zelfmoord van vriend, hoe mee omgaan? lang verhaal...

[Laloeske*]

Ik heb een probleempje, ik heb nu al 1,5/2 jaar een vriend. Het gaat erg goed tussen ons en we hebben samen al veel meegemaakt. Nou, laten we zeggen: mijn vriend en ik kregen wat, het ging erg goed, af en toe hadden we ruzie maar dat komt overal voor natuurlijk! Op een keer belde ik mijn vriend, hij was ziek, al een tijdje. Ik maakte me zorgen. Het ging niet zo goed. Ik vroeg waar dat aan zou kunnen liggen. (hij heeft een paar jaar ongezond geleeft, nachten lang achter de pc.. etc etc) Hij d8 dat het daaraan kon liggen. Dus ik vond dat ie moest veranderen. Dat is gebeurd. Maar het ging niet zonder kleerscheuren. Een maand of 8 geleden, toen ik hem belde heeft hij mij ook wat anders verteld.... hij dacht dat het aan 'vroeger' lag.. Ik wilde dit weten, nu, meteen, al was het over de telefoon..

Ik heb toen over de telefoon gehoord dat mijn vriend vroeger van 7 tot 11/12jaar) gepest is op school. Hij is hier heel depressief van geworden, en heeft een paar zelfmoordpogingen geprobeerd te doen. Hij hoefde maar naar de tv te kijken, arme mensen te zien, en het was weer zover.. Hij is met zen ouders naar een psygiater geweest, en dat heeft geholpen naar mijn idee. Hij heeft nu een muur om zich heen gebouwd, en laat alleen vertrouwde mensen toe. Zo sta ik binnen zijn muur. Maar is hij zo bang dat als we ruzie hebben, dat het uitgaat of iets dergelijks..

Om nu even verder te gaan met dat ziek zijn. Hij was geruime tijd ziek. Hij heeft een paar maanden school gemist, en is inmiddels ook blijven zitten in de 4e klas. Hij kon het makkelijk aan, maar hij moet tot rust komen, hij is 'overspannen'...

Nu is mijn vraag en zegje eigenlijk: ik weet niet zo goed wat ik moet doen, hij zou deze vakantie naar een psygiater gaan, om over vroeger en nu te praten. Tegelijkertijd is hij heel aanhankelijk, en weet ik niet zo goed hoe ik met vroeger om moet gaan.

Hij had tot een maand terug geregeld huilbuien. Ik wilde beginnen over vroeger, maar toen vertelde hij het, en barste in huilen uit. Op maandag zou hij naar de docter gaan, omdat ie al heel lang ziek was enzo. Maar vlak daarvoor is hij geheel ingestort.. Huilen, schuldgevoelens etc etc.

Inmiddels gaat het weer redelijk goed met hem, heeft bijna geen last meer van ziek zijn, is van zijn maagmedicijnen af en is altijd vrolijk en lief... hij is zelfs alweer op vakantie geweest. Hij moet alleen nog wel praten met een psygiater...

Heeft er iemand tips hoe ik hiermee om moet gaan.. ? Ik doe mijn best, maar ik wil er toch wel wat over weten. Het ligt in die familie in ieder geval ERG gevoelig....

danku!

--> Dit hoort denk ik meer thuis op liefde en relatie.

Ik denk dat je niks moet forceren. Het ligt erg gevoelig bij je vriend, en vindt het moeilijk om over te praten.
Ik denk dat hij het eerst goed met een psychiater over moet praten, om zijn verleden een plekje te geven. Als hij het een plekje kan geven, en hierdoor kan verwerken, kan hij er waarschijnlijk ook makkelijker met jou over praten.
Gun hem de tijd, laat het hem verwerken, en probeer er dan nog eens samen met hem over te praten (wel denk ik dat dit lang kan duren, jaren).

Ga er dus nu niet meer naar vragen. Als hij er uit zichzelf over begint is het natuurlijk wat anders.
Wel kan je hem stimuleren om toch naar de psychiater te gaan; hem vertellen dat hij op die manier misschien zijn verleden een plekje kan geven.

[Vejji]

hem zekerheid bieden ook al is dat moeilijk
en proberen die burcht die hij om zich heen heeft gebouwd steen voor steen af te breken mits hij het daar mee eens is natuurlijk

[Laloeske*]

Gijsbertus schreef op 23-07-2005 @ 19:10 :
hem zekerheid bieden ook al is dat moeilijk
en proberen die burcht die hij om zich heen heeft gebouwd steen voor steen af te breken mits hij het daar mee eens is natuurlijk

Hij zegt het zelf al verwerkt te hebben.. Terwijl hij dan wel gaat huilen als we het er over hebben... Hij voelt zich schuldig, tegenover zen ouders..

Toen ik dit verhaal over de telefoon hoorde, schrok ik zeker. En ik heb er een paar weken lang over na gedacht enzo. Maar de maanden verstreken en nooit meer over na gedacht verder.. Alleen sinds paar maanden ga ik er meer en meer overna denken. En dan weet ik dat ik hem moet kunnen vertrouwen, maar stel dat het ooit nog eens uit gaat....... , dan denk ik dat hij misschien in zijn vroegere periode gaat terugkeren.... (we hebben zeker wel een sterke relatie hoor.. )

[a girl]

het zal misschien raar klinken, maar erover praten is niet altijd goed voor hem. dus wat je zeker niet mag doen is hem pushen om erover te praten. Je kan hem natuurlijk wel duidelijk maken dat hij altijd met jou kan praten.

verder zal psychologische hulp enkel helpen wanneer hij het wil, dus ook hem daarin best niet pushen

(dit is allemaal niet mn eigen mening, dit heb ik uit mn opleiding)

verder is het nooit gemakkelijk om met zoiets om te gaan, aangeven dat je onvoorwaardelijk voor hem klaarstaat e.d. is het beste dat je kan doen.

[Chloe Siere]

Eigenlijk kun je niet veel meer doen dan lief voor hem zijn... Als hij weer een huilbui oid heeft, kun je hem troosten... Door hem te knuffelen, lieve dingen te zeggen ed... Veel met hem praten is niet iets wat heel erg helpt denk ik... Hij weet waar het vandaan komt, maar hij kan zijn emotie niet baas. Hij weet niet hoe hij er vanaf komt en waarom hij zich nou nog steeds zo voelt. Praten met een psychiater is zeker een goed idee, want niemand kan hem helpen behalve hijzelf. Maar met behulp van een psychiater weet hij waar hij het moet zoeken (hopelijk) en waar het nou precies aan ligt.

Hoe lief jij ook voor hem bent, hoeveel je ook met hem praat, dat zal niet helpen. Wat goed voor hem is, is dat hij weet dat jij er voor hem bent en achter hem staat. Maar je kan hem echt niet verder helpen.

(Ik ben zelf niet zo depressief, maar ik heb ook geregeld huilbuien en weet ook niet zo goed wat ik ermee aan moet. Mijn vriend kan daar helemaal niets aan veranderen en weet zelf ook niet zo goed hoe hij daarmee om moet gaan. Maar voor mij werkt het echt als hij gewoon lief tegen me doet en me kalmeert. Praten werkt niet. Ik kan het toch niet verwoorden en ben zelf nog te veel in de war)

Het is gewoon een hele moeilijke situatie... Waar jij eigenlijk wel buiten staat. Hoe moeilijk het ook is. Hij moet gewoon naar die psychiater en wees lief

[MightyDuck]

Gijsbertus schreef op 23-07-2005 @ 19:10 :
hem zekerheid bieden ook al is dat moeilijk
en proberen die burcht die hij om zich heen heeft gebouwd steen voor steen af te breken mits hij het daar mee eens is natuurlijk

Overigens kun je die zekerheid nooit geven, de zekerheid die je als partner kunt geven is slechts een belofte van vertrouwen en eerbied maar je zult dat nooit hard kunnen maken. Misschien verbreek je die belofte na een jaar wel.

Zelfde geld voor die burcht, als het echt zo dramatisch is dan lijkt me dat eerder werk voor een psychotherapeut, tegelijk daarmee kan meneer dan door ervaring stap bij stap meer vertrouwen in een ander krijgen, door zn behandeling en door het feit dat hij ervaart dat zn vrouwtje bij hem blijft.

Ieder mens overigens nog altijd verantwoordelijk voor z'n eigen leven, je kunt je leven délen met iemand ja maar je leeft nooit één leven samen.

[ekki]

Ik doe 'm naar psychologie...

[Laloeske*]

Is goed..

[moenbase]

Hij heeft iig een vriendin die zich bekommert om hem. Dat is al heel wat tegenwoordig.
Je hoeft niet stil te blivjen staan bij wat er vroeger gebeurd is, dat hoeft hij ook niet. Misschien wil hij er nog niet over praten, of nu niet, maar die tijd kan nog wel komen. Dring 't iig niet op ofzo.

Je zei dat hij een muur om zich heen heeft gebouwd, ik vraag me af wat voor effect dit heeft op jullie relatie.

[Laloeske*]

moenbase schreef op 26-07-2005 @ 01:15 :
Je zei dat hij een muur om zich heen heeft gebouwd, ik vraag me af wat voor effect dit heeft op jullie relatie.

Het heeft niet echt een effect. Hij laat alleen niet zo snel mensen 'binnen' zijn muur. Ook kan hij, als hij eerst gehuild heeft, zijn 'happyface' opzetten. Zelfs ik heb dan niets in de gaten...

[Laloeske*]

Iemand nog iets voor me?

[vogelvrij2]

Laten merken dat jij hem niet om het minste laat vallen.

[Laloeske*]

vogelvrij2 schreef op 02-08-2005 @ 15:44 :
Laten merken dat jij hem niet om het minste laat vallen.

Dat doe ik al zo erg... Echt, ik steun hem in alles...!