| 
		
		ik het duister,het verdrietige vocht valt,
 het oppervlakte van het water verstorend
 maar de gladheid die snel wederkeert.
 inperfectie niet toegestaan,
 in het land van verdriet.
 mijn tranen die zich mengen met het water
 waar ik mijn gezicht mee afspoel,
 verdriet en nieuwe hoop
 lekken langs mijn wangen naar beneden
 verdriet kan je vergeten,
 maar het zal slechts wegtrekken
 als een asymptoot steeds minderwordend
 maar altijd een spoor achter laten
 verdriet is nooit niets
 en niets zal het nooit worden.
 
	__________________
	Lees de Sp!ts en denk niet na/ loop de massa achterna/stel geen vragen geen gemaar/het staat gedrukt dus is het waar |