Stiekem is deze al eens gepost, maar dit is een nieuwere versie en ik zou graag zoveel mogelijk meningen zien, positief of negatief.
Dit is mijn eerste gedicht, dus houdt daar alsjeblieft rekening mee

. Het geeft de sfeer weer van een bepaalde emotionele avond waar muziek opstond van Sigur Ros.
Tranenmuziek
De muziek
Vulde de kamer en bleef daar hangen
Als een dikke mist
Langzaam uitdijend als het heelal
Vermengde zich met de lucht
In die onmogelijke situatie
Waar in wij ons bevonden
Stille tranen
Vermengden zich moeiteloos met de muziek
Vlochten zich om de klanken
En bleven niet minder zwaar hangen
In die onmogelijke situatie
Waar in wij ons bevonden
Mijn geest
Werd doordrongen van deze tranenmuziek net ontstaan
Muziek die nooit meer gehoord zal worden
Vulde mij en
Maakte mij leeg
In die onmogelijke situatie
Die nieuwe mogelijkheden bood