Ik ben momenteel weer een beetje aan het afzakken, sta zwaar onder stress en heb daardoor ook weer veel lichamelijk pijn. Van gewone zenuwpijn tot echt ziek zijn. Ik heb daar medicatie tegen (oxazepam), zodat ik er wat beter mee uit de voeten kan, maar is het wel goed om mijn spanningen weer te onderdrukken?
Zelf heb ik al wat remmen losgeslagen. Normaal mag ik niet aanvallend reageren op mensen, maar die rem is al weg. Als ik daar behoefte aan heb, mag ik dat van mezelf doen, omdat het anders niet uit te houden is.
Ik voel me dus steeds verder afzakken en het voelt alsof mijn ogen heel langzaam dicht worden geknepen bij alles wat ik doe. Met als gevolg dat alles strakjes zwart wordt voor m'n ogen en ik niet meer weet wat ik doe.
Met korfbal had ik al zo'n snolletje geslagen. Ik werd verrot gescholden en uitgelachen. Ze liep me steeds te irriteren, ik heb haar toen vol op de maag geslagen, niet dat ik er trots op was, maar het was voor mezelf een grote opluchting. Wel stond ik toen echt tegen het zwarte aan. Mensen die mij kennen, snappen dat ik echt niet zomaar iemand zou slaan.
Ik merk steeds vaker dat ik dus wegglij en ben bang voor de gevolgen. Ik zit op dit moment naar mijn gevoel ook op de verkeerde plek. Ik heb hier gewoon absoluut geen rust in de leefgroep. Dan kan ik wel pillen gaan slikken (keb er nog maar 2

) maar dan loop ik hier rond als een vaag persoon en dan?
Zal het mezelf helpen?
ik weet niet wat ik hier eigenlijk mee aanmoet. Heel mijn hoofd lijkt in de knoop te zitten en ik heb niet echt iemand die mij op dit moment kan helpen. De leiding hier zegt toch altijd: Ja, daar kunnen wij ook niks aan doen. En ik heb geen psychiater meer voor mijn medicijnen en de huisarts werkt niet met pasen en het is ook niet echt een spoedgeval.
Wat zouden jullie doen? De oxazepam er maar weer bij nemen of de huisarts afwachten?
ik ga nu maar slapen, dan heb ik tenminste en paar uurtjes rust.