Ervaringen met separeer/isoleer-ruimte's?

[Kevin1986]

Op mijn werk (bijbaantje gehandicaptenzorg) maken we regelmatig gebruik van de separeerruimte. Deze wordt soms ook wel de isoleercel of de 'time-out' genoemd. Bij ons gaan bewoners er meestal in als ze escaleren (dwz. als ze door bijvoorbeeld te veel prikkels agressief gedrag naar zichzelf of naar de omgeving toe gaan vertonen) of als ze bijzonder druk zijn. Vaak is een time-out van een kwartier genoeg, maar het komt ook nog wel eens voor dat een separatie bij ons drie uur aanhoudt. Bewoners gaan alleen de separeer in voordat ze alle voorwerpen waarmee ze zichzelf zouden kunnen beschadigen (automutuleren) zoals schoenen, kleding met ritsen, riem etc. hebben afgegeven.

Zelf krijg ik altijd nog steeds een beetje 'de kriebels' als ik bij ons de separeer inloop om hem bijvoorbeeld even schoon te maken of na te kijken na een separatie.

Ik weet dat in de psychiatrie wel eens separaties van bijvoorbeeld 3 maanden plaatsvinden, bijvoorbeeld bij iemand die langdurig suïcidaal of psychotisch is. Omdat het separeren bij onze bewoners zo gewoon is (ze vragen er soms zelfs om als ze druk zijn!) zou ik graag eens van anderen willen horen hoe het is om gesepareerd te worden. Waarom werd je gesepareerd? Had je zelf vrede met het besluit tot separatie? Hoe lang ben je gesepareerd geweest? Had je het gevoel rustiger te worden in de separeer, of vond je juist dat het averechts werkte?

[rare kwast]

ik ben nog nooit gespepareerd geweest maar ken wel iemand

heb ook zn evaluatie gelezen enzo

hij kwam er in door dat ie psychotisch werd (hij liep op terrein en heeft daar over een auto heen gelopen van een psych, een meisje aangevallen (uit vriendschappelijke reden zegt hij...hij was verliefd)
en daarna wilde die een vrachtauto binnen walsen hij is toen vanaf 4 tot de volgende ochtend in de separeer gegaan, eerst was hij het er niet mee eens, nog een tijdje stennis staan trappen en daarna ging het goed.
de volgende ochtend had hij spijt... excuses aangeboden ed.
dus het hielp wel

[Anno 1986]

drie maanden achtereen gesepareerd worden komt niet vaak voor hoor.
Bij ons op de afdeling moest je dan in een scheurhemd, de separeer zelf was nog best luxe. We hadden muziek (als je geluk had dan) en ze konden je om het uur bijvoorbeeld de tijd aangeven via de stereo. Verder zag het er waarschijnlijk hetzelfde uit als daar.......kussens op de grond, een matrasje een scheurdeken, en een kartonnen po voor als je moest plassen snachts, en de sociotherapeuten waren al geweest....

Eigenlijk lijkt het een beetje onmenselijk, maar het heeft ook zijn voordelen.

Grtjs.

[Kevin1986]

Anno 1986 schreef op 02-08-2004 @ 17:49 :
drie maanden achtereen gesepareerd worden komt niet vaak voor hoor.
Bij ons op de afdeling moest je dan in een scheurhemd, de separeer zelf was nog best luxe. We hadden muziek (als je geluk had dan) en ze konden je om het uur bijvoorbeeld de tijd aangeven via de stereo. Verder zag het er waarschijnlijk hetzelfde uit als daar.......kussens op de grond, een matrasje een scheurdeken, en een kartonnen po voor als je moest plassen snachts, en de sociotherapeuten waren al geweest....

Eigenlijk lijkt het een beetje onmenselijk, maar het heeft ook zijn voordelen.

Grtjs.

Heb je zelf in de separeer gezeten of separeer je zelf wel eens mensen op je werk ofzo?

Omdat de bewoners bij ons nauwelijks langer dan twee uur (dat is bij ons echt lang, meestal is het maar een kwartiertje) in de separeer verblijven hebben wij geen muziek en meestal ook geen water... Wel een po, matras en scheurdeken inderdaad, maar dat is bij wet verplicht. Verder hangt er bij ons ook een separeerklok, maar ik meen dat dat ook bij wet verplicht is.

[Anno 1986]

Nee hoor, niet op mijn werk
Ben zelf vrij lang opgenomen geweest, en zeker op de gesloten afdeling heb je veel te maken met de separeercellen. Zelf heb ik er gelukkig nooit in gehoeven, op de open afdeling had de achterwacht wel besloten om het voor 's nachts eventueel te doen, maar dat werd dan besloten door de socio's en hoe mijn dag en avond verliep.

Op de gesloten afdeling zat een psychotische jongen die er inderdaad heel vaak in zat, maar dat wilde die zelf, en dat was dan ook voor zijn eigen rust. Hij was nog heel suf en in de war, dus die had het nodig.
Verder werden ze vooral gebruikt nadat iemand weggelopen was, of controle kwijt was, teveel automutileerde etc. Kortom; waar ze voor bedoeld zijn; bescherming voor jezelf en voor anderen.

De separeer zelf is ook echt geen pretje. Ik weet niets meer van mijn eerste dagen daar, niets meer van contracten die ik heb ondertekend, niets meer van de intake.....alleen die separeer die ze me lieten zien; shit, daar schrok ik echt wel van. Dat is me ook bij gebleven. Zeker toen ik er bijna in moest werd ik er heel bang voor; wat voor mij een positief effect had; ik voelde me nog krachtiger om me er tegen te verzetten. Je moet je wel bedenken dat er ook een groot deel is die vanuit een ziektebeeld de separeercel wilt bereiken 'hoe erger hoe beter' zegmaar.....in zulke mensen kon ik mij nooit verplaatsen, maar dat zijn ook wel weer net de mensen die zo lang mogelijk op de gesloten afdeling wilde blijven, bij elke nieuwe cliënt al hun levensproblemen wilde vertellen etc. Daar heb ik geen begrip voor.....en toch; het schijnt een ziekte te zijn, waar ze neits aan kunnen doen, maar waar ze vaak ook niet vanaf willen.

Hoezo wil je het eigenlijk alelmaal weten? Welke opleiding doe je eigenlijk? Ik ga zelf HBO-verpleegkundige doen om vervolgens sociaal psychiatrisch verpleegkundige te kunnen doen.

Grtjs.

[Kevin1986]

Anno 1986 schreef op 02-08-2004 @ 22:44 :
Hoezo wil je het eigenlijk alelmaal weten? Welke opleiding doe je eigenlijk? Ik ga zelf HBO-verpleegkundige doen om vervolgens sociaal psychiatrisch verpleegkundige te kunnen doen.

Grtjs.

Zie voor het waarom mijn beginstuk. Ik begin in september met geneeskunde aan de Erasmus, wellicht dat ik later ook verder ga in de richting van de psychiatrie.

[Eend]

Ik ben er één keer bijna in terecht gekomen, maar toen hoefde ik gelukkig niet. Wat er die dag verder is gebeurd weet ik niet eens meer. Ik was iig behoorlijk in de war.

Wel weet ik van een afdelingsgenootje, die vier maanden in de separeer heeft gezeten, dat het behoorlijk saai is. Er hing bij ons een schoolbord met een krijtje, een matras op een ingebouwd bed.
Voor de separeer had je een ruimte met een bad, een douche en een wc.

Ondertussen is de gesloten afdeling uitgebreid en heeft het nu 3 separeers, dus ik weet nu niet hoe t er uit ziet en hopelijk kom ik dat ook niet te weten

[rare kwast]

wij hebben wel een x een film gezien met een separeer...
en we hebben geleerd hoe we iemand moeten separeren die boos wordt...en gevaarlijk voor zichzelf of andere..

[Anno 1986]

rare kwast schreef op 03-08-2004 @ 11:00 :
...
en we hebben geleerd hoe we iemand moeten separeren die boos wordt...en gevaarlijk voor zichzelf of andere..

Een CFB training dus?

Wel relax dat jullie nog een ingebouwd bed hadden Eend, wij hadden dat dus ook niet. Je werd gewoon op een matrasje op de grond gelegt... Bij ons mochten er ook geen dingen in. Een meisje had haar voet in het verband, toen moesten ze allemaal afspraken gaan maken, achterwachten bellen of het verband erop mocht blijven zitten. Uiteindelijk mocht het, maar dan moest ze wel in de separeer van de gesloten afdeling, want daar was ook camera bewaking.

Normaal gesproken moesten mensen die snachts in de separeer slapen een andere gebruiken, op een leefunit, omdat die van de gesloten afdeling voor acute opnames leeg moesten blijven.

Wc papier mocht ook niet, want dat kon je op gaan eten, etc. Heel zelden mocht iemand die er dan vrijwillig even in zat wel een boekje meenemen, maar dat moest dan wel een tijdschrift zijn, waarvan de nietjes eruit gehaald werden. Maar goed, dat zijn allemaal dingen die je normaal niet meemaakt, omdat het buiten de regels valt.....

Grtjs.

[rare kwast]

klopt, je mag niets op kunnen eten of jezelf verwonden/ zelfmoord mee plegen...

alles is van karton van plastic is scherper ed

[RHCP_NAC]

Een separeer ruimte heb (had) ik nog nooit van gehoord, maar iig ik heb weleens een paar uur in een politiecel (hokje van 2 bij 3,5) moeten zitten voor een echt lullig iets, maar ik kan je verzekeren dat je naar een uur begint te twijfelen, het ergste is dat je niet weet wanneer ze je komen ophalen.

Dus ik begrijp best dat mensen gek worden als ze een lange tijd isoleercel zouden krijgen.

[Kevin1986]

Anno 1986 schreef op 03-08-2004 @ 12:12 :
Een CFB training dus?
Wel relax dat jullie nog een ingebouwd bed hadden Eend, wij hadden dat dus ook niet. Je werd gewoon op een matrasje op de grond gelegt... Bij ons mochten er ook geen dingen in. Een meisje had haar voet in het verband, toen moesten ze allemaal afspraken gaan maken, achterwachten bellen of het verband erop mocht blijven zitten. Uiteindelijk mocht het, maar dan moest ze wel in de separeer van de gesloten afdeling, want daar was ook camera bewaking.

In een separeer moet altijd videobewaking aanwezig zijn.

[Anno 1986]

Correctie: in de separeer ruimte die nú worden gebouwd, of nog vrij nieuw zijn wel......

Maar ons hadden ze over 6 leefunits (die er al zeker 25 jaar stonden) 3 separeers, die niet over camerabewaking beschikte. Wel over alarmsysteem, maar dat is natuurlijk ook verplicht.

Grtjs.

[metallica]

Ik wist wel dat ze separeer in de psychiatrie hadden, maar niet in de gehandicaptenzorg. Ik heb zelf een tijdje stage gelopen bij verstandelijk gehandicapten, maar dat was op een activiteitencentrum dus het kan zijn dat ik er daarom niet mee in aanraking ben gekomen. Ben er eigenlijk ook wel blij om

Maarja, ik ben zelf verder nog nooit opgenomen en heb dus gelukkig geen ervaring met separeers. Al heb ik er wel al genoeg verhalen van gehoord van een vriendin die wel al vaker opgenoemn is geweest.

Maar wat ik me afvraag, mij lijkt dat je net meer neiging hebt te automutileren tenminste dat zoyu ik volgens mij hebben. Het zal natuurlijk voort iedereen anders zijn, maat wat is ervaring van anderen daar dan bij?

[Kevin1986]

metallica schreef op 04-08-2004 @ 14:16 :
Maar wat ik me afvraag, mij lijkt dat je net meer neiging hebt te automutileren tenminste dat zoyu ik volgens mij hebben. Het zal natuurlijk voort iedereen anders zijn, maat wat is ervaring van anderen daar dan bij?

Dat dacht ik in het begin ook, maar bij sommige bewoners werkt de rustgevende werking van de separeer heel goed. Daardoor stoppen ze met automutuleren.

[Anno 1986]

Het doelstelling van de separeer is niet zozeer het verminderen van de drang, want het is heel logisch dat - wanneer de kans je totaal ontnomen wordt - je de drang extra voelt. Juist dan ga je er namelijk over nadenken, en in zo'n ruimte kan je al het shitgevoel alleen maar over je heen laten komen, logisch dus dat die drang dan ook naar boven komt. Vaak worden er ook wel maatregelen voor na de seperatie getroffen (lees: scherpe materialen worden van de kamer af gehaald - indien deze al aanwezig waren)
Maar volgens mij mogen we niet teveel in dat onderwerp treden, in verband met eventuele slotjes?

Grtjs.

[Eend]

Kevin1986 schreef op 03-08-2004 @ 21:09 :
In een separeer moet altijd videobewaking aanwezig zijn.

niet toch? Dacht alleen microfoons? Bij ons gingen de piepers van de socio's piepen als je ook maar fluisterde

[Kevin1986]

Eend schreef op 04-08-2004 @ 22:32 :
niet toch? Dacht alleen microfoons? Bij ons gingen de piepers van de socio's piepen als je ook maar fluisterde

Waarschijnlijk hing er ook wel een camera. Er was eerst een separeer bij ons in de instelling, die geen camera had, maar na een bezoek van de inspectie moest er direct één aangesloten worden.

Vandaag heb ik trouwens weer een separatie meegemaakt. Een bewoner kreeg veels te veel prikkels onder het eten en begon te automutuleren, dus we separeerden hem. Opzich was ie nog redelijk rustig, hij klapte alleen in z'n handen, stampte op de grond en liep/lag wat heen en weer. Toch schrok ik me dood toen ik na 1,5 uur de deur weer ontgrendelde; heel de separeer was nat van het zweet! Logisch natuurlijk, met deze temperaturen/luchtvochtigheid, maar ik had het echt niet verwacht.. Toen maar gelijk de separeer weer gedweild.

[IjSbLoKiE]

wat een gesepareerde boel hier!

[Anno 1986]

Jeetje, lijkt me toch wel heftig allemaal.....
Wat voor opleiding doe je dan (of had ik dat al gevraagt?)
Dan wordt je op jou leeftijd toch al meteen in het diepe gegooid...

Grtjs.

[rare kwast]

ik vind uberhaupt dat je vrij snel het diepe in gaat als je een opleiding in de zorg doet
ik mn 2de jaar lieten ze me alleen op psychiatrische bezorgers
(we hadden benede en een laag boven) ik begon vaak alleen boven...opzich zijn die mensen al wat ouder maar je ziet de "stoornis" nog heel goed
ben me een keer kapot geschrokken van een man die ineens begon te vloeken enzo...wist ik niet eens van hem ja er stond in het dossier dat meneer af en toe ander gedrag kon vertonen......ja uhm...wie niet??
en er stond een keer een man achter me...ik ben groot (1.83) maar hij kwam nog een kop boven me uit en paste 2 keer in hem...ineens stond ie achter me en zat aan mn staart....ik had het niet meer

[Eend]

Kevin1986 schreef op 05-08-2004 @ 21:17 :
Waarschijnlijk hing er ook wel een camera. Er was eerst een separeer bij ons in de instelling, die geen camera had, maar na een bezoek van de inspectie moest er direct één aangesloten worden.

Vandaag heb ik trouwens weer een separatie meegemaakt. Een bewoner kreeg veels te veel prikkels onder het eten en begon te automutuleren, dus we separeerden hem. Opzich was ie nog redelijk rustig, hij klapte alleen in z'n handen, stampte op de grond en liep/lag wat heen en weer. Toch schrok ik me dood toen ik na 1,5 uur de deur weer ontgrendelde; heel de separeer was nat van het zweet! Logisch natuurlijk, met deze temperaturen/luchtvochtigheid, maar ik had het echt niet verwacht.. Toen maar gelijk de separeer weer gedweild.

Wij hebben/hadden airco Wij hebben nu wel 3 nieuwe separeers, dus nu zal er vast wel een camera zijn Maar in die ene echt niet hoor, ik weet het zeker Er was ook geen tv-tje of zo in het kantoor. Ja, niemand mocht in het kantoor komen, maar ik ben er lekker heel vaak ingeweest Ik moest altijd therapie oefeningen doen met sociotherapeuten. Nee durven zeggen en zo Maar die moesten dan in het kantoor blijven ivp met separeer dienst

[Anno 1986]

Als die er zat had ze het wel geweten, zoiets mag je namelijk niet verbergen!!!!

Grtjs.

ik heb wel een aantal keer op separeer gezeten. we hadden op de crisisgroep 2separeers. dat was dan een kaal hok, met 2 raampjes (dubbel-dubbelglas met vacuum er tussen dus dat kon je absoluut niet kapot maken) een klok hing er dan tussen die 2 lagen dubbelglas. een ijzeren bed met een matras erop, een camera in het plafond en een knopje waarmee je leiding kon oppiepen. en als het allemaal te erg werd kon je ook nog gefixeerd worden, dus met riemen worden vastgebonden op het bed (heb ik nooit gehad). de langste tijd die ik op de separeer heb doorgebracht was een week (maar ik mocht wel af en toe onder begeleiding een sigaretje roken), maar ik ken genoeg mensen die er inderdaad wel een aantal maanden hebben gezeten.

ik vond het nooit leuk in dat hok en ik verveelde me te pleuris, maar ik snap nu ook wel dat het toch wel nodig was.

[Kevin1986]

Anno 1986 schreef op 05-08-2004 @ 21:53 :
Jeetje, lijkt me toch wel heftig allemaal.....
Wat voor opleiding doe je dan (of had ik dat al gevraagt?)
Dan wordt je op jou leeftijd toch al meteen in het diepe gegooid...

Grtjs.

Met die heftigheid valt het op een gegeven moment wel mee, je raakt eraan gewend. Bovendien was het enige feit waar ik op dat moment van schrok, het nat zijn van de vloer door het zweet van de separant.

[Kevin1986]

Anno 1986 schreef op 05-08-2004 @ 23:13 :
Als die er zat had ze het wel geweten, zoiets mag je namelijk niet verbergen!!!!

Grtjs.

Inderdaad.

Vertel eens, hoe zit het bij jullie met claustrofobische lui die de separeer in moeten?

Een vriendin van mij heeft namelijk stage gelopen op de gesloten afdeling van.. Geen idee meer welke kliniek, en ze heeft gevraagd hoe dat zat. Het antwoord - mensen met claustrofobie worden platgespoten met medicijnen zodat ze niets meer van hun aandoening merken. Vrij.. dubieus.

[Anno 1986]

Dat hoeft niet altijd het geval te zijn. Hangt volledig van de ernst van het probleem af. En juist bij deze mensen kan 'dreigen' met de separeer al genoeg zijn om rustiger te worden.

Ik denk niet zozeer dat ze helemaal platgespoten worden, wellicht zullen ze een kalmeringsmiddel krijgen, of gewoon iets van slaapmedicatie.

Ik denk dat je dit niet in het 'algemeen' kunt vertellen, omdat het echt van de persoon zelf afhangt.

Platspuiten klinkt een beetje onmenselijk, nou is de situatie dat misschien ook, maar toch....

Grtjs.

[Kevin1986]

Over het separeren van mensen met claustrofobie kan ik je niets uit eigen ervaring vertellen, aangezien wij geen bewoners met claustrofobie hebben. Het klopt inderdaad wel dat sommige bewoners een door de arts voorgeschreven medicatie krijgen als het mis gaat/drijgt te gaan. Deze medicatie wordt vastgesteld in een zgn. Middelen en Maatregelen (M&M). Chloralhydraat, oxazepam en diazepam (stesolid/diazepuls) zijn drie hele bekende noodmedicaties. Soms kan het bewoners van de separeer redden, bij andere bewoners kan het ervoor zorgen dat het verblijf in de separeer zo kort mogelijk duurt.

[boe-1986]

ik heb een keer vierdagen op de time-out gezeten. toen was ik eigenlijk niet meer in behandeling daar maar had ik alleen nog gesprekken. maar omdat ik zo erg geautomutileerd had vonden ze het toch beter als ik ff op de time out zat. ik mocht vrij veel. zoals ieder uur een sigaretje roken. en na een tijdje mocht ik ook tijdschriften(met nietjes) daar houden. ik ben wel een dag alles kwijt geweest omdat ik weer geautomutileerd had. maar toen kreeg ik het wel weer beetje voor beetje terug.
de ruimte zag er ongeveer zo uit als bij me blackrose.
eerst werd ik kwader en kwader toen ik net in die ruimte zat. maar uiteindelijk heeft het me wel de rust gegeven die ik nodig had.

-x-

Ik heb het gelukkig (nog) niet mee gemaakt....

Doordat het zo slecht ging zeiden ze wel eens dat als het zo door ging dat ik moest worden opgenomen, maar tot nu toe is het nog nooit gebeurt... Misschien was het wel beter geweest voor mij..

Ik heb der nu nog erg last van........ alleen ik probeer het voor anderen te verbergen

[Nona]

Paranoide schreef op 10-08-2004 @ 07:57 :
Het antwoord - mensen met claustrofobie worden platgespoten met medicijnen zodat ze niets meer van hun aandoening merken. Vrij.. dubieus.

Hm, dat is vast overdreven. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat er vrij weinig medicatie nodig is om een fobie al een heel eind te onderdrukken (na twee biertjes heb je er al veel minder last van ).

[black tiger]

Ik ben een keer gesepareerd omdat ik erg suicidaal was, ik ging niet vrijwillig maar werd gedwongen.
Het was een kale vierkante ruimte met op de grond een matrasje een een deken, een po, een bel, camera's en een klok. ik moest met helemaal uitkleden en kreeg een raar stijf hemdachtig ding aan. toen ik er net in zat was ik vooral in paniek en voelde ik me opgesloten, maar gaandeweg werd ik rustiger, omdat ik wist dat ik mezelf in die ruimte toch niks aan zou kunnen doen. dus het heeft me die keer wel geholpen.

Ik heb ook nog een aantal keren in een time-out ruimte geslapen en een tijd gezeten omdat ik psychotisch was. Het verschil met de separeer is dat er wel een soort bedbank in staat en je kunt naar een gewone wc.

Allebei de ruimten helpen mij iig wel om rustiger te worden.

[Sterretje*]

Ik werd maandenlang gedwongen om de nacht door te brengen in de separeer, ondanks dat ik een kamer had op de gesloten afdeling. Omdat ik (bijna) nooit meewerkte ontstonden er vervelende situaties. Ik heb er slechte herinneringen aan overgehouden...

[Taekwongirl]

Zelf heb ik nog ooit ervaring met separeerruimtes gehad. Ik heb er wel veel schrik voor.
Ik heb zelfmoordneigingen (gehad) en doe nu nog steeds (al vier maanden) aan automutilatie.
Mijn ouders hebben er al mee gedreigd om me te laten openemen en mijn vriendin heeft me geprobeerd te overtuigen om me vrijwillig te laten opnemen. De schrik voor o.a. separeerruimtes, alsook het voortdurend geconfronteerd worden met je problemen en het voortdurend gecontroleerd worden houdt me tegen...