In een hoek zat ik. De kamer was vel verlicht, er hing een tl buis boven mijn hoofd en ik schreeuwde alsof mijn leven er vanaf hing. In zekere zin deed het dat ook, maar niet op de manier die ik de andere mensen in de ruimte aan het duidelijk maken was. Vanuit mijn ooghoek volgde ik elke beweging die ze in mijn richting maakten. Ver kwamen ze niet, als ze op minder dan 3 meter afstand kwamen begon ik te schoppen en te slaan. Ik had me opgesteld als een wild dier. Lekker gestoord, zo had ik het bedacht.
Een deur ging open. Er kwamen 4 nieuwe personen binnen. Onder hen herkende ik de burgemeester. Hij ondertekende een papiertje en bleef op een afstand naar me kijken. Een forse man kwam op me af. Ik schopte, sloeg beet, het maakte niks uit. Nu raakte ik echt in paniek. Dit was niet in mijn plan inbegrepen. Een tweede man kwam op me afgelopen terwijl de eerste me stevig in de houdgreep hield. Ik zag wat hij in zijn hand had. Een spuit. Ik vloekte. Probeerde me los te worstelen maar het was te laat. Eigen schuld dikke bult.
Pijn schoot door mijn arm en ik rilde. Een misselijkmakende golf trok door me heen. Alsof iemand een zware deken over me heen gooide. Alles werd wit en mijn benen werden slap. Ik hing in de armen van de man. Voordat ik mijn bewustzijn verloor keerde mijn maag zich om en kotste ik hem helemaal onder.
Hmz experiment.. Niet echt mijn stijl. Wat vinden hullie dervan? Ben bezig met vervolg maar weet niet echt of ik hiermee door wil gaan.