13-10-2004, 10:39
|
|
|
Hersenlijke frustraties
De wereld is zo mooi, ik ben blij met de wereld. Blij met mijn leven, blij dat ik überhaupt besta. Ik maak me geen zorgen meer om de juiste keuzes, de beste cijfers. Ik probeer van niet, hoewel dat af en toe onmogelijk lijkt te zijn. De wereld van nu bestaat uit keuze’s, de een nog groter dan de ander. Moeilijk, want als je de verkeerde kiest, ben je zo een paar jaar kwijt. Maar ben je ze ook kwijt? Of moet je elke dag die je hier mag zijn bejubelen? Bejubelen dat je hier geboren bent en niet in het hongerige Rwanda. Niet in het oorlogvoerende Irak, en niet in het achterblijvende Kazakstan? Wees maar blij dat je überhaupt een keuze hébt te maken. Dat je kunt studeren. En dat je kán genieten van het leven om je heen, zonder constant over je schouder te moeten kijken. Kijk eens anders naar de zon. Niet op de manier van: ‘hij verwarmt me, lekker!’ of ‘hij maakt me bruin’ maar anders. Zonder zon was er geen licht, zonder licht geen kleur. En zonder kleur in je leven, zal de wereld maar grauw zijn. Dit klinkt misschien allemaal erg mooi en religieus, maar ikzelf ben niet gelovig meer. Hoewel ik er in mijn jeugd veel mee bezig ben geweest – het met eigen ogen heb ervaart ben ik er nu voor mezelf echt achtergekomen dat ik er niet in geloof. Ik ga hier geen betoog opschrijven waarom niet, daar heb ik mijn eigen redenen voor. Zoals anderen die weer hebben om wél in Hem te geloven. Onderscheid maken in wie of wat je geloofd, is het niet absurd? Volgens mij, als er nooit ook maar één godsdienst bestaan zou hebben, zou er nauwelijks oorlog zijn. De meeste conflicten ontstaan doordat mensen andere opvattingen hebben over trots, eer en vaderland. En om macht natuurlijk, waar de meeste mensen, boven alles, het meest naar begeren. Leef eens verder dan alleen in je eigen wereldje. Een wereldje van school, wat vrienden en het internet. De televisie en wat muziek. Er is meer, veel meer, en veel mensen die dat niet zien hebben volgens mij niet door dat ze in leven, een leven zijn. School is belangrijk, maar is het ook het belangrijkste? Veel ouders denken van wel, waardoor veel kinderen dat weer overnemen. Kennis is macht, maar is macht zo belangrijk? Als je de middelbare school afsluit heb je een diploma, en dan? Dan kan je gaan studeren, iets wat je écht leuk lijkt. Moet je dat wel gaan doen, ben je anders niet fout bezig? Wil je jarenlang werken in een sector die je eigenlijk niet bevalt? Geld is belangrijk, door werken verdien je dat geld. Daarom word een studie gekozen, niet te moeilijk – het ligt me wel. Leuke stad, leuke mensen. Voor mijn inzien verkeerde redenen. Wat word je liever? Arm of rijk, rijk of rijker? Veel mensen zeggen rijker, en bij de zin dat geld niet gelukkig maakt lachen ze. Geld maakt best gelukkig hoor, maar niet gelukkig op de manier waarop men gelukkig bedoelt, denk ik. Ik word liever gelukkig dan dat ik rijk word, maar hoe word je gelukkig? Wat is gelukkig? Gelukkig is een relatief vaag woord, wat ik graag anders had gezien. Ikzelf voel me tegenwoordig best gelukkig, maar het kan toch nog veel gelukkiger? Ik denk niet dat geld en gelukkig samen niet gaan, natuurlijk niet – er zijn genoeg mensen die dat prima kunnen combineren. Maar als ik zou moeten kiezen ga ik voor het geluk in mijn leven, in plaats van het geld. Ik denk dat relatief meer rijkere mensen zich later bedenken dat hun leven niet dat was dat wat ze gehoopt hadden (hoewel ze zich dat zelf niet eens willen meedelen, laat staan anderen) dan dat iemand dat heeft die zijn geluk, zijn dromen achterna leeft. Waar leef je voor? Liefde? Is geluk liefde, of heeft het er alleen sterk mee te maken? Wat liefde betreft, daar ben ik nog niet uit. Ik probeer het wel te ondervinden en leer van mijn fouten, maar ik zou liever geen fouten meer maken en datgene vinden waar veel mensen zich gelukkig prijzen, het gelukkigst. Maar je moet er niet naar op zoek, je moet het tegenkomen. En als je het nou niet tegenkomt, je op de verkeerde momenten op de verkeerde plaats bent, wat dan? Het lijkt me geen kwestie van wachten, je zult toch zelf stappen moeten nemen – keuzes maken. Alles bestaat uit keuzes maken, maar of je de goede maakt weet je pas achteraf. Ook bij liefde. Waarom ik dit eigenlijk allemaal opschrijf weet ik niet, maar volgens mij zit er nog veel meer.  Ik ben/ga hier trouwens minder aanwezig (zijn). Ik vind Letteren niet meer wat het eens was. Maar of dat jullie een zorg is weet ik ook niet.  Boeit me ook niet zoveel.
__________________
De dokter zei: 'volgens mij ben je schizofreen.' Maar wij denken van niet.
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
13-10-2004, 11:25
|
||
|
Citaat:
Even voor het idee, ik ben al heel lang een lezer en eigenlijk weinig schrijver. Ik durf zelfs nauwelijks meer een verhaal te plaatsen omdat de kans groot is dat mijn potentiele meesterwerk verdwijnt in een woud van hersenspinseltjes en vage columns. Over de tekst: leuk, maar eigenlijk ook gewoon een zoveelste verwoording van een triviale levensvraag. Je zou hier idd eeuwig op door kunnen gaan, maar of het leuk en leesbaar blijft lijkt me sterk. Ps. Ik las toevallig laatst het laatste stukje van 'De proef van vijf'. Dat zijn teksten waar je mee door moet gaan. (Hint, hint)
__________________
Recht voor je raapje!
|
|
|
13-10-2004, 16:11
|
||
|
Citaat:
 . Ik mis toch echt de gezelligheid die er voor de vakantie was. Voor de vakantie was alles beter... Waar is het Letteren van eerst? Tweeling, ik vind het een mooie tekst.  (Ik vind het niet echt een tekst, maar ook niet echt een column, gewoon... een tekst?)Het is inderdaad wel een veel geschreven onderwerp, maar je hebt het goed geprobeerd. Je hebt een paar goed en belangrijke punten beschreven. (Ik herken een hele hoop...  ) Niet langdradig, gewoon fijn om te lezen.Duivelaartje Laatst gewijzigd op 13-10-2004 om 19:36.
|
|
|
13-10-2004, 16:56
|
|
Verwijderd
|
Howdy,
Deze tekst nodigt me uit om erop te reageren. Niet zozeer omdat het me wegens literaire kwaliteiten aanspreekt, maar ik vind de inhoud interessant en heb er misschien ook wat op te zeggen. Vormkritiek wil ik dus beperken tot de opmerking dat 'Hersenlijke' één van de meest vervelende woorden is die ik vandaag las en dat het zeker in een titel niet erg fijn is. Je eerste alinea vind ik interessant. Ons wordt aangeleerd dat keuzes goed zijn. Keuzes betekenen namelijk 'vrijheid' en aangezien vrijheid hoog in het vaandel staat in onze cultuur, wordt keuzevrijheid gewaardeerd. Er is echter ook een andere kant aan de keuze. Keuzes brengen een enorme verantwoordelijkheid met zich mee en bieden al snel ruimte voor schuldgevoel. Ongemak of ongeluk kan door middel van de keuzevrijheid altijd terugberekend worden op de persoon zelf en alleen op de persoon zelf. Had je immers maar een andere keuze moeten maken. Deze opvatting gaat echter voorbij aan het feit dat keuzevrijheid weinig met vrijheid te maken heeft. Maar al te vaak zijn keuzes in onze dualistische maatschappij te maken tussen het één of ander, ofwel tussen een zeer beperkt aantal mogelijkheden. Vergelijk het met een kruispunt waarop je over vier voorbepaalde wegen kan lopen, maar niet anders. Men kan inderdaad kiezen wat men wil, maar men moet wel binnen de gestelde mogelijkheden blijven. Het is vrijheid in een kooi. Wat in dit geval nog het dichtste bij 'vrijheid' komt, is het weigeren van meedoen aan het spectrum van mogelijkheden en géén keuze maken. Zolang er geen keuze gemaakt is, kan alles uitgesteld worden en onbepaald blijven. Maar niemand kan op deze manier lang op een kruispunt stil blijven staan terwijl het verkeer grommend op de stoplichten wacht. (Ik ben zelf overigens geen groot voorstander van vrijheid, daar ik van mening ben dat het overgewaardeerd is. 'Ware vrijheid' zou als een overbelichte zestienwieler over de mens heen komen denderen en ons apathisch en kwijlend in een donkere hoek laten staan.) "Volgens mij, als er nooit ook maar één godsdienst bestaan zou hebben, zou er nauwelijks oorlog zijn." Ik ben zelf geen groot voorstander van religie, maar deze opvatting lijkt me, hoewel populair, onjuist. Je roept jezelf later inderdaad al weer wat terug, maar ik wil het toch even aantekenen. Er zijn inderdaad mensen die uitspreken dat hun God de enige is en dat alle aanhangers van andere goden aan het spit geregen moeten worden, maar mij bekruipt het angstige gevoel dat de religieuze leiders die hun volgelingen ophitsen meer met politiek en inderdaad macht bezig zijn dan met het praktiseren van hun godsdienst. Er bestaat geen onschuldige godsdienst. Enerzijds niet omdat veel godsdienst in hun verleden of hun heden bloed aan hun handen hebben kleven, maar ook omdat geen enkele godsdienst los kan bestaan van politieke of andere ideologie. "Leef eens verder dan alleen in je eigen wereldje. Een wereldje van school, wat vrienden en het internet. De televisie en wat muziek. Er is meer, veel meer, en veel mensen die dat niet zien hebben volgens mij niet door dat ze in leven, een leven zijn." En hier zou ik graag aan toevoegen dat het voor veel mensen nuttig zou zijn om het wereldje waarin ze zelf leven, en ook zichzelf, eens kritisch te bekijken. Soms heb ik het idee dat het gros van de mensen zich niet eens bewust is van zichzelf. Ik vermoed dat zelfvertrouwen hierin de grote boosdoener is, maar ik weet het (natuurlijk ) niet zeker."Ik word liever gelukkig dan dat ik rijk word, maar hoe word je gelukkig? Wat is gelukkig? Gelukkig is een relatief vaag woord, wat ik graag anders had gezien. Ikzelf voel me tegenwoordig best gelukkig, maar het kan toch nog veel gelukkiger?" Het is misschien wat flauw, maar ik denk dat geluk een overgewaardeerde utopie is. Je twijfel 'het kan toch nog veel gelukkiger' drukt het al voor een deel uit. Als we Freud volgen dan is het van groot belang om de behoeften en verlangens, zowel van lichaam als van geest te bevredigen. Lacan, een herbewerker van Freud (die meer aandacht voor de taal had) gaf er een andere draai aan. Het duurt nu te lang om zijn theorie uit te leggen, maar de pointe was dat het subject bij zijn intrede in de symbolische orde (de taal) fundamenteel gespleten werd. Voorheen was alles een eenheid waar het subject deel van uitmaakte, maar zodra het woord 'ik', samen met de anderen, zijn intrede doet, ontstaat er een breuk tussen het subject en de wereld om hem heen. Het leven, volgens Lacan, is vervolgens een hopeloze zoektocht naar het 'oersymbool', ook wel 'le petit objet a', wat de missende schakel zou zijn tussen subject en werkelijkheid. Wel, of je het zo taalfilosofisch wilt zien weet ik niet, maar deze gedachte komt er op neer dat men altijd een sterk verlangen voor een bepaald iets koestert, iets dat de plaats inneemt van het petit objet a en wat dus kan varieren van een baan, een auto, geld, bekendheid, een vrouw of man, een lichamelijke uiterlijkheid, enz. Wanneer het verlangene eindelijk 'in bezit' is en het verlangen bevredigt is, zal men tot zijn grote teleurstelling ontdekken dat het niet ging om dat ene wat nog nodig was om gelukkig te zijn. Het was immers maar een verbeeld substituut voor het petit objet a. Vervolgens ontstaan er weer een nieuw verlangen, enz. Ik denk dat dit laatste voor veel mensen erg herkenbaar is en dat het daarom erg lastig, zo niet onmogelijk, om 'gelukkig' te zijn. (Natuurlijk zijn er ook legio mensen die zichzelf als gelukkig beschouwen en zich hier niet mee bezighouden. Mijn makkelijkste reactie hierop is om die van tafel te schuiven en te beschouwen als mensen die onbewust van zichzelf zijn, zoals ik hierboven al zei. Maar dat is natuurlijk niet correct. Ik denk dat dit eerder te maken heeft met maatschappelijk opgedrongen visies op het concept 'geluk' die zonder kritisch te denken aangenomen worden, bij gebrek aan beter.) (De schijnbare oppositie geld-geluk vind ik trouwens niet zo heel erg spannend meer.  )Voor liefde gaat trouwens hetzelfde verhaal op als ik hierboven schreef. Denk ik. Met als enige verschil dat liefde als maatschappelijke constructie nog veel moeilijker in elkaar steekt dan gelukkig zijn, omdat het altijd om twee of meer subjecten gaat, terwijl geluk ook als strict persoonlijk behandeld kan worden. Ik ga er daarom ook niet op in, want ik ben al veel te veel aan het woord en het heeft eigenlijk allemaal niet zo heel erg gek veel meer met Letteren te maken. Ik hoop maar dat de aangehaalde taalfilosofen en het kleine beetje deconstructie (in naam van Derrida!) dat ik toepas het nog goedmaken. LUH-3417 - Sorry dat ik achttien discussies tegelijk begin.
|
|
13-10-2004, 17:34
|
||
|
|
Deze bijdrage was meer dan genoeg geweest om een eigen topic mee te maken
 . Of probeer je de tekst van Een Tweeling te overtreffen?  Citaat:
Ik heb de tekst ook meer inhoudelijk dan als een collumn o.i.d. gelezen en op die manier vond ik het best leuk. Verder zie LUH-3417, want forumbazen hebben altijd gelijk.  Kristoph
__________________
Romantici rouleren de wereld
|
|
|
13-10-2004, 18:28
|
|
Verwijderd
|
Nee, zeker geen overtreffen. Ik vind alleen dat de tekst van Tweeling interessante onderwerpen raakt en dat hij er ook wel tof mee omging. Daarna vond ik het tof om te laten zien hoeveel moeilijke woorden ik ken.
LUH-3417
|
|
13-10-2004, 18:34
|
|||||
|
|
Moeilijke woorden zoals
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
En dan nog Frans ook! Ik ben diep onder de indruk.
__________________
Romantici rouleren de wereld
|
||||
|
13-10-2004, 23:18
|
|
|
Keuzes maken...
Ik vind het een leuke tekst en idd erg veel herkenning. Verder vind ik ook het woord hersenlijke niet zo geweldig.
|
|
14-10-2004, 17:33
|
|
|
Ik vind het mooi en goed geschreven.
En volgens mij moest jij het echt even kwijt
__________________
Why can't they see. It's complete insanity to argue with the man who is the judge of right en wrong.
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 23:41.
Adverteren