vloeien daar de woorden
die ik altijd heb gedacht.
Dit vind ik twee prachtige regels. Ik vind het gedicht erg mooi, het is heel erg wichtig en een tikkeltje droevig geschreven. Het taalgebruik is niet heel bijzonder, maar wat dit gedicht bijzonder maakt is de intonatie. Qua zinsbouw vind ik het soms wat vreemd, vooral deze strofe:
De tranen laat ik stromen
verwoesten alles wat ik ben
of wat ik wilde zijn althans,
maar niet meer dan een leugen was.
terwijl regel twee regel één moet opvolgen, klopt deze zin grammaticaal niet, want nu staat er 'de tranen laat ik stromen verwoesten alles wat ik ben'. Ik zou er, om het wat beter/logischer te laten klinken, van maken 'de tranen laat ik stromen / zij verwoesten alles wat ik ben'. Ook vind ik regel vier wat vreemd na regel 3, een soort constructie als ''terwijl ik niet meer dan een leugen was.' zou imo mooier staan.
De slotzin vind ik ook niet zo, sowieso houd ik niet echt van uitroeptekens in de slotzin (maar dat is persoonlijke voorkeur), en ik vind de zin wat clichématig. Wel heel goed dat het een positieve uitroep is, dat spreekt me aan.
Ik hoop dat je wat met de kritiek kunt.
__________________
eight days a week
|