaak drinken de meisjes niet veel, uit angst een grammetje meer te wegen. Uiteindelijk hebben ze een broodmagere skelet - achtige vorm, waar ze trots op zijn, maar het is nog niet genoeg. Er is nog een halve milimeter vet bij mijn buik! Het moet niet erger worden..
En met de Ramadan, niemand zeurt erover, maar misschien is het eigenlijk wel hetzelfde. Nouja, bijna dan. Ze slaan ook belangrijke maaltijden over, en daar zegt niemand wat van! Het is toch een beetje te erg voor woorden..
|