krabbeltje

[swolha]

Het is stil vandaag,
een dag waarop het stille waarneembaar is.
Het gevoel van gemis
Voor jou zeggen we nog één keer daag.

De kist verdwijnt langzaam uit het zicht,
zand er over.
In mijn leven was jij het knopje voor het licht,
lles is over.

’t leven gaat verder,
Maar jij verdwijnt voor mij helemaal nooit.
Mijn pad loopt verder,
weer samen zijn als ik mijn levenspad heb voltooid.

Een gedichtje van mij kan het wel zo met van die korte en lange zinnen of niet? Graag opbouwende commetaar het is zo'n beetje me eerste gedichtje ik wil wel commetaar krijgen hoor zo is het nou ook weer niet.

[ILUsion]

Ik heb er weinig op aan te merken eigenlijk, geen schitterend kunstwerk maar nu ook weer geen alledaags gedicht. Je gevoel komt wel over, maar het is precies alsof het achter een laag glas blijft steken. Gooi het er maar uit, ik denk dat je je wat inhoudt zodat de emotie niet helemaar doorkomt.

Je stijl (in het begin toch) spreekt me wel aan, een beetje mystiek (geen idee waarom hoor, gewoon een gevoel); het enige wat ik zelf aan dit gedicht zou veranderen is de derde regel:
Het gevoel van gemis zou ik veranderen in iets gekker, bv. "de klank van gemis", "de geur van gemis", "de smaak van ...". Waarom ik dat zou doen: in de eerste verzen wek je mijn aandacht, een beetje mysterieus doen en daarna kom je gewoon zeggen dat je het voelt. Door het abstracter te maken 'klank van gemis' zou bv. wenen/snikken zijn; de geur zou de geur van aarde kunnen zijn en de smaak zou de smaak van je tranen op je lippen kunnen zijn bv.). Mja, je moet het niet met me eens zijn, natuurlijk en je moet het gedicht zeker niet veranderen daarom.

Die lange/korte zinnen door elkaar storen mij niet echt, maar als je je daar druk om maakt, kap die lange zinnen dan in twee
zo bv.

Het is stil vandaag,
een dag waarop
het stille waarneembaar is.
Het gevoel van gemis
Voor jou zeggen we
nog één keer daag.

De kist verdwijnt langzaam
uit het zicht,
zand er over.
In mijn leven was jij
het knopje voor het licht,
lles is over.

’t leven gaat verder,
Maar jij verdwijnt
voor mij helemaal nooit.
Mijn pad loopt verder,
weer samen zijn als ik
mijn levenspad heb voltooid.

(Klinkt soms wat gek hoor, maar tzal toch ongeveer zo moeten gaan, je kan wel enkele woorden opschuiven, en bij de eerste strofe kun je die "daag" op een aparte regel zetten bv. Ook geen gebod, je moet zien of het voor je gevoel kan en of het beter is dan wat het nu is, anders zou ik het gewoon zo laten; want ik voel me echt wel een barbaar, gewoon je gedicht in stukken hakken

Kortom: leuke stijl, al vind ik dat ene regeltje wat 'normaal' of zelfs cliché, de inhoud is ook niet alledaags (gelukkig maar), en je moet gewoon je emotie laten gaan, houdt je niet in, dat is nergens voor nodig Voor een eerste gedicht is hij echt goed hoor, en zelfs al zou het niet je eerste zijn : toch goed hoor

[swolha]

Bedankt voor je reactie!

[swolha]

nieuwere versie

Het is stil vandaag,
een dag waarop het stille waarneembaar is.
de kou van ‘t gemis
Jou zeggen we nog één keer gedág.

De kist verdwijnt langzaam uit het zicht,
zand er over.
In mijn leven was jij het knopje voor het licht,
alles is over.

’t leven gaat verder,
Maar jij verdwijnt voor mij helemaal nooit.
Mijn pad loopt verder,
Pas samen, als ik mijn levenspad heb voltooid.

Ps hoe zouden julie gedaag schrijven gedaag of gedag of gedág etc

[Uice]

swolha schreef op 14-12-2004 @ 14:07 :
Ps hoe zouden julie gedaag schrijven gedaag of gedag of gedág etc

Ik vind het sowieso niet zo'n geslaagde rijm. Daag staat heel geforceerde, gedag rijmt gewoon niet en ik zie geen reden voor een accent erop.
Ik vind het ook jammer dat je dezelfde woorden op elkaar laat rijmen- over-over, verder-verder.