Hoe eenvoudig kan het zijn (zonder titel)

[Ahava]

Hoor

Geluk is een vogel
verscholen in de dichte kruin
van een eeuwenoud plataanbos.

Tumult schrikt hem af maar
in stilte herken je wel
het klappen van zijn vleugels.

[xineof]

Je gedicht deed me glimlachen, ik vind het echt een vondst. Het moeilijkste aan dichten vind ik denk ik nog om een échte vergelijking te maken waaruit je gedicht geheel bestaat/op rust, en dan toch zeker over een onderwerp als 'geluk'. Écht heel goed, ik durf het zelden aan om zo'n beeld te schrijven bij een bepaald gevoel.

Voor mij betekent het dat geluk verscholen zit in een mooie en soms gevaarlijke omgeving, en dat je misschien een moeilijke weg moet begaan om het te vinden. Ondertussen houdt het zich verscholen, maar de herkenning is er altijd wel en je kunt het dus altijd ontdekken (dat klappen van de vleugels, de houvast dus voor velen). Verder vind ik het mooi dat de vogel het geluk uitbeeld, ik heb daar gewoon wat mee (zie mijn naam ).

Écht, één van de betere dingen die ik de laatste tijd las.

[EggeD]

Ja, prachtige metafoor ! De kunst - die niet makkelijk aan te leren is - om bij ongeluk toch altijd het mooie voor ogen te blijven zien is inderdaad een van de puurste vormen van geluk: de ironische blik ? (:

Verder, foenix: toffe interpertatie hehe.

Tenslotte, ahava: welkom hier !

[*Primo]

heel mooi!
zoals eerder gezegt is het moeilijk in donkere tijden nog licht te zien/geluk te kennen. Je moet je er open voor stellen
heel mooi verwoord, vrij kort, en toch de boodschap compleet erin verwerkt.

[Dreamerfly]

Wat mooi zeg.....


Het heeft een fijne toon om te lezen, het is orgineel, mooi taalgebruik, krachtig.


Het pakt!.