Het leven geeft de reden meters

Het leven geeft de reden meters
desondanks te weten
hoe orde zichzelf schept

Wijdend rond elkaar wijken de lijnen
en scheiden of vormen oh lief
eens raken

Vluchtend naar verder raken de draden
en kijk hoe deze keer ze knopen
eeuwig verbonden en zacht onomwonden

Reden ziet al als pracht, lijnen als wij
zijn iets meer als dat mag

Laat mij en ons zien achter de stroom
van mogelijke liefde, botsen met deze
wervelstorm
en er door meegevoerd worden, de altijddurende
verliefdheid achterna...als dat kan


------------------------------------------------

Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
Het ene deel is puur uit inspiratie geschreven en het
andere vijf dagen later erop voortdichtend.

[*Norena*]

Ik vindt hem enorm moeilijk lezen..en heb hem 3 keer over gelezen..ik snap hem nog niet helemaal..*zucht*..mocht je me uitleg kunnen geven over waar hij nu precies gaat graag..

nogmaals..erg moeilijk...maar niet slecht...

heel veel liefs van Norena

Wil wel ruimte overlaten voor interpretatie, maar het gaat om een surrealistische voorstelling van verstrengeling van levens door middel van 'touwen' die rond elkaar bewegen en soms bij elkaar komen en soms weer scheiden en waarbij het zo mooi zou zijn als ze voor altijd samengeknoopt zouden blijven...

[tacidvs]

Surrealistisch is het woord ja, dit is een beetje heel erg overdreven. Een keertje is leuk, maar dit is een draakgedicht zo.

[Droomvlucht]

tacidvs schreef:
Surrealistisch is het woord ja, dit is een beetje heel erg overdreven. Een keertje is leuk, maar dit is een draakgedicht zo.

Geef nou maar gwoon toe dat je t niet snapt ofzo

Ontopic:

Ik vin hem wel mooi..