Ups en downs

[ware man]

Ik heb al een aantal jaren last van neerslachtigheid. De laatste tijd voel ik steeds meer ups en downs.

Afgelopen dag bijvoorbeeld vrij onverklaarbaar; gisteravond was ik vrij enthousiast. Ik had zin om anderen blij te maken, ik voelde veel liefde, ik had vrede met enkele vervelende dingen die afgelopen week gebeurd zijn.

Vanmorgen werd ik wakker; ik voelde me nogal down, ik voelde weer pijn en verdriet over de dingen van afgelopen week, ik probeerde in mijn hoofd te zeggen dat zoals ik me gisteravond voelde mijn "normale" toestand is en dat ik weer positief moest worden.

Toen ik wat gegeten had, gedoucht had, etc. voelde ik me alweer beter, hoewel ik me nu nog steeds een beetje down voel, maar ik kan het op dit moment beter relativeren.

Even ter notie; ik ben best wel een ochtendpersoon, normaal heb ik 's morgens altijd de meeste energie terwijl ik 's middags en 's avonds dan juist wat neerslachtiger ben.

Hoe komen dat soort ups en downs? Waarom kan ik niet gewoon één state-of-mind behouden?

[Eend]

Hmm, ik denk dat dit wel een beetje menselijk is. Waarschijnlijk hou je je onbewust met dingen bezig en voel je je daar weer rot onder.

[Bloedpropje]

het magische woord: puberteit

hoewel het ook in je karakter kan zitten, maar volgens mij heeft niemand een exact antwoord op deze vraag

[coopergirl]

[QUOTE]ware man schreef op 27-10-2004 @ 10:31

:Hoe komen dat soort ups en downs? Waarom kan ik niet gewoon één state-of-mind behouden?

Je kunt niet ten alle tijden een all-joy-and-happiness-gevoel hebben waar het glazuur van je tanden van afbreekt. Zonder diepte- geen hoogtepunten, toch? Er zijn tomeloos veel factoren die invloed kunnen hebben op je gevoel; hormonen, hoeveelheid slaap, stress et cetera. (Ofwel, ik ben het met Miss Eend eens dat het een menselijk gebeuren is. Ik zou het overigens ontzettend saai vinden me de gehele dag hetzelfde te voelen). Fixeer je er niet te veel op en accepteer het dat je je af en toe iets minder opgewekt kunt voelen.

Goodluck, Jojz

[Love_Fulfilled]

Dat heb ik ook en dat heeft iedereen denk ik wel (eens).

[Myuki]

Gespleten Geest schreef op 27-10-2004 @ 11:45 :
het magische woord: puberteit

hoewel het ook in je karakter kan zitten, maar volgens mij heeft niemand een exact antwoord op deze vraag

ware man is een beetje oud om te puberen

[ilse]

denk ook dat iedereen dat wel heeft. probeer je eroverheen te zetten op de slechte momenten en geniet van de goede!

[ware man]

Myuki schreef op 27-10-2004 @ 13:34 :
ware man is een beetje oud om te puberen

Nou ja, dat zou je wel zeggen, maar ik ben me vooral in de laatste jaren af gaan zetten tegen de maatschappij, heb meer acné dan op de middelbare school en ik heb meer mood-swings.

[marrel]

ware man schreef op 27-10-2004 @ 16:00 :
Nou ja, dat zou je wel zeggen, maar ik ben me vooral in de laatste jaren af gaan zetten tegen de maatschappij, heb meer acné dan op de middelbare school en ik heb meer mood-swings.

of late pubertijd of vervroegde overgang

_{sorry *erbuiten houdt*}

[ware man]

marrel schreef op 27-10-2004 @ 17:24 :
of late pubertijd of vervroegde overgang

_{sorry *erbuiten houdt*}

Op zich heb ik vroeger idd nooit gepuberd. Naja nu ook niet echt. Ik heb echt geen ruzies met mensen ofzo

[Shitonya]

Hoe het komt? Menselijke hormonen. Heeft ieder mens wel eens last van

[The0]

Toen ik begon te lezen dacht ik: misschien cyclothymia (ook een stoornis waarbij je je het ene moment zeer gelukkig en energiek voelt en het volgende helemaal down en depressief). Maar dit spant over een veel grotere tijd dan 'ochtend dit, avond dat', meestal gaat dat per paar maanden up en down en is veel heviger dan jij nu hebt.

Zullen misschien inderdaad gewoon je hormonen zijn, of iets anders dan plotseling in je leven is veranderd misschien? Denk dat het naar loop van tijd wel weer over zal gaan.

[artnael]

ik denk dat meer mensen daar last van hebben, maar het niet herkennen.. Jij herkent het, net zoals ik doe.

Misschien is er ooit iets gebeurt dat je bijstaat of ben je gewoon heel emotioneel aangelegd, bij het kleinste iets, voel jij een bepaalde emotie oproepen.

Zo heb ik dat.. Bij mijn emotie huilen, is er een mooi lied op, ik laat tranen gaan. Anderen vertellen over een voor mij onbekend persoon dat het ziek is. of iets dergelijks, ik laat mijn tranen gaan.

Maar zoals jij beschrijft, je voelt je neerslachtig, neemt een douche, voelt je weer wat beter, maar nog niet super..

Een avond van mij zag er zo uit: net een douche genomen, opgemaakt. De hele dag (week) kijk je uit naar je avond stappen.. heb me opgemaakt... 1 uur voor aanvang voel ik me zeer kut en wil ik heb liefst mijn bed in en zeg het af..

een variatie daarop: staat bij de ingang van een discotheek, helemaal vrolijk, heb er zin in... In de begin van de avond wil't nog..na een uurtje heb ik nergens geen zin meer in...., denk aan alle nare dingen die gebeurt zijn (zowel thuis als bij een ander)... en ga naar huis......

Heb je zelf't idee dat je heel gevoelig bent?

[willypirate]

Klinkt als het emotioneel uit evenwicht zijn. Wellicht is er iets in het verleden waarbij je een bepaald gevoel niet verwerkt hebt , maar eerder weggestopt hebt. Zoiets geeft een blokkade in je magnetische veld. Die blokkade is dan weer een oorzaak voor stemmingwisselingen die onstaan als er een vergelijkbare situatie zich voordoet.

Als dit het geval is (dit moet je zelf nagaan) , dan is het belangrijk om het gevoel te herleiden. Probeer verbanden te vinden tussen je gevoel en de situatie waarop dit gevoel optreed. Met andere woorden , denk diep na over waarom je dat bepaalde gevoel op een bepaald moment hebt. Probeer het te herleiden naar de oorzaak. Vind je de oorzaak , dan moet je proberen om het mechanisme dat je jezelf hebt aangeleerd te doorbreken , door juist te voelen in plaats van handelen. Op deze manier kun je beter met gevoelens omgaan , ze de juiste plek te geven , en daardoor beter in emotioneel evenwicht te komen.

Let wel: Het is verdomd moeilijk om nu precies aantegeven wat de werkelijke oorzaak van een bepaald gevoel is. Men denkt dat de oorzaak bijna altijd het gevolg is van oorzaken van buitenaf. Maar uiteindelijk zul je een keer inzien dat de belangrijkste oorzaken van binnen zitten. Het zijn de innerlijke mechanismen die ontstaan door verkeerd met gevoel omtegaan , die het gevolg zijn van de ups&down stemmingen. Mensen die emotioneel in evenwicht zijn (ik ben dat ook niet ) hebben ook minder last van "negatieve impulsen van buitenaf".

Kortom: Gevoel komt van binnenuit . Verandering dient dan ook innerlijk te geschieden

[ware man]

Bij mij ontstaat veelal een aanhoudend negatief gevoel wanneer bijvoorbeeld aanstaande schoolopdrachten als schroevendraaiers in mijn zij priemen.

Het is vandaag zondag, morgen is weer een schooldag. Welnu, ik stond er helemaal niet negatief tegenover de afgelopen dagen, voor het eerst in tijden. Ik was positief over school, had zelfs wel zin.

We hebben één vak waarbij we groepsgewijs een werkstuk en presentatie moeten gaan doen. Daarvoor moeten we een soort onderzoek uitvoeren. Daar zie ik niet tegen op. Ik heb wel zin om met de anderen te overleggen enzo.

Nu hebben we nog een ander vak en ik les net de studiehandleiding door. Ik voelde me meteen negatief worden.

Voor morgen moeten we een artikel lezen, daarover enkele vragen beantwoorden en op basis van het artikel een eigen invalshoek voor een werkstukonderwerp en daarna een thema voor het werkstuk kiezen. Bovendien gaat de leraar ons morgen in de klas vragen naar onze motivatie omtrent deze keuzes, waardoor ik me een soort van sociaal gedwongen voel het te doen.

Ik voel meteen een soort blokkade ontstaan van negatieve gevoelens. Het ene gevoel zegt dat ik het wel moet doen, omdat ik anders nooit mijn opleiding kan afmaken, het andere gevoel houdt me tegen omdat ik opzie tegen de uitgebreidheid van de opdracht en omdat ik al moe word bij het lezen ervan. Dan zegt het ene gevoel wel dat ik wel nu moet gaan kiezen, omdat ik anders morgen in de klas moet zeggen dat ik het niet gedaan heb. Dan zegt dat andere gevoel weer dat ik dan toch gewoon niet naar de les ga.

En helaas heb ik op deze manier vorig jaar al enkele vakken laten schieten. Het jaar daarvoor heb ik zelfs mijn studie beëindigd omdat ik nooit zin had mijn huiswerk te maken en omdat ik niet naar de les durfde omdat het huiswerk daar altijd besproken werd.

Een lastig dilemma dus waarbij veel negatieve gevoelens komen kijken.

In de zomervakantie voelde ik mij constant negatief en depressief omdat ik moest kiezen tussen werk en school, twee dingen die ik beide niet wilde. Door mijn negatieve gezever over studie en het leven heb ik toen mijn dierbaarste en enige vriendin ooit ehm kwijtgespeeld.

Bovendien ben ik sowieso geen fan van het maken van werkstukken omdat je daarvoor naar de bibliotheek moet. Soms moet je dingen kopiëren. Ik weet niet goed hoe dat allemaal moet. Ik ben er wel bang voor denk ik. Maar misschien ook omdat ik het niet echt wil. Ik heb er ook gewoon he-le-maal geen interesse in, eigenlijk. (En ja ik doe wel de juiste studie)

[ware man]

Ik kom nu bijvoorbeeld, ook daarheen gevoerd door enkele andere gedachten, al weer snel bij zelfmoord uit. Op dit moment fantaseer ik al over doodzijn en er een eind aan maken. Niet dat ik dat ook ga doen, maar ik zit nu wel in zo'n bui...

[willypirate]

Om eerlijk te zijn , herken ik veel van je gevoelens. Met name die van geen zin hebben in . Er zijn zoveel dingen in het leven die je moet doen en tegelijkertijd zijn er veel dingen die je wil doen. De afstand of barriére tussen vrijheid enerzijds en verantwoording anderzijds geeft je een constant negatief gevoel , en je wilt eigenlijk vluchten voor de situatie(tenminste in mijn geval). Je wilt je bezig houden met zaken waar je interrese naar gaat, maar het ontbreekt je aan werkelijke daadkracht op dat gebied. Je mist de energie en de instelling om de dingen te doen , die je moet doen , en daardoor kan je dat ervaren als beperking van je vrijheid.

Zoals je zelf al aangeeft , zit je in een constante tweestrijd tussen schuldgevoel en handelen. Je weet dat om bepaalde zaken te kunnen bereiken handelen noodzakelijk is , maar het ontbreekt je aan daadkracht dit te bereiken (waarschijnlijk heb je ook geen doel voor ogen). Daardoor ontstaat er een bepaald schuldgevoel , waarbij negatieve gevoelens de overhand krijgen (het uiterste gevoel is die van zelfmoord).

Maar om eerlijk te zijn denk ik dat het probleem hem niet zit in de verantwoording(=school/werk) alleen. Het feit dat je moeite hebt met verantwoording , is naar mijn idee iets dat verder terug ligt in je verleden. Dat kunnen diverse oorzaken zijn , maar vaak zit het hem toch in een bepaald negatief zelfbeeld. Het zou kunnen zijn dat er bij je sprake is geweest van bijvoorbeeld sociale problematiek in je ouderlijke huis , met alle gevolgen van dien (hoeft niet persé). Of misschien heb je gewoon niet geleerd om met gevoelens om te gaan , dat je je moelijk bind aan iemand of "iets".

Om eerlijk te zijn kan ik er eigenlijk weinig zinnings over vertellen omdat ik gewoon meer achtergrond informatie nodig heb om echt te kunnen annalyseren.

Ik kan je wel een tip geven. Probeer eens voorjezelf een duidelijk doel te realiseren. Werk naar dat doel toe , en ervaar de hobbels op de weg ernaar toe , niet als negatief , maar eerder als uitdaging van je capaciteit. Je zult zien dat na verloop van tijd je capaciteit toeneemt en je meer uitdagingen aan kunt. Waardoor je zelfbeeld ook sterker word , en uiteindelijk voorheen negatieve gevoelens ineens anders ervaren worden.

Sterkte