[verhaal] Fleur & Meike

Gebruiker Posts
Anneee 13
Grim 7
Nijn* 6
Sasz 5
pandarve 3
Sasbeest 3
Leonoor 3
Mijn* 2
sonho 2
xineof 2
Signy 1
miss x 1
Een Tweeling 1
Dreamerfly 1

En mja, echte feedback kan ik je niet geven

tip: Charlottetje, LUH en Tisch. Dat zijn ware helden. Renard = ook

Grim

[Anneee]

Grim schreef op 24-07-2004 @ 18:45 :
Gebruiker Posts
Anneee 13
Grim 7
Nijn* 6
Sasz 5
pandarve 3
Sasbeest 3
Leonoor 3
Mijn* 2
sonho 2
xineof 2
Signy 1
miss x 1
Een Tweeling 1
Dreamerfly 1

Heeft 'ie ze nog lopen tellen ook...

Ja, Tisch, die heeft me ooit eens geweldig geholpen met een column. Hm... maar eens zien dat zij mijn topic ook bekijken.

[Sasbeest]

Anneee schreef op 24-07-2004 @ 18:46 :
Heeft 'ie ze nog lopen tellen ook...

Tuuurlijk

Grim, onthul je geheim!

Komen jullie nooit op onzin?

Klik eens op het getal dat het aantal posts aangeeft...

Grim

ik had ook wel een beetje verwacht dat simon verliefd op fleur zou worden. maar toch vin ik het heel goed, en erg leuk om te lezen. *hoopt dat we nog meer te lezen krijgen(A)*
xx

[VirginVampiress]

vet goed verhaal joh!
Die Simon praat net als een kennis van mij Is ie gebaseerd op een psychologiestudent uit Utrecht misschien? ZOu wel heel toevallig zijn btw.

Die kind-stukjes. ze zijn echt goed geschreven echt zoals kinderen denken volgens mij. want ik dacht wel zo toen ik zo oud was.. denk ik.

Anneee schreef op 24-07-2004 @ 17:10 :
Ik durf niet zoveel meer te plaatsen. Stiekem schrijf ik wel een beetje met het doel dit naar een uitgever te sturen (kan dat, of is het daar niet goed genoeg voor? ), maar stel nou dat ze het goed genoeg vinden om uit te geven, dan koopt niemand dat boek, omdat iedereen het al gelezen heeft.

Als jij een boek uitgeeft, dan koop ik dat sowieso wel.

Leonoor schreef op 25-07-2004 @ 09:08 :
Als jij een boek uitgeeft, dan koop ik dat sowieso wel.

Als getekend in het verdrag van Utrecht
Steun de medeletteraars

Grim

[Anneee]

VirginVampiress schreef op 25-07-2004 @ 02:58 :
Die Simon praat net als een kennis van mij Is ie gebaseerd op een psychologiestudent uit Utrecht misschien? ZOu wel heel toevallig zijn btw.

Nee hoor. Maar leuk dat je iets herkent.

@ Leonoor:
@ Grim: natúúrlijk steunen we onze medeletteraars.

Ik vond het derde stuk ook wel leuk, maar ik vind het wel altijd moeilijk als er dan mensen verliefd op elkaar worden. Dat kan het verhaal heel leuk maken, maar ook vrij kinderachtig (daar heb ik zelf altijd de neiging toe) dus ik ben benieuwd wat het bij jou gaat worden. Verder blijft je schrijfstijl constant, leuk, interessant. Ik ben elke keer weer benieuwd naar het volgende stuk dus huppa posten!!!

[Anneee]

pandarve schreef op 28-07-2004 @ 14:14 :
maar ik vind het wel altijd moeilijk als er dan mensen verliefd op elkaar worden.

Wees gerust... ik ook.

[Sasz]

idd weer een goed stuk! ik wil ook meer! wanneer komt je boek uit , dan ga ik m kopen!

nou zoals ik dus al eerder zei: ik ga je boek ckers kopen!

Ik ben elke keer weer benieuwd naar het volgende stuk dus huppa posten!!!

ik wacht ook al een aantal dagen...

[Millroy]

Een boek wordt niet zo snel uit gegeven hoor.
Sorry als dit een desillusie is.

Millroy schreef op 28-07-2004 @ 22:24 :
Een boek wordt niet zo snel uit gegeven hoor.
Sorry als dit een desillusie is.

Ik heb het vage vermoeden dat Anneee daar wel een reëel beeld van heeft. En misschien moet je je ook bedenken dat dingen als grapjes maken ook nog bestaan en dus niet alles volledig serieus nemen? Scheelt een hoop gedoe.

Met je verkeerde been uit bed gestapt oid?

[Millroy]

Leonoor schreef op 29-07-2004 @ 08:57 :

Met je verkeerde been uit bed gestapt oid?

Jep.
Srr.

Millroy schreef op 29-07-2004 @ 11:16 :
Jep.
Srr.

Maar nu wordt here Millroy gekust op zijn ziel door mijn zoete woorden, en komt alles weer goed.

Liefste, oh liefste...

Mijn* schreef op 29-07-2004 @ 11:34 :
Maar nu wordt here Millroy gekust op zijn ziel door mijn zoete woorden, en komt alles weer goed.

Liefste, oh liefste...

Nou niet hier ook offtopic gaan ajb.

Jammer dat je al met 1 post vermoed dat ik offtopic ga...

Niet zo'n hoge pet op van Millroy en mij?

Mijn* schreef op 29-07-2004 @ 11:38 :
Jammer dat je al met 1 post vermoed dat ik offtopic ga...

Dat vermoed ik niet, dat is zo. En het is vast een waarschuwing vooraf.

Niet zo'n hoge pet op van Millroy en mij?

Voor zo ver dat er wat mee te maken heeft: Juist wel en daarom snap ik jullie postgedrag van de afgelopen twee dagen niet helemaal en probeer ik het eerst door een post in de topic weer 'goed' te laten gaan ipv meteen een officiele waarschuwing te sturen.

Maar goed, dit is het laatste wat ik er in deze topic over zeg. Verder discussie erover mag via pm/mail/msn, dan kan het hier weer ontopic verder.

[Anneee]

Ik dacht dat ik veel reacties had.

@ Millroy: zoals Leonoor al zei, ik heb daar inmiddels een redelijk beeld van. Ik ben ook niet gek.

[Millroy]

Ik heb nooit gezegd dat je gek was.
Ik heb me al verontschuldigd, oké?

[Anneee]

Millroy schreef op 30-07-2004 @ 18:02 :
Ik heb nooit gezegd dat je gek was.
Ik heb me al verontschuldigd, oké?

Nee, dat weet ik. Dat maakte ik ervan.
Ja, maar ik wilde het nog even zeggen. (ik heb al weleens werk naar een uitgever gebracht, daar waren ze heel positief over, maar er is nog steeds geen boek ofzo... vandaar dat ik het wel weet).

[Redhair]

Erg mooi. Het leest lekker door, goede schrijfstijl. hier en dar een foutje, maar kom op, dat heeft iedereen niet waar? meermeermeer!

[Anneee]

Waar zijn die foutjes?

[Nijn*]

Kom op!! Ik wil meer meer meer meer!!!!

[duivelaartje]

Mooi geschreven. Heel mooi zelfs. De foutjes zijn me niet opgevallen, maar ik heb er ook niet zo op gelet.
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.

[Anneee]

Binnenkort komt er wel weer meer. Misschien morgen al.

Leuk verhaal, het leest makkelijk en ik ben benieuwd hoe het verder gaat

[Sasz]

(: schreef op 02-08-2004 @ 12:31 :
Leuk verhaal, het leest makkelijk en ik ben benieuwd hoe het verder gaat

[rampenstamper]

Leest goed!
Post meer. Nu.

[BrightEyes]

Goed verhaal, die wending met haar huisgenoot die verliefd op dr is is alleen een beetje wankel, als je snapt wat ik bedoel. Het kost veel moeite om goed op zoiets door te gaan, ik ben wel benieuwd wat je daar mee gaat doen, voor de rest:
Ga zo door!

[Anneee]

ZiPPiT! schreef op 03-08-2004 @ 16:21 :
Goed verhaal, die wending met haar huisgenoot die verliefd op dr is is alleen een beetje wankel, als je snapt wat ik bedoel. Het kost veel moeite om goed op zoiets door te gaan, ik ben wel benieuwd wat je daar mee gaat doen, voor de rest:
Ga zo door!

Ja, dat klopt. Het 'ontstond' opeens, ik had er niet over nagedacht en nu wordt het lastig om daarmee verder te gaan, daar heb ik namelijk nog geen ideeën bij.



Meer, meer, meer! (eindelijk )


“Fleur?”
“Ja,” antwoordde ze snel, “ik ben er nog.”
Marieke schraapte haar keel. Nu kwam het hoor, nu ging ze het horen. Natuurlijk had ze de kamer niet, er was vast nog een leuker persoon na haar gekomen. Iemand die nog beter met hen op kon schieten. Misschien een vriendin van dat andere meisje, dat er niet was.
“Na overleg met Meike...,” begon Marieke.
Meike? Het bloed kroop naar haar wangen. Meike! Nee, toch niet... niet háár Meike?
“Meike?”
“O, ken je haar?” Sara.
“Nee, nou... ik kende iemand die Meike heet. Van vroeger.”
“Kort haar, paars, alternatieveling, roze fiets,” somde Marieke op.
“Het zal wel een andere zijn,” antwoordde Fleur. Ze hoopte het. Er waren zoveel Meike’s.
“Tot de orde,” riep Sara, “je hebt de kamer!”
Fleur slaakte een kreet. Meteen stak Simon zijn hoofd om de deur. Ze stak haar duim naar hem op. Hij keek teleurgesteld.
“Super!” riep ze uit.
“Ja, we vonden jou het leukste,” antwoordde Marieke, “en we hebben Meike’s toestemming. Ze vond vooral je naam leuk, meer had ze natuurlijk niet om haar oordeel op te baseren.”
“Nee.”
Ze zwegen alledrie even.
“Fleur?” Sara weer. “Je mag er per direct in.”
“Ik ga meteen mijn vader met auto mobiliseren voor het weekend,” antwoordde ze, “zijn jullie er dan?”
“Kom de sleutel straks maar halen. Meik is er niet, maar die ga je echt wel zien. Haar project is over een week afgelopen, dan heeft ze weer even vrij.” Dat was Marieke, ze klonk erg vrolijk. Precies hoe Fleur zich voelde.

Toen ze neergelegd had, keek ze naar Simon. Ze zag hem zitten, hij zag er wel zielig uit. Onzeker keek hij haar aan. Ze moest het hem zeggen!
“Simon.”
Ze ging naast hem zitten, legde haar hand op zijn knie. Hij legde zijn hand er niet meteen op, hij had het vast door.
“Ik...”
“Het is niet wederzijds.”
Ze keek hem aan. Hij probeerde te glimlachen.
“Joh, dat had ik door moeten hebben. Maar ze zeggen het altijd, liefde maakt blind. Ik zal mijn best doen je te vergeten.”
“Je mag me niet vergeten!”
Het kwam er feller uit dan ze bedoelde. Hij keek haar verbaasd aan.
“Ik bedoel,” probeerde ze te zeggen, “ik wil wel vrienden blijven. En je blijven zien. Maar...”
Hoe moest ze dit nou tactvol brengen?
“Ja?”
“Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen... ik...”

Lucas... Toen ze vorig jaar afscheid van elkaar namen. Zij naar Amsterdam, hij gewoon in Groningen. Het was te ver, het kon maar beter over zijn.

Ik...” Nee, ze kon het niet.
“Het lukt niet, hè?” vroeg Simon.
Ze schudde haar hoofd. Voelde zich opeens heel erg alleen en wilde het liefst nu naar huis, een beschermde omgeving voelen. Mama’s armen om haar heen, papa’s harde schaterlach horen. En ruzie met Maarten maken, om niets. Ze miste het nu. Zomaar.

‘s Nachts droomde ze over Lucas. Simon. Vera. Marieke en Sara. En Meike. Ze sliep niet goed, werd steeds angstig wakker. Totdat het meisje met de bruine vlecht opeens naast haar op het dekbed zat.
“Ssst... stil maar,” fluisterde ze, “alles komt goed.” De warme hand die ze op Fleur’s voorhoofd legde, voelde zij de volgende ochtend nog.

Toen ze het haar ouders vertelde. Een winderige herfstdag in de vakantie.
“Pap, mam, ik ga volgend jaar in Amsterdam studeren.”
En hun ongelovige gezichten.
“Amsterdam? Maar meisje, je zei toch dat je nooit in de stad wilde wonen? Je houdt toch van de rust en vrijheid hier?”
Toen ze geknikt had. En toch bij haar woorden bleef. De rust en de vrijheid waren haar heel veel waard, maar ze wilde naar de stad. Het dorp was haar opeens zo benauwd geworden, hoewel ze niet wist wat ze van de stad zou vinden. Ze had altijd in een dorp gewoond. Maar Meike was vroeger altijd zo enthousiast over de stad waar haar vader vandaan kwam. Ze was ook nieuwsgierig.
“Je kunt toch ook gewoon in Groningen gaan studeren? Dat is ook een stad, maar niet zo groot. En niet zo druk. En dichtbij huis.” Haar moeder wilde haar altijd dichtbij haar houden.
Nee, ze wilde niet. Ze ging naar Amsterdam. En Nederlands studeren.
“Maar wat kun je daarmee worden?”
“Dat zie ik dan wel weer.”
Einde gesprek.

Een week voordat de introductie begon, voordat ze Vera leerde kennen, verhuisde ze naar haar nieuwe kamer. Simon kwam zich voorstellen en nam haar mee op een kroegentocht. Ze was verbaasd. Dit was zo anders dan het dorp met zijn discotheek en twee cafeetjes.
De rest van de week liet hij haar aan haar lot over, zijn introductie begon toen al. Bovendien werd hij lid van een studentenvereniging, iets waar zij geen zin in had. En waar hij het nu heel druk mee had.

“En dit is de sleutel van het balkon.”
Marieke had hem in haar hand laten glijden. Hij voelde koel aan. Lekker, want ze had het warm gekregen van het sjouwen. Papa was al bijna van de trap gevallen en mopperde steeds dat er geen leuning was. Misschien kreeg ze hem wel zover dat hij een leuning voor hen maakte, had ze knipogend tegen Sara gezegd. Ze hadden erom gelachen.
Het was een goede stap geweest om op de advertentie van deze kamer te reageren, bedacht Fleur, terwijl ze naar de puinhopen in haar nieuwe kamer stond te staren. Die rommel zou ze wel opruimen, en ze voelde zich hier meteen al thuis. Het was hier fantastisch, en het kwam nu met Simon helemaal goed uit. Vera had ze niet meer kunnen bereiken, die sprak ze na het weekend wel weer. Of nee, beter nog, die zou ze straks een mailtje sturen om haar uit te nodigen om te komen eten. En dan mocht ze ook wel blijven slapen. Natuurlijk.

[BrightEyes]

Goed stukje weer, het is soms een beetje onduidelijk of je het nou over de 'oude' of de 'nieuwe' fleur hebt. Maar nog steeds erg goed geschreven .

[Nijn*]

Leuk vervolg weer! Mooi geschreven! En nu het volgende vervolg ... *ongeduldig is*

[Sasz]

heel goed, ik vond alleen sommige zinnen een beetje vaag. t klopt wel, maar ik vond t vervelend lezen.

de zinnen: Toen ze het haar ouders vertelde.
Toen ze geknikt had. En toch bij haar woorden bleef.

het klopt op zich wel in het verhaal, maar ik vond het verwarrend. maar ik kan ook de enige zijn die dat vind natuurlijk

Nijn* schreef op 04-08-2004 @ 16:53 :
Leuk vervolg weer! Mooi geschreven! En nu het volgende vervolg ... *ongeduldig is*

Ik vind je manier van schrijven leuk
Ben weer benieuwd naar het volgende deel

[rampenstamper]

Leuk verhaal!
Vervolg!

"Toen ze geknikt had." Staat een beetje vreemd...?

De wendingen zijn me soms iets te abrupt en wat onduidelijk, maar verder

[Anneee]

Ja, aan die wendingen moet ik nog werken. Komt wel goed. En naar die zin moet ik nog even kijken, komt ook goed.

Meer?

[Nijn*]

JA!

[Reynaert]

Ik heb alvast een stukje gelezen en ik zal zo snel mogelijk wat commentaar geven, maar ik heb het verschrikkelijk druk op het moment. Nog eventjes geduld s.v.p.

[BrightEyes]

Anneee schreef op 11-08-2004 @ 15:36 :
Meer?

Uhuh

[rampenstamper]

Beetje doorschrijven hè

[Anneee]

“Zo.”
Papa zette haar bureau in de hoek en veegde met zijn hand het zweet van zijn hoofd. Fleur glimlachte. Ze bofte wel. Marieke had haar verteld dat zij de verhuizing naar haar kamer zelf maar moest regelen. Drie trappen op met al je spullen. Nee, zij was blij dat papa haar had willen helpen. Dat hij speciaal voor haar uit Drenthe naar Amsterdam was komen rijden. Ze glimlachte.
“Wat is er?” vroeg hij.
“Niets.”
Papa keek haar onderzoekend aan.
“Gaat het wel goed met je? Je ziet er moe uit.”
Fleur haalde haar schouders op.
“Ik heb gewoon niet zo goed geslapen vannacht.”
Ze had weer gedroomd vannacht, maar anders dan andere nachten wist ze deze ochtend nog heel goed wat ze gedroomd had en spookte de droom al de hele dag door haar hoofd.

Ze klom in de boom. Dat deden ze altijd. Meike aan haar kant, want de boom stond ook een beetje in haar tuin, en zij aan haar eigen kant. Het was nu zomer, er zaten heel erg veel bladeren aan de boom en ze was nog niet hoog genoeg, ze kon niets zien.
“Hoi.”
Plotseling zat Meike naast haar op een tak. Een jonge Meike, toen ze net naast hun waren komen wonen. Meike kon nog steeds beter in bomen klimmen, nu al zo goed dat haar jurk niet eens meer vies werd. Haar roze jurk zat al vol groene vegen.
“Meike!”
Ze sloeg haar armen om Meike heen. Meike hield haar ook stevig vast.
“Hoi,” zei ze nog een keer. Ze keek haar aan en glimlachte. Toen zoenden ze elkaar. Op de mond, voorzichtig en zacht. En nog een keer. En nog een keer.
“Fleur!”
Verschrikt keek ze naar beneden. Op het grasveld stonden mama, papa, Maarten, Diana en Lucas. Ze keken bezorgd, boos en verdrietig tegelijk.
Ze wilde tegen Meike zeggen dat ze naar huis moest. Maar Meike was al weg. Stiekem, zonder het te zeggen. Voorzichtig klom ze uit de boom naar beneden.

“Fleur?”
Papa sloeg voorzichtig zijn arm om haar heen.
“Misschien moet je maar vroeg naar bed gaan vanavond. Ga je mee naar huis?”
“Mee naar huis?”
Ze keek hem verbaasd aan.
“Ja, je had tegen mama gezegd dat je naar huis kwam dit weekend.”
“Ik…”
Ze dacht na. Ja, dat had ze gezegd, maar toen wist ze nog niet dat ze deze kamer zou krijgen. Eigenlijk wilde ze nu liever haar kamer opnieuw inrichten, zodat ze er zich snel helemaal thuis zou voelen. En ze was nieuwsgierig naar die Meike, misschien was zij dit weekend wel thuis.
“Ga je mee? Je kunt maandag je kamer verder inrichten.”
“Nee,” antwoordde ze, “nee, ik blijf hier.”
Ze draaide zich naar papa en gaf hem twee zoenen op zijn wang.
“Zeg maar tegen mama dat ik heel snel langs kom. En heel erg bedankt voor het verhuizen.”
Een beetje verbaasd liet papa zich naar buiten duwen.
“Weet je het zeker?” vroeg hij terwijl hij op de trap ging staan.
“Heel zeker,” zei ze, en ze zwaaide uit het raam naar het busje dat langzaam de straat uitdraaide. Pas toen ze zich op haar bed liet vallen, bedacht ze waarom ze naar huis zou gaan dit weekend. Ze zou Diana straks wel bellen, ze begreep het vast wel.

Toen ze haar laatste doos aan het uitpakken was, stak Sara opeens haar hoofd om de deur. Fleur keek op. In deze doos had ze haar poëziealbum van vroeger gevonden. Ze wist niet eens dat ze die nog had. Deze doos had ze niet uitgepakt op haar andere kamer, omdat ze dacht dat ze daar toch niet zo lang zou wonen.
“Wat een timing,” merkte Sara lachend op en ze keek naar de bijna ingerichte kamer.
“Ziet er netjes uit. Marieke en Meike kunnen nog wat van ons leren.”
Ze lachte.
“Ik wilde vragen of je zin had om zo met mij thee te drinken.”
Fleur knikte.
“Even nog, even deze spullen in de kast zetten.”
Sara knikte. Ze antwoordde dat ze dan vast water zou opzetten. Dan kon Fleur nog even de laatste dingetjes opruimen. Ze had het wel snel gedaan, zij was een paar dagen bezig geweest, Meike een heel weekend en Marieke was nog steeds niet klaar. “Nou, tot zo.”
Sara deed de deur voorzichtig dicht.
Fleur keek naar het album in haar handen. Een bladzijde zat dichtgeplakt, dat wist ze nog voordat ze het opende. Ze opende het ook niet, maar zette het in haar boekenkast tussen twee dikke boeken in. Als je nu goed keek, zag je het bijna niet meer staan. Ze haalde diep adem en keek haar kamer rond. Klaar!

Anneee schreef op 13-08-2004 @ 14:17 :
Ze had weer gedroomd vannacht, maar anders dan andere nachten wist ze deze ochtend nog heel goed wat ze gedroomd had en spookte de droom al de hele dag door haar hoofd.

Misschien kan je die zin in twee stukken verdelen, hij is nu erg lang en leest best lastig.

En misschien is het leuk om te vertellen waarom ze naar huis moest? Tenzij dat is om de spanning er in te houden en/of je het later nog gaat vertellen. ('t is niet storend, maar ik word door dat soort dingen altijd nieusgierig en ik vind het vaak irritant als dingen zo open blijven. )

Voor de rest weer .

[Anneee]

Leonoor schreef op 13-08-2004 @ 14:25 :
En misschien is het leuk om te vertellen waarom ze naar huis moest? Tenzij dat is om de spanning er in te houden en/of je het later nog gaat vertellen. ('t is niet storend, maar ik word door dat soort dingen altijd nieusgierig en ik vind het vaak irritant als dingen zo open blijven. )

“Ik bel wel als ik meer weet. Morgen. En ik kom in het weekend naar huis, Diana is jarig. Ja. Dag mam!” (vorige pagina, ongeveer het 2e stuk dat ik heb gepost)

Wel lang geleden, maar misschien dat je het je wel herinnert als je alles in één keer achter elkaar leest? Moet ik maar eens testen op iemand.

Verder: jeeej, kritiek! Ik ga er misschien morgenavond echt aan werken, anders deze week wel. Dus dan kijk ik wat kan veranderen.

Dank je wel.

Anneee schreef op 13-08-2004 @ 14:34 :
“Ik bel wel als ik meer weet. Morgen. En ik kom in het weekend naar huis, Diana is jarig. Ja. Dag mam!” (vorige pagina, ongeveer het 2e stuk dat ik heb gepost)

Ik vermoedde al dat ze jarig was.

Wat je zelf al zegt, als je het achter elkaar leest, dan herinner je je dat idd vast wel, nu zat er wat te lang tussen om het je echt te herinneren (voor mij iig).

[Nijn*]

Goed, geen zin om te mierenneuken op ontiegelijk kleine foutjes.. Dus gewoon even dit; ik vind het weer erg leuk hoor! En ik hoop dat er snel weer vervolg komt

[VirginVampiress]

Leonoor schreef op 13-08-2004 @ 16:38 :
Ik vermoedde al dat ze jarig was.

Wat je zelf al zegt, als je het achter elkaar leest, dan herinner je je dat idd vast wel, nu zat er wat te lang tussen om het je echt te herinneren (voor mij iig).

Ik heb het net weer vanaf het begin gelezen (ik was een zooi vergeten dus besloot het opnieuw te lezen) maar dat van Diana was ik alweer vergeten eigenlijk. Nouja, ik ben nogal verstrooid en dus niet representatief. Maar ik dacht, ik zei het maar even.

Het is overigens wel een erg leuk vervolg. Ga zo door

[xineof]

Ik vind het verhaal steeds leuker worden; de verwarring die ervan afstraalt is erg mooi! Ik vond het in dat eerste 'nieuwe stukje' als je snapt wat ik bedoel ook wat moeilijk in het begin om te ontdekken of ze nu de oude of de nieuwe fleur was, maar daar ben je als lezer zo overheen en het is ook niet storend.

Verder leuke wendingen, en ik vond dit heel sterk:

....Ze vond vooral je naam leuk, meer had ze natuurlijk niet om haar oordeel op te baseren.”

Hierdoor voel je het natuurlijk al wel aankomen. Ik ben benieuwd naar het volgende deel !