TRA lag tegen een muur aan. Het was nu ongeveer een uur geleden sinds Faerie was weggegaan. Hij voelde zich steeds slapper worden terwijl de bloedplas op de vloer alleen maar groter werd… Naast hem lag een ondergrondse rivier, zo ging de weerwolf dus waarschijnlijk de schuilplaats in en uit. En daarom rook het daar zo naar natte hond. Maar nu was het water helemaal rood geworden. Uiteraard had hij de ergste wonden verbonden, maar hij was zo zwaargewond dat hij geen verband meer over had. Hij had zelfs de kleren van Zoef de Haas gebruikt.
Toen hoorde TRA een geluid. Hij keek op. ‘Fearie? Ben jij dat?’ Maar het was het feetje niet. Door de deuropening kwam een gigantische weerwolf binnen!! Zelfs Zoef de Haas leek een schoothondje vergeleken met dit beest! TRA wist dat hij verloren was; hij kon nauwelijks meer lopen, laat staan zich verdedigen. Maar de Wolvevloek mocht niet in handen van dat beest vallen! TRA begon te kruipen. De weerwolf zag wat hij probeerde te doen en sprong bovenop hem. Toen sprak het beest: ‘Ik had je nog gewaarschuwd. Blijf bij het kasteel weg of het zal je berouwen. Maar jij koos ervoor om de waarschuwing in de wind te slaan! Daar betaal je nu de ultieme prijs voor. En ik verzeker je, ik zal niet missen. Je hebt mijn broer en zus gedood, maar zij waren slap en dom. En ik ben geen van beide!!!’ Toen brulde de weerwolf en haalde uit. TRA’s borst werd opgerukt. Door de kracht van de slag sloeg de jonge held naar achter, het water in. Meteen werd zijn lichaam door de stroming meegesleurd.
Hij hoorde de weerwolf nog huilen van onmacht; hij was ontsnapt! Het koude water bracht hem vrijwel meteen bij zijn positieven. Hij begon te zwemmen. ‘Ik ben net aan een weerwolf ontsnapt. Ik ga nu niet sterven aan de verdrinkingsdood! Het zwaard moet in veiligheid worden gebracht!!’ dacht TRA bij zichzelf. Toen werd het licht; de stroming had hem bovengronds gebracht. Hij spoelde aan op een oever en verloor opnieuw het bewustzijn.
‘TRA? TRA, hoor je me? Wordt wakker!!’ TRA opende zijn ogen. Hij zag wit licht. Droomde hij nou? Was hij dood? In het witte licht werd het gezicht van een jong meisje zichbaar. ‘Dat moet een engel zijn’ dacht TRA bij zichzelf. ‘Dan ben ik dus dood.’ Het meisje kuste hem op zijn mond. Pas toen herkende TRA haar: het was zijn buurmeisje, Saarah! ‘Saarah!’ zei hij ‘Dan ben ik dus nog niet dood!’ Hij probeerde op te staan, maar zijn lichaam reageerde niet. Toen zag hij andere mensen op hem afkomen: hij herkende Misti, Yerli en Flowtje. En zijn moeder, Hanneke. En ook Faerie was bij hen. Ze huilden allemaal: het was duidelijk dat hij er niet mooi uit zag. ‘Ik ga dood hé?’ vroeg hij aan niemand in het bijzonder. Misti knikte. ‘die wonden zijn niet meer te genezen.’
Toen namen ze één voor één afscheid van hem. Yerli bedankte hem voor alles wat hij gedaan had. Flowtje zwoer aan hem dat ze zijn naam zou zuiveren zodat hij de geschiedenis in zou gaan als held, wat hij verdiende. Hanneke huilde alleen, en TRA wist dat ze trots was. ‘Je bent net je vader’ zei ze tenslotte. Misti keek om zich heen, en toen ze zag dat Saarah niet keek zoende ze hem lang en hartstochtelijk op zijn mond. ‘Het heeft niet zo mogen zijn, stuk’ fluisterde ze in zijn oor. Toen nam Saarah nogmaals afscheid van hem. Ze zoende hem ook en barstte toen in snikken uit op zijn borst. En als laatste kwam Faerie. Het feetje zou nu voorgoed gescheiden worden van haar partner. TRA glimlachte. ‘Ik geloof dat je nog een kus tegoed had.’ Het feetje vloog naar hem toe en raakte eventjes zijn mond aan. Het feeënkusje voelde aan als een veertje dat zijn huid raakte. Toen zei TRA tegen Faerie. ‘Ik heb de laatste weerwolf gezien. Mijn werk moet afgemaakt worden. Faerie, kies een opvolger voor me. Iemand die waardig genoeg is om het zwaard Wolvevloek te hanteren…’ Faerie knikte. ‘Laat dat maar aan mij over. Toen vielen TRA’s ogen dicht. De held was niet meer…….
Saarah schikte het lichaam en kamde TRA’s haren. Ondertussen groeven Yerli en Flowtje een graf voor de overledene. TRA werd in het graf gelegd met zijn schild aan zijn voeten en zijn oude zwaard dat hij van Cobalt de smid had gekregen in zijn hand en terwijl de kuil werd dichtgegooit zong Misti een lied. Op de steen werd geschreven: Hier ligt TheRedArrow, Held van Avatar, drager van Wolvevloek, doder van weerwolven.
Naast het graf lag echter nog steeds het zwaard Wolvevloek, terwijl Faerie er peinzend rondjes omheen vloog. Wie o wie is er een geschikte opvolger????
Deelnemers:
1) twinkebel (dorpeling)
2) Tink* (leerling-ziener)
3) ook hallo (dorpeling)
4) Cytherea (dorpeling)
5) Cobalt (dorpeling)
6) Flowtje
7) Maxwell (dorpeling)
8) Elpida (weerwolf)
9) Faerie
10) Mr Soija (verrader)
11) Hanneke
12) TRA (wolfsbane)
13) Neiu (heks)
14) Spoonie
15) Yerli
16) Saarah
17) duivelaartje (tovenaar)
18) Misti
19) Lisaaah (ziener)
20) Zoef de haas (weerwolf)
blauw = gedood
rood = opgegeten
Ok, eerst even een huishoudelijke mededeling.
Ik (Eye of Sauron) ga morgen voor twee weken op vakantie, dus helaas is dit de laatste keer dat ik het verhaal kan schrijven.
De weerwolf heeft mij in ieder geval nog ff de eer gegunt om mijn held een heldedood te laten sterven...
Maar ik heb Mr. Soija bereid gevonden om het spel in mijn plaats af te maken. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat helemaal goed komt.
Succes, Soija.
Verder begreep ik dat er meer mensen zijn die op vakantie gaan. TRA's probleem is meteen opgelost. De rest kan zelf wel een vervanger zoeken onder de doden of iemand anders denk ik. En anders neem maar even contact op met Soija.
Verder ben ik erg benieuwd wat jullie allemaal vonden van de nieuwe functies. Daarom zou ik iedereen willen vragen om feedback naar mij toe te PMen zodat ik over zes weken weet wat goed was en wat weg kan/nog verbeterd moet worden. Misschien is het alleen wel handig om de PM's naar Eye of Sauron te sturen en niet naar Spelleider, omdat Spelleider nu dus beheerd wordt door Mr. Soija. Suggesties voor het volgende verhaal zijn natuurlijk ook altijd welkom.
Over het verhaal vandaag wil ik nog even kwijt dat ik in de ruwe versie geplant had dat TRA alleen zijn zwaard in de ondergrondse rivier zijn gooien, vlak voordat ie opgegeten zou worden. Maar dat heb ik veranderd omdat een Held een eervolle begrafenis verdiend met al zijn vrienden en familieleden (en meerdere dames die niets liever willen dan zichzelf aan hem geven

)
De laatste rustplaats van een Held kan niet een vochtige kerker zijn waar zijn botten gebruikt worden als tandestoker van een weerwolf, toch?
Ok dat was het wel zo'n beetje.
Prettige vakantie allemaal en tot over zes weken!