Volgens mij is het niet zo gemakkelijk je nichtje hierin te steunen.
Je kan er wel met haar over praten en tonen dat je er bent voor haar, maar mss zal ze wel meer professionele hulp nodig hebben.
't Is niet echt zo vaak voorkomend en ook nogal taboe, dus dat maakt het nog moeilijker om erover te spreken, het te verwerken of lotgenoten te vinden. Eventueel kan je haar aanraden een dagboek bij te houden of te tekenen of...
Ik vind het heel lief van je dat je haar wilt steunen hierin en dat ook er echt mee bezig bent. Hopelijk beseft ze dit ook, hoe graag je haar wel hebt. Toch zou ik haar aanmoedigen begeleiding te zoeken (mss via schoolbegeleider/huisdokter of zo?), want ze lijkt me vrij jong om dit allemaal heel goed te kunnen verwerken.
Bestaat er in Nederland geen JAC/JIP of zo? Daar kan je ook terecht als jongere en kan je eventueel wat meer info vinden of kunnen ze je wat op weg helpen over de aanpak.
Sorry als dit nogal nutteloos is, maar ik zou het ook niet direct weten anders.
|