Kijkend in de spiegel,
haar ogen kijken terug,
als lange zwarte tunnels.
mezelf hatend,
walgend,
sta ik daar,
hoelang,waarom,wist ik dat maar.
Hangend boven de wc,
drie uur 's nachts,
aardedonker,
ik walg van mezelf,
mijn geur,mijn lichaam,
mijn ziel,
verdorven.
Morgen zal het beter gaan,
morgen zal ik echt opstaan,
morgen zal ik leren lopen,
morgen lijkt nog zo ver weg.
Ik leef vandaag,
verder kijk ik niet,
en of ik morgen dood ben,
interesseert me niet.
dis echt geen goed gedicht,maar t verwoordt wat ik voel.
__________________
~...you can touch the dust, but please don't write in it...~
|