buiten elke groep vallen...

[Gothic]

Niet vaak een topic van mij, maar op dit moment weet ik het echt niet meer ... normaal kan ik alles relativeren, maar na zoveel jaren relativeren lukt het me gewoon niet meer.

Ik kom net terug van m'n training en ik kan alleen maar huilen. Overal waar ik kom en in alles wat ik doe word ik steeds maar weer afgewezen. Dit is altijd al zo geweest. Nooit echt veel vrienden gehad en als ik dan ergens 'bij hoorde' was het achter m'n rug om. Op een of andere manier lijk ik overal buiten te vallen, hoe erg ik me best ook doe. Altijd als er groepjes worden gemaakt in wat dan ook, val ik erbuiten. En elke keer word ik afgewezen in elke poging die ik doe om toch erbij te kunnen horen, om toch een groepje te hebben. Elke poging die ik doe, ik word afgewezen om wie ik ben en dat trek ik niet meer.
Jaren lang besef ik dit en elke keer probeer ik me erover heen te zetten, maar ik kán dat nú écht niet meer.
Ik ben ook nu begonnen aan een nieuwe studie en er zitten best aardige mensen tussen, maar op een of andere manier heeft iedereen al snel iemand gevonden en blijf ik weer alleen over. En elke keer als ik dat zie, als er welke keuze dan ook gemaakt wordt, word ik weer afgewezen. Elke keer voelt dat zo. En ik kan dat niet meer langs me heen laten gaan. Ik kan dat niet meer negeren of mezelf oppeppen. Het is op. Op een of andere manier ben ik kennelijk niet sociaal genoeg of is iets zo vervelend aan mij, dat mensen er niet bij willen zijn of dat er allerlei gezeur ontstaat.
Bij korfbal is dat ook al jaren en elke keer word ik weer op de feiten gedrukt. En elke keer heb ik dat geslikt. Zodra er groepjes worden gemaakt, gebeurt dat zo snel er worden de mensen om me heen weggesleurd om samen een groepje te vormen en blijf ik over. Elke keer hoor je namen om je heen of zij bij de mensen willen spelen waarmee ik wil spelen. Vraag je zelf aan mensen zeggen ze dat ze liever met anderen gaan of dat ze niet met jou willen. Afwijzing na afwijzing en ik kan gewoon niet meer mezelf overtuigen dat het niet aan mij ligt of dat ik het niet erg vind. Want dat vind ik wel. Ik ga er kapot aan. Ik kán het niet meer .

Kennelijk kan ik beter weggaan, niet meer onder de mensen zijn. Vandaag getraind met 3 mensen die het niet zo goed snapte. En ik weet van mezelf dat ik weinig geduld heb, maar ik wilde zo graag dat die mensen het ook snapte, dat het team een eenheid zou worden en gemengd zou worden, dat ik elke keer opnieuw ze probeerde te motiveren en ze het opnieuw uit te leggen. Ik heb elke keer op een positieve manier het uitgelegd en als het goed ging dat gezegd, maar ik kan niet 3 mensen motiveren, ik kan niet 3 mensen iets laten snappen als ze de moed opgeven. Ik heb zo mijn best gedaan en het commentaar dat ik achteraf krijg van iemand die er niet eens bijwas, was dat ik ze alleen maar liep af te zeiken.... en hierbij weet ik zeker dat ik dat niet gedaan heb.

Kennelijk heb ik zo'n verkeerd zelfbeeld, zie ik mezelf veel te positief, want anderen zien dat niet, dit is een vd vele voorbeelden dat het steeds fout gaat ergens...

Ik snap het gewoon en ik weet echt niet meer wat ik moet . Ik wil het liefste stoppen met alles. Stoppen met sporten, stoppen met studie en gewoon in mn eentje niemand meer zien en me rot voelen.
Elke keer probeer ik dingen te doen die horen. Ik ga mee uit eten terwijl ik me er zo ongemakkelijk bij voel. Ik vind het zo moeilijk nieuwe mensen te ontmoeten. Ik ga mee wat drinken als mensen dat vragen... maar ik kan niet meer. Ik kan het écht niet meer. Het is op. Ik heb niets meer te geven...

Help

Allereerst: stop eventjes met jezelf forceren. Het doet je geen goed en volgens mij heb jij rust nodig om uit te zoeken wat jij prettig vindt.

Ik maak ook moeilijk contact met mensen. Ik hoor altijd na een paar maanden: "Hey, eigenlijk ben je hartstikke leuk." Probeer het niet af te schrijven na een week en ga je eigen gang. Mensen mogen ook wel eens naar jou toe komen en als dat langer duurt dan bij andere mensen: nou en. Het is niet zo erg om minder toegankelijk te zijn, omdat áls je eenmaal contact maakt, het eerder diepgang heeft dan met de eerste de beste flierefluiter. En vergeet niet dat een echte vriend zeldzaam is. Mensen maken gemiddeld twee tot drie echte vrienden in hun leven en jij bent nog niet op een kwart van je leven.

Als je wilt, kun je me PM'en, ik herken dit wel een beetje.

[Dreamerfly]

zuster schreef op 02-09-2004 @ 22:25 :
Allereerst: stop eventjes met jezelf forceren. Het doet je geen goed en volgens mij heb jij rust nodig om uit te zoeken wat jij prettig vindt.

Ik maak ook moeilijk contact met mensen. Ik hoor altijd na een paar maanden: "Hey, eigenlijk ben je hartstikke leuk." Probeer het niet af te schrijven na een week en ga je eigen gang. Mensen mogen ook wel eens naar jou toe komen en als dat langer duurt dan bij andere mensen: nou en. Het is niet zo erg om minder toegankelijk te zijn, omdat áls je eenmaal contact maakt, het eerder diepgang heeft dan met de eerste de beste flierefluiter. En vergeet niet dat een echte vriend zeldzaam is. Mensen maken gemiddeld twee tot drie echte vrienden in hun leven en jij bent nog niet op een kwart van je leven.

Als je wilt, kun je me PM'en, ik herken dit wel een beetje.

Sluit mij hier volledig op aan!.

....

Eis jij veel van jezelf (op het moment)in het contact met anderen?/
ben je met bepaalde verwachtingen, of eisen (voor jezelf) je nieuwe studie ingestapt?

Ik hoop dat je toch die positiviteit weer weet terug te vinden!.Tja en hoe???, daar kan ik je geen kant en klaar antwoord op geven(dat kost tijd en rust en ruimte), maar probeer die (negatieve)gedachten/gevoelens wat los te laten, hoe moeilijk het misschien ook is...

Kan je met iemand (je vriend, moeder?) hier goed over praten?

Hoe creeër je bij jezelf weer rust en positiviteit?

Sterkte ermee!

[metallicpatrick]

ik herken dit heel goed, heb het ook jaren gehad totdat ik op mijn nieuwe school zat dit jaar. hoewel het vorig jaar ook al een stuk beter gaat, ik vind het moeilijk om met nieuwe mensen te praten.

maar forceer jezelf niet, dan ga je dingen doen die je niet leuk vind, wat je dan weer uitstraalt, waardoor het iid misschien kan lijken of je helemaal niet interesant bent, doe gewoon je eigen ding, doe wat je zelf leuk vind en probeer een positieve uitstraling te hebben.

als je dat uistraalt vinden mensen je vaak gelijk interesanter.

dat is mijn ervarning in ieder geval.

[Fade of Light]

welke studie doe je en welk niveau?

[Eend]

Hee meis,

Wat de training betreft. Het is nooit bedoeld allemaal om je zou te kwetsen, maar jij liep echt heel de training zo negatief te doen tegenover Thijs en de rest, dat Marloes en ik echt zoiets hadden van: wtf!
Marieke, Davita en Martine, die drie zijn eigenlijk veel te jong voor de A. Ze zijn enorm onzeker van zichzelf en als jij daar alleen maar negatief commentaar op blijft geven, dan kom je echt geen stap verder, omdat ze zich alleen maar tegen je gaan verzetten.

Als ik jou een tip mag geven, hou je mond dicht over negatieve verhalen en ga eens iemand positieve tips geven. Ik weet van Davita, Marieke en Martine dat ze het zo moeilijk vinden om met jou om te gaan, want ondanks dat ze enorm hun best doen, geef jij ze weer zwaar negatief commentaar. Deze drie meisjes hebben juist op het moment zelfvertrouwen nodig, maar als jij dan opeens komt dat alleen jij gemotiveerd bent, dan voelt dat echt niet fijn voor die drie meiden. Ook voor Thijs voelt dat niet goed, want ook al lukt het nooit echt goed, ze doen toch echt keihard hun best!

De jongens (behalve Sander, want die wilt iedereen graag bij elkaar houden) zijn het ook best een beetje zat en ontwijken je daardoor. Zij hoeven niet persé te weten dat de rest zo slecht is. En juist omdat jij iedereen om je heen de grond in boort (opzettelijk of onbewust) kom je over als: "Ik doe alles goed en jullie niet." Met zo'n houding maak je ook geen vrienden.

Ikzelf vind het ook niet echt prettig als iemand naast me komt staan en alleen maar loopt te zeggen: Michiel dit, Michiel dat. Ja, nou en? Dan traint ie wat slechter. Marloes en ik zijn er ook wel mee bezig, dat we bijv. geen vaktraining krijgen, maar dat betekend nog niet dat heel Michiel slecht is.

Ik vertel je dit, omdat dit puntjes zijn waaraan je kan werken, zodat het in de toekomst beter gaat.
Ik weet niet of dit de reden kan zijn, dat je ook buiten andere groepen valt, maar dit is de reden waarom Marloes gister tegen je uit viel.
Ik raad je echt aan om op je negatieve commentaar te letten en ook zeker hoe je het commentaar brengt naar anderen. Het zijn echt aandachtspuntjes voor je.

Verder; Ik ben niet kwaad op je. Ik heb het zelfs redelijk vaak voor je opgenomen tegenover de rest, maar ook ik heb daar zo niet veel zin meer in, als je maar zo negatief blijft doen. Ik hou me momenteel erg afzijdig en ik ga bij Marloes en Wes en Wiets en Gompie staan, simpelweg, omdat die niet constant op anderen zitten te letten en ik daar gewoon plezier mee kan maken. Maar voor mij is het ook niet meer leuk als ik het telkens voor je op moet nemen, omdat ze je zo negatief vinden. Ik zit er ook maar tussen en ja, wat moet ik ermee? Dit is al iets wara ik een tijdje mee top. Ik kies op dit moment om bij het team te blijven, omdat ik het gewoon belangrijk vind, dat er een gezellig team komt.

Liefs

Rhianne

Always look on the bright side of life...
En als wat je vriendinnetje hierboven schreef waar is zou je daar ook eens iets mee gaan doen. Het is beter om goede dingen te belonen dan steeds negatieve feedback te geven. Hierdoor zullen mensen steeds meer begrip voor je krijgen.
Met mensen afzeiken maak je geen vrienden... je mag ze best eens commentaar geven maar dit moet eerder uitzondering zijn dan regel.
Met vriendelijk zijn heb ik altijd vrienden gemaakt.

[Nona]

Misschien helpt het om je een beetje actief op te stellen. Vraag anderen eens of ze wat willen gaan doen, nodig anderen eens uit in plaats van wachten tot iemand jou vraagt. En als iedereen dan al een groepje heeft: probeer dan ergens bij te komen en als er vaste groepsaantallen zijn (bijvoorbeeld in sport): laat dan weten dat je ook ergens in mee wilt doen en probeer een oplossing te vinden.

Voor je studie: je kunt altijd proberen mee te doen aan bepaalde activiteiten. Word lid van je faculteitsvereniging of doe mee aan een planningsgroep. Op die manier leren mensen je kennen en merken ze dat je best leuk kunt zijn. Want iedereen kan leuk zijn, als mensen dat dan ook maar weten!

Doe gewoon je best, niet te veel piekeren want daar word je ook niet gezelliger op.

[Tupac Shakur]

Ik herken het eigenlijk heel goed; ware het niet dat ik nogal vastgeroest ben in mijn ik-val-erbuiten-positie, zodat ik een zelfmedelijden hebbende, starre, dom overkomende, asociale lul geworden ben.

Als ik trouwens bij jou het vermoeden mag uiten dat je behoorlijk (te) intelligent bent?

[Gothic]

Kruimel schreef op 03-09-2004 @ 13:20 :
Misschien helpt het om je een beetje actief op te stellen. Vraag anderen eens of ze wat willen gaan doen, nodig anderen eens uit in plaats van wachten tot iemand jou vraagt. En als iedereen dan al een groepje heeft: probeer dan ergens bij te komen en als er vaste groepsaantallen zijn (bijvoorbeeld in sport): laat dan weten dat je ook ergens in mee wilt doen en probeer een oplossing te vinden.

Voor je studie: je kunt altijd proberen mee te doen aan bepaalde activiteiten. Word lid van je faculteitsvereniging of doe mee aan een planningsgroep. Op die manier leren mensen je kennen en merken ze dat je best leuk kunt zijn. Want iedereen kan leuk zijn, als mensen dat dan ook maar weten!

Doe gewoon je best, niet te veel piekeren want daar word je ook niet gezelliger op.

Ik doe bij m'n studie juist al vanalles, precies zoals het hoort. Mee uit eten met m'n werkgroep, mee wat gaan drinken enz enz. Het probleem is alleen dat het mij zo ontzettend veel energie kost, ik ben kapot na 1 week. Ik kan niets meer...

En ik stel me vaak actief op, alleen het probleem is dat ik dan steeds opnieuw weer afgewezen word. Ik weet niet meer wat ik dan wel moet doen. Afwachten tot mensen naar mij toekomen? Of blijven proberen?

[Gothic]

Tupac Shakur schreef op 03-09-2004 @ 14:15 :
Ik herken het eigenlijk heel goed; ware het niet dat ik nogal vastgeroest ben in mijn ik-val-erbuiten-positie, zodat ik een zelfmedelijden hebbende, starre, dom overkomende, asociale lul geworden ben.

Als ik trouwens bij jou het vermoeden mag uiten dat je behoorlijk (te) intelligent bent?

Of ik intelligent ben, ja. Bovengemiddeld. Heb gymnasium afgerond en studeer nu. Rechten (voor FoL). Maar ik ben niet hoogbegaafd ofzo, als je dat bedoelt.

Op een of andere manier kan ik niet goed met leeftijdgenootjes omgaan. Zodra ik me tussen mensen vanaf 25 oid begeef gaat het ontzettend goed. Ik bloei op, ik kan mezelf zijn en ik hoef dan niet aan verwachtingen of eisen te voldoen. Afgelopen vakantie heb ik 2 weken 'geleefd' tussen mensen vanaf 28 tot 59. En ik heb nog nooit zoveel lol gehad. Ik kon met iedereen zo ontzettend goed praten.
Oudere mensen accepteren mensen gewoon. Je hoeft niet aan verwachtingen te voldoen. Je hoeft niet de nieuwste mode te dragen, je hoeft niet bij een groep te horen, ze accepteren je gewoon om wie je bent en ik voelde me daar wel ontzettend op m'n gemak...

[Tupac Shakur]

dat heb ik nou ook, met die verwachtingen enzo

[Daboman]

Gothic schreef op 03-09-2004 @ 16:21 :
Of ik intelligent ben, ja. Bovengemiddeld. Heb gymnasium afgerond en studeer nu. Rechten (voor FoL). Maar ik ben niet hoogbegaafd ofzo, als je dat bedoelt.

Op een of andere manier kan ik niet goed met leeftijdgenootjes omgaan. Zodra ik me tussen mensen vanaf 25 oid begeef gaat het ontzettend goed. Ik bloei op, ik kan mezelf zijn en ik hoef dan niet aan verwachtingen of eisen te voldoen. Afgelopen vakantie heb ik 2 weken 'geleefd' tussen mensen vanaf 28 tot 59. En ik heb nog nooit zoveel lol gehad. Ik kon met iedereen zo ontzettend goed praten.
Oudere mensen accepteren mensen gewoon. Je hoeft niet aan verwachtingen te voldoen. Je hoeft niet de nieuwste mode te dragen, je hoeft niet bij een groep te horen, ze accepteren je gewoon om wie je bent en ik voelde me daar wel ontzettend op m'n gemak...

verwachtingen, hmmm. Ik herken mezelf heel goed in je verhaal, want ik heb het zelf ook gehad (misschien nog steeds in kleine mate? de laatste tijd heb ik me niet echt bij een nieuwe groep aangesloten). Als ik het verhaal van je vriend(in) hier zo eens lees, dan lijkt het wel alsof jij ook een bepaalde verwachting hebt van je team. De reden dat je zo negatief tegen ze bent is waarschijnlijk omdat ze niet aan je verwachting voldoen. Ik zou zeggen, stop eens een bepaalde verwachting van je teamgenoten te hebben. Stop eens om een bepaalde verwachting van mensen in het algemeen te hebben. Zo zie je misschien ook eens het goede in mensen en heb je misschien minder kritiek op ze. Wat misschien ook betekent dat ze minder kritiek op jou zullen hebben. Voila, het recept om een veel minder gespannen en dus een veel leukere sfeer te scheppen

Maar wat je verder ook doet, probeer iig je verwachtingen te beperken, want verwachtingen hebben vaak zulke nare gevolgen

[phensicske]

Misschien stel je je wel niet flexibel genoeg op?

'k Heb het ook gehad dat ik een periode minder sociaal was en telkens maar aan één, mss twee personen hing. Als ik die mensen niet had, stond ik er opeens alleen voor.
Misschien klamp je je ook wel teveel vast aan bepaalde personen en denk je direct het slechtste van anderen?
'k Ben (ook) nog zo kieskeurig geweest in mijn vrienden, maar daar schoot ik niets mee op.

Nu stel ik me een stuk opender op en leer ik nieuwe mensen kennen. Nu redeneer ik niet meer volgens het principe :
'Niemand begrijpt me, iedereen is anders dan mij (het buitenbeentje), ik hoor er toch niet bij.'
Maar wel : 'Ik heb veel verschillende aspecten in mijn persoonlijkheid en er zal altijd wel iets zijn dat we gemeenschappelijk hebben qua interesse, humor, serieuze gesprekken, ideeën, muziek...'
En zelfs al zijn bepaalde mensen het tegenovergestelde van mij, dan kan ik nog altijd iets van hen bijleren.

En ja, het is soms vermoeiend naar oppervlakkige en soms voor mij totaal niet interessante gesprekken te luisteren en toch niet afwezig er bij te zitten, maar dit is niet altijd zo.

Ik bv. vanavond weg met een jongen die ik op mijn werk heb leren kennen. Op het eerste zicht leek het mij een hele simpele, brave jongen en hij boeide me niet zo. Maar ik heb er wat mee gesproken en hij zei wel nog verstandige dingen en hij is ook heel lief. Nu geef ik het een kans (niet een relatie of zo, gewoon vriendschap) en wordt het niets, dan is't jammer. Maar ik zal het tenminste geprobeerd hebben.

'k Merk ook wel als ik een poosje niet ben uitgeweest, dat het moeilijker is om me aan te passen. Soms ben ik bang dat ik mijn authenticiteit zou verliezen, maar als ik nuchter genoeg denk, weet ik dat dit niet zal gebeuren.

[Eend]

Daboman schreef op 03-09-2004 @ 17:24 :
verwachtingen, hmmm. Ik herken mezelf heel goed in je verhaal, want ik heb het zelf ook gehad (misschien nog steeds in kleine mate? de laatste tijd heb ik me niet echt bij een nieuwe groep aangesloten). Als ik het verhaal van je vriend(in) hier zo eens lees, dan lijkt het wel alsof jij ook een bepaalde verwachting hebt van je team. De reden dat je zo negatief tegen ze bent is waarschijnlijk omdat ze niet aan je verwachting voldoen. Ik zou zeggen, stop eens een bepaalde verwachting van je teamgenoten te hebben. Stop eens om een bepaalde verwachting van mensen in het algemeen te hebben. Zo zie je misschien ook eens het goede in mensen en heb je misschien minder kritiek op ze. Wat misschien ook betekent dat ze minder kritiek op jou zullen hebben. Voila, het recept om een veel minder gespannen en dus een veel leukere sfeer te scheppen

Maar wat je verder ook doet, probeer iig je verwachtingen te beperken, want verwachtingen hebben vaak zulke nare gevolgen

Precies! Het team heeft op zich geen verwachtingen, ik denk dat je die ook zelf een beetje bedenkt heel onbewust. Het team verwacht alleen dat je niet de hele tijd commentaar loopt te geven en dat je ook in leert zien, dat jij ook niet alles zo perfect kan. Niemand kan het perfect, anders speelden wij wel hoofdklasse. Niemand in het team verwacht van jou dat je geweldig moet spelen. Ja, dat je geweldig samen gaat spelen, maar dat lukt niet echt als je iedereen van je afbijt.
Het probleem is dat jij wel vanalles verwacht van de anderen. Je verwacht van Davita, Marieke en Martine, dat zij op 14/15 jarige leeftijd al in de A fantastisch moeten gaan spelen. Toen wij 14/15 waren, speelden wij nog in de B!

Vaak heb ik ook het gevoel dat je dingen niet aanneemt. Als iemand zegt: "Ga er maar op!" in de wedstrijd, dan ben jij de enige die nog op 5 meter vanaf zijn tegenstander blijft staan, terwijl je er helemaal op kan. Waarom is dat? Is dat omdat je het niet hoort? Is dat omdat je er niet naar wilt luisteren of is dat omdat jij het 'beter' weet?

Dat jij beter met volwassenen om kunt gaan, zal inderdaad kunnen komen omdat zij die karakter trekjes beter kunnen negeren, maar een meisje van 14 kan gigantisch onder jouw negativiteit door gaan. Misschien heb je dit zelf niet door, maar daarom zeg ik het juist, zodat je er wat aan kunt doen. Een volwassene zal denken: "Ach, ik negeer het maar, het zal wel aan de puberteit liggen." Maar een meisje van 14 kan er helemaal in gaan geloven en zichzelf helemaal te min gaan voelen. Davita is een prima speelster; als ze maar bevestiging krijgt dat ze t goed doet. Negatieve opmerkingen maakt Michiel wel als hij vindt dat het zo is, maar misschien is het voor jou wel een goede oefening om eens goed op jezelf te letten. "Wat doe ik en hoe komt het over?"

Ik durf te wedden dat jij het ook geen pretje zult vinden als iemand je constant de grond in boort of wel?

[Gothic]

Daboman schreef op 03-09-2004 @ 17:24 :
verwachtingen, hmmm. Ik herken mezelf heel goed in je verhaal, want ik heb het zelf ook gehad (misschien nog steeds in kleine mate? de laatste tijd heb ik me niet echt bij een nieuwe groep aangesloten). Als ik het verhaal van je vriend(in) hier zo eens lees, dan lijkt het wel alsof jij ook een bepaalde verwachting hebt van je team. De reden dat je zo negatief tegen ze bent is waarschijnlijk omdat ze niet aan je verwachting voldoen. Ik zou zeggen, stop eens een bepaalde verwachting van je teamgenoten te hebben. Stop eens om een bepaalde verwachting van mensen in het algemeen te hebben. Zo zie je misschien ook eens het goede in mensen en heb je misschien minder kritiek op ze. Wat misschien ook betekent dat ze minder kritiek op jou zullen hebben. Voila, het recept om een veel minder gespannen en dus een veel leukere sfeer te scheppen

Maar wat je verder ook doet, probeer iig je verwachtingen te beperken, want verwachtingen hebben vaak zulke nare gevolgen

De meeste verwachtingen/eisen stel ik aan mezelf.

Ik stel ook wel hoge eisen aan anderen, dat is waar. Ik heb een paar jaar terug al gigantische veranderingen gemaakt. Ik ben toen ontzettend veranderd, maar ik heb een paar dingen niet helemaal uit mij gekregen. Ik heb de neiging idd negatief te doen als iets me niet zint. Vroeger had ik commentaar op alles en iedereen, nu is dat ontzettend beperkt tot momenten dat ik moe ben of dat het met mij zelf niet goed gaat.

Wat er donderdag niet goed ging, was dat ik moe was. Ik was kapot. Maar ik ging vol goede moed naar de training, omdat ik graag wil dat het team een eenheid wordt. Ik heb daarom 3 kwartier lang m'n best gedaan 3 mensen te motiveren die bij voorbaat geen zin hadden om te trainen. En in de het begin ging het ook prima. Ze snapte het redelijk en de oefeningen gingen best goed. Totdat we het door elkaar moesten toepassen. Toen werd 1 jongen gefrustreerd omdat hij het te ingewikkeld vond zo. Afzondelijk ging het wel, maar door elkaar niet. Daardoor ging de andere jongen op hem zeiken, raakte het andere meisje sjago en ik ook. En toen ontstond er een vervelende sfeer. Ik kán mensen niet stimuleren en motiveren en dan helemaal niet. Maar ik weet zeker dat ik 3 kwartier lang niemand heb afgezeken en alleen maar op een positieve manier ben bezig geweest. Het laatste kwartier gaat iedereen op elkaar zeiken omdat het niet lekker gaat en ik heb toen maar gewoon m'n mond gehouden en gewoon geprobeerd te spelen... en het kwam toen ontzettend hard aan bij mij dat een ander meisje vervolgens mij beschuldigde van het altijd afzeiken, want dat had ik deze training absoluut niet gedaan...

Ik heb in de zomervakantie een terugslag gehad. Ik heb 2 weken lang alleen maar gehuild, de hele dag door. Ik kan me absoluut niet uiten en alles van afgelopen 6 jaar kwam er ongeveer uit. Er is zoveel gebeurd in die 6 jaar en de helft ervan heb ik half verwerkt. Daarnaast ging ik van school af, de plek waar ik het ontzettend naar mn zin had en me thuis voelde. Ik denk dat ik er nog helemaal niet aan toe ben om op kamers te gaan en ik was er ook niet aan toe een nieuwe studie te kiezen of zelfs maar te beginnen. Ik had tijd moeten nemen om uit te rusten, om alles rustig te laten bezinken en te verwerken en dan tot een keuze komen.
In plaats daarvan heb ik gedaan wat iedereen 'normaal' vind. Ik ben gewoon maar begonnen met een studie, ik ben om kamers gegaan omdat ik toevallig een kamer aangeboden kreeg. Het liefste had ik zelf nog 5 jaar thuis gewoond. Ik ben hier allemaal nog niet aan toe. En dan komt daar bovenop alle stress van het op kamers gaan, nieuwe dingen, nieuwe mensen...

En op dit moment kan ik het even allemaal niet meer aan. Ik ben oververmoeid en bij elk kleine dingetje kan ik spontaan gaan huilen...

en ik weet dat ik op bepaalde dingen moet letten en daar ben ik ook dagelijks mee bezig. Daar ben ik 5 jaar mee bezig. Alles wat ik doe of denk is negatief en bij alles wat ik doe of zeg probeer ik het positieve ervan in te zien en het positieve te zeggen. En vergeleken met 5 jaar terug ben ik een stuk vrolijker en positiever geworden. Nu moet ik dat alleen nog zien vol te houden op dit soort momenten, want dan verval ik in oude gewoontes en afweermechanismen. Want vroeger kon ik hiermee alleen zijn en iedereen bij me wegjagen, maar nu is dat iets wat ik niet meer wil. Ik wil mensen niet meer wegjagen... en ik ben me er nu weer goed van bewust, dus wie weet gaat het beter zodra ik gesetteld ben en m'n rust weer heb gevonden. Dan zal het positieve langzaam vanzelf weer terugkomen hopelijk...

[Gothic]

Iets anders, en ik vraag me af hoe andere mensen ermee omgaan. Ik voel ontzettend veel dingen aan. Ik kan ontzettend veel zien aan mensen. En ik voel het meteen als mensen oneerlijk tegen me zijn of als ze me niet mogen oid. Ik vind het dan zo ontzettend moeilijk om gewoon en normaal met die mensen om te gaan. Ik weet echt niet hoe ik me dan moet gedragen.
Ik doe maar gewoon zo aardig mogelijk, maar je merkt gewoon dat het van de ander niet oprecht is en moeilijk loopt. Er heerst dan een spanning enz ...

Hoe doen jullie dat?

ff alles door elkaar, want ik heb te veel dingen te zeggen om er één verhaal van te kunnen maken, ik hoop dat je het zelf een beetje in een volgorde kunt zetten voor jezelf.

Sommige dingen moet je leren, bij een ander zijn dat misschien gewoon feitelijke dingen, bij jou is dat misschien het omgaan met mensen die 'anders' zijn dan jij. Iedereen is anders, je kunt niet van mensen 'eisen' dat ze je begrijpen ed, zo werkt het niet in het leven.

Als je van jezelf weet wanneer je 'verkeerd' gaat reageren, dan kun je er aan gaan werken om het niet te doen. Een ander hoeft niet te lijden omdat jij moe bent of omdat het met jou niet goed gaat.

Ik ken je een klein beetje en ik weet dat je soms behoorlijk negatief over kan komen. Ik weet dat je het meestal niet zo bedoeld, maar niet iedereen kan dat weten.

Je valt niet buiten elke groep: op vakantie had je het erg naar je zin, dat zeg je zelf. Was dat geen groep dan?

Ik denk dat je idd een verkeerd zelfbeeld hebt, maar die is eerder te negatief dan te positief. En misschien op bepaalde punten en bepaalde momenten wat scheef. Je maakt dingen negatiever dan ze zijn (zeg je zelf ook al). Volgens mij heb je best vrienden (en gehad ook). En goede vrienden ook. Misschien geen tientallen tegelijk, maar moet dat dan? Kun je niet beter een paar goede hebben, dan een heel peleton 'halve'?

Ik denk niet dat er iemand is, die overal iedereen mag. Ik denk dat iedereen overal wel door iemand af wordt gewezen. Je wordt niet door iedereen afgewezen. Ik denk dat je voornamelijk jezelf afwijst. Je stelt veels te veel en veels te hoge eisen aan jezelf. Probeer eens tevreden te zijn met wat je hebt. En als je dat niet in je eentje kan, zoek dan hulp.

De enige van wie je 'alles' ziet, dat ben je zelf. Je kunt niet zien hoe anderen zich voelen, hoe zij dingen ervaren, enz. Ook al denk je dingen te zien, er zullen altijd dingen zijn die je niet kunt zien. Wie weet voelt de helft van de mensen waarvan jij denkt dat ze helemaal geweldig zijn en dat ze alles goed voor elkaar hebben zich wel precies hetzeflde als jij.

ff aanvullingkje...dat je beter met ouderen om kan gaan, kan liggen aan dat je onzeker bent. Bij ouderen hoef je je niet te 'bewijzen'. Ze accepteren idd gewoon en ze zien je als jong iemand, ze zijn geen gelijken. En misschien is het ook dat je je ze hoogstwaarschijnlijk toch niet veel of nooit meer ziet, het maakt dus niet zo heel veel uit als je wat meer verteld ed. (Misschien maak je dat niet bewust mee...maar 't kan.)

[Mr. Pignati]

wow, ik ga hier ook posten
Ik weet hoe je je voelt. Ben na mijn examen vmbo havo gaan doen, alleen een klas lager, want ik had geen wiskunde. Nieuwe school enzo. Daar kom ik dus, waare ik niemand ken maar zij elkaar heel goed. Daarom val ik ook overal buiten. Maja, komt nog wel, voor de rest boeiend

[Zaina]

Gothic schreef op 03-09-2004 @ 17:51 :
Iets anders, en ik vraag me af hoe andere mensen ermee omgaan. Ik voel ontzettend veel dingen aan. Ik kan ontzettend veel zien aan mensen. En ik voel het meteen als mensen oneerlijk tegen me zijn of als ze me niet mogen oid. Ik vind het dan zo ontzettend moeilijk om gewoon en normaal met die mensen om te gaan. Ik weet echt niet hoe ik me dan moet gedragen.
Ik doe maar gewoon zo aardig mogelijk, maar je merkt gewoon dat het van de ander niet oprecht is en moeilijk loopt. Er heerst dan een spanning enz ...

Hoe doen jullie dat?

Niet?

En je jezelf niks meer aanvoelen. Mensen reageren graag onverwachts en je stelt je anders alleen maar op de verkeerde dingen in.

Zaina schreef op 03-09-2004 @ 19:34 :
Niet?

En je jezelf niks meer aanvoelen. Mensen reageren graag onverwachts en je stelt je anders alleen maar op de verkeerde dingen in.

Idd...'k denk dat je (niet als in 'jij', maar gewoon een algemeen 'je') mensen heel makkelijk verkeerd 'aanvoelt'... Of er mensen om vragen, dan weet je iig of wat jij aan denkt te voelen ook klopt (tuurlijk zullen ze sommigen soms liegen, maar de meerderheid van de mensen is daar niet echt heel geweldig in).

[Eend]

Gothic schreef op 03-09-2004 @ 17:51 :
Iets anders, en ik vraag me af hoe andere mensen ermee omgaan. Ik voel ontzettend veel dingen aan. Ik kan ontzettend veel zien aan mensen. En ik voel het meteen als mensen oneerlijk tegen me zijn of als ze me niet mogen oid. Ik vind het dan zo ontzettend moeilijk om gewoon en normaal met die mensen om te gaan. Ik weet echt niet hoe ik me dan moet gedragen.
Ik doe maar gewoon zo aardig mogelijk, maar je merkt gewoon dat het van de ander niet oprecht is en moeilijk loopt. Er heerst dan een spanning enz ...

Hoe doen jullie dat?

Er niet meer mee omgaan. Ik heb zoiets van: "Als ik echt belangrijk voor je ben, kom je maar naar mij toe."
Ook niet geobsedeerd raken om aan een groep te gaan hangen. Vroeger had ik dat ook enorm, maar nu ga ik eerder mijn eigen gang. Ik heb door dat ik mijn eigen keuzes ook wel zonder stem van een ander kan maken.
Ik denk ook een beetje dat jij niet goed weet wie je bent zeg maar. Dat sommige dingen van jezelf enorm lastig zijn voor jezelf.
Ik heb zo ook een hele tijd geleefd. Ik weet ook niet hoe ik er overheen gekomen ben. Het meeste is door mijn opnames gekomen.
Vroeger was ik heel introvert, maar momenteel juist heel extravert. Maar door die leefgroepgezeur durf ik veel dingen niet meer en ben ik weer introvert aan het worden.

Wat ik zelf altijd heel moeilijk vind is om dingen die ik graag wil en niet lukken te gaan accepteren. Het geeft me een enorm machteloos gevoel, dat alles eigenlijk alleen maar moeilijker maakt.

[Eend]

Owja, mensen aanvoelen.

Als je mensen denkt aan te voelen, kan je het ook mis hebben. De enige manier is om het na te vragen en dan heb je nog de kans dat ze liegen.

Ik denk persoonlijk dat jij je ernstig druk maakt om je positie en dat je door die druk juist allemaal dingen gaat doen waar je later veel spijt van krijgt.
Dat negatieve waar Leonoor het ook al over had is daar waarschijnlijk één punt van. Ik als persoon keek er altijd doorheen. Ik liet jou, simpelzat, gewoon even praten totdat je het kwijt was en dan was het ook gewoon over. Maar weet je? Ik kan dat. Ik kan door mensen heen kijken, maar niet iedereen kan dat.

Ik denk dat jij Davita, Marieke en Martine zit te beschuldigen, dat ze ongemotiveerd waren. Maar ze waren zeker wel gemotiveerd, alleen dan op hun manier. Ik was donderdag pas ongemotiveerd omdat ik schijt krijg aan die *^&^$*^%#$#@(*&@# trainingen, waarbij je een halfuur hetzelfde doet. Verder mis ik Jappie en BJ ook wel ernstig, die brachten tenminste lol in de tent en nu hebben we één of andere gast, die niet eens tijd voor de gene heeft die het wel kunnen, want de groep is te groot en dan kun je gewoon niet iedereen aandacht geven. Verbaas je er niet om, dat daar ook mensen ongemotiveerd van worden. Ik weet van mezelf persoonlijk, dat ik bezig gehouden moet worden. Nou, er gebeurd vanalles op de training, behalve dan dat ik beziggehouden wordt. Doodsaaie oefeningen die ik in mijn verleden al duzende keren heb uitgevoerd (13 jaar korfbal heeft ook zo zijn nadelen).
Ik loop me echt dood te vervelen. Op het laatst moesten we partijtje doen tegen het tweede, ik vond er gewoon geen hol aan en waggelde maar wat mee. We trainen met onze trainer samen, een trainer die geen vaktraining kan geven. Ik vind het een prima vent, maar Jappie lacht zich volgens mij helemaal rot.
Ik heb tegen mijn vader al gemeld dat ik in de zaal het liefst naar het derde wil. Ik kom dan bij Jappie en mijn vader en nog wat andere relaxte mensen in het team. Zoals het nu gaat leer ik geen hol meer.
Er zijn meer mensen die dit vinden en er worden er heel wat ongemotiveerd. Je moest ons niet horen donderdag.
Ik wil hiermee zeggen, dat ik snap wanneer er een aantal ongemotiveerd worden. Davita staat constant te dromen, maar volgens mij is er met haar 'iets' aan de hand. Ze voelt zich gewoon niet lekker in haar vel.

Ik heb ook niet echt een plezier meer in de korfbal. Woensdag avond werd ik eruit gehaald, omdat ik moest gaan coachen... De vakken liepen vast, maar omdat Michiel niet wist wat hij ermee aan moest, had hij mij aan de kant gehaald en me laten coachen. Ik vind Michiel een prima vent, maar hij is niet echt geschikt voor ons team. Wij hebben veel jonkies ertussen zitten en iedereen moet gemotiveerd gaan worden.
Verwacht dus gewoon niet te veel van het team momenteel. Huppel maar gewoon mee, dat is momenteel het enige wat je moet doen. Eis niet van het team dat we elke week gaan winnen, ook al zijn we van 3de naar 5de klas gegaan. Speel gewoon het potje mee en probeer niet te veel op anderen te letten.

Zo, ik geloof dat ik nu ongeveer alles wel verteld heb

Eend schreef op 03-09-2004 @ 20:06 :

Zo, ik geloof dat ik nu ongeveer alles wel verteld heb

Je bent iig nog één ding vergeten en dat is misschien nog wel het belangrijkste. En dat is dat ze toch ook wel heel lief is.

[Gothic]

Eend schreef op 03-09-2004 @ 20:06 :
Owja, mensen aanvoelen.

Als je mensen denkt aan te voelen, kan je het ook mis hebben. De enige manier is om het na te vragen en dan heb je nog de kans dat ze liegen.

Ik denk persoonlijk dat jij je ernstig druk maakt om je positie en dat je door die druk juist allemaal dingen gaat doen waar je later veel spijt van krijgt.
Dat negatieve waar Leonoor het ook al over had is daar waarschijnlijk één punt van. Ik als persoon keek er altijd doorheen. Ik liet jou, simpelzat, gewoon even praten totdat je het kwijt was en dan was het ook gewoon over. Maar weet je? Ik kan dat. Ik kan door mensen heen kijken, maar niet iedereen kan dat.

Ik denk dat jij Davita, Marieke en Martine zit te beschuldigen, dat ze ongemotiveerd waren. Maar ze waren zeker wel gemotiveerd, alleen dan op hun manier. Ik was donderdag pas ongemotiveerd omdat ik schijt krijg aan die *^&^$*^%#$#@(*&@# trainingen, waarbij je een halfuur hetzelfde doet. Verder mis ik Jappie en BJ ook wel ernstig, die brachten tenminste lol in de tent en nu hebben we één of andere gast, die niet eens tijd voor de gene heeft die het wel kunnen, want de groep is te groot en dan kun je gewoon niet iedereen aandacht geven. Verbaas je er niet om, dat daar ook mensen ongemotiveerd van worden. Ik weet van mezelf persoonlijk, dat ik bezig gehouden moet worden. Nou, er gebeurd vanalles op de training, behalve dan dat ik beziggehouden wordt. Doodsaaie oefeningen die ik in mijn verleden al duzende keren heb uitgevoerd (13 jaar korfbal heeft ook zo zijn nadelen).
Ik loop me echt dood te vervelen. Op het laatst moesten we partijtje doen tegen het tweede, ik vond er gewoon geen hol aan en waggelde maar wat mee. We trainen met onze trainer samen, een trainer die geen vaktraining kan geven. Ik vind het een prima vent, maar Jappie lacht zich volgens mij helemaal rot.
Ik heb tegen mijn vader al gemeld dat ik in de zaal het liefst naar het derde wil. Ik kom dan bij Jappie en mijn vader en nog wat andere relaxte mensen in het team. Zoals het nu gaat leer ik geen hol meer.
Er zijn meer mensen die dit vinden en er worden er heel wat ongemotiveerd. Je moest ons niet horen donderdag.
Ik wil hiermee zeggen, dat ik snap wanneer er een aantal ongemotiveerd worden. Davita staat constant te dromen, maar volgens mij is er met haar 'iets' aan de hand. Ze voelt zich gewoon niet lekker in haar vel.

Ik heb ook niet echt een plezier meer in de korfbal. Woensdag avond werd ik eruit gehaald, omdat ik moest gaan coachen... De vakken liepen vast, maar omdat Michiel niet wist wat hij ermee aan moest, had hij mij aan de kant gehaald en me laten coachen. Ik vind Michiel een prima vent, maar hij is niet echt geschikt voor ons team. Wij hebben veel jonkies ertussen zitten en iedereen moet gemotiveerd gaan worden.
Verwacht dus gewoon niet te veel van het team momenteel. Huppel maar gewoon mee, dat is momenteel het enige wat je moet doen. Eis niet van het team dat we elke week gaan winnen, ook al zijn we van 3de naar 5de klas gegaan. Speel gewoon het potje mee en probeer niet te veel op anderen te letten.

Zo, ik geloof dat ik nu ongeveer alles wel verteld heb

Kijk, dit vind ik fijn om te horen. Ik dacht echt dat het aan mij lag en dat het bij jullie op de trainingen allemaal prima ging en dat jullie hetl euk vonden en gemotiveerd waren...
Dat we steeds hetzelfde doen in welgeteld 2 varianten herken ik idd ook van Davita en Thijs. En ik vind het zelf ook niet bepaald boeiend, al kan ik er enig nut in zien...
Wat er nu anders is dan vorig jaar is het massale. We trainen met teveel mensen tegelijk. Maandag gaat dat beter en voelen de trainingen iets gezelliger aan het laatste half uur omdat we gewoon met ons team trainen. Ik heb het hier ook met Michiel over gehad en hij vindt zelf dat dit absoluut niet goed is zoals het nu is. Hij zegt zelf hard bezig te zijn iets te bedenken en te regelen...

Marloes vertelde idd dat jij eruit moest, ik was echt verbaast toen ik dat hoorde... het is natuurlijk een 'belachelijke' reden, ik denk eigenlijk dat hij gewoon niet goed een reden wist, dat hij zag dat het niet echt goed liep en daarom maar gewoon iemand eruit haalde in de hoop dat het dan beter zou gaan, ik zou het anders ook niet weten...

mbt het team zal ik idd maar alle hoop laten varen en gewoon maar meehuppelen en proberen het maar gewoon weer lekker gezellig te maken. Dat vind ik namelijk net iets belangrijker dan goed...

Zou je vader ons niet kunnen trainen?

[Eend]

Leonoor schreef op 03-09-2004 @ 20:12 :
Je bent iig nog één ding vergeten en dat is misschien nog wel het belangrijkste. En dat is dat ze toch ook wel heel lief is.

Och, dat wist ze al

[Eend]

Gothic schreef op 03-09-2004 @ 20:32 :
Zou je vader ons niet kunnen trainen?

Fijn om te weten, dat mijn stomme kritiek, die enigzins wel op feiten gebaseerd is, toch nog goed overkomt

Maar wat betreft mijn vader. Ik maakte zo'n opmerking van; "Rustig aan, we hebben alle tijd!" naar het team tijdens de wedstrijd en toen kreeg ik giga om mijn lazer van Michiel. "Ja, dat moet je niet doen, want dan wek je achterdocht op bij de tegenpartij en bij de scheidsrechter wegens tijdrekken." Ik dacht echt van"; Wtf gaan we nou weer beleven?! Jappie en BJ zeiden het ook altijd. Dus ik had Michiel uitgelegd dat we dat regelmatig roepen om de rust in het veld te krijgen. Hij liep constant te zeggen dat ik geen opmerkingen mocht maken. Sjongejonge, hij is mijn vader niet! Dus ik vertelde dat allemaal aan mijn vader (die veeel en veeeeeeeeeeel hoger dan Michiel gespeeld heeft) en toen zei mijn vader heel droog: "Ach joh! Die weet er helemaal niets vanaf!" Nou, je weet hou mijn vader is. Heel serieus, kiest nooit echt partij en opeens komt die opmerking uit zijn mond rollen. Nou, dan weet ik dus al hoever het staat met het team
Ik heb Michiel ook gezegd, dat ik het niet met hem eens ben en dat ik gewoon zeg wat ik wil zeggen. Wel op een normale manier hoor Gewoon simpel: "Ik ben het er niet mee eens. Als een scheids daar achterdocht door krijgt, is het niet mijn fout, maar die van de scheids." En toen kon hij me gelijk geen ongelijk meer geven en zei hij: "Nou, hmmja, maar toch gewoon niet doen."
Niemand wordt beschuldigd in die opmerking toch?! Als je dat al niet mag zeggen, wat dan nog wel?

Dus ik heb mijn vader wanhopig gevraagd om ons trainen te geven Maar hij wilde niet

Ik heb Michiel net een mailtje gestuurd over vaktraining en een oplossing om misschien een half uurtje eerder te beginnen op donderdag. Het is toch een oplossing? Desnoods maar een kwartiertje eerder beginnen.

Zullen we de rest maar over pm doen?

[Anneee]

Ik heb alles gelezen en ik geloof dat het echt wel goed komt met jou. Als dat mij zo is, dan bij jou ook. Ik denk dat je niet moet proberen om heel graag bij een groep te willen horen, want dat ga je op een gegeven moment ook uitstralen, en daar heb je dan ook niet veel aan.
Ik had het ook heel erg, maar opeens bedacht ik dat ik, als ik niet bij al die groepjes hoorde, maar gewoon mijn eigen groep moest vormen. En dat helpt blijkbaar bij je uitstraling, want opeens kwamen al die mensen wél naar me toe. En nu hoor ik nog steeds niet bij een groepje, maar ik kan met iedereen (van alle verschillende groepjes) goed opschieten en ik heb gewoon een paar heel goede vriendinnen, dat vind ik veel belangrijker.
Niet meer in hokjes denken, maar gewoon bedenken dat jij heel leuk bent, en dat die mensen echt iets aan jou missen als ze jou ergens niet bij betrekken. Dat ga je dan vanzelf uitstralen en dat is een stuk positiever.
Ook al is het moeilijk... dat weet ik wel. Studeer je trouwens in Utrecht?

Anneee schreef op 04-09-2004 @ 11:06 :
Studeer je trouwens in Utrecht?

[bemoeimode]Dat doet ze. [/bemoeimode]

[Anneee]

Leonoor schreef op 04-09-2004 @ 11:09 :
[bemoeimode]Dat doet ze. [/bemoeimode]

Foei! Interessant... Utrecht is leuk!

[Falkh]

Eend schreef op 03-09-2004 @ 10:41 :
Hee meis,

Wat de training betreft. Het is nooit bedoeld allemaal om je zou te kwetsen, maar jij liep echt heel de training zo negatief te doen tegenover Thijs en de rest, dat Marloes en ik echt zoiets hadden van: wtf!
Marieke, Davita en Martine, die drie zijn eigenlijk veel te jong voor de A. Ze zijn enorm onzeker van zichzelf en als jij daar alleen maar negatief commentaar op blijft geven, dan kom je echt geen stap verder, omdat ze zich alleen maar tegen je gaan verzetten.

Als ik jou een tip mag geven, hou je mond dicht over negatieve verhalen en ga eens iemand positieve tips geven. Ik weet van Davita, Marieke en Martine dat ze het zo moeilijk vinden om met jou om te gaan, want ondanks dat ze enorm hun best doen, geef jij ze weer zwaar negatief commentaar. Deze drie meisjes hebben juist op het moment zelfvertrouwen nodig, maar als jij dan opeens komt dat alleen jij gemotiveerd bent, dan voelt dat echt niet fijn voor die drie meiden. Ook voor Thijs voelt dat niet goed, want ook al lukt het nooit echt goed, ze doen toch echt keihard hun best!

De jongens (behalve Sander, want die wilt iedereen graag bij elkaar houden) zijn het ook best een beetje zat en ontwijken je daardoor. Zij hoeven niet persé te weten dat de rest zo slecht is. En juist omdat jij iedereen om je heen de grond in boort (opzettelijk of onbewust) kom je over als: "Ik doe alles goed en jullie niet." Met zo'n houding maak je ook geen vrienden.

Ikzelf vind het ook niet echt prettig als iemand naast me komt staan en alleen maar loopt te zeggen: Michiel dit, Michiel dat. Ja, nou en? Dan traint ie wat slechter. Marloes en ik zijn er ook wel mee bezig, dat we bijv. geen vaktraining krijgen, maar dat betekend nog niet dat heel Michiel slecht is.

Ik vertel je dit, omdat dit puntjes zijn waaraan je kan werken, zodat het in de toekomst beter gaat.
Ik weet niet of dit de reden kan zijn, dat je ook buiten andere groepen valt, maar dit is de reden waarom Marloes gister tegen je uit viel.
Ik raad je echt aan om op je negatieve commentaar te letten en ook zeker hoe je het commentaar brengt naar anderen. Het zijn echt aandachtspuntjes voor je.

Verder; Ik ben niet kwaad op je. Ik heb het zelfs redelijk vaak voor je opgenomen tegenover de rest, maar ook ik heb daar zo niet veel zin meer in, als je maar zo negatief blijft doen. Ik hou me momenteel erg afzijdig en ik ga bij Marloes en Wes en Wiets en Gompie staan, simpelweg, omdat die niet constant op anderen zitten te letten en ik daar gewoon plezier mee kan maken. Maar voor mij is het ook niet meer leuk als ik het telkens voor je op moet nemen, omdat ze je zo negatief vinden. Ik zit er ook maar tussen en ja, wat moet ik ermee? Dit is al iets wara ik een tijdje mee top. Ik kies op dit moment om bij het team te blijven, omdat ik het gewoon belangrijk vind, dat er een gezellig team komt.

Liefs

Rhianne

En echte vent, hij duft het te vertellen via internet. Wat ben je nou voor een slappe zak.

Falkh schreef op 04-09-2004 @ 15:02 :
En echte vent, hij duft het te vertellen via internet. Wat ben je nou voor een slappe zak.

?

[Falkh]

Leonoor schreef op 04-09-2004 @ 15:08 :
?

Dit meen je niet

[Anneee]

Falkh schreef op 04-09-2004 @ 15:02 :
En echte vent, hij duft het te vertellen via internet. Wat ben je nou voor een slappe zak.

Gelukkig gaat dit niet over Eend, want dat is een vrouw.

[Gothic]

Falkh schreef op 04-09-2004 @ 15:02 :
En echte vent, hij duft het te vertellen via internet. Wat ben je nou voor een slappe zak.

anders ga je ergens anders posten als je niets nuttigs te zeggen hebt...

[2probleemkind2]

Gothic schreef op 02-09-2004 @ 21:49 :
Niet vaak een topic van mij, maar op dit moment weet ik het echt niet meer ... normaal kan ik alles relativeren, maar na zoveel jaren relativeren lukt het me gewoon niet meer.

Ik kom net terug van m'n training en ik kan alleen maar huilen. Overal waar ik kom en in alles wat ik doe word ik steeds maar weer afgewezen. Dit is altijd al zo geweest. Nooit echt veel vrienden gehad en als ik dan ergens 'bij hoorde' was het achter m'n rug om. Op een of andere manier lijk ik overal buiten te vallen, hoe erg ik me best ook doe. Altijd als er groepjes worden gemaakt in wat dan ook, val ik erbuiten. En elke keer word ik afgewezen in elke poging die ik doe om toch erbij te kunnen horen, om toch een groepje te hebben. Elke poging die ik doe, ik word afgewezen om wie ik ben en dat trek ik niet meer.
Jaren lang besef ik dit en elke keer probeer ik me erover heen te zetten, maar ik kán dat nú écht niet meer.
Ik ben ook nu begonnen aan een nieuwe studie en er zitten best aardige mensen tussen, maar op een of andere manier heeft iedereen al snel iemand gevonden en blijf ik weer alleen over. En elke keer als ik dat zie, als er welke keuze dan ook gemaakt wordt, word ik weer afgewezen. Elke keer voelt dat zo. En ik kan dat niet meer langs me heen laten gaan. Ik kan dat niet meer negeren of mezelf oppeppen. Het is op. Op een of andere manier ben ik kennelijk niet sociaal genoeg of is iets zo vervelend aan mij, dat mensen er niet bij willen zijn of dat er allerlei gezeur ontstaat.
Bij korfbal is dat ook al jaren en elke keer word ik weer op de feiten gedrukt. En elke keer heb ik dat geslikt. Zodra er groepjes worden gemaakt, gebeurt dat zo snel er worden de mensen om me heen weggesleurd om samen een groepje te vormen en blijf ik over. Elke keer hoor je namen om je heen of zij bij de mensen willen spelen waarmee ik wil spelen. Vraag je zelf aan mensen zeggen ze dat ze liever met anderen gaan of dat ze niet met jou willen. Afwijzing na afwijzing en ik kan gewoon niet meer mezelf overtuigen dat het niet aan mij ligt of dat ik het niet erg vind. Want dat vind ik wel. Ik ga er kapot aan. Ik kán het niet meer .

Kennelijk kan ik beter weggaan, niet meer onder de mensen zijn. Vandaag getraind met 3 mensen die het niet zo goed snapte. En ik weet van mezelf dat ik weinig geduld heb, maar ik wilde zo graag dat die mensen het ook snapte, dat het team een eenheid zou worden en gemengd zou worden, dat ik elke keer opnieuw ze probeerde te motiveren en ze het opnieuw uit te leggen. Ik heb elke keer op een positieve manier het uitgelegd en als het goed ging dat gezegd, maar ik kan niet 3 mensen motiveren, ik kan niet 3 mensen iets laten snappen als ze de moed opgeven. Ik heb zo mijn best gedaan en het commentaar dat ik achteraf krijg van iemand die er niet eens bijwas, was dat ik ze alleen maar liep af te zeiken.... en hierbij weet ik zeker dat ik dat niet gedaan heb.

Kennelijk heb ik zo'n verkeerd zelfbeeld, zie ik mezelf veel te positief, want anderen zien dat niet, dit is een vd vele voorbeelden dat het steeds fout gaat ergens...

Ik snap het gewoon en ik weet echt niet meer wat ik moet . Ik wil het liefste stoppen met alles. Stoppen met sporten, stoppen met studie en gewoon in mn eentje niemand meer zien en me rot voelen.
Elke keer probeer ik dingen te doen die horen. Ik ga mee uit eten terwijl ik me er zo ongemakkelijk bij voel. Ik vind het zo moeilijk nieuwe mensen te ontmoeten. Ik ga mee wat drinken als mensen dat vragen... maar ik kan niet meer. Ik kan het écht niet meer. Het is op. Ik heb niets meer te geven...

Help

ik wil even melden, dat je ons niet om hulp mag vrage, dat staat in de regels!!!

2probleemkind2 schreef op 05-09-2004 @ 00:13 :
ik wil even melden, dat je ons niet om hulp mag vrage, dat staat in de regels!!!

Misschien moet je dingen niet zo letterlijk nemen? Er staat "Leden die 'claimen': van andere mensen hulp eisen. Niemand is tot iets verplicht daarom laten we dit niet toe.", meer staat er niet. En ze eist niks, ze vraagt alleen, net als jij en zoveel anderen deden en doen, om hulp.

Bovendien komt Gothic al lange tijd op het forum, ze weet echt wel wat mag en wat niet mag.

[Falkh]

Gothic schreef op 04-09-2004 @ 19:24 :
anders ga je ergens anders posten als je niets nuttigs te zeggen hebt...

Neem ik het voor je op, krijg ik zo'n antwoord bekijk het

[kevertje84]

ik heb eigenlijk nix hieraan toe te voegen alleen dat ik de situatie erg herken bij mezelf...

Falkh schreef op 05-09-2004 @ 12:55 :
Neem ik het voor je op, krijg ik zo'n antwoord bekijk het

Ze kent Eend en weet dus hoe zij het bedoeld (en irl had ze dat misschien ook wel gezegd als ze bij elkaar waren geweest en Gothic het toen gezegd had, maar Gothic opent een topic en zegt het niet irl tegen haar).

[Eend]

Falkh schreef op 04-09-2004 @ 15:02 :
En echte vent, hij duft het te vertellen via internet. Wat ben je nou voor een slappe zak.

Ik ben een meisje

[Eend]

Leonoor schreef op 05-09-2004 @ 14:30 :
Ze kent Eend en weet dus hoe zij het bedoeld (en irl had ze dat misschien ook wel gezegd als ze bij elkaar waren geweest en Gothic het toen gezegd had, maar Gothic opent een topic en zegt het niet irl tegen haar).

En ik heb heus wel; es dingetjes verteld irl. Iig zaterdag

Maargoed, Gothic deed t goed zaterdag in t team. Mijn complimenten!

[Futurist]

Schat, ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Maar ik denk dat je je idd niet zo hoeft te forceren. Maar ehh.. Eend en jij kenne elkaar? Kan zij jou beter helpen denk ik .

En verder: Probeer rekening met anderen te houden, gewoon aardig te zijn. Niet jezelf forceren. En vooral gewoon jezelf te zijn (incl. je zelfvertrouwen). Want iemand die deze eigenschappen bezit wordt gewoon gerespecteerd. En ik weet niet of je echt Gothic bent, maar zelfs dat hoeft niet uit te maken.

Suc6

[Falkh]

Eend schreef op 05-09-2004 @ 17:18 :
Ik ben een meisje

Wat jij wil, meid. Wat jij wil

[moenbase]

Futurist schreef op 05-09-2004 @ 17:30 :
En ik weet niet of je echt Gothic bent, maar zelfs dat hoeft niet uit te maken.

Suc6

Zie haar onderschrift.

Succes.


@Gothic:
Ik heb nu even niets. Het komt vast nog wel.

Sterkte (f)