Terugkomende gebeurtenissen

[Mariposa]

De afgelopen tijd heb ik veel last van flitsen in mijn hoofd. Ik zie dan beelden van dingen die vroeger met mij gebeurd zijn. Soms leuke dingen, maar vaak nare gebeurtenissen die ik allang uit mn hoofd had verbannen (aanranding), maar nu komen ze dus terug.

Het is soms zo erg dat ik geen zin heb om met mijn vriend intiem te zijn omdat dat heel rot voelt. Het doet me denken aan die nare tijd en dan neem ik liever afstand van iedereen. Ik heb therapie gehad voor een depressie (mogelijk ook daardoor), maar heb nooit aan mn psychiater verteld dat er iets gebeurd is vroeger en toen hij er wel over vroeg heb ik gelogen en dus 'nee' gezegd.

Ik weet dat therapie de het beste is, maar ik kan het niet aan om alles over 'vroeger' nog een keer te vertellen, daar ben ik veel te onstabiel voor.

Wie herkent dit ook? Hoe kun je er het best mee om gaan?

[coopergirl]

Hmmm, ja op zich herken ik het wel. (Dan doel ik op die telkens maar terug komende herinneringen.. Bij mij heeft het een naam; ptss (posttraumatische stress stoornis)). De therapie die ik er voor krijg is EMDR (zie ook http://www.emdr.nl) + psychotherapie + medicatie.. Je hoeft niet alles in één keer te vertellen. Bedenk wat je wel en niet kwijt wilt, schrijf het desnoods op.. Wat verwacht je van je hulpverlener indien je het verteld? Wil je tips hoe er mee om te gaan, wil je alleen je verhaal doen en gesteund worden of of of..

Héél veel sterkte.

[Fantôme]

Mariposa schreef op 04-06-2005 @ 14:51 :
De afgelopen tijd heb ik veel last van flitsen in mijn hoofd. Ik zie dan beelden van dingen die vroeger met mij gebeurd zijn. Soms leuke dingen, maar vaak nare gebeurtenissen die ik allang uit mn hoofd had verbannen (aanranding), maar nu komen ze dus terug.

Het is soms zo erg dat ik geen zin heb om met mijn vriend intiem te zijn omdat dat heel rot voelt. Het doet me denken aan die nare tijd en dan neem ik liever afstand van iedereen. Ik heb therapie gehad voor een depressie (mogelijk ook daardoor), maar heb nooit aan mn psychiater verteld dat er iets gebeurd is vroeger en toen hij er wel over vroeg heb ik gelogen en dus 'nee' gezegd.

Ik weet dat therapie de het beste is, maar ik kan het niet aan om alles over 'vroeger' nog een keer te vertellen, daar ben ik veel te onstabiel voor.

Wie herkent dit ook? Hoe kun je er het best mee om gaan?

({) ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vind om je verhaal opnieuw te vertellen van wat er allemaal is gebeurd.
Ik heb ooit geprobeerd mijn verhaal op te schrijven door iedere keer als ik er aan toe was, maar minstends 2 regels op een dag op te schrijven over wat er gebeurd is. Dit ging mis omdat ik het verhaal begon van vóórdat het gebeurde en daarin zo in de details ging schrijven dat ik niet aan 'het' toekwam.
Miss. kan je wel zoiets proberen, maar echt bij 'de situatie' beginnen. je hoeft niet je hele verhaal te vertellen (je moet het schrijven) en ook niet in één keer, maar per dag 2 zinnen.

Een paar andere vraagjes:
Kende je de persoon die jou heeft aangerand?
Hoe waardeer je je eigen lichaam? Durf je jezelf naakt te zien?

je hoeft geen antwoord te geven als je het niet kan... zie maar.
sterkte meis..

[Mariposa]

~~Fantôme~~ schreef op 04-06-2005 @ 18:41 :


Een paar andere vraagjes:
Kende je de persoon die jou heeft aangerand?
Hoe waardeer je je eigen lichaam? Durf je jezelf naakt te zien?

je hoeft geen antwoord te geven als je het niet kan... zie maar.
sterkte meis..

Om even antwoord te geven op je vragen:

Ja ik ken de persoon die het mij aan heeft aangedaan. Ik zie hem ongeveer een keer per jaar nog, natuurlijk ontloop ik hem dan verschrikkelijk. Ik ben als de dood voor hem. Hij doet alsof er niets aan de hand is.
Het waren trouwens twee jongens, die van elkaar wisten dat ze het deden en het op een gegeven moment samen tegen mij gingen spelen, mbv chantage.

Ik heb heel lang mezelf niet geaccepteerd zoals ik was. Ik kon niet naakt zijn bij anderen, ik schaamde me enorm. Toen ik een hele serieuze relatie had was ik nog steeds heel kwetsbaar. Mijn ex-vriend heeft heel veel met me gepraat en me zoveel zelfvertrouwen gegeven dat het nu een stuk minder is. Het was vrijwel over, maar nu denk ik er af en toe aan. Het doet me zoveel omdat die jongen doet alsof er niets aan de hand is. Zelfs zijn nieuwe vriendin weet niet wat hij mij heeft aangedaan.

[Fantôme]

is die onzerheid ná de aanranding gekomen.
Het kwam dus vaker voor maak ik op uit je verhaal?
Is het familie van je...?

nogmaals: ik stel vrij directe vragen e.d. het is aan jou om te antw.

[miekmuis]

Hoe sta je nu tegenover therapie? Zou je dat nog eens willen proberen?

Sowieso zou ik de jongen in kwestie of heel erg vermijden, of de confrontatie met hem aan gaan, maar als je voor het laatste gaat moet je wel zeker weten dat je tegenover hem heel erg sterk in je schoenen staat en niet bang meer voor hem bent.

Verder kun je er het beste nogsteeds zoveel mogelijk met je vriend en anderen die je het toe kunt vertrouwen over praten.

[Mariposa]

~~Fantôme~~ schreef op 04-06-2005 @ 19:35 :
is die onzerheid ná de aanranding gekomen.
Het kwam dus vaker voor maak ik op uit je verhaal?
Is het familie van je...?

nogmaals: ik stel vrij directe vragen e.d. het is aan jou om te antw.

Het doet er niet echt toe wie het is, maar het is wel vaker dan één keer geweest ja. Het was iemand die ik constant zag als ik bij mijn vader was (mijn ouders zijn gescheiden). Ik heb zelfs een hele tijd mijn vader niet opgezocht omdat ik bang was voor hem.

En ik ben altijd wel onzeker geweest, maar de laatste tijd knaagt het enorm.

[Fantôme]

Mariposa... Het spijt mij dat ik zulke directe vragen stel.
Misschien denk je nu dat ik puur nieuwsgierig ben, maar dat is het echt niet! Ik probeer te denken wat voor tips ik zou kunnen geven en zo min mogelijk 'bevooroordeeld' over de situatie te zijn.

Als je het moeilijk vind om je verhaal te vertellen zijn er soms ook andere mogelijkheden om het enigzins te verwerken.
Ik weet het niet zeker, maar sommige mensen hebben creatieve therapie. op die manier hoef je niet constant te praten, maar kan je het wel gaan verwerken.

Bij sommige mensen bij wie zoiets is overkomen helpt het om er melding/aangifte van te doen bij de politie. puur ter afsluiting als een 'nieuw begin'.

Aan je onzekerheid kan je ook werken zonder direct diep in het probleem te graven (hoewel dit wel heel heftig is en toch zeker goed is om te gaan verwerken!! (en nee, ik zeg niet dat dat niet moeilijk is...).
Iemand zei het volgens mij al (in dit topic of in een ander) dat je voor jezelf kunt opschrijven wat je die dag goed hebt gedaan, waar je trots op mag zijn enz. of als je onzeker bent over je uiterlijk, dan ga je alle mooie dingen van jezelf opschrijven (en niet vervolgens allerlei minder mooie/goeie dingen erbij bedenken!).

xxx fantome