Vrijwillige opname of 'liever' ibs?

[Anno 1986]

Hoe groot is de stap tot vrijwillige opname?

Zou je het kunnen, als je leven k u t en k l o t e is?
Als je eigenlijk niet meer weet hoe je geholpen kan worden?
Zou ke het kunnen? Vrijwillig al je vrijheid af laten pakken?

Of liever een ibs?

En hoe speelt dit als je al eerder opgenomen bent?

Wie heeft hiermee te maken gehad, en wil er iets over kwijt? Wie kan het zich voorstellen dat iemand zichzelf op laat nemen, en wie snapt het totaal niet? Waar ligt je grens, en wanneer geeft een mens toe dat het zich niet meer tegen zichzelf kan beschermen?

In afwachting,
grtjs.

[Miracle]

Als je echt niet meer normaal kan functioneren kan ik het me goed voorstellen dat je jezelf laat opnemen. Ik hoop dat als ik in zo'n situatie zou komen dat ik dan ook kies voor een vrijwillige opname, alles beter dan ibs.

Ik heb er geen ervaring mee en zo wil ik dat ook graag houden.

[Linda]

Uit mijn ervaring (heb een ibs gehad) kan je beter vrijwillig opgenomen worden. Met een vrijwillige opname gaat ook wel een groot deel van je vrijheid weg, maar je kan vaak in de weekenden nog naar huis toe.
Echter is dat met een ibs niet zo.
Met een ibs mag je ook niet onder begeleiding naar buiten, en dat is ook niet echt prettig.

Als ik nog een keer voor de keuze zou staan, zou ik zeker voor een vrijwillige opname gaan. Als de situatie het dan natuurlijk toe laat.

[Anno 1986]

Dat hangt dan weer van de instelling af....
Daarom vraag ik me af of het echt veel uitmaakt....

Met IBS zit je alleen tenminste 3 weken in de fase zonder vrijheid... vrijwillig kan je hier alleen ook weken in blijven hangen, dus het zegt weinig..

Maar uiteraard blijft het een feit, dat vrijwillige opname meer in je 'voordeel' is....

Gekkigheid allemaal.

Grtjs.

[Regen]

wat is ibs?

[Miracle]

Inbewaarstelling. Of zoiets. Het betekent iig dat je een gevaar bent voor jezelf (en voor anderen) en daarom verplicht opgenomen moet worden.

[Linda]

Anno 1986 schreef op 09-06-2004 @ 21:34 :
Dat hangt dan weer van de instelling af....
Daarom vraag ik me af of het echt veel uitmaakt....


Dat zou best kunnen, al hoor ik van veel mensen dat ze in het weekend thuis zijn tijdens een opnamen. Maar zeker weten doe ik het niet

Met IBS zit je alleen tenminste 3 weken in de fase zonder vrijheid... vrijwillig kan je hier alleen ook weken in blijven hangen, dus het zegt weinig..

Mijn ervaring is dat je na een ibs nog niet gelijk je vrijheid terug heb, maar dat langzaam gaat opbouwen.
Maar dat kan per instelling natuurlijk verschillen

Regen schreef op 09-06-2004 @ 21:34 :
wat is ibs?

Heel kort uitgelegd is dat een "in bewaring stelling".
Die krijg je opgelegd als je een gevaar bent voor jezelf of voor je omgeving.

[Quiana]

Vrijwillige opname.

Sowieso geloof ik niet in gedwongen hulpverlening; mijn
ervaring is dat je geen stap verder komt zonder motivatie,
integendeel zelfs.

Een opname is zwaar, en imho is het dan belangrijk dat je
zelf wel bereid bent om mee te werken, er voor open staat,
enz...

Verder kan je bij een vrijwillige opname altijd nog zelf het
bijltje erbij neergooien en het 'opgeven' (weggaan dus),
met een ibs kan dat niet, als ik het me goed herinner?

Ik kan me goed voorstellen dat mensen zich laten opnemen,
(een opname creëert toch een soort van 'veiligheid', je hoeft
niet langer in je eentje te vechten, wordt geholpen, de kans
dat je er beter uitkomt is vaak groot, enz), en ik vind het ook
knap als iemand dat voor zichzelf weet aan te geven, er voor
gáát.

Het is niet niks, om tov jezelf én je omgeving toe te geven dat
het (absoluut) niet goed gaat, dat het helemaal niet meer gaat
eigenlijk...

Om dát toe te durven geven, om uit je omgeving (en je vrienden, familie, andere vertrouwde dingen) te stappen en een vaak moeilijke strijd aan te gaan met je problemen... Daar is moed & kracht voor nodig.

[moenbase]

Natuurlijk is het belangrijk dat je er achter staat, maar ik kan me ook goed voorstellen dat de ibs er is. Dat ze je dus kunnen dwingen tot zoveel maanden opname als er door de buitenwereld wordt ingezien wat jij (nog) niet (wilt) zien/t.

En ja, afhankelijk van waar je wordt opgenomen kan je vrijheid erg beperkt zijn. Maar je kiest daar voor een behandeling, voor jezelf, en je levert ook direct wat in. Je moet er ook klaar voor zijn om dit aan te kunnen.

[Miracle]

moenbase schreef op 10-06-2004 @ 09:31 :
Natuurlijk is het belangrijk dat je er achter staat, maar ik kan me ook goed voorstellen dat de ibs er is. Dat ze je dus kunnen dwingen tot zoveel maanden opname als er door de buitenwereld wordt ingezien wat jij (nog) niet (wilt) zien/t.

Waar zie je een discussie of ibs uberhaupt moet bestaan? Het lijkt me nogal logisch dát het er is. Als er gevaarlijke mensen rondlopen maar nog geen misdaad gepleegd hebben, dan ben ik héél blij dat zoiets bestaat.

Het zal misschien niet in alle gevallen erg succesvol zijn. Maar iig wordt iemand dan in de gaten gehouden.

[Sterretje*]

Ik moest opgenomen worden en er werd mij gevraagt of ik vrijwillig zou gaan. Ik heb ingestemd, aangezien ik ergens voelde dat ik weinig keus had. Tijdens mijn opname ging het echter heel snel bergafwaarts en toen ik weg wilde kreeg ik een IBS om me daar gedwongen te houden. Na die IBS kreeg ik een RM (= rechterlijke machting) omdat ik nog steeds weg wou, maar de hulpverleners en de rechter dit niet verantwoord vonden. Ik heb spijt dat ik niet gewoon opnieuw heb gezegt dat ik vrijwillig zou blijven. Dat ik niet geluisterd heb naar hun advies en dat ik ze niet heb vertrouwd. Het was voor mij veel beter geweest als ik me erbij neer had gelegd en me had geconcentreerd op de behandeling ipv steeds maar bezig te zijn met weg willen.
Die mensen willen je helpen. Door vrijwillig te gaan, sta je open voor behandeling. Ga je gedwongen, dan beschouw je de hulpverleners eerder als vijanden waardoor de behandeling niet goed op gang komt aangezien het vertrouwen er niet is.
Sterkte!

Magic_STAR*

[Anno 1986]

Vrijwillige opname moe tje ook niet zien als vrijwillig, het is puur noodgedwongen...
Eignelijk weinig verschil, want vrijwillige opname kan je nog net zo lastig gemaakt worden.

En het is hun woord tegen het joue. Wil jij weg, en zij willen het niet hebben, moet je als snel braaf op je blote knietjes knikken dat je nog wel even volhoudt. Doe je dat niet? Ach, een ibs-je dan maar!

DUS; zucht....wat nou vrijwillige opname eigenlijk?

Grtjs.

Anno 1986 schreef op 10-06-2004 @ 16:27 :
Vrijwillige opname moe tje ook niet zien als vrijwillig, het is puur noodgedwongen...

Dat ligt er aan, in de situatie die jij omschrijft niet, maar in veel andere situaties wel. Als je echt zo iets specifieks bedoeld, dan is het handig dat gelijk aan het begin van de topic aan te geven, dan kunnen mensen daar op reageren ipv in het algemeen.

[Anno 1986]

ik bedoel niets specifieks....

Alleen vrijwillig is vaak tijdens de opname lang niet zo vrijwillig, op de momenten dat je in je tegenslagen verkeerd, denk ik.
Als je weg wilt, mag je niet. Als je iets wilt, maar anderen vinden het niet goed, is het hun woord tegen het joue. En anders een ibs....

Dát bedoel ik!

Grtjs.

Ik ken genoeg mensen die wel gewoon weg mochten als ze dat wilden.

[Sterretje*]

Een IBS krijg je écht niet zomaar. Als je weg wilt, zullen ze je natuurlijk eerst uitleggen dat ze dat geen goed idee vinden en ze zullen waarschijnlijk ook met je ouders praten. Er was een keer een meisje dat weg wou en ook mocht, maar dat haar ouders d'r niet wouden ophalen. Ze heeft lopen schreeuwen op de afdeling! Toch was ze de volgende dagen een stuk rustiger en zag ze in dat het toch niet zo'n verstandig idee was om weg te gaan. Als je opgenomen bent krijg je te maken met moeilijke momenten en dan willen de meeste weg, maar vaak is dat meer een paniek reactie.
Een vrijwillige opname is echt veel beter voor jezelf. Het is misschien niet altijd écht vrijwillig aangezien je anders met een IBS wordt opgenomen, maar toch kun je beter besluiten om mee te werken. Ze stellen niet voor niks een opname voor!

Magic_STAR

[Droomvlucht]

Regen schreef op 09-06-2004 @ 21:34 :
wat is ibs?

In Bewaring Stelling.
Dat is een gedwongen opname voor de duur van 3 weken.

Een ibs krijg je als je een gevaar voor jezef en/of je omgeving bent maar niet vrijwillig opgenomen wilt worden.


Zelf ben ik in december vrijwillig opgenomen geweest. Maar als ik toen had gezegd dat ik niet opgenomen wilde worden had ik een ibs gekregen.

"Liever" een ibs? Ik wel. Ik ben nogal een twijfelaar, en als het echt nodig is heb ik liever dat ze me 3 weken daarhouden dan dat ik voor mezelf besloten heb dat ik naar huis kan terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo is.

[Sterretje*]

Aragnabite schreef op 10-06-2004 @ 18:17 :

"Liever" een ibs? Ik wel. Ik ben nogal een twijfelaar, en als het echt nodig is heb ik liever dat ze me 3 weken daarhouden dan dat ik voor mezelf besloten heb dat ik naar huis kan terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo is.

Ik ben ook een twijfelaar en door die IBS hoefde ik ook even niet meer na te denken over wel/niet blijven. Maar toen er een RM achteraan kwam schrok ik enorm. Ik wist dat ik niet vrijwillig zou kunnen blijven. Als ik namelijk zou zeggen dat ik vrijwillig zou blijven dat zou ik dit hooguit 4 dagen vol kunnen houden voordat ik zou flippen en dan alsnog een RM krijgen. En aangezien die hulpverleners me geen vrijheden zouden geven voordat zij vonden dat ik eraan toe was, kon ik ook niet weglopen. Ik stond echt met mijn rug tegen een muur. Ik had echt het gevoel dat ik gestraft werd om wie ik was. Nu weet ik wel beter hoor!

[Droomvlucht]

Magic_STAR schreef op 10-06-2004 @ 18:31 :
Ik ben ook een twijfelaar en door die IBS hoefde ik ook even niet meer na te denken over wel/niet blijven. Maar toen er een RM achteraan kwam schrok ik enorm. Ik wist dat ik niet vrijwillig zou kunnen blijven. Als ik namelijk zou zeggen dat ik vrijwillig zou blijven dat zou ik dit hooguit 4 dagen vol kunnen houden voordat ik zou flippen en dan alsnog een RM krijgen. En aangezien die hulpverleners me geen vrijheden zouden geven voordat zij vonden dat ik eraan toe was, kon ik ook niet weglopen. Ik stond echt met mijn rug tegen een muur. Ik had echt het gevoel dat ik gestraft werd om wie ik was. Nu weet ik wel beter hoor!

Kan ik me heel goed voorstellen. Ik zou ook wel schrikken als ik ineens een RM zou krijgen. Want 6 maanden, dat klinkt wel even wat langer dan 3 weken. Ik ben ook zo iemand die dat opvat als straf enzo.. Maar achteraf zou ik er denk ik wel een goed gevoel over hebben. Want je krijgt zo'n RM natuurlijk niet voor niets, en die mensen weten heus wel waar ze mee bezig zijn. En mja, ik weet toch stiekem wel dat ik met dat steeds weglopen van dingen waar ik mee bezig ben (kwa hulp dan) helemaal niets bereik.

[Sterretje*]

Aragnabite schreef op 10-06-2004 @ 18:38 :
En mja, ik weet toch stiekem wel dat ik met dat steeds weglopen van dingen waar ik mee bezig ben (kwa hulp dan) helemaal niets bereik.

Oei, dat ken ik maar al te goed. Hulp afslaan, terwijl je ergens heel goed weet dat je het wél nodig hebt. Borderliners worden niet voor niks moeilijke mensen genoemd. Ik zit altijd zo in een tweestrijd in mezelf. Allemaal tegenstrijdige gedachten waardoor ik gewoon echt niet meer weet wat ik moet doen en vluchten is dat de makkelijkste weg alhowel ik wel echt mijn best doe om een keuze te maken, maar het lukt (bijna) nooit...

[Eend]

Ik zou wachten op ibs.
Als je dan een keer goed doorflipt om je emoties kwijt te kunnen, dan wordt je tenminste niet gelijk uit de kliniek getrapt met een time out.
De rest blijft toch wel hetzelfde.

En het gevoel dat als je wegloopt, dat ze je komen zoeken, dat is toch ook wel fijn

[Sterretje*]

Eend schreef op 10-06-2004 @ 20:01 :
Ik zou wachten op ibs.
Als je dan een keer goed doorflipt om je emoties kwijt te kunnen, dan wordt je tenminste niet gelijk uit de kliniek getrapt met een time out.
De rest blijft toch wel hetzelfde.

En het gevoel dat als je wegloopt, dat ze je komen zoeken, dat is toch ook wel fijn

Er zit wel iets in ja...

[Eend]

Magic_STAR schreef op 10-06-2004 @ 20:06 :
Er zit wel iets in ja...

verder kun je toch de dingen doen die je met een open opname ook zou kunnen; vechten voor jezelf.
En wanneer je niet meer doorflipt is je ibs verlopen

[Anno 1986]

Zo simpel zit dat vaak niet....
Een IBS is tenminste zes weken. Een RM zes maanden? Hoewel, dit kan toch gewoon verschillen? Volgens mij bepaald de rechter dat.

Niet in elke kliniek werken ze echter met een time out. Bovendien weet je met vrijwillige opname - en de juiste 'vrijwillige' instelling - wat de regels zijn en wanneer je op time out moet. Vaak gaan hier nog 2 waarschuwingen aan vooraf, maar dat weet ik niet van alle klinieken.

Soms kan zo'n time out ook weer zijn voordeel hebben.

Een ibs...ik denk dat je dat doet, als je weet hoe erg een opname kan zijn. Als je het niet meer wilt toegeven, en niet meer kan. Als je net ontslagen bent, en je draai weer - in de ogen van anderen - hebt gevonden. Anderen hierin niet teleur wilt stellen. Normaal over wilt komen, etc...

Maar goed, dat blijft mijn vraag dus nog. Waar mss het antoword nooit op komt.

Grtjs.

[Droomvlucht]

Anno 1986 schreef op 10-06-2004 @ 22:27 :
Zo simpel zit dat vaak niet....
Een IBS is tenminste zes weken. Een RM zes maanden? Hoewel, dit kan toch gewoon verschillen? Volgens mij bepaald de rechter dat.

Niet in elke kliniek werken ze echter met een time out. Bovendien weet je met vrijwillige opname - en de juiste 'vrijwillige' instelling - wat de regels zijn en wanneer je op time out moet. Vaak gaan hier nog 2 waarschuwingen aan vooraf, maar dat weet ik niet van alle klinieken.

Soms kan zo'n time out ook weer zijn voordeel hebben.

Een ibs...ik denk dat je dat doet, als je weet hoe erg een opname kan zijn. Als je het niet meer wilt toegeven, en niet meer kan. Als je net ontslagen bent, en je draai weer - in de ogen van anderen - hebt gevonden. Anderen hierin niet teleur wilt stellen. Normaal over wilt komen, etc...

Maar goed, dat blijft mijn vraag dus nog. Waar mss het antoword nooit op komt.

Grtjs.

In de klinieken die ik ken is een IBS toch gewoon 3 weken hoor En ja, een RM is 6 maanden ja. Alleen is het wel zo dat die verlengd kan worden met nog een half jaar, of een jaar.

Hoe lang duurt een IBS?

Tussen de opname en het besluit van de rechter om de IBS voort te zetten, kunnen ongeveer tien dagen zitten. Vanaf het besluit tot voortzetting is een IBS drie weken geldig.
Na die drie weken is verlenging niet mogelijk. Als de behandelend psychiater vindt dat de patient nog steeds een gevaar vormt dan moet een voorlopige machtiging van de rechter worden aangevraagd. De IBS duurt in dat geval tot de machtiging begint. Dat kan ten hoogste drie weken later zijn.

Bron

[Eend]

Aragnabite schreef op 11-06-2004 @ 00:27 :
In de klinieken die ik ken is een IBS toch gewoon 3 weken hoor En ja, een RM is 6 maanden ja. Alleen is het wel zo dat die verlengd kan worden met nog een half jaar, of een jaar.

Ze zouden 'm ook nog kunnen verlengen met 3 weken, als ze nog geen zeker beeld van je hebben. Maar 6 weken IBS is het langste wat er is.

[Sterretje*]

mystress-darqyr schreef op 11-06-2004 @ 11:36 :
vrijwillig!!! ik heb 2 x een ibs gehad en beide keren vond ik dit verschrikkelijk. bij een ibs heb je zoveel minder vrijheid en je maakt het jezelf zo verschrikkelijk moeilijk. vrijwillig is ook niet leuk, maar dan kan je minder snel(althans waar ik zat) zomaar gesepareerd worden en je kan vrijheden krijgen. ik merkte wel altijd dat de mensen die in de separeer hadden gezeten of een ibs hadden een soort van aanzien hadden, zij stonden net iets hoger.

Met een ibs zul je niet snel vrijeheden krijgen en ook de weekenden vaak niet naar huis mogen, maar met een RM gaan die dingen wel een stuk makkelijker, mits er afspraken met je te maken zijn. Wel is het zo dat als je gedwongen opgenomen bent er ook meer gedwongen maatregelen op je toegepast kunnen worden zoals separeren tegen je wil in.

[Droomvlucht]

Eend schreef op 11-06-2004 @ 10:06 :
Ze zouden 'm ook nog kunnen verlengen met 3 weken, als ze nog geen zeker beeld van je hebben. Maar 6 weken IBS is het langste wat er is.

Was ik er vergeten bij te zetten.

[Droomvlucht]

mystress-darqyr schreef op 11-06-2004 @ 11:36 :
vrijwillig!!! ik heb 2 x een ibs gehad en beide keren vond ik dit verschrikkelijk. bij een ibs heb je zoveel minder vrijheid en je maakt het jezelf zo verschrikkelijk moeilijk. vrijwillig is ook niet leuk, maar dan kan je minder snel(althans waar ik zat) zomaar gesepareerd worden en je kan vrijheden krijgen. ik merkte wel altijd dat de mensen die in de separeer hadden gezeten of een ibs hadden een soort van aanzien hadden, zij stonden net iets hoger.

Ik denk dat dat per persoon verschillend is. Want ik vlucht nogal snel overal van weg, terwijl als ik een ibs zou krijgen ik niet meer kan vluchten. Dus dan zou het weer beter zijn.
Al is t inderdaad wel zo dat het een stuk prettiger is bij een vrijwillige opname dat je bepaalde vrijheden kan krijgen en opbouwen.

Dat laatste wat je zegt herken ik ook wel, al heb ik eigenlijk geen idee waardoor dat komt. Dat ide mensen net iets hoger lijken te staan..

[Anno 1986]

Die mensen staan ab-so-luut niet hoger! Wat een pure onzin...
Misschien denk je dat alleen maar uit medelijden: 'Zij hebben alles al een beetje meegemaakt hier, ik ben er niks bij.' Pure onzin, want het is zoveel keer knapper als je het zonder sepereren red, en zonder ibs of RM.

Bovendien zit er een klein deel van alle mensen met een RM ook wel met een ziektebeeld dat aandacht vraagt. Ik ben de naam hiervan even kwijt. Een soort Syndroom van Munchberg. Dus die doen er ook wel alles aan om het interessant en zielig te laten lijken.

Mss is dat meer dat 'hoger staan' idee?

GRTJS.

[Sterretje*]

mystress-darqyr schreef op 11-06-2004 @ 11:36 :
Ik merkte wel altijd dat de mensen die in de separeer hadden gezeten of een ibs hadden een soort van aanzien hadden, zij stonden net iets hoger.

Tijdens mijn opname merkte ik dat veel mensen die gedwongen opgenomen zaten zoiets hadden van: Wat zeik je nou?! Je zit vrijwillig, je kunt weg gaan wanneer je wilt!
De meeste vergeten dat ze daar zitten om geholpen te worden. Het voelt eerder als een straf en je bent boos op alles en iedereen. Als je vrijwilig opgenomen bent betekent dit niet dat je altijd maar open staat voor hulp en dat je het zo geweldig vind om daar te zijn. Een opname is voor niemand leuk. Degene die vrijwillig opgenomen zijn en zeggen weg te willen menen dit ook, alleen weten ze dat ze moeten blijven als ze tenminste beter willen worden.

[Anno 1986]

Precies!

Een IBS is ook geen teken van 'sterker zijn dan anderen' of het 'makkelijker hebben dan anderen'.

Feitelijk moet ieder op zijn manier, evne moeilijk, vechten voor zichzelf. En dat vergt zoveel kracht, moed en energie.

Grtjs.

[Droomvlucht]

Anno 1986 schreef op 11-06-2004 @ 15:23 :
Die mensen staan ab-so-luut niet hoger! Wat een pure onzin...
Misschien denk je dat alleen maar uit medelijden: 'Zij hebben alles al een beetje meegemaakt hier, ik ben er niks bij.' Pure onzin, want het is zoveel keer knapper als je het zonder sepereren red, en zonder ibs of RM.

Bovendien zit er een klein deel van alle mensen met een RM ook wel met een ziektebeeld dat aandacht vraagt. Ik ben de naam hiervan even kwijt. Een soort Syndroom van Munchberg. Dus die doen er ook wel alles aan om het interessant en zielig te laten lijken.

Mss is dat meer dat 'hoger staan' idee?

GRTJS.

Neehee, zo bedoelde ik dat niet. En ik denk degene die dat ook postte ook niet. Ze lijken gewoon meer aanzien te hebben. Ik bedoel het niet als "Jamaar ik heb ook dingen meegemaakt en ik ben zielig, of weet ik veel". Zo bedoelde ik het niet.

[Anno 1986]

O joh! Zo bedoelde ik dat ook helemaal niet
Ik bedoel alleen te zeggen; dat een deel van deze mensen (ik mag niet in groepen verdelen) die aandacht van het 'hoger lijken te staan' ook opeisen. Zij vínden zichzelf hoger staan, en brengen dit over op andere cliënten.
Sociotherapeuten weten echter wel hoe het zit, en dat het onzin is. Gelukki gmaar!

Grtjs.

[Sterretje*]

Anno 1986 schreef op 11-06-2004 @ 16:00 :
O joh! Zo bedoelde ik dat ook helemaal niet
Ik bedoel alleen te zeggen; dat een deel van deze mensen (ik mag niet in groepen verdelen) die aandacht van het 'hoger lijken te staan' ook opeisen. Zij vínden zichzelf hoger staan, en brengen dit over op andere cliënten.
Sociotherapeuten weten echter wel hoe het zit, en dat het onzin is. Gelukki gmaar!

Grtjs.

Bij ons was wel de regel dat je niet met anderen mocht praten over je problemen etc. dus het viel over het algemeen wel mee. Velen wisten van elkaar niet eens wie wel/niet gedwongen opgenomen was. Ik had een RM en daarbij werd ik nog eens maandenlang gedwongen om in een separeercel de nacht door te brengen. Ik was een van de oudere en mocht langer opblijven, dus niemand die echt in de gaten had dat ik niet op mijn kamer sliep. S'ochtends vroeg was ik alweer op de afdeling, terwijl iedereen zich nog een keer omdraaide in hun bed.

[Droomvlucht]

Anno 1986 schreef op 11-06-2004 @ 16:00 :
O joh! Zo bedoelde ik dat ook helemaal niet
Ik bedoel alleen te zeggen; dat een deel van deze mensen (ik mag niet in groepen verdelen) die aandacht van het 'hoger lijken te staan' ook opeisen. Zij vínden zichzelf hoger staan, en brengen dit over op andere cliënten.
Sociotherapeuten weten echter wel hoe het zit, en dat het onzin is. Gelukki gmaar!

Grtjs.

Ah zo, okee

[Eend]

Hmm, ik zal mijn eerste antwoord eens uitbreiden

Ik koos voor IBS, omdat het bij mij een goed begin van mijn behandeling zou kunnen zijn. Ik was erg bang, dat als ik 1 keer doorflipte, dat ik dan uit de kliniek gezet zou worden. Dat kwam, omdat ik een contract moest ondertekenen tegen het overnemen van het gedrag van anderen. Als ik dan het gedrag van een ander over zou nemen, dan hield de behandeling op. Ik was als de dood dat ik gedrag over zou nemen en hield me meer op afstand. Daardoor ben ik bij mijn laatste opname toch wat te kort geschoten, want ik durfde gewoon weinig tegen de sociotherapeuten te zeggen. Ik vertelde ze niet meer als ik had gesneden. Ik vertelde juist heel trots, dat ik niks had gedaan. Dat was puur, omdat ik bang was, dat de therapie van me afgenomen zou worden en ik niet meer de kans kreeg om door te groeien, terwijl ik dat zooo enorm graag wilde.
Daardoor ontstond, dat ik nieuwe gevoelens leerde kennen, machteloosheid en woede. Beide lostte ik altijd op door de snijden. Vroeger werd ik ook gestrafd op het uiten van woede, dus op de afdeling durfde ik dat ook niet meer, want dan zou ik straf krijgen.
Het gevolg daarvan nu is dat ik als de gevoelens overstromen ik mezelf niet meer in de hand heb. Dat gebeurde ook in de leefgroep. Gewoon simpelweg, omdat ik mijn gevoelens niet goed durfde te uiten.
Als ik tijdens diezelfde opname een ibs had gehad, dan had ik waarschijnlijk iets meer van mezelf durven laten zien, waardoor ik mezelf nog beter had kunnen helpen.
Gewoon simpelweg, omdat de mensen om me heen strenger zouden zijn en de grenzen duidelijker waren geweest voor me.

Tijdens mijn opname waren de grenzen niet duidelijk en durfde ik ze ook niet uit te vinden, omdat ik als gevolg had, dat mijn therapie stopgezet zou worden.

Daarom ben ik persoonlijk voor ibs.

Maargoed, ik wil toch niet meer opgenomen worden, daar ben ik nu 'te goed' voor. Ik ben gewoon veel te ver, een kliniek zou een enorme stap terug zijn.

[Eend]

Owja, een ervaring van mij is, dat er bij mij een meisje van 12 opgenomen zat met een RM. Elke nacht huilde ze, omdat ze naar huis wilde. Ze miste haar ouders en vond het helemaal niet leuk, terwijl de mensen (waaronder ik) die vrijwillig opgenomen zaten het juist leuk en gezellig konden maken.
Dit gaat trouwens over een andere opname dan ik hiervoor beschreef.
Dit meisje vierde haar 13de verjaardag op de open afdeling, met de rest van de open afdeling en alle socio's die dienst hadden op de open en gesloten afdeling. Ook behandelaren kwamen gezellig langs. Maar of ze echt gelukkig was? Dat geloof ik niet. Wel hadden iemand anders en ik een hoog en groot vertrouwen bij de sociotherapeuten. Het meisje mocht niet alleen weg, maar er was wel toestemming gegeven om met mij en die ander even mee te mogen naar het winkelcentrum. Ook gingen we vaak met iedereen van de afdeling naar de stad om even van de socio's af te zijn. We kregen dan de buskaart van de kliniek.

Juist de mensen die vrijwillig zaten organiseerden dit en de mensen die gedwongen zaten genoten ervan.

Wat ik hiermee wil zeggen, is dat mensen die gedwongen zitten andere mede cliënten nodig hebben om wat afleiding aan te hebben.
Ik ben tegelijkertijd met dit meisje met ontslag gegaan, het is wel jammer dat er geen reunies zijn

Dit was wel mijn leukste opname. Juist omdat we een hechte gezellige groep hadden.

Ik denk toch dat ik best wel geluk heb gehad, dat ik vrijwillig zat bedenk ik me nu. Anders heb je inderdaad te weinig vrijheden. Ja, gezellig! 10 minuten wandelen met een socio en iedereen die je tegenkomt, weet dat je één of andere gek uit de kliniek bent. (zo werden wij wel eens aangekeken). Ook stonden mensen er versteld van dat wij niet stoned van de medicijnen waren, maar juist melig waren.

Best raar.

f*ck, ik had gewoon een heel uitgebreide reply getypt, issie weg nah, ik typ een andere keer nog wel een nieuwe reply

[Eend]

me blackrose schreef op 11-06-2004 @ 21:32 :
f*ck, ik had gewoon een heel uitgebreide reply getypt, issie weg nah, ik typ een andere keer nog wel een nieuwe reply

escape zeker?

Eend schreef op 11-06-2004 @ 21:42 :
escape zeker?

nee, verbinding verbroken en dan op *verstuur reply* klikken, dan issie ook weg, EN DIT IS NOU AL DE 2DE KEER DAT IK HET DOE .


IK HEB ELKE KEER VOOR EEN *VRIJWILLIGE* OPNAME GEKOZEN. EN ALS IK NIET VRIJWILLIG GING DAT KREEG IK WEL EEN IBS (sorry voor de caps-lock, ik ben echt niet goed bezig vandaag). en een IBS is weer zon gedoe. ik vond het wel heel moeilijk steeds, want ik wou dood, ik wou niet opgenomen worden en toch ging ik steeds *vrijwillig*, daar heb ik mezelf vreselijk om gehaat. de laatste keer ging ik voor *vrijwillig* zodat ik in de buurt kon blijven (ik heb geen zin om weer de hele uitleg te typen...)
ook nu heb ik weer voor 2 vrijwillige opnames gekozen, dit keer voor langdurige. na mijn ervaringen op de paaz wist ik zeker dat ik alles wou doen om nooit meer in de volwassenepsychiatrie te komen. dus ga ik de komende tijd hard knokken om te zorgen dat ik voor mijn 19de uit de psychiatrie ben.

wat eerder gezegd is merk ik ook. mensen met een gedwongen opname, meer zelfmoordpogingen, langere opnames, meer separaties, meer ziekenhuiservaringen enz. lijken meer aanzien te hebben.

[Anno 1986]

Is er niet een verschil tussen meer aanzien, en meer 'ervaring?'
Ik denk dat zij hun rechten gewoon wat beter kennen...

Bedankt voor jullie verhaal, erg dapper.

Hoe gaat het nu met jullie?

Grtjs.

[Zut Alors!]

Ik denk dat vrijwillige opname alleen werkt als je het ook echt uit jezelf doet. Je bent een stuk vrijer dus je loopt ook weer meer risico om het niet vol te houden. Als je er dus van tevoren al niet aan wil wordt het niks, dan is ibs beter. Maar als je echt aan jezelf wilt werken (en dat is in de meeste gevallen toch wel zo) zou ik in ieder geval de voorkeur geven aan vrijwillig, omdat je dan toch nog een beetje eigen inbreng hebt. Dat werkt gewoon beter.

[Anno 1986]

Daar heb je ook helemaal gelijk in hoor...

Grtjs.

[Eend]

Anno 1986 schreef op 14-06-2004 @ 10:32 :
Bedankt voor jullie verhaal, erg dapper.

Hoe gaat het nu met jullie?

Grtjs.

Met mij gaat het nu wel redelijk tot goed. Opnames heb ik gelukkig niet meer nodig. Laatst dwong mijn leefgroep waar iik toen zat, min of meer dat ik opgenomen moest worden. Ik kreeg dus een crisisopname van 5 dagen. Na de tweede dag ben ik al weggelopen. Het was vreselijk daar, terwijl ik er heel veel aan gehad heb vroeger en ik het daar juist fijn vond. Nu vond ik het dus een ramp. Gelukkig mocht ik na mijn wegloopactie al gelijk weg. Niet omdat ze kwaad op mij waren, maar ze kenden mij van vroeger en toen liep ik nooit weg. Ze raadden al gelijk, dat ik het er niet naar mijn zin het deze keer en omdat het ook in mijn behandelplan stond, dat als het niet ging, dat ik dan gewoon weg mocht gaan, mocht ik dus met ontslag. Ik mocht wel nog gewoon bellen als ik ze nodig had en zo, maar dat is niet meer nodig geweest.
Voor mijn leefgroep was het een ramp dat ik eerder weg was gegaan daar, want die beweerden dat ik een ibs nodig had
Gelukkig had mijn psychiater nog tegen me gezegd, dat ze daar nooit toestemming voor zou geven, dus toen ik dat tegen de leiding van de leefgroep zei, waren ze al helemaal uitgeluld.
Nee, als ik geen ibs zou krijgen, zouden ze me naar begeleid wonen sturen. Nee, dat is lekker als er in een brief van mijn psych staat, dat ik dat absoluut nog niet aankon en het geen optie was.
Sindsdien vond die leefgroep mijn psychiater maar lastig en mocht ik niet meer naar haar luisteren.

Thank God! Ik ben zo enorm blij dat ik daar weg ben. Alleen daardoor ben ik nu al zielsgelukkig. Niks gaat goed, maar ik ben daar weg en dat is zooooooooooooo leuk
En verder ben ik nu bezig met mijn boek. Het begint bij mijn twaalfde jaar, het jaar dat ik naar de brugklas moest en waarna alles verder fout is gegaan.

Maarja, alles is goed dus

[Anno 1986]

'Niks gaat goed, maar alleen al daarom gaat het goed.'

Hmm...gaat het goed, of speel je goed? Das ook weer een verschil. Heb je nu nog ambulante hulp? Helpt 'van je af schrijven' een beetje?

Heb je het idee dat je omgeving je anders is gaan behandelen? Vind je het moeilijk om weer terug in de 'echte' maatschappij te zijn?


Grtjs.

[Droomvlucht]

Anno 1986 schreef op 14-06-2004 @ 18:04 :
'Niks gaat goed, maar alleen al daarom gaat het goed.'

Hmm...gaat het goed, of speel je goed? Das ook weer een verschil. Heb je nu nog ambulante hulp? Helpt 'van je af schrijven' een beetje?

Heb je het idee dat je omgeving je anders is gaan behandelen? Vind je het moeilijk om weer terug in de 'echte' maatschappij te zijn?


Grtjs.

Ik denk niet dat ze speelt dat het goed gaat. Ik denk dat ze het echt bedoeld zoals ze het zegt. Dat niets goed gaat, maar dat het alleen al daarom beter gaat.

Misschien dat als je eens een paar keer over het zinnetje heen leest dat je het dan ook begrijpt?

[Arno van Niem]

Ik ben gedwongen opgenomen geweest, 72 uur lang, in de Verenigde Staten van Amerika.

Wij mogen in Nederland echt in onze handjes wrijven hoeveel beter het IBS-beleid en de besluitvorming daaromheen is geregeld hier.

[Pluis]

Arno van Niem schreef:

Ik ben gedwongen opgenomen geweest, 72 uur lang, in de Verenigde Staten van Amerika.

Wij mogen in Nederland echt in onze handjes wrijven hoeveel beter het IBS-beleid en de besluitvorming daaromheen is geregeld hier.

Moest je daar een 15 jaar oud topic voor uppen?

Arno van Niem schreef:

Ik ben gedwongen opgenomen geweest, 72 uur lang, in de Verenigde Staten van Amerika.

Wij mogen in Nederland echt in onze handjes wrijven hoeveel beter het IBS-beleid en de besluitvorming daaromheen is geregeld hier.

Pluis schreef:

Moest je daar een 15 jaar oud topic voor uppen?

+ dan ook nog eens Nederland, één van de meest ontwikkelde landen ter wereld, vergelijken met een regelrecht derdewereldland?