Achter glas?

[aboe]

Hey mensen,

Ik had een tijd terug al een toppic geopend met de vraag of iemand ervaring had met een deeltijdbehandeling maar dan die savonds is.
Ik weet er nu wel wat meer vanaf. Ik heb nu maandag een intake gesprek. Ik ga er heen met mijn psychologe. Ik ben bang, ze heeft me verteld dat ik met haar en nog 2 therapeuten een gesprek heb. Maar we zitten in een ruimte achter glas. We kunnen geen mensen zien, maar aan de andere kant van het glas zit nog een heel team wat mij gaat observeren. Dit schrikt me heel erg af. Ik vind het zo eng. Zelfs zo eng dat ik wil afbellen. Ik weet dat ik dat niet moet doen en moet doorzetten..maar dan nog.

Nu is mijn vraag heeft iemand ervaring met zoiets? Hoe ging zoiets in zijn werk?

Dank je wel

Liefs Aboe

Ik heb zoiets een keer gehad. Alleen bij mij was het een groep studenten die wouden kijken hoe sociale vaardigheidstraning werd gegeven. Tegen ons werd eerst gezegd dat er een paar zouden komen (iets van 4/5) maar uiteindelijk bleek dat ze het hele kamertje hadden volgepropt met studenten (stuk of 20). Ze zeiden dat ze keken hoe het werd gegeven en niet naar ons.
Wij mochten eerst even ons voorstellen en kijken wie het waren en daarna kregen we gewoon svt. Geen last van gehad verder.

Ik dacht eerst ook dat het heel eng was, en toen we begonnen werd ik er ook helemaal hyper van. Maar al snel vergat ik het een beetje en ging ik gewoon door. Je moet je er gewoon niet teveel mee bezighouden, anders word je juist gespannen en nerveus.

Maar bij jou zal het vast heel anders gaan omdat ze bij jou echt jou gaan observeren, en niet de therapeuten oid.

Hopelijk heb je hier iets aan.

[Nijn*]

Hej,
Dit heb ik ook een keer gehad, bij een gezinsgesprek van Altrecht. Ik vond het vreselijk, mij werd het niet eens verteld van te voren. Ik kwam daar en zag dus de gezinstherapeut, mijn eigen psychologe en nog twee mensen. En mijn psych en de andere twee gaven mij een hand en zeiden meteen; 'Ja ons zul je niet zien want wij zitten achter de spiegel.' Ik schrok me dood en was meteen erg zenuwachtig.

Die mensen zaten mij te observeren, en alles op te kalken wat ik zei. Later in het gesprek denk je er niet eens meer zoveel aan, maar echt vergeten dat zij daar zitten zul je het niet denk ik. Het blijft toch in je achterhoofd zitten dat alles wat je doet opgeschreven wordt. Maar trek je er niet teveel van aan! Klinkt makkelijker gezegt dan gedaan, maar je moet het toch proberen. Je kunt ook aan het begin van het gesprek zeggen dat je het nogal eng vind dat er allemaal mensen naar je zitten te kijken. Dat kunnen zij er ook rekening meehouden. Wees niet te zenuwachtig, probeer je -hoe moeilijk het ook is- te ontspannen..

Heel veel succes bij je in-take!!
Nijn*

[Flip!]

je hebt mijn medeleven.

kun je er niets tegenin brengen?

[Anno 1986]

Heb het ook eens gehad, en vodn het ook niet prettig...
Anderzijds; soms moet je moeilijke wegen begaan om de juiste te bereiken....

Wanneer je eenmaal in het gesprek zit valt het allemaal denk ik wel mee, gezien je de lat nu wel heel hoog legt voor jezelf. Ik zou er niets tegenin brengen en het accepteren. Het is allemaal niet voor niets, ook al is het niet allemaal even prettig.

Sterkte!
Grtjs.

[Miracle]

Wat ontzettend idioot. Zijn ze verplicht om het te vertellen ofzo? Ik zou het liever niet weten van te voren.... Sterkte ermee.

[Hawahaai]

dreen schreef op 01-10-2004 @ 21:01 :
Zijn ze verplicht om het te vertellen ofzo?

Ik denk wel dat ze verplicht zijn het te vertellen; jouw dossier mag toch ook niet zomaar 'openbaar' worden gemaakt?
Niettemin lijkt het me wel vervelend als je daar zo zenuwachtig van wordt. Misschien helpt het als je je bedenkt dat die mensen achter het glas niet veel aandacht voor jou hebben: het gaat ze vooral om de persoon waarmee jij aan het praten bent.

[~~dolce~~]

aboe schreef op 01-10-2004 @ 15:52 :
verhaal

hey,

Dit heb ik ook een keer gehad, bij een gezinsgesprek bij altrecht of whatever. Eigenlijk wist ik dat pas op het moment dat ik er zat, dat achter dat glas een heel team zat te kijken. Maar goed, ik werd er ontzettend zenuwachtig van, ook hing er een microfoon. Toen we eenmaal begonnen waren met dat gesprek, vergat ik het eigenlijk. Tuurlijk weet je het, maar je moet er gewoon niet overna denken, ik keek af en toe in de spiegel of me haar wel redelijk zat, ofzo.. lekker boeiend

Ik denk niet dat je hierdoor moet afbellen, want je zult zien dat het allemaal best wel meevalt, en bovendien, als je het echt niet meer trekt, weet je waar de deur is, en loop je gewoon weg. dat is heus niet erg, dat hebben ze wel vaker meegemaakt.

suc6

xxx mir

[Quiana]

mUrder schreef op 01-10-2004 @ 18:22 :
kun je er niets tegenin brengen?

Ik denk dat ze dat niet zonder reden, voor de lol of wat dan ook
doen.

Als je er echt heel erg mee zit, zou ik het wel aangeven (evt ook
zodat ze kunnen aangeven waaróm ze het doen/willen doen,
zodat het misschien begrijpelijk(er) voor je is oid), dan kunnen ze
er iig rekening mee houden...

En verder toch proberen je er niet al te druk over te maken; je
bent niet de enige, en je kan dingen niet 'goed' of 'fout' doen;
je komt daar toch om geholpen te worden?