Bang voor iets vasts.. ?

[keukentrappetje]

Dit is een lastig verhaal om uit te leggen, maar ik zal het proberen.
Vorig jaar heb ik op een schoolreis, 4 dagen trier, een jongen van de andere vestiging leren kennen. Ik vond hem meteen leuk (hij mij gelukkig ook) en we trokken heel de dag met elkaar op. Er was verder niets gebeurd en toen we thuis waren ging de "special thing' er een beetje af. Na ongeveer een half jaar bloeide alles ongeveer weer op, maar dan komt het..
Elke keer als ik weer verliefd ben en we spreken bijvoorbeeld af voor een film of ergens iets te gaan drinken, krijg ik ineens de kriebels. Bij sommige jongens heb je wel het gevoel dat ze leuk zijn, maar is er toch iets waardoor hij nét niet diegene is die ik echt leuk vind. En bij hem heb ik niks waar ik me aan stoor of iets. En ik denk dat daar het probleem zit.. Ik vind hem zó leuk, en hij past eigenlijk zo goed bij me, dat ik bang ben dat het heel snel serieus wordt en dan ook echt voor een lange tijd. Maar ik weet niet of ik dat wel wil/kan. Maar hij is echt de enige die ik leuk vind en waarvan ik het idee heb dat ik ooit wat met m zou kunnen hebben. Maar, telkens als het er bijna van komt, wordt ik minder verliefd of ga ik er tegen op zien. Terwijl ik wéét dat ik t eigenlijk wél wil.. Dus ik snap niet waarom ik steeds afhaak, terwijl ik het juist zo graag wil.
Heeft iemand anders zit ook (weleens gehad) ? Of heeft iemand een ideetje? Want ik snap echt niet wat ik voel of moet doen..

[groovy]

misschien ben je een beetje bang, heb je ooit al een echte relatie gehad? Ik snap wel dat je dan twijfels hebt, het is allemaal nieuw en 'wil je dit wel met je leven'?

Ik denk dat de kunst hieraan is, er gewoon niet te lang bij stil te staan en gewoon te genieten. Tenminste, als je hem écht leuk vindt. Ik had dit gevoel bij mijn eerste relatie ook (toen was ik ook 16), en heb op den duur gewoon de knop omgezet en besloten er gewoon van te genieten. Van dat verliefde gevoel, dat hij dan ook nog eens lekker heeft. Lucky you! Ik zou echt gewoon genieten en kijken wat ervan komt, als je na een paar maanden toch zoiets hebt van 'nee dit is het niet', wees dan eerlijk en zeg het hem. Ga niet vreemd ofzo. Maar ik ben daarna bijna 2 jaar bij mijn vriend (inmiddels ex) gebleven en ben blij dat ik gewoon heb genoten. Daardoor hadden we in het begin niet een hele serieuze relatie (maar wel echt een relatie) en later kregen we toch iets serieuzers, omdat ik er toen echt klaar voor was .

Meer genieten en minder piekeren!

Als je nog vragen hebt ofzo, pm me gerust

[droomkoningin]

Je moet er inderdaad niet te lang en niet teveel over nadenken.
Meer kan ik er niet aan toevoegen, ben ik bang.

In ieder geval alvast veel plezier!

[hhendrikxx]

Ik heb dat gevoel ook wel gehad. Tja, ik zei maar gewoon: he, je vind het toch leuk? (tegen mezelf)

[supergroverin]

Heej Keukentrappetje
Ik herken je verhaal (bijna) helemaal. Een iets andere situatie, maar wel hetzelfde gevoel: Afgelopen maand hélemaal (en een half jaar zo'n beetje) verliefd geweest op een hele lieve jongen (die notabene al meer dan een jaar op mij was). Maar toen k hem dat eenmaal verteld heb en we dus ''iets hadden'' voelde het ineens niet meer goed. We hebben wat afgesproken en zo, en op die momenten voelde ik me ook echt gelukkig. Alleen, als ik dan thuis in bed lag was ik nogal depressief en wilde ik het allemaal niet meer. Nou heb ik het met hem daar ook weer over gehad en zien we elkaar (buiten school) niet meer, omdat het van mijn kant echt niet zou werken. Nu zit er in mijn geval nog een heleboel meer achter, maar daar zal ik je maar niet mee lastigvallen.
Ik weet, buiten wat er al is gezegd, ook niet wat je kunt doen. Een ding kan ik je wel nog aanraden, wees duidelijk tegen jezelf en probeer te bedenken van welke situatie je het gelukkigst zou worden.
Veel succes!

[Muchacha]

Ik wou hier net een topic over openen Ik zit namelijk ook met dat probleem, ik ben bang om verliefd te raken nu, zeker op iemand die perfect voor me is. Na een lange relatie wil ik nu van mijn vrijheid profiteren, beetje rondfladderen zeg maar. Maar dat kan ik niet, als ik een vriendje zou hebben Ik vind het zo rot, want langs de andere kant wil ik ook net zo graag verliefd zijn, maar dat sta ik mezelf niet toe

[WolterB]

moeilijk idd, maar je moet je denk ik overgeven aan je gevoel, hoe moeilijk dat mss ook in je hoofd is, want blijkbaar kom je steeds weer terug met gevoelens voor die ene jongen.

Ga ervoor als je gevoel en je verstand het eens zijn

[keukentrappetje]

WolterB schreef op 18-04-2005 @ 19:12 :
moeilijk idd, maar je moet je denk ik overgeven aan je gevoel, hoe moeilijk dat mss ook in je hoofd is, want blijkbaar kom je steeds weer terug met gevoelens voor die ene jongen.

Ga ervoor als je gevoel en je verstand het eens zijn

Ja maar merk je dat echt goed wanneer het zo is

[groovy]

misschien een beetje stom, maar als ik niet zeker wist welke situatie goed is, ging ik mij 2 situaties inbeelden..
(ik leef me nu even in, in jouw situatie)

1. Ik heb iets met die jongen en we spreken 1 à 2 keer per week af en we hebben iets met elkaar. We zijn lekker verliefd op elkaar.

2. Ik wijs hem af en kies voor mijn vrijheid. Hij en ik zijn slechts vrienden.

Het klinkt misschien stom nu, maar bij mij helpt het als ik me beiden situaties echt inbeeld en doe alsof ik er dus werkelijk inzit. Dan krijg ik altijd wel bij 1 situatie een bepaald gevoel van 'ja dat trekt mij meer'.

Probeer het eens zou ik zeggen!

Stel je desnoods een situatie voor hoe jij het zou willen hebben, bijvoorbeeld wel een relatie, maar 1 waarin jullie het rustig aan doen.