Schrijverdogmatiek.

[KleineTomaat]

Ik las laatst in een topic een quote van een forummer die het volgende zei;

Grim schreef op 18-07-2004 @ 16:07:
Tussen haakjes zetten in een verhaal suckt.

Een zin met ''en'' beginnen suckt ook.

De rest niet.

Grim

En toen vroeg ik me het volgende af; wie heeft nog meer van dit soort dogmatieken? (Woeps ! Begon ik de zin zomaar met 'en' !)

Ikzelf hanteer geen enkel dogma, ik schrijf gewoon zonder mezelf rare regeltjes op te leggen zoals zinnen niet met 'en' te laten beginnen en geen haakjes te gebruiken.

Maar misschien hebben jullie er wel een paar en als je ze hebt, vertel ons dan allen; waarom ?

.

Aan je interpunctie te zien zou jij je best wat meer met regeltjes bezig mogen houden.

Ik probeer het met een voegwoord laten beginnen van een zin zoveel mogelijk te vermijden. Ik vind het lelijk.

Zonder dogma's schrijven is ook een dogma?

LUH-3417 - Als je zonder dogma's schrijft, is je volgende verhaal als volgt: AsSRA09GU3W4Q9076 WDSGJE3R6T09 324UREUG0 3ERUGU. Het is een kwestie van grenzen. Wie daarop balanceert, scoort Nobelprijzen.

[KleineTomaat]

LUH-3417 schreef op 22-08-2004 @ 02:28 :
Zonder dogma's schrijven is ook een dogma?

LUH-3417 - Als je zonder dogma's schrijft, is je volgende verhaal als volgt: AsSRA09GU3W4Q9076 WDSGJE3R6T09 324UREUG0 3ERUGU. Het is een kwestie van grenzen. Wie daarop balanceert, scoort Nobelprijzen.

"Als je zonder dogma's schrijft, is je volgende verhaal als volgt: AsSRA09GU3W4Q9076 WDSGJE3R6T09 324UREUG0 3ERUGU," filosofeerde hij/zij. "Immers, het gebruiken van een taal die voor meerderen begrijpbaar is, is óók een...(tsja, soort van, uhm, ja, wha'ever)...dogma !" weidde hij/zij verder uit.

"Oké, oké, dat kan je ook een dogma noemen," bekende ik. "Maar ik doelde meer op truckjes, zoals bepaalde constructies altijd/nooit toepassen, vaste thema's hanteren, regels voor jezelf opstellen en dergelijke", nuanceerde ik.

. Kut-smiley.

Gut bedankt, zomaar mij quoten in een nieuw topic. Dat vind ik wel echt een eer hoor

Maargoed, ik hanteer een paar regeltjes om een verhaal voor mij ordelijk en overzichtelijk te houden. Zinnen met ''en'' beginnen doe ik niet, tenzij er voor mij een goede reden achter zit. Tussen haakjes in een verhaal staat ook niet zo mooi, dat kan je beter met komma's oplossen, vind ik. Zo kan ik wel even doorgaan over onzichtbare regeltjes, maar sommigen zijn er om gebroken te worden

Ik ben hard bezig met ontwikkeling.

Grim

[Charlottetje]

Hmm
Bij het schrijven van (sollicitatie)brieven, papers, werkstukken dat soort dingen, dan let ik er juist wel op (natuurlijk).
Bij het op papier krijgen van mijn hersenspinsels niet, aangezien ik mijn hersenspinsel op papier probeer te krijgen en het nooit TE verhalerig wil maken d.w.z. nog verhaleriger, nog geforceerder.
Tsja, nee, in mijn vrije tijd let ik niet op dat soort dingen.

Charlotte
waarom denk je anders dat mijn posts/verhalen etc. altijd vol spel en tikfouten zitten met te veel komma's in een 'zin', foute formuleringen etc. etc.

[duivelaartje]

Ik gebruik zelf wel een aantal regels. Voor interpunctie, geen komma voor "en", geen zinnen met "en" beginnen, niet teveel zinnen met hetzelfde woord beginnen (zeker niet teveel met "ik"...). En dan verder de 'basis'-regels. Ook ik mijn posts probeer ik me daaraan te houden.
Op school, in werkstukken en dat soort dingen al helemaal. Alleen heb ik op de computer wel eens last van typ-dyslectie... Maar ach, dat zijn dan kleine typfoutjes...

Duivelaartje - Verrek, ik begin een zin met "en"...

[Millroy]

Ik heb geen regels, ik doe waar ik zin in heb.
Natuurlijk geen fouten ofzo, maar ach.
Soms wel last van het te vroeg plaatsen van een spatie waardoor men di tkrijgt. Of als ik een wil schrijven dat er ene staat.
Maar dat valt te verwaarlozen.
Voor school dinges heb ik de uberspellingscontrole.
Mezelf, dan mijn zus, moeder en vader.
Allemaal germanisten. Heel hip.
Nu ik nog.

[Zut Alors!]

"En" kan toch sowieso (met uitzondering van deze manier) niet aan het begin van een zin? Het wordt namelijk gebruikt om twee zinnen aan elkaar te koppelen tot 1 zin. Het is een voortzettingswoord (of wat de nederlandse term er danwel voor mag zijn).

Dus als je perongeluk een zin met "En" begint, dan is het gewoon een grammaticale fout, en dat kan niet in een verhaal.

[Flshman]

Ténzij 'en' een naam van een persoon is natuurlijk

[duivelaartje]

"En" is een koppelwoord.

[Charlottetje]

Laat ik dan eerst maar eens mijn spreektaal (voornamelijk tijdens discussies) eens aanpassen!
Hoe vaak ik daar wel (nee, niet 'wel niet') een zin begin met 'en' of 'maar'. Dat is echt niet gezond meer!

Charlotte

'En' is een nevenschikkend koppelwoord en wordt gebruikt om twee hoofdzinnen (gelijkwaardig en dus nevenschikkend) aan elkaar te plakken. Ik weet niet of het grammaticaal verboden is om het aan het begin van een zin te zetten (kan me niet echt een goede reden bedenken), maar het wordt meestal wel afgeraden.

KleineTomaat, ik begreep wel wat je bedoelde, was gisteren alleen een beetje vervelend. De meeste dogma's die je aan wilt roeren zijn stijlregels die zich soms inderdaad als onaanraakbaar presenteren. Een zin beginnen met 'toen' is sinds de basisschool een taboe en drie zinnen op rij met het onderwerp starten zou ook een doodzonde zijn.

Over het algemeen hebben deze regels wel hun nut. Afwisseling van zinsbouw maakt het lezen prettiger en 'toen' is een loos en vaak nietszeggend woord dat alleen maar ophoud en zeer amateuristisch aandoet. Dat wil echter niet zeggen dat die regels op ieder moment doorbroken kunnen worden om een bepaald effect te bereiken. Alleen maar boeken met 'goede' (misschien is 'correcte' beter, aangezien ze de regels volgen) stijl zouden vreselijk saai worden. Dan lees ik liever Watt van Beckett die opsommingen van twaalf bladzijdes maakt, zinnen van anderhalve bladzijde, of belachelijk veel dezelfde zinstructuur, om een bepaalde sfeer aan te geven.

Die regels zou je niet als dogma's moeten zien, meer als mogelijke hulpmiddelen. Als je verhaal niet loopt of gewoon rottig leest, kun je er met behulp van die regels misschien wat aan doen. Maar je moet ook durven opzettelijk tegen zulke regels in te gaan, voordat het inderdaad dogma's worden en niemand meer zijn zin durft te beginnen met 'en'.

LUH-3417

[Boate Bob]

Vaak achter elkaar 'en toen' gebruiken.. Telt dat ook? Heb ik een gruwelijke rothekel aan nml.

[Nijn*]

Tuurlijk gebruik ik ze ook Alleen ik houd mij er niet altijd aan

1. In een (sollicitatie)brief/kaart nooit de zinnen beginnen met 'ik'
2. Een komma voor een 'en' moet ook niet kunnen.
3. Zinnen beginnen met een 'en' hoort ook niet, maar dat vergeet ik meestal
4. I.p.v. steeds toen achter elkaar, moet je ook eens woorden als; vervolgens, daarna etc. invoegen.

Maar nogmaals; meestal vergeet ik ze, of doe ik net alsof ik ze vergeet omdat ik er geen zin in heb

[Een Tweeling]

Ik begin juist wel altijd mijn sollicitatiebrief met 'ik', want ze moeten mij aannamen, de brief gaat over MIJ. Dus begin ik met, 'Ik wil aangenomen worden. En wat wil jij?'

Sorry het is al laat.

Nee, ik doe daar nauwelijks aan. Ik schrijf gewoon, en let voor de rest vrij weinig op hoe ik het schrijf. Alleen met woordkeus, wil bijvoorbeeld nooit teveel dezelfde woorden in een zin/alinea hebben (wat Duiveltje ook al zei). Maar dat vind ik gewoon persoonlijk lelijk.
Interpunctie en dat soort rommel vind ik zeer belangrijk, probeer ik ook altijd zo goed mogelijk te doen!

Maar dingen als een komma na en, vind ik niet echt storend. Soms moet dat gewoon, anders loopt het niet mooi.