Negeren of meeleren leven

[Kill me Ce soir]

Ik had zonet een gesprek met een vriend over wat je moet doen als je afgewezen bent: negeer je de persoon voor wie je gevoelens hebt tot je over hem/haar bent (ook al duurt dit een jaar of zelfs langer) of moet je er mee leren leven door elkaar gewoon te blijven zien als kennissen. Hiermee bedoel ik niet elke week afspreken, maar gewoon kennis-vrienden zijn en een eventueel gesprek niet uit de weg gaan.

Ik ben voorstander van de 2e methode, maar ik weet dat de 1e spijtig genoeg het meest wordt toegepast. Wat denken jullie?

[Wammus]

Ik vind ook de 2e methode maar over het algemeen gebeurd de eerste .

[Bloedpropje]

Anderhalve week geleden afgewezen en we zijn helemaal niet gestopt met praten. Negeren vind ik nogal kinderachtig en ook nergens voor nodig.

[A Sole Reminder]

leren leven met die persoon. Proberen vrienden te worden (blijven) en normaal met elkaar om gaan, niet elkaar uit de weg gaan.

Ondanks het soms vreselijk moeilijk is, is het meestal wel zo verstandig de 2e methode toe te passen. De eerste heb je niets aan, want dan ben je bvb ook een vriend kwijt.

De eerste optie natuurlijk. Daar is overigens niets spijtig aan.

[filia dei]

Eehm, lichteraan wat voor jongen het is. Als we al vrienden zijn denk ik dat we gewoon vrienden zullen blijven. En als het 'gewoon' iemand is denk ik ook wel dat we contact zullen houden alleen niet heel intensief ofzo. Gewoon zo nu en dan een oppervlakkig gesprekje misschien.

Nou ja, omdat het in het begin nog moeilijk is, werkt optie 1 beter. Maar op een gegeven moment moet je toch wel weer gewoon met elkaar kunnen praten lijkt me.

Iets er tussenin, lijkt me. Negeren is dom, daar schiet je ook niets mee op. Meteen als het uit is elkaar nog vaak zien is te pijnlijk - tenzij je veel te lang hebt gewacht met uitmaken.

[Custom]

Heb het zelf ook meegemaakt, heb toen methode 2 geprobeerd, maar dat werkte na een dik halfjaar nog niet. Ben nu al enige weken met een variant op methode 1, niet meer afspreken en afstand nemen. Compleet negeren vind ik wel kinderachtig.

het zou leuk zijn als het tweede altijd gebeurde.. maar bij mij word het eerste toch het meest toegepast inderdaad

spijtig..

[waves]

eenmaal meegemaakt en ik heb de tweede methode toegepast, was in het beign wel een beetje ongemakkelijk maar na een tijd ging het best goed.

Vaak is het niet een kwestie van moeten maar van kunnen.
Ik snap best dat er genoeg mensen zijn die liever niet al te veel in de buurt willen zijn van de persoon die hun verliefdheidsgevoelens onbeantwoord liet.

[Cookie]

Dr0_ol schreef op 10-10-2004 @ 09:04 :
Vaak is het niet een kwestie van moeten maar van kunnen.
Ik snap best dat er genoeg mensen zijn die liever niet al te veel in de buurt willen zijn van de persoon die hun verliefdheidsgevoelens onbeantwoord liet.

[Sade]

Als het om een relatie gaat: negeren. Als het om iemand gaat die ik leuk vind, en hij vindt mij niet leuk, dan is er weinig aan de hand. Zodra je verliefd op iemand bent, wordt het wel heel moeilijk om normaal met elkaar om te blijven gaan. Dus als ik een relatie heb, en hij heeft het uitgemaakt, dan ben ik een voorstander van elkaar niet meer zien tot ik eroverheen ben.

[ilse]

ik zou zeggen: het tweede. veel gezelliger en dan hou je er tenminste nog een vriend aan over. maar... ik denk dat ik het eerste zou doen,. tenminste als ik echt helemaal verliefd op diegene ben, want ik zou het anders alleen maarmoeilijk maken voor mezelf. ik denk niet dat ik het zou kunnen... althans in het begin niet. na een tijdje als het weer over is zoek ik misschien wel weer contact. (als ik 99% cker weet dat dan niet weer alles over nieuw begint)

[Angeles]

Dat hangt er toch vanaf? Als je nog geen vrienden met die persoon was zie ik niet in waarom je het daarna dan per se moet worden, als je dat wel al was is het zonde om een vriendschap weg te gooien. Tenzij het misschien te pijnlijk voor je is, dan zou je de vriendschap tijdelijk op een laag pitje kunnen zetten tot je gevoelens wat minder zijn geworden of over zijn.

Echt negeren lijkt me wel een beetje overdreven, dan laat je je ook wel heel erg kennen.

[Qimm]

niet echt negeren, maar subtiel afstand houden

[barkrukkie]

zolang je maar over hem/haar heen komt maakt 't op zich niet uit welke methode, zolang het maar gebeurt.. iedereen is anders, en voelt zich ergens anders het beste bij

persoonlijk zou ik methode 1 toepassen, omdat ik zo het snelste van mijn 'verliefdheid' zou afkomen.. misschien zou ik dat ook zelfs tegen de persoon in kwestie zeggen, dat ik even wat afstand wil.. als je zeker weet dat je niet meer verliefd bent kun je weer gewoon vrienden zijn

Verschilt denk ik per persoon. Ik kan me voorstellen dat het voor sommigen nog extra moeilijk kan zijn om dan nog (veel) contact te hebben met diegene, maar voor mij zou dat alleen maar averrechts werken denk ik, want zodra ik m dan weer zou zien dan zou het toch wel weer bovenkomen denk ik. Ik denk dat ik met de eerste methode het gewoon weg zou stoppen en er niets mee zou doen. Met de tweede methode is het misschien wel even pijnlijk, maar heb je duidelijkheid en weet je gewoon dat het zo en zo is en dat het niet veranderd. Daar moet je mee leren leven en hoe kan dat nou niet beter door gewoon als vrienden door te gaan?

[bracelance]

mee leren leven

[DrunkenMagician]

Ik ga voor de tweede, totdat ze een vriend krijgt.... dan ben ik weg. Niet dat ik haar totaal zal gaan negeren, als ik haar tegenkom op straat zeg ik ook nog wel 'hoi, blbalblaa'. Maar ik zal haar niet meer opbellen, iets afspreken, of wat dan ook....

sorry ben nog nooit afgewezen

maar anders zou ik gewoon voor de tweede optie gaan

[Machiavelli]

Leer er mee leven.

[Carrera]

Laatst nog meegemaakt vond die jongen wel knap en aardig en hij was nog geen echte vriend maar hij is vriend van vriend van mij ...
Nou en hij zei eerlijk s'avonds dat hij mij een leuke meid vond
maar dat het niets werd en dat hij graag zou hebben dat we "normaal" tegen elkaar konden doen ...

We praten niet superveel (ken hem ook niet zo lang en zo goed)
maar we praten wel nog en doen lekker normaal, kunnen toch nog mooi vrienden worden

Als je een tijdje relatie met iemand hebt gehad en het gaat dan uit
dan vind ik het wel lastiger ... meestal erger ik me aan die persoon en heb ik dan liefst ook dat hij oprot (ook al heb ik het zelf uitgemaakt)
Ja en daarna boeit het me niet echt meer (de vriendschap of wat er resteert)