Dit is eigenlijk meer een verhaal dan een gedicht want dat lukte niet. Wel waar gebeurd. Nu een jaar geleden en kan er nu pas zo over schrijven..
Zomer 2000, mooiste zomer tot nu toe. Voor mij dan. Toen leerde ik jou kennen. Je stond er nog maar een paar dagen en zou ook snel weer weg gaan. Vond ik wel jammer omdat ik echt met je kon lachen en praten.
Pas toen je weg was besefte ik pas dat ik je eigenlijk wel eel leuk vond. Ik miste je en jij mij ook. We belden vaak en zagen elkaar geregeld. Jij was 18 em had een auto, wat erg makkelijk was. Mij ouders vonden het allemaal maar niks maar ik gaf zoveel omje..
December 2000. je wist al langere tijd dat je iets met je hart had. Er was niks meer aan te doen. Ik was vaak bij je. Ik zei dat ik vreselijk veel van je hield en dat ik altijd aan je zou blijven denken, wat er ook zou gaan gebeuren.
Toen werd het kerst. Het ging heel slecht met je en het zou niet lang meer duren of je zou...Ik wilde er niet aan denken.
Toen op een dag dat ik bij je kwam vroeg ik of ik bij hem mocht blijven. Dat mocht. We huilden heel veel en hebben toen al afscheid genomen omdat je voelde dat je niet lang meer had. s' Avonds lag ik bij je en je zei dat je van me hield. Je legde mijn hoofd op je hart en zei: Zolang dit hart nog klopt, wil ik bij jou zijn. Van iedere minuut genieten en van je houden. Snikkend vielen we samen in slaap. Toen werd ik wakker. Je ademde niet meer. Je lag daar met je lieve gezicht zo vredig. Daar na heb ik niet meer gehuild. Ik heb goed afscheid van je genomen en zal je nooit vergeten.
Nu na een jaar is mijn leven weer gewoon normaal en denk ik met een glimlach terug aan de tijd met jou. Ik zal altijd van je blijven houden.
Het is een beetje morsig op geschreven omdat ik het nu nog niet beter kan. Ik wilde het gewoon kwijt en dan dus maar zo..
__________________
...TsJaAkkKkaAaA PoWerRrRr......!....
|