[verhaal] Detective?

[duivelaartje]

Nieuw verhaal. Kom maar op met dat commentaar en kritiek! Graag opbouwd.
Hier is het...
------------------
Inspecteur Moonlight draaide al een kwartier rondjes op zijn bureaustoel. Nee, hij werd niet misselijk, hij las de plaatstelijke krant. Het voorpagina-nieuws boeide hem niet, de rouwadvertenties op pagina twee al helemaal niet. De piepkleine berichtjes tussen de grote artikels door, die vond hij interessant. Hij was benieuwd hoe de journalisten de inbraken en overvallen verwoordden. Zelf wist hij precies wat er gebeurde op dat gebied in deze stad. Niemand kon hem iets wijs maken daarover, hij wist alles.
“Moonlight, er is een brief voor je. Onbekende afzender.” Zijn secretaresse gooide de brief op zijn bureau en liep daarna weer zijn kamer uit op haar klik-klakkende naaldhakjes.
Moonlight stopte met draaien en keek met hoog opgetrokken wenkbrauwen naar de heen en weer wiebelende kont van zijn secretaresse. Niet interessant, en hij pakte de groene envelop van zijn schrijftafel. Snel maar voorzichtig scheurde hij het open en haalde er een stukje papier uit. Het was een keurig getypt briefje, maar inhoud ervan bezorgde hem een koude rilling.

Beste Moonlight,

Kijk om 12.00 naar het beeldscherm van je computer. Ik weet precies wie je bent. Alle vluggertjes met je secretaresse heb ik van dichtbij bekeken, je standaard boodschappenlijstje ken ik uit mijn hoofd. Je hond heeft vlooien en eet alleen maar het duurste van het duurste. O ja, ik vind je blauwe boxershort met duifjes foeilelijk. Nu draag je je paar bruine sokken, aan de onderkant van je linkersok zit een klein gaatje. Is het niet? Ik weet op de cent precies hoeveel je verdiend en waar je bent op welk moment van de dag dan ook.
Ik hou je in de gaten Moonlight. Vergeet niet om tussen de middag op je beeldschermpje te kijken hè? Dan weet je wat ik met je van plan bent. Geef je secretaresse maar alvast een afscheidzoen.

Gegroet,

J.

De inspecteur las het briefje nog enkele keren na. Hij bewoog zijn ogen een paar keer snel naar links en naar rechts. Er was dus iemand heel dicht bij hem in de buurt. Altijd, hij was nooit alleen. Die J was bij hem thuis, in de supermarkt, overal. Angstig sprong Moonlight op en hij begon als een gek zijn kantoor over hoop te halen. Hij keek achter de gordijnen, schoof zijn boekenkasten aan de kant, zocht naar afluisterapparatuur.
Ondertussen was zijn secretaresse zijn kamer binnen gekomen met een kop koffie en een schaaltje koekjes. Geschrokken zette ze het dienblad op het bureau en riep Moonlight.
“Wat heb je in hemelsnaam aan het doen?”
“Lees dat briefje maar,” zei Moonlight vlug en hij gooide de inhoud van één van zijn lades leeg op de grond. Niets, alleen maar gebruikte stukjes papier en hele voorraad paperclips en punaises.
“Wat... wie is die gek?”
“Wie is gek Patricia?”
“Die... die... die J,” stotterde Patricia en ze plofte neer op zijn bureaustoel. “Hij weet zelfs dat wij... nou ja, je-weet-wellen.”
“Dat wij geslachtsgemeenschap hebben, bedoel je dat?” grapte Moonlight, maar eigenlijk zag hij er de lol ook niet van in. Of hij was een irritante grappenmaker, of hij was echt iemand die hem de pijp uit wilde krijgen.
“Ja, maar wat ga je hier aan doen? Straks tijdens je lunch rustig bekijken wanneer je vermoord wordt?”
“Denk het wel.” Hij stond op en liep naar Patricia die op haar felrood gelakte nagels knabbelde. Langzaam boog hij voorover en gaf haar een zoen op haar wang.
“Mijn afscheidszoen.”

De tijd tikte langzaam voorbij. Moonlight kon zijn gedachten niet van het briefje en die geheimzinnig J houden. Die J wist dat hij nu zat te denken en dat hij thuis was vergeten zijn onderbroeken uit de wasmachine te halen. Hij zuchtte diep en keek op de klok van zijn computer, 11.56, nog vier minuten. Hoe kon die J op zijn computer gekomen zijn? Zijn computer had ten eerste wel vijf wachtwoorden en een splinternieuw beveilingssysteem, maar als hij alles van hem wist, wist J ook zijn wachtwoorden. Moonlight greep naar zijn haar en staarde naar de klok. Nog één minuut.
Ding dong, ding dong. De wandklok die in zijn kantoor hing wees aan dat het twaalf uur was. Verschrikt keek Moonlight weer naar zijn beeldscherm en zag dat het beeld langzaam rood kleurde. Zwarte letters kwamen één voor één tevoorschijn.

Goed zo Moonlight, je hebt naar me geluisterd. Je bent er inmiddels wel achter dat ik echt alles van je weet. Zelfs je zeer goed beveiligde computertje is voor mij niet meer veilig. Ik heb macht over je Moonlight.
Zoals je misschien al begrepen had wil ik je van deze aardbol hebben. Je bent verschrikkelijk voor de criminele wereld. Iedereen ben je te slim af, maar deze keer ben ik de slimste.
Pas op als je na vijven je huis binnen stapt. Niets is meer veilig voor je, in alles kan een bom of een ander moordwapen verstopt zitten. Ik geef je een paar tips.

Moonlight zat vastgenageld aan zijn stoel, zijn ogen kon bij niet van het beeldscherm houden. Wat was die malloot van plan? Hij was nergens meer veilig, straks kon hij niet eens meer eten of lekker in zijn bed gaan slapen. Als hij niet dood ging aan één van J’s wapens, dan ging hij wel dood aan ondervoeding of uitdroging.
J liet enkele foto’s van voorwerpen in zijn huis zien. De kroonluchter boven de keukentafel, de kussens in zijn lederen bank, zijn kledingkast en de knuffel van zijn hondje.
“Mijn God,” fluisterde hij. J had het zelfs op zijn hondje gemund, het meeste dierbare wat hij ooit in zijn leven had gehad. Verdomme, die kerel ging te ver.

Inderdaad, je hondje gaat er ook aan. Ik ben lief geweest en heb de knuffel een beetje verstopt, maar als jij of je hond het aanraken, ben je dood.
Denk nu niet dat ik je gedachten kan lezen, want dat kan ik niet. Maar ik ken je en raad zo wat je ongeveer denkt. Als je vandaag niet dood gaat, dan ga je het misschien morgen, anders volgende week zondag. Maar je gaat eraan Moonlight, vroeg of laat.

Het beeldscherm veranderde weer in de gebruikelijke screensaver, zwemmende visjes. Het zweet stond hem in de handen en zijn overhemd plakte aan zijn rug. Die gast meende het serieus, die moest echt eens een bezoekje aan de psychiater brengen.
“En?” Patricia keek om het hoekje van de deur.
“Als ik thuis kom kan ik bijna niets aanraken, want dan ga ik dood.”
“Heeft hij bommen verstopt in je huis?” gilde zijn secretaresse.
“Ja en andere wapens om mij te vermoorden. Ik ben er niet meer veilig.”
“Kom dan met mij mee.”
“Nee, dan maakt hij jouw huis ook onveilig.” Moonlight schudde met zijn hoofd. “Ik kan dit zelf wel oplossen. Als ik weet hoe hij te werk gaat wordt het een vast makkie.”
“Je onderschat hem Moonlight...”
-----------
Wordt vervolgd.

Edit: Naam veranderd en het laatste stukje wat beter gemaakt.

[-Melody-]

Het verhaal boeide me, vrij zeldzaam aangezien ik de laatste tijd niet verder kom dan mijn horoscoop in de krant..

Verder leest het goed weg en is het wel een boeiend onderwerp. Soms gaat het me alleen een beetje te snel. Dit stukje bijvoorbeeld :

En?” Patricia keek om het hoekje van de deur.
“Als ik thuis kom kan ik bijna niets aanraken, want dan ga ik dood.”
“Heftig, kom dan met mij mee.”
“Nee, dan maakt hij jouw huis ook onveilig. Ik kan dit zelf wel oplossen. Als ik weet hoe hij te werk gaat wordt het een vast makkie.”

Geen spelfoutjes kunnen ontdekken..

Ik wacht op vervolg

[duivelaartje]

Dank je wel! Ik vind die naam ook te vrouwlijk, even veranderen.

Umh dat stukje.. Wat gaat er te snel dan? Was juist de bedoeling dat dat vrouwtje hem mee naar huis zou vragen.

Maar dank je wel!
Vervolg komt binnenkort.

[-Melody-]

Die reactie van die vrouw gaat echt snel, vinnik niet zo mooi, had liever eerst een uitdrukking van die vrouw in het verhaal gezien, maar dat is mijn smaak

Ik wacht

[duivelaartje]

Ik heb Titana in Stone veranderd. En het laatste stukje een beetje beter gemaakt. Zo goed?

[-Melody-]

Het is prima zo

[Millroy]

Stone is erg cliché.
Bijna elk hoofdpersonage in een detective heet stone of steel.
geef em andere naam
Beale, Moon, Slater.
Die komen allemaal uit Eastenders maar geen kat die daar naar kijkt hier

[duivelaartje]

Weer een andere naam?
Weet jij hoe je dat snel veranderd?
Edit: Zo, veranderd.

[Millroy]

in Word met vervangen. Vi ctrl F geloof ik.
Hoeft niet natuurlijk.

[Nijn*]

Je leest lekker weg, en ik vind het een leuk verhaal..(terwijl ik normaal een schijthekel heb aan dictectives) Dus dat is een compliment voor jou ! Verder nog een paar kleine dingetjes;

Hij was benieuwd hoe de journalisten de inbraken en overvallen verwoordde

Het zijn journalisten, meervoud dus, dus is het volgens mij verwoordden..

“Hij weet zelfs dat wij... nou ja, je weet-welen.”

Het is je-weet-wellen volgens mij.. Verder leuke zin!

Of die was een irritante grappenmaker, of het was echt iemand die hem de pijp uit wilde krijgen.

Of hij was.. Staat misschien mooier..

Titana greep naar zijn haar en staarde naar de klok.

Een beetje onduidelijk aangegeven wie Titana nou precies is, of ik heb er overheen gelezen..

Verder vind ik het top hoor! Ik wacht met smart op je vervolg!

PS: Dit is mijn 1000e post

[duivelaartje]

Nijn* schreef op 05-08-2004 @ 17:50 :
knip

Dank je wel!

Verwoordden ja!
Je-weet-wellen.
Hij ja.
En die Titana -> die was ik vergeten te veranderen in Moonlight.

Het vervolg komt spoedig!

Gefeli!

Hij si hippig

[Een Tweeling]

Message from the UK :

Leuk Duivel, het leest oké en het gaat idd wel allemaal wat snel - maar zo blijft het wel spannend! Ik vind het een beetje een mix van the Matrix en Die Hard , vervolg is welkom!

Begint goed. Vervolg bitte. Maar vergeet je verhaal over Benedenaarde niet he Die is ook goed. Maar het begint in elk geval goed. Maak er wat van zou ik zeggen.

[duivelaartje]

Weer een vervolg. Benedenaarde vergeet ik niet hoor! Ik weet alleen even niet hoe het verder moet...
-----------------
De rest van de middag had hij niets anders gedaan dan zijn computer doorzoeken en bedenken wie die mysterieuze J was. In zijn computer had hij geen sporen gevonden dat er iemand in zijn systeem was gekomen. Geen foto’s van zijn huis, geen onbekende bestanden, alles wat net zoals anders.
Hij had totaal geen zin om naar huis te gaan. Misschien kon hij nog beter zolang mogelijk op kantoor blijven en pas tegen middennacht huiswaarts te gaan, maar Lieve, zijn hondje, was vast opzoek naar haar knuffel. Het zou niet lang duren voordat ze het vond, en dat moest nou juist niet gebeuren.
Moonlight tilde zijn koffer op en legde die op zijn tafel. De koffer leek zwaarder dan normaal, maar dat was misschien verbeelding. Langzaam opende hij de klep en zag tot zijn schrik iets walgelijks in zijn koffer liggen. Het beestje lag doodstil in een plastic bakje. Twee van zijn pootjes waren gebroken en zijn keeltje was doorgesneden. Een klein beetje opgedroogd bloed kleefde aan de grijze vacht van het beestje.
Met tranen in zijn ogen tilde Moonlight het ratje op. Het was één van zijn drie ratjes. Hij had de ratjes thuis op de keukentafel staan. Hij vond de ratjes echt schatjes, maar die J was wreed. Één voor één zouden al zijn geliefden vermoordt worden, dat deden zulke mannen altijd. Een mens breken, zodat hij zich vanzelf over zou geven, maar hij ging daar niet intrappen. Hij was, hoe dan ook, veel slimmer dan J.

Voorzichtig stak hij de sleutel in het slot en draaide het om. Met een zacht klikje ging de deur open en stapte Moonlight zijn huis binnen. Met zijn linkerhand zocht hij het lichtknopje, met zijn rechterhand gooide hij de deur achter zich dicht. Toen het licht aan was zag hij geen bewijs dat er iemand binnen was geweest. De troep in de gang lag nog precies zoals vanochtend. Geen vieze voetstappen op zijn parketvloer, geen vreemde lucht. Hij deed zijn lange jas uit en gooide die boven op de andere spullen. Zijn schoenen hield hij aan, dat leek hem wel zo veilig. In de spiegel aan het einde van zijn hal keek hij zichzelf recht in de ogen. Hij zag zijn gebruinde gezicht met de donkerbruine ogen en zijn borstelige wenkbrauwen. De bruine krullen op zijn hoofd zaten door de war en de uitdrukking op zijn gezicht was vermoeid en gespannen. Moonlight streek met zijn hand over zijn voorhoofd en strompelde de keuken binnen. Verdrietig keek hij naar de rattenkooi op de tafel waar de overgebleven ratjes stilletjes naast elkaar zaten. Ze volgden hem met hun zwarte kraaloogjes, maar ze begonnen niet druk door de kooi te rennen, zoals ze altijd deden als hij thuis kwam.
“Ik kan er niets aan doen dat jullie hem kwijt zijn. Ik vind het ook verschrikkelijk.” Moonlight zag het dode ratje weer voor zich. Jammer dat hij het eerste slachtoffer moest zijn van Mister J.
“Moonlight, welkom thuis,” klonk een stem vanuit de boxen van zijn cd-speler. Vol angst rende Moonlight naar de speler en rukte de stekker uit het stopcontact, maar de stem bleef praten.
“De stekker eruit trekken heeft geen zin. Ik kan overal en wanneer ik maar wil contact met je zoeken. Je bent in mijn macht, weet je nog? Je hebt je dode rat gevonden, en binnenkort volgt de volgende, tenminste, als je voor die tijd nog niet dood bent.” De stem lachte sarcastisch en vervolgde zijn verhaal. “In de meeste etenswaar zit nog geen moordwapen of iets wat erop lijkt, maar vanaf morgen zal dat wel het geval zijn. Je hondje heeft haar knuffel nog niet gevonden, ookal is ze wel op het goede spoor. Ik zou je maar alvast voorbereiden op je dood. De tijd gaat sneller dan je denkt...”

Moonlight stopte de stekker weer terug, omdat het toch niets uitmaakte. Langzaam liep hij weer richting de keuken, angstig en vermoeid. Lieve rende door de kamer en snuffelde aan alle kasten en plantenbakken. Zolang ze haar knuffel niet vond was er niets aan de hand.
Hij lette niet op waar hij zijn voeten neerzetten, pas toen er iets kraakte onder één van zijn voeten leek hij weer op de wereld. Zo snel als hij kon sprong hij de lucht in en keek vol argwaan naar het voorwerp op de vloer. Gelukkig, het was een ring, geen ding wat kon ontploffen.
Hij bukte en pakte het ronde dingetje op. De ring was licht van gewicht, maar helemaal ingelegd met prachtige diamanten. Moonlight knikte goedkeurend en bedacht van wie de ring kon zijn. Hij sloot zijn ogen en begon te graven in zijn gedachten.
Misschien van J geen kerel, maar een vrouw, of beter gezegd; een serpent. De ring was smal en zeer duur, het moest wel van een vrouw met smaak zijn. Een vrouw die precies zijn type was, onweerstaanbaar en begeerlijk. Moonlight zuchtte en groef een weg in zijn gedachten naar vrouwen die hij kende en zulke ringen zouden dragen. Het waren er weinig, eigenlijk maar drie. Zijn moeder, zijn ex-vrouw en de vrouw die zich elke dag in zijn omgeving bevond... Patricia. Zijn secretaresse had smalle, lange vingers. Die ring zou haar passen en Moonlight wist bij zeker dat dit de ring was die ze altijd om haar rechter ringvinger droeg. Hoe kwam haar ring hier op zijn parketvloer? Was zij J en had ze perongeluk de ring laten vallen of was dit een truc van J?
Moonlight opende zijn ogen en vouwde zijn vingers om de ring. Dit was bewijsmateriaal, het moest bewaard worden bij de groene brief. Met luidde passen liep hij naar zijn koffer en bedacht toen dat de dode rat nog in zijn koffer lag. Voorzichtig gluurde hij onder de klep door, maar zag dat de rat verdwenen was. De inhoud van zijn koffer was weer hetzelfde als vanochtend, alleen de groene brief lag keurig op zijn papieren.
Wat maakte het ook uit, het zou toch gaan stinken. Moonlight pakte een doorzichtig mapje en liet de ring erin vallen. Daarna legde hij het boven op de envelop en deed de koffer weer dicht.

“Met Moonlight.”
“Hoi Paul! Met Johan.”
“Hey, hoe staat het leven?”
“Ja prima. Met jou ook alles ok?”
“Ach, ik word met de dood bedreigd, maar verder is alles goed hoor. Maak je geen zorgen, ik red me wel.”
“Haha, grapjas,” gniffelde de stem aan de andere kant van de telefoon.
“Lach maar, ik ben bloedserieus. Anyway, heb je gehoord van dat nieuwe beveilingssysteem? Het gaat allemaal zo hard in die wereld. Heb jij ookal moeite het bij te houden?”
“Oh nee hoor, daar heb ik geen moeite meer hoor. Ik werk er dagelijks mee hè en ik heb van dat nieuwe systeem gehoord. Niet dat het veel beter in dan de vorige, want ook deze kraak ik zonder problemen.”
“Oh, nou... dan hou ik het maar m’n huidige systeem, denk ik. Hé, ik hang weer op!”
“Fijne nachtrust alvast.”
“Dank je, dag.”
En Moonlight verbrak de verbinding. Hij vloekte zachtjes en rommelde in het laatje van zijn ‘telefoontafel’, opzoek naar een ongebruikt stukje papier. Uit zijn overhemd haalde hij een zwarte pen. Met een diepte zucht liep hij naar zijn keukentafel en zakte neer op een stoel. Vlug krabbelde hij wat woorden op het briefje.

Wie is J?

Patricia -> Haar ring hier op de vloer.
Johan -> Naam met een J en kan beveiligingssystemen van computers kraken.

Het zei natuurlijk allemaal niets en dat van Johan was waarschijnlijk puur toeval. Maar hij moest ergens beginnen en ‘verdachten’ op papier zetten. Die J gaf natuurlijk allemaal valse aanwijzingen om hem in de val te lokken, maar Moonlight zat al lang genoeg in het vak dat hij wel door had hoe de meeste criminelen te werk gingen.
-------------
Hup, kom maar op met dat kritiek en commentaar!

[Nijn*]

Hoi meid,
Weer een erg goed vervolg! Dit is de eerste detective die ik werkelijk goed vind! Maar toch ben ik even gaan mierenneuken;

Een mens breken, zodat hij vanzelf over zou geven,

Bedoel je overgeven van kotsen of bedoel je zodat hij zich vanzelf over zou geven?

Niet dat het veel beter in dan

in = is

opzoek naar een ongebruikt stukje papier, uit zijn overhemd haalde hij een zwarte pen.

na papier een punt zodat 'uit zijn overhemd haalde hij een zwarte pen' een nieuwe zin word, is misschien mooier, maar dat is aan jou..

Verder ben ik erg benieuwd naar je vervolg!

[duivelaartje]

Nijn* schreef op 06-08-2004 @ 19:57 :
knip

Dank je wel! Ik heb de foutjes verbeterd.
Het vervolg komt denk ik pas over meer dan een week, omdat ik volgende week op zeilkamp ben... Maar dan heb ik mooi de tijd om over een vervolg na te denken.

[Nijn*]

een week? Duivelaartje dat kan je me toch niet aan doen? ...*medelijden met zichzelf heeft*

Nee hoor geniet van je zeilkamp

[duivelaartje]

Nijn* schreef op 06-08-2004 @ 20:24 :
een week? Duivelaartje dat kan je me toch niet aan doen? ...*medelijden met zichzelf heeft*

Nee hoor geniet van je zeilkamp

Ah sorry... Maar ik maak het daarna weer goed met een vervolg, ok?

Dank je wel! Zal wel lukken met dit weer.

[Zaina]

Geweldig zusje.

[duivelaartje]

Zaina schreef op 07-08-2004 @ 00:13 :
Geweldig zusje.

Dank je broer.

Voor de anderen -> tis m'n forumbroer hoor.

[Een Tweeling]

Heel leuk weer Duivel! Leuk, vlot geschreven. Heb wel wat te zeuren :

- Als hij in zijn koffer kijkt heb je het gelijk over 'het beestje' ipv eerst te zeggen dat het om een ratje gaat. Dat bracht bij mij even verwarring.
- Waarom heten die lui nou Paul en Johan, ik dacht hij heeft zo'n hippige achternaam, heet ie zo. Mijn opa heet ook Johan. En onze buurmand heet Paul.
- Hij doet best makkelijk over die stem die uit zijn boxen klinkt, live nog wel. Ik zou echt angstig worden. Maar hij drukt de stekker er gewoon weer in, omdat het toch 'niets helpt'. Ruk die boxen er dan uit, of zo!

Je beschrijvingen van hoe hij thuis komt, dat hij in de spiegel kijkt, hoe de ratjes rennen e.d. vind ik mooi beeldend. Door dat soort zinnen kan ik me het verhaal goed voorstellen!
Ga zo door!

Veel plezier op zeilkamp! Bikini's in de regen!

Agree met Tweeling

ps: I'm back

[Type]

Millroy schreef op 05-08-2004 @ 16:33 :
in Word met vervangen. Vi ctrl F geloof ik.
Hoeft niet natuurlijk.

CTRL-H

CTRL-F is zoeken...

Het tweede stuk heb ik nog niet gelezen, maar even wat opmerkingen over het eerste...

Met hoog opgetrokken wenkbrauwen naar de heen en weer wiebelende kont van zijn secretaresse.

Ik vind kont hier op de een of andere manier een beetje raar klinken. Het past er niet bij ofzo..

Dat wij geslachtsgemeenschap hebben, bedoel je dat?” grapte Moonlight.

Ik zou gewoon neuken zeggen.

Zo.

[duivelaartje]

Ok, neuken!

@Grim: welkom terug!

Nog even iets te zeuren. Ik zal achter J een punt zetten, tis immers een afkorting.

Één voor één zouden al zijn geliefden vermoordt worden.

Persoonlijk ga ik liever voor, "Één voor één zou hij al zijn geliefden vermoorden."

[duivelaartje]

Mijn* schreef op 21-08-2004 @ 11:09 :
Nog even iets te zeuren. Ik zal achter J een punt zetten, tis immers een afkorting.

Persoonlijk ga ik liever voor, "Één voor één zou hij al zijn geliefden vermoorden."

Ok, met dat puntje ben ik eens. Maar dat tweede is iemands mening, en ik vind die van mij persoonlijk beter.

Maar bedankt voor je reacties en verbeteren.

[Maffiabaas]

Leuk verhaal! Weet je zelf al wie de dader is?
Keep on the good work!

[duivelaartje]

Maffiabaas schreef op 21-08-2004 @ 19:28 :
Leuk verhaal! Weet je zelf al wie de dader is?
Keep on the good work!

Nee...

O wacht, dat is slecht! Tuuuurlijk weet ik dat.

Duivelaartje

duivelaartje schreef op 21-08-2004 @ 19:31 :
Nee...

O wacht, dat is slecht! Tuuuurlijk weet ik dat.

Duivelaartje

OMFG

[SIZE=0.5]onder zwaar protest[/SIZE]

[Zut Alors!]

Over het algemeen vind ik de verhaallijn wel leuk, maar eerlijk gezegd vind ik dat het voor geen meter loopt. (nou okee, ik stoor me om de zoveel regels aan iets)
Het verhaal is leuk, maar het leest niet lekker. Ik richt me nu alleen op de grotere dingen (er staan namelijk ook wat slecht-lopende zinnen e.d.) :



...maar inhoud ervan bezorgde hem een koude rilling.
Dit kan je beter na het briefje zetten, anders is de lading van het briefje er vantevoren al af.

"Angstig sprong Moonlight op en hij begon als een gek zijn kantoor over hoop te halen."
tegenover
"Straks tijdens je lunch rustig bekijken wanneer je vermoord wordt?”
“Denk het wel.”
Van het ene uiterste naar het andere. Dat hij meteen als een onbezonnen maniak te werk gaat na het lezen van de brief is een beetje erg overdreven.


De rest van de middag had hij niets anders gedaan dan zijn computer doorzoeken en bedenken wie die mysterieuze J was. In zijn computer had hij geen sporen gevonden dat er iemand in zijn systeem was gekomen.
Je hondje staat op het punt zichzelf op te blazen en je gaat rustig je computer door lopen spitten? Elk ander persoon zou dit op een later tijdstip doen...


Hij was, hoe dan ook, veel slimmer dan J.

Voorzichtig stak hij de sleutel in het slot en draaide het om.
Door dat gedoe met dat ratje raak je uit het oog dat hij naar huis gaat, hierdoor komt die voordeur iets te plotseling. Hij zou btw. ook eerst even dat ratje uit het koffertje kunnen halen en verdrietig zijn voor dat hij boos wordt op 'J'.


“Moonlight, welkom thuis,” klonk een stem vanuit de boxen van zijn cd-speler. Vol angst rende Moonlight naar de speler en rukte de stekker uit het stopcontact, maar de stem bleef praten.
Zou hij niet eerst even schrikken? Wie trekt er nou instinctief de stekker uit zijn radio als er een stem uit komt? Bovendien weet hij helemaal niet of die stem wat nuttigs te melden heeft. Een echte detective zou even luisteren voor hij dat doet.

Met luidde passen liep hij naar zijn koffer en bedacht toen dat de dode rat nog in zijn koffer lag. Voorzichtig gluurde hij onder de klep door, maar zag dat de rat verdwenen was. De inhoud van zijn koffer was weer hetzelfde als vanochtend, alleen de groene brief lag keurig op zijn papieren.
Wat maakte het ook uit, het zou toch gaan stinken.
Dat ratje dus. Eerst zo lief, maarja, het zou toch alleen maar stinken toch?


“Met Moonlight.”
“Hoi Paul! Met Johan.”
Wie neemt nou de telefoon op? Wie belt wie? en waarom belt diegene? Er komt iets nuttigs voort uit het gesprek, maar het gesprek op zich komt niet echt nuttig over.
Het dient n alleen om de speculaties te voeden.


Wie is J?

Patricia -> Haar ring hier op de vloer.
Johan -> Naam met een J en kan beveiligingssystemen van computers kraken.

Kladden -> steekwoorden?


Kromme/niet lopende zinnen:

Inspecteur Moonlight draaide al een kwartier rondjes op zijn bureaustoel.

Niet interessant, en hij pakte de groene envelop van zijn schrijftafel.

zei Moonlight vlug en hij gooide de inhoud van één van zijn lades leeg op de grond.(terwijl hij?)

“Dat wij geslachtsgemeenschap hebben, bedoel je dat?”(sex bedoel je?)

Zwarte letters kwamen één voor één tevoorschijn.

Voor de rest moet je het even een paar keer overlezen voor de spelfoutjes, het zijn er nog best veel. Je eindigt bijvoorbeeld de persoonsvorm vaak met een d ipv. een t.

Okee, tot zover mijn kritiek. Ik weet het, een hele hoop, maar het is goed bedoeld. Ik wacht met smart op een vervolg, het is leuk.

[duivelaartje]

Dank je wel! Heel erg bedankt! Ookal heb ik veel dingen al veranderd in mijn Word-versie, aangezien je hier na zoveel uur niets meer kan verbeterd. Daar heb ik ook de spellingscontrole overheen gegooid, dus de -d/-t dingen zijn er als het goed is uit.

De andere dingen zal ik nog even verbeteren/verhelpen. Ik heb het alleen niet altijd met je eens met die kromlopende zinnen, volgens mij is dat een kwestie van eigen mening, maar ja...

Maar ok, als ik weer een beetje ideeen heb (verhalenschrijf-dip) komt er weer een vervolg!

Nogmaals bedankt!

Duivelaartje

[Nijn*]

En, en, en? Komt er al inspiratie? Ik hoop het want ik kijk uit naar het vervolg..

Nijn* - Waarom zet iedereen zijn naam tegenwoordig onder de posts, zijn dat dan Charlotte-fakers? En waarom moet er altijd zo'n streepje naast? Zijn dat dan de Grim-fakers?

Nijn* schreef op 22-08-2004 @ 14:16 :
En, en, en? Komt er al inspiratie? Ik hoop het want ik kijk uit naar het vervolg..

Nijn* - Waarom zet iedereen zijn naam tegenwoordig onder de posts, zijn dat dan Charlotte-fakers? En waarom moet er altijd zo'n streepje naast? Zijn dat dan de Grim-fakers?

Charlottetje en LUH-3417 hadden gewoon een fantastisch idee, namelijk je naam onder je posts zetten. Na verloop van tijd ben ik dat ook gaan doen, omdat het vooral handig is als je een lange post leest en dan denkt van: 'Hé, wie is dit genie/stuk verdriet'
Het streepje ernaast geeft aan dat er nog iets komt, zoiets als het Post Scriptum van een brief.

Grim

[Charlottetje]

Heb je eerste deel niet eens uitgelezen.
Het is te nep voor mij.
Te veel een slechte hollywoodfilm of soap.
Te veel een vrouwtje met te kort rokje, hoge hakken en lange blonde haren gevoel met een dikke vent die rookt en drinkt.
Maar goed, dat is dus ook maar mijn smaak he

Charlotte
(Ja, het zijn allemaal 'Charlotte-fakers'. Zou wel cool geweest zijn. Als ze er ook optijd weer mee op zouden houden o, ik ben zoooo flauw)