verscheurend hoe schoten de vluchtenden volgen
als kind sterf je altijd te vroeg
het is niet de pijn die wij er bij voelen
het doet ons juist lang niet genoeg
de angst is om dit weer zo snel te vergeten
het staat ons niet na genoeg bij
ik weet niet waarom, maak een snee in mijn hand
en draag zo het drama met mij
wit laken verschoven, staart zonder herkenning
een zusje kapot naar beneden
de wond op haar hand is totaal niet haar zorg
zij had zich daar ooit eens gesneden
__________________
Alle gedichten en versjes van Wilookmeepraten op www.everyoneweb.com/wilookmeepraten
Laatst gewijzigd op 05-09-2004 om 12:03.
|