Centraal pulp-topic [Try-out].

[KleineTomaat]

Lieve mensen,

Aangezien het zo passé en egocentrisch is om een heel verhaal aan jezelf te wijden (immers; alle werken zijn autobiografisch van aard*) dacht ik dat het misschien wel eens een leuk idee zou zijn om tezamen een verhaal te schrijven.

WELNU.
We gaan natuurlijk niet zomaar een verhaal maken. Om enige samenhang te krijgen in schrijfstijl, maken we pulp. Hierbij moeten jullie niet denken aan romannetjes die je voor 4 euro samen met je Telegraaf en je pakkie Marlboro Light op bij de Ako op Rotterdam Blaak koopt, maar eerder aan je stijlvolle rauwrealistische literaire hoogstandjes zoals Pulp van Bukowski en Gimmick van Zwagerman die je samen met je Volkskrant en je Gauloises Blondes bij de Prensa op Barcelona Sants koopt.**

Om dit allemaal te bewerkstelligen zijn er een paar dogma's waar we ons aan zullen houden, de volgende.
1. Geen romantiseringen.
Als wij het hebben over een ruwe zee, dan spreken wij over een 'ruwe zee'. En niet over 'een donderende blauwe massa met de schoonheid en fataliteit van een wulpse lentemaagd', of vergelijkbaar omhooggevallen gezwemel.

2.Show don't tell.
Als een personage een bepaalde emotie voelt, of als er een bepaalde gebeurtenis plaatsvindt met een achterliggende symboliek, dan tonen wij dat maar vertellen wij dat niet. Bijvoorbeeld, als een van de personages agressie voelt opkomen dan schrijven wij liever 'Mr.X begint te schuimbekken en dingen over God te roepen waar men vroeger op de brandstapel kwam' in plaats van 'Mr.X voelde agressie opkomen'

Qua dogma's houd ik het hier even bij. Ongetwijfeld zullen er nog meer komen naar mate het verhaal zich ontwikkeld en er teveel inconsistentie in stijl begint te komen. Maar daarom is dit ook (zoals de topic-titel al vermeldt) ook de try-out van het nu al klassieke Pulp-topic.

Als eerste deel van het Pulp-Topic nemen we een stukje van (wederom) Charles Bukowski's 'Ham on Rye' om een mooi beeld van de stijl te geven. De vertaling komt mij toe. .

[...] 'Ik wil jullie allemaal leren kennen' zei ze. Ze glimlachte.
“Nou, iedereen van jullie heeft een vader, zeker. Ik denk dat het interessant is als we er eens achterkomen wat jullie vaders voor de kost doen. We beginnen bij stoel nummer een en zo gaan we de klas rond. Vertel, Marie, wat doet jouw vader voor de kost ?
'Hij is een tuinman.'
'Ah, dat is leuk ! Stoel nummer twee, vertel eens André, wat doet jouw vader ?
Het was vreselijk, alle vaders in mijn buurt hadden hun baan verloren. Mijn vader had zijn baan verloren. De vader van Gene zat de hele dag in zijn portiek. Alle vaders waren werkloos geworden behalve de vader van Chcuk, die in een vleesfabriek werkte. Hij reed in een rode auto met de naam van de fabriek op de zijkant.
'Mijn vader is een brandweerman' zei stoel nummer twee.
'Ah, dat is interessant' zei mevrouw Freitag. 'Stoel nummer drie.'
'Mijn vader is een advocaat.'
'Stoel nummer vier.'
'Mijn vader is een...politieagent...'
Wat moest ik gaan zeggen ? Wellicht waren alleen de vaders in mijn mijn buurt werkloos. Ik hoorde dat de beurs was gecrashed. Misschien was de beurs alleen in onze buurt gecrashed.
'Stoel nummer achttien.'
'Mijn vader is een acteur.'
'Negentien.'
'Mijn vader is een concert-violist.'
'Twintig.'
'Mijn vader werkt in het circus.'
'Eenentwintig.'
'Mijn vader is een buschauffeur.'
'Tweeëntwintig.'
'Mijn vader zingt in opera's.'
'Drieëntwintig.'
Drieëntwintig, dat was ik.
'Mijn vader is een tandarts.' zei ik. [...]

En hier mag de volgende verder. .

Succes en vooral plezier.

*Zeer belabberde interpretatie van Nietszche.

**Hipper en moderner dan het NRC, Sigaren en Parijs.

[Charlottetje]

wow, een vervolg verhaal maar dan leuk en oke?

Zijn praktijk had hij dan inmiddels op moeten geven, hij kon de hypotheek niet meer betalen, maar voor tandarts had hij ooit geleerd en tandarts zal hij dus ook altijd blijven.
Thuis deed iedereen inmiddels al 3 weken met dezelfde tandenborstel. Drie weken! Kun je het je voorstellen? Normaal moest er elke week een nieuwe in je beker staan, met zo'n doosje rode tabletjes ernaast.
Die tabletten waren trouwens smerig. Ze hadden een niet te plaatsen smaak, zoals Norit, zeg maar. Toch moesten we die dingen elke keer maar weer gebruiken om te laten controleren of onze tanden wel goed genoeg gepoetst waren.


whaaa, hellluuuuup!
Charlotte

[duivelaartje]

Jeej, klinkt leuk deze!

'Zo zo. Tandarts, toe maar. Stoel vierentwintig.'
Zou de juf gemerkt hebben dat mijn vader werkloos was? Misschien wist ze wel van iedereen wat hun vaders van werk deden, maar deed ze dit om ons te plagen.
Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen en ik durfde niemand aan te kijken. Voorzichtig wiebelde ik met mijn benen en ik staarde naar de punten van mijn vale schoenen. Papa had niet geld genoeg om mijn nieuwe schoenen te geven. Mijn moeder poetste ze elke dag met een oude tandenborstel zodat het nog wat leek.
'Mijn vader is werkloos...'

Ik staarde verbijsterd opzij.
Ik had niet in de gaten gehad dat stoel vierentwintig naast mij iets gevraagd was. Maar hij zei wat ik had moet zeggen. "Mijn vader is werkeloos."
Nu vielen me ook zijn schoenen op. De neuzen waren bijna doorzichtig geworden. Zijn kleding scheen door. Op zijn knieën waren lapjes vale stof gestikt.
"Zo, vierentwintig," zei de juf. "Hoe komt dat zo?"
Stoel vierentwintig verkleurde langzaam naar dieprood. "Hij is ontslagen."
"Deed hij zijn werk niet goed, stoel vierentwintig?" vroeg de juf.
Ik had medelijden.

[SiemdeCyper]

Stoel vierentwintig sloeg zijn ogen neer en schudde zijn hoofd.
"Wat dan?" vroeg de juf.
"De beurs was toch gecrashed?"
Ik zag zijn ogen langs alle andere stoelen glijden. Nu kon ik niet meer stil blijven zitten. Wat als ze erachter kwamen dat mijn vader ook werkeloos was?
De ogen van mevr. Freitag haakten in de mijne en ze knikte kort.
"Zijn er meer mensen, waarvan de vader werkeloos is?"
Na een minuut werd er slechts één hand langzaam opgestoken. Langzaam volgde er, al bibberend, meer.
Nu kon ook ik niet meer achterblijven. Daar ging mijn hand de lucht in.
Mevr. Freitag zuchtte en schudde haar hoofd. "Hoeveel de media en de politiek de mensen wel niet wijs kunnen maken," mompelde ze, net hard genoeg zodat we het konden horen. Weer schudde ze haar hoofd.

[EggeD]

Ik lees geen kranten en rook niet, maar enfin:

...Ondertussen was het gezicht van vierentwintig vochtig geworden van tranen, ze wilden rollen naar de kin, maar konden die niet bereiken doordat ze door het trillende handje werden uitgeveegd tot schraal, schamend rood. Hij veerde op en liep met grote, stampende passen op de deur af, zijn gezicht bedekkend. Een paar andere leerlingen, allen laag van stoelnummer, schoten te hulp op. Ik voelde duidelijk dat de juf het niet meer in de hand had, rumoer alom; wie vraagt er nu ook zoiets, in tijden als deze ? Ik probeerde me rustig te houden, legde mijn handen op mijn knietjes om ze te sussen, staarde strak naar het schoolbord, terwijl de andere leerlingen zich opwonden. Sommigen waren enthousiast, ze wisten wel hoe ze hun vaders weer aan het werk zouden krijgen: kinderen weten het allemaal altijd zo goed in ons moedertje Rusland. Ik wilde er niets van weten en keek in alle mogelijke rust toe hoe ze hooghartig gesticuleerden. Ik vond de juf maar akelig....

Is dit te romantisch, of toch doeltreffend ?

[KleineTomaat]

Misschien even leuk om te kijken hoe Bukowski zelf verder gaat. Nu gewoon in het Engels hoor.

[...] Twenty-three. That was me.
“My father is a dentist,” I said.
Mrs. Fretag went right on through the class until she reached number thirty-three.
“My father doesn’t have a job” said number thirty-three.
Shit, I thought, I wish I had thought of that.


.

Uhm, ik ga even de andere vervolgjes lezen.

[EggeD]

De ik-persoon is wel teknoboi. (;

[KleineTomaat]

Die van Charlotte vond ik erg leuk. Het geeft het (tot dusver vrij onbekende) hoofdpersonage 'stoel nummer drieëntwintig'-figuur al wat meer invulling. Bis. .

Die van Duivelaartje begint goed, maar dan komt er toch een ietwat jammerlijk stukje. De regel; 'Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen en ik durfde niemand aan te kijken.' Onthoud; Show don't tell ! . Maar toch; Bis. .

Die van Krummeltje vond ik geweldig. Krummeltje kent hier gelijk sadistische trekjes aan de juffrouw toe. En dingen zoals sadisme, zwartgallige humor, melodramatiek en cynisme zijn kenmerkend voor pulp. Een jammerlijk dingetje is het einde; 'Ik had medelijden'. Onthoud; Show don't tell ! Maar ook hier weer; Bis .

Die van Simoen was ook erg sterk. Het schetst een sterk beeld, van al die leugenachtige jongetjes en meisjes die hun handjes opsteken. . Aleen die aangezette samenzweringtheorie aan het einde 'Hoeveel de media en de politiek de mensen wel niet wijs kunnen maken' is een onderwerp wat niet zo bij pulp past. Neen ! Wij willen seks en geweld en frustratie ! . Bis. .

Het mooie van de reactie van EggeD is dat hij de hele gebeurtenis plaats en tijd geeft. Het is wel doeltreffend, maar toch te romantisch geschreven. Dingen zoals grote, stamende passen en schraal, schamend rood. Maar enfin, bis. .


Ik stel voor dat we verder gaan met de passage van Krummeltje, minus de laatste regel.

[...] 'Ik wil jullie allemaal leren kennen' zei ze. Ze glimlachte.
“Nou, iedereen van jullie heeft een vader, zeker. Ik denk dat het interessant is als we er eens achterkomen wat jullie vaders voor de kost doen. We beginnen bij stoel nummer een en zo gaan we de klas rond. Vertel, Marie, wat doet jouw vader voor de kost ?
'Hij is een tuinman.'
'Ah, dat is leuk ! Stoel nummer twee, vertel eens André, wat doet jouw vader ?
Het was vreselijk, alle vaders in mijn buurt hadden hun baan verloren. Mijn vader had zijn baan verloren. De vader van Gene zat de hele dag in zijn portiek. Alle vaders waren werkloos geworden behalve de vader van Chcuk, die in een vleesfabriek werkte. Hij reed in een rode auto met de naam van de fabriek op de zijkant.
'Mijn vader is een brandweerman' zei stoel nummer twee.
'Ah, dat is interessant' zei mevrouw Freitag. 'Stoel nummer drie.'
'Mijn vader is een advocaat.'
'Stoel nummer vier.'
'Mijn vader is een...politieagent...'
Wat moest ik gaan zeggen ? Wellicht waren alleen de vaders in mijn mijn buurt werkloos. Ik hoorde dat de beurs was gecrashed. Misschien was de beurs alleen in onze buurt gecrashed.
'Stoel nummer achttien.'
'Mijn vader is een acteur.'
'Negentien.'
'Mijn vader is een concert-violist.'
'Twintig.'
'Mijn vader werkt in het circus.'
'Eenentwintig.'
'Mijn vader is een buschauffeur.'
'Tweeëntwintig.'
'Mijn vader zingt in opera's.'
'Drieëntwintig.'
Drieëntwintig, dat was ik.
'Mijn vader is een tandarts.' zei ik.
Ik staarde verbijsterd opzij.
Ik had niet in de gaten gehad dat stoel vierentwintig naast mij iets gevraagd was. Maar hij zei wat ik had moet zeggen. "Mijn vader is werkeloos."
Nu vielen me ook zijn schoenen op. De neuzen waren bijna doorzichtig geworden. Zijn kleding scheen door. Op zijn knieën waren lapjes vale stof gestikt.
"Zo, vierentwintig," zei de juf. "Hoe komt dat zo?"
Stoel vierentwintig verkleurde langzaam naar dieprood. "Hij is ontslagen."
"Deed hij zijn werk niet goed, stoel vierentwintig?" vroeg de juf.


Bouw de dialoog uit ! .

KleineTomaat schreef op 03-08-2004 @ 16:16 :
Die van Kruimeltje vond ik geweldig.

't is Krummeltje.

[KleineTomaat]

Leonoor schreef op 03-08-2004 @ 16:22 :
't is Krummeltje.

Nu je het zegt... .

[duivelaartje]

Ik snap iets niet. Waarom zijn alle posten in jouw aan elkaar geplakt verhaal verdwenen, behalve die van Krummeltje?

[EggeD]

Beetje krom ja, zo komt er natuurlijk geen vaart in. Kunnen we hetzelfde weer gaan herschrijven (;

Daarnaast: "stampende passen" en "schraal, schamend rood" vind ik voorbeelden van show, hoogstens wat indirect. Er komen geen wulpse lentemaagden in voor. Waar ligt de grens dan ?

[duivelaartje]

EggeD schreef op 03-08-2004 @ 16:56 :
Beetje krom ja, zo komt er natuurlijk geen vaart in. Kunnen we hetzelfde weer gaan herschrijven (;

Daarnaast: "stampende passen" en "schraal, schamend rood" vind ik voorbeelden van show, hoogstens wat indirect. Er komen geen wulpse lentemaagden in voor. Waar ligt de grens dan ?

Ik heb gewoon een vervolg geschreven op Charlotte enzo... En Simoen een vervolg op Krummeltje en EggeD een vervolg op Simoen. Dat is toch de bedoeling?

[(PiTT)]

gauloises blondes zijn ook sigaretten...
tis jammer dat het nu even vastloopt want het leek me wel leuk me hierin te mengen.

[SiemdeCyper]

Vind het een beetje flauw om het proces bij deze al te verstoren....

[Raakvlak]

He,

ik las hier en daar wat en er moet mij iets van het hart: kleinetomaat, jij zegt steeds: show, don't say.
Nu vind ik dat prima hoor. Dat heb je vast in een boekje over schrijven gelezen, maar wil je niet zo erop hameren? Gun iedereen zijn eigen stijl. Je adagium gaat immers niet altijd op, zoals je vast al had gemerkt?

[(PiTT)]

ik vind het juist wel prima dat ie erop wijst. hij merkt het ook niet als fout, maar geeft aan dat je erop moet letten. tis natuurlijk even wennen om je zo'n schrijfstijl aan te meten maar persoonlijk vind ik het wel cool.
ik ga er overigens niet vanuit dattie die sjit uit een schrijversboekje heeft, dat zou wel heel nep zijn misschien kan je wat meer over jezelf vertellen ehhh kleinetomaat

[KleineTomaat]

Raakvlak schreef op 03-08-2004 @ 21:24 :
He,

ik las hier en daar wat en er moet mij iets van het hart: kleinetomaat, jij zegt steeds: show, don't say.
Nu vind ik dat prima hoor. Dat heb je vast in een boekje over schrijven gelezen, maar wil je niet zo erop hameren? Gun iedereen zijn eigen stijl. Je adagium gaat immers niet altijd op, zoals je vast al had gemerkt?

Een duidelijk geval van de klok horen luiden en niet weten waar de klepel hangt. De bedoeling is dat dit één verhaal wordt en dan kan je je geen verschil in stijl veroorloven.
Sterker nog, dit hele topic gaat over een schrijfstijl. Natuurlijk gun ik iedereen zijn eigen stijl, maar dat is niet de strekking van dit topic.

[KleineTomaat]

duivelaartje schreef op 03-08-2004 @ 17:11 :

Ik heb gewoon een vervolg geschreven op Charlotte enzo... En Simoen een vervolg op Krummeltje en EggeD een vervolg op Simoen. Dat is toch de bedoeling?

Uhm, is dat echt zo ? Ik had het opgevat als allemaal verschillende vervolgen op het beginstuk. Als het echt bedoelt is als een doorlopend verhaal, dan b en ik er een stuk minder positief over... .

Maar voor de goede orde; wat ik zou willen is dat men het stuk neemt dat er nu staat (oftwewel, het origineel plus het vervolg van Krummeltje) en daar onafhankelijk van elkaar een eigen vervolg op bouwt. (Oftewel, allemaal verschillende vervolgen op hetzelfde stuk.) Zoeken we daar de beste uit en gaan we weer verder. .

[KleineTomaat]

EggeD schreef op 03-08-2004 @ 16:56 :
Beetje krom ja, zo komt er natuurlijk geen vaart in. Kunnen we hetzelfde weer gaan herschrijven (;

Daarnaast: "stampende passen" en "schraal, schamend rood" vind ik voorbeelden van show, hoogstens wat indirect. Er komen geen wulpse lentemaagden in voor. Waar ligt de grens dan ?

Idealitair binnen deze stijl is het zoveel mogelijk vermijden van elke toevoeging die geen direct verband heeft met het verhaal. Als er in het verhaal bijvoorbeeld een personage met een fetisjisme voor laklederen laarsjes rondloopt en hij treft een meisje met laklederen laarsjes, dan is het noemenswaardig.

Ik haal de passage er even bij.

Ondertussen was het gezicht van vierentwintig vochtig geworden van tranen
Kan prima.

, ze wilden rollen naar de kin,
Een personificatie die we beter kunnen mijden.

maar konden die niet bereiken doordat ze door het trillende handje werden uitgeveegd tot schraal, schamend rood.

Uhm, tjsa. Hier kan ik weinig over zeggen, aangezien dit een vervolg is op die personificatie...

Let wel, dit alles is niet bedoeld als kritiek. Met zo een stijl schrijven is natuurlijk ook een optie en ook erg leuk, maar in dit topic maken we; pulp .

[(PiTT)]

Maar hij zei wat ik had moet zeggen. "Mijn vader is werkeloos."
Nu vielen me ook zijn schoenen op. De neuzen waren bijna doorzichtig geworden. Zijn kleding scheen door. Op zijn knieën waren lapjes vale stof gestikt.
"Zo, vierentwintig," zei de juf. "Hoe komt dat zo?"
Stoel vierentwintig verkleurde langzaam naar dieprood. "Hij is ontslagen."
"Deed hij zijn werk niet goed, stoel vierentwintig?" vroeg de juf.


Bouw de dialoog uit ! .

Ze stelde de vraag zonder medelijden, maar met een poeslief lachje om haar mond. Vierentwintig ging over tot een zacht stotteren.
"J-jawel, mevrouw."
"En toch ontslaan ze hem? Dat lijkt mij onwaarschijnlijk. Ze hadden toch ook iemand anders kunnen ontslaan?"
De overdreven vragende toon maakte de vraag angstaanjagend doeltreffend. Stoel vierentwintig's beteuterde gezicht werd er niet vrolijker op. Ondanks mijn medelijden voor m'n buurman dácht ik er niet aan om voor hem in de bres te springen.
"Z-ze zeiden dat h-hij te oud was m-mevrouw. J-jongere mensen konden zijn werk m-maar beter overnemen. Papa zegt dat zij goedkoper zijn. Maar hij v-vindt dat ervaring met de jaren komt."
Naar mijn weten was dat bij mijn vader niet van toepassing. Er waren de laatste tijd gewoon minder mensen naar hem toegekomen. Mijn papa zegt dat mensen de tandarts tegenwoordig zelf moeten betalen maar dat ze daar geen zin in hebben. Daarom zat hij in de afgelopen tijd dagenlang thuis, naast de telefoon met agenda en pen voor zich uit te staren. Een assistente had hij allang niet meer.

[duivelaartje]

KleineTomaat schreef op 03-08-2004 @ 22:47 :
Uhm, is dat echt zo ? Ik had het opgevat als allemaal verschillende vervolgen op het beginstuk. Als het echt bedoelt is als een doorlopend verhaal, dan b en ik er een stuk minder positief over... .

Ja. Dat zijn wij hier ook "gewend" als wij het over een samen-schrijf-verhaal hebben. Iedereen schrijft een vervolg op het vervolg boven zich. Daar kunnen heel leuke wendingen aan komen. Maar nu wordt het echt: 'Welke is het beste?' Is opzich best lullig voor de andere niet ook een stukje hebben geschreven... Mja...

[SiemdeCyper]

KleineTomaat schreef op 03-08-2004 @ 22:47 :
Uhm, is dat echt zo ? Ik had het opgevat als allemaal verschillende vervolgen op het beginstuk. Als het echt bedoelt is als een doorlopend verhaal, dan b en ik er een stuk minder positief over... .

Maar voor de goede orde; wat ik zou willen is dat men het stuk neemt dat er nu staat (oftwewel, het origineel plus het vervolg van Krummeltje) en daar onafhankelijk van elkaar een eigen vervolg op bouwt. (Oftewel, allemaal verschillende vervolgen op hetzelfde stuk.) Zoeken we daar de beste uit en gaan we weer verder. .

Mag ik even wat zeggen:

Wat ongelovelijk saai en wat duivelaartje al zei, nogal lullig treep:. Wees btw ook wat duidelijker in je uitleg als je dit bedoelt

Ik had ook gedacht dat een vervolg was ofzo... dus ik snap het punt nu niet helemaal

maar ik voel me stiekem wel vereerd

[EggeD]

KleineTomaat: * klik * Lees dat eens, topic van een tijdje terug, geen bijster interessant begin, maar wat leuke wendingen. Waarschijnlijk dacht men (ik incluis) dat je eenzelfde soort topic bedoelde. Waarom wil je de beste eruit kiezen ? Het gaat langzaam, is gemeen en ondemocratisch.

[(PiTT)]

damn wat zijn jullie allemaal negatief hehe... ik vind het juist wel een cool plan. denk dat je er veel van kan leren door te kijken hoe andere mensen verder gaan op hetzelfde onderwerp en welke gedachtengangen en wendingen eraan worden gegeven. but hey, thats just me...

[Millroy]

TS mag zelf kiezen wat hij doet toch?
Ondemocratisch misschien, maar democratie werkt niet.
( Ow wacht, door dit soort uitspraken gooien mensen me naar het hoofd dat ik vast wiet rook )

[duivelaartje]

Nah ok, dan schrijf ik maar een vervolg op Krummeltje.

'Nou, jawel... denk ik, maar mijn vader kreeg een ongeluk met zijn motor. Hij... hij kan niet meer goed lopen.' Het jongetje naast mij drukte zijn smoezelige handjes tegen zijn vochtig wordende ogen. Hij begon zachtjes te snikken.
'Je hebt geen reden om te huilen jongen. Dat ongeluk was vast zijn eigen schuld.' De juf staarde boos naar het snikkende jongetje op stoel vierentwintig. Sommige klasgenootjes sloegen geschrokken hun handjes voor hun mond. Het werd onrustig in de klas en de kinderen begonnen met elkaar te smoezen. Ik zat maar wat te wiebelen met mijn benen en wilde de jongen naast mij troosten. Maar ik durfde niet, want ik was bang voor de juf.

[KleineTomaat]

Ik zal even de strekking van dit topic duidelijker maken. Dit topic is bedoeld als introductie in de pulperige schrijfstijl. Het is geen gebod van; 'ZO SCHRIJF JE MAAR, GODVERDOMME !', maar het moet een schrijfstijl tonen; namelijk pulp.

De opzet is, dat er steeds een stukje is, waarop een ieder zijn eigen vervolg op kan maken (let wel, dus geen vervolgen op elkaar) en dan kies ik degene uit die pulp het beste nadert. Ook zal ik gedurende het topic meer uitleg geven en vooral meer ideeën vormen over (want dat is mijn persoonlijke doel voor het topic) wat pulp nou is.

Laat ik zeggen; elk vakgebied heeft zo zijn verschijnsel dat we allemaal kunnen waarnemen en herkennen, maar wat zich erg moeilijk laat classifiseren, ordenen, uitleggen, etc. De natuurkunde heeft de zwaartekracht, de muziek heeft Flamenco en de literatuur heeft pulp

Ik heb al een paar kenmerkjes gevonden, die men als leidraadje en dogma kan (wat nou kan, zou moeten !) gebruiken om deze schrijfstijl dichter te naderen. Ik zal ze even opsommen.

1.Het weglaten van alle vormen van romantiserigen, cq. het beeld mooier en uitgebreider beschrijven dan het is.
In Barokke werken zou men spreken over een laag maagdelijk wit, gevormd door allerhande door God persoonlijk uit de hemel gestuurde kleine diamenten. In pulp spreken we van sneeuw.
2.Het 'show don't tell'-principe.
In vele vormen van literatuur is het vertellen van gevoelens te doen gebruikelijk. Een zinnetje als 'Kees werd boos.' kan daar wel normaal. In pulp vertellen wij echter nooit de emotie, maar tonen wij hem. Echter, het hoofdpersoon kan wel dingen 'tonen' zonder daadwerkelijk te spreken. In het eerste stukje van Bukowski zien we hoe de jongen ons de situatie van werkloosheid in zijn buurt 'toont' Hij 'vertelt' ons echter niet hoe hij zich eronder voelt. Deze conclusie kan de lezer zelf maken. Wellilcht is dit een beetje een gevoelswaarde die moeilijk is door te krijgen...Maar ja, schrijven is ook een groot deel gevoel hè. .
3.Veel voorkomende thema's.
Te noemen; seks, geweld, criminaliteit, drugsgebruik, slechte muziek en vele anderen zaken die men zou associeëren met een snelle levenstijl. Dit is echter geen keihard dogma, maar wellicht leuk om eens wat mee te proberen. .
4.Het perspectief.
Ik kan me geen enkel verhaal, boek, wat dan ook bedenken wat ik tot pulp zou rekenen, dat niet vanuit de eerste persoon (de IK-persoon, voor alle duidelijkheid) is geschreven.
5.De wisselwerking tussen spreken en handelen.
Er wordt heel vaak gewisseld tussen een verhalend stuk en een dialoog. Een mooie indeling zie je in het eerstgenoemde stukje van Bukowski. Dialoogje, stukje verhaal, dialoogje, stukje verhaal. Streef dat na.
6.Het vele gebruik van dia- en monologen
Oftewel, er wordt ook veel gesproken door de personages in plaats van alleen gehandeld. Zie boven.

Ik hoop dat ik hiermee iemand (al is het maar één iemand) een beetje van dienst ben geweest en zijn/haar interesse een beetje heb kunnen wekken. Ik herhaal het eerste stukje nog even; Dit topic is bedoeld als introductie in de pulperige schrijfstijl. Het is geen gebod van; 'ZO SCHRIJF JE MAAR, GODVERDOMME !', maar het moet een schrijfstijl tonen; namelijk pulp.

Dank.

Ik ga even in dit topic (ook leuk) http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=918411 een verwoede poging tot pulp doen. Want geloof me, dat is nog stront- en dan ook strontmoeilijk.