Dit-wil-ik-even-kwijt-topic!

[Changshan]

Citaat van mezelf uit een les economie:

"Ik ben een fucking aap!" Dit in antwoord op iemand dacht dat ik een hamster was of iets dergelijks.

[Miroir]

Middelmatigheid is uitstekend voor middelmatige mensen.

Dat wil ik even kwijt. Zo is het, zo zal het blijven. Ik ben níet middelmatig en erg in de war van mezelf

[Anki]

Mijns. schreef op 01-09-2005 @ 10:49 :
Ik wil even kwijt dat ik jarig ben.

Ik had jou al gepm't!!
Nogmaals gefeliciteerd!

[Changshan]

Miroir schreef op 01-09-2005 @ 19:56 :
Middelmatigheid is uitstekend voor middelmatige mensen.

Dat wil ik even kwijt. Zo is het, zo zal het blijven. Ik ben níet middelmatig en erg in de war van mezelf

Meisje toch.


Vreemdgaan is met het goede been uit het verkeerde bed stappen. - Hierbij moet ik bekennen dat ik mijn lieftallig broertje citeer.

[Roosje]

Mijn broertje zegt alleen maar: Roos, je bent irritant, je had dat T-shirt op het Waterlooplein moeten kopen.

Daar stond op: Irriterend. Nou moet ik zeggen dat hij ergens wel gelijk heeft.

En ik wil kwijt dat ik ein-de-lijk een prikbord heb en dit:
Niets is te mooi om waar te zijn. (Ik weet ff niet meer van wie deze is. )

[ragdoll]

Uit een gesprek over studentenverenigingen:

"waarom bestaan er frisbeeverenigingen en korfbalverenigingen en geen curlingverenigingen?"

Changshan schreef op 01-09-2005 @ 20:36 :
Meisje toch.


Vreemdgaan is met het goede been uit het verkeerde bed stappen. - Hierbij moet ik bekennen dat ik mijn lieftallig broertje citeer.

En je lieftallige broertje moet bekennen dat hij weer een caberatier citeerd, welke weet ik even zo gauw niet.

[Millroy]

Volgens mij is jouw broer niet lieftallig.


Beste quote ooit:
Maar hij is groot, en ik is klein, en dat is niet eerlijk, oooh neen!
Oh, en, twee neefjes die ruzie maken:
"Jij bent stom!"
"Jij bent ook stom!"
"Hah, wat ben jij stom, dat zei ik net, nadoener!"
"Ja, maar jij ook!"

[Changshan]

Mijns. schreef op 02-09-2005 @ 00:14 :
En je lieftallige broertje moet bekennen dat hij weer een caberatier citeerd, welke weet ik even zo gauw niet.

Ik geloof hem als hij zegt dat hij het zelf verzonnen heeft!

Nee...hij is niet lieftallig.

[Anki]

Changshan schreef op 02-09-2005 @ 10:34 :
Ik geloof hem als hij zegt dat hij het zelf verzonnen heeft!

Nee...hij is niet lieftallig.

Moet jij niet op school zitten?

Mijn buurmeisje kneep in de billen van mijn beste vriendin, ze vraagt waarom ze dat doet, zegt ze:

"Oh, maar jij hebt van die heerlijke billetjes, ik móest er gewoon even in knijpen!"

Haha, heerlijk, kinderen die alles kopiëren.

[Astuanax]

Mijn zus tegen haar vriendje een paar maanden geleden:

"Ben je geil of wil je een koekje"

Jeeeeetje, word alles wat geqoute is voor echt aan gezien? Ben je geil of wil je een koekje.. klik

Op tv wordt gevraagd wat je moet doen om oud te worden, zegt een omaatje: "Ja, ademhalen hè!"

[Roosje]

Mijn zusje: Ja maar mama, Roosje deed flauuuuuuuuuuw!

Terwijl ik haar alleen maar ging redden van die grote boze auto die bijna over haar heen reed.

Edit: En ik word chagrijnig van mezelf, maar ik heb wel eindelijk een prikbord dat volhangt met allemaal typische spreuken en stukjes verhaal en zo.

Filosofische uitsprak van mij en een vriendin:

Niets moet,
Veel mag,
Alles kan.

[Vogelvrij]

Mijns. schreef op 02-09-2005 @ 22:31 :


Op tv wordt gevraagd wat je moet doen om oud te worden, zegt een omaatje: "Ja, ademhalen hè!"

Dat was toevallig wel Hendrikje van 115 hoor (toch?) En ze is nu overleden, wat ik wel indrukwekkend vind omdat mijn zusje en ik het eerst nog over haar hadden. Over dat we wel wisten hoe de oudste vrouw van Nederland heet, maar niet de oudste man. En een week later overleed de oudste man van Nederland en nu zij.

Ik praat nooit meer over mensen

[Changshan]

Vogelvrij schreef op 03-09-2005 @ 10:36 :
Ik praat nooit meer over mensen

Als ik weer depressief word, kun je dan over mij praten? (a)

[Anki]

Changshan schreef op 03-09-2005 @ 14:29 :
Als ik weer depressief word, kun je dan over mij praten? (a)

Jij wordt niet depressief meer...Want dan kom ik je persoon uit je depressie halen, en je meesleuren naar het winkelcentrum! Met mij winkelen is heel gezellig hoor, ben je zo van je depressie af

[Astuanax]

Mijns. schreef op 02-09-2005 @ 22:31 :
Jeeeeetje, word alles wat geqoute is voor echt aan gezien? Ben je geil of wil je een koekje.. klik

En ik dacht dat mijn zus zo origineel was

Vogelvrij schreef op 03-09-2005 @ 10:36 :
Dat was toevallig wel Hendrikje van 115 hoor (toch?)

Nee dat was niet Hendrikje, maar een omaatje in een verzorgingstehuis, die nooit zo oud als Hendrikje wilde worden want dan moest ze nog helemaal 22 jaar leven, hihi.

[duivelaartje]

Anki schreef op 03-09-2005 @ 13:56 :
Jij wordt niet depressief meer...Want dan kom ik je persoon uit je depressie halen, en je meesleuren naar het winkelcentrum! Met mij winkelen is heel gezellig hoor, ben je zo van je depressie af

Of niet. Het blijft een jongen he..

[Zut Alors!]

"Maar wat zit erin dan?" zei hij, terwijl hij naar het lege kooitje keek.
"Dat kan jij niet zien," antwoorde de vreemde man, "het is een fantoom. Sterker nog, het is mijn fantoom."
De jongen keek hem vreemd aan, en peinsde even. "Maar kan hij er dan niet gewoon uit dan? Gewoon door de tralies heen?"
"De tralies zijn niet zozeer de begrenzing. Het idee dat 't een kooi is, daardoor zit hij opgesloten. Gewoon het idee."
Toen draaide de man zich naar de grote houten kast.
"Hier heb ik echter nog iets veel bijzonderders." zei hij. Hij pakte een klein doosje, een soort sieradendoosje.
"In dit doosje zit een Djinn."
"Oh," zei de jongen.
"Het ziet er klein uit," ging de man verder, "maar van binnen is het net zo groot als een paleis. Tenminste, voor de Djinn dan, want een gewoon mens past er natuurlijk nooit in."
'Ha,' dacht de jongen, 'ik zal 'm eens wat laten zien.' en hij toverde zich zo - hoeps! - het doosje in. 'Daar zal hij van opkijken!'

Maar de man grijnsde. Er was er weer één ingetrapt!

[ragdoll]

"Jeeeeeeeeeeeeezus wat een arelaxte eikel"


Aldus ving een vriendin van me op in een ballenkroeg

[Changshan]

Ik dacht dat ik je geband had, opgesloten had in het doosje met niet aan te raken herinneringen. Ik had de hoop dat ik je niet meer als de ware zag. Toen kwam je even langswippen, héérlijk zoemend als een mug bij nacht. Kom maar terug als je geen bloeddorst meer hebt, ongenadige, tactloze trut.

[Roosje]

...maar werd dood weer wakker.

Uh, oké.
Liefde en Relatie misschien?

[ragdoll]

Om enige luchtigheid in het geheel te werpen:

een paar Ieren in de trein naar Amsterdam.

"Yeah, we got cowboy hats cos we're from Texas. Yeeha!"


like, omg

[Roosje]

Hij liet Kat in bad vallen, hield hem vast en draaide hem om en om zodat hij overal nat werd.
Kat dampte en siste. Het water dat uit de douchekop kwam, schitterde als water in de zon. Het kwam als een straal van licht naar beneden. En toen het bad vol raakte, leek het alsof Kat draaide en dobberde in een vijver van zonneschijn. Hij lag in gouden waterbellen te koken.

De negen levens - Diana Wynne Jones.
Geweldig boek, dat. <333

[Changshan]

Mijns. schreef op 03-09-2005 @ 22:27 :
Uh, oké.
Liefde en Relatie misschien?

Nee, daar is het spam.

[Roosje]

Anne prikte er behoedzaam mee in haar kom. Ze begon zich op slag te misdragen. Ze kon er niets tegen doen. ,,Volgens mij is het vanillevla," zei ze luid. ,,Smaken garnalen bij vanillevla?" Ze stopte een van de roze dingetjes in haar mond. Het voelde rubberachtig aan. ,,Kauwgum?" vroeg ze. ,,Nee, ik denk dat het wormen zijn. Wormen in vla."
,,Hou je kop!" siste Nirupam.
,,Nee, het is geen vla," ging Anne door. Ze hoorde haar stem praten, maar ze leek er geen controle over te hebben. ,,De tongtest bewijst dat het gele spul een smaak heeft die sterk doet denken aan zure oksels gecombineerd met... ja... een klein vleugje oud riool afkomstig van de bodem van een vuilnisbak.''

Heksenweek - Diana Wynne Jones.

" Als hij daadwerkelijk mij was geweest, had hij het niet beter gedaan. Als hij mij was geweest, had hij me op saaie zondagochtenden ook tot twaalf uur laten uitslapen om me dan te wekken met een verse cappuccino, hij zou me ook in mijn werk hebben gesteund en geschraagd, mijn buien ook voor lief hebben genomen en nooit een gevulde koek hebben gekocht zonder mij meteen, ongevraagd, de helft te geven. "

Uit Een hart van steen van Renatte Dorrestein

[Astuanax]

Mijns. schreef op 04-09-2005 @ 18:01 :
" Als hij daadwerkelijk mij was geweest, had hij het niet beter gedaan. Als hij mij was geweest, had hij me op saaie zondagochtenden ook tot twaalf uur laten uitslapen om me dan te wekken met een verse cappuccino, hij zou me ook in mijn werk hebben gesteund en geschraagd, mijn buien ook voor lief hebben genomen en nooit een gevulde koek hebben gekocht zonder mij meteen, ongevraagd, de helft te geven. "

Uit Een hart van steen van Renatte Dorrestein

[Astuanax]

De neuzelende leerkrachtenstem somde een paar hoofdstukken op die nog tegen het einde van de maand gekend moesten zijn. De klas keek met slijmerij bedekte afschuw naar het vooraanzittende afgrijselijke mormel dat moest doorgaan voor lerares Frans. Ze keek hen een voor een aan met haar mussenkop, alsof ze hen als nietige, maar o zo sappige wormpjes beschouwde die ze zou opvreten om haar vadsige lichaam te voeden.
Plots sprong ik recht.
Het musachtig mormel kwam aangewaggeld en vroeg: "Wat denken wij dat wij aan het doen zijn"
"Mussen slachten," antwoordde ik.
Ze draaide haar hoofd onderzoekend schuin en spitste haar lippen tot een volmaakte snuit.
Plots greep ik haar enorme lijf en klemde het tussen mijn armen, liep naar het dichtsbijzijnde raam, wierp haar eruit en riep haar na:"Vlieg!"
En ze vloog. Met een schaterende lach strekte ze haar armen terwijl langs alle kanten veren uit haar huid barstten.
"Op naar de regenboog!" Was het laaste dat van haar vernomen was.

Tijdens een les Frans verzonnen en in potlood opgeschreven...

[Roosje]

Plotseling begreep ze het. Het was zo simpel dat ze niet begreep waarom ze er niet eerder op was gekomen. Haar geluk lag niet in dingen die anderen voor haar besloten, maar in zichzelf. Ze moest zich niet blindstaren op opties, ze moest zichzelf volgen. Waarom had ze dat nooit eerder gezien? Zolang zij zichzelf zou zijn, was alles oké. Anderen hoefden haar geen dingen aan te praten, ze kon zelf wel achter de waarheid komen. Als ze deed waar ze zich goed bij voelde, was ze goed. Zo eenvoudig zat alles in elkaar. Ze hoefde niet perse te doen wat alle andere deden, als ze zichzelf maar bij elkaar hield. Ze had geen hulp van anderen nodig om gelukkig te zijn, ze kon het zelf wel af. Geen valse hoop meer, slechts de zekerheid van zichzelf.

Nee, niet leuk.

[ragdoll]

Die constante oppervlakkigheid, daar word ik zo moe van. En al het banale...waarom klinkt al het gelach altijd als stukjes nep, en kent niemand elkaar meer?

[Roosje]

IK HEB HET AF en nu ga ik slapen.

[ragdoll]

De zoetermeertrein, waar het altijd stinkt naar patat, zweet en achterbuurt. Luidruchtigheid, grote families en goedkope mensen.

Ik verveel me in dit leven. Echt niet te geloven hoe ontzettend saai deze aarde is. Ik heb gewoon last van de beperkingen hier en ik raak gefrustreerd over de bordkartonnen diepgang van de meeste mensen. Ja, inderdaad, ik ben verwend en niet tevreden met mijn wereld, en ik heb al geprobeerd mijn leven interessanter te maken, maar het is gewoon saai. De dagelijkse sleur van het naar school gaan terwijl je nog ontzettend veel moet doen voordat je iets bereikt hebt, de constante prestatiedruk en de ouders die van ieder kind persé willen dat ze gelukkig zijn, omdat ze anders zelf niet geslaagd zijn. Ik kan er niet aan wennen en ik word er helemaal gek van. Ik zoek vormen van afleiding, maar ik kan er maar weinig vinden die me ook echt passen. Het is gewoon te beschermend, alle ellende is een ver-van-mijn-bed-show en zelfs als er ellende dichtbij is, is het gewoon hetzelfde als altijd, een probleem hier of daar of waar dan ook. En dat probleem splitst zich dan in twee delen, het eigenlijke probleem en het probleem dat er van gemaakt wordt. Het eerste is vaak makkelijk op te lossen, onze verzorgingsstaat heeft overal een al dan niet passend antwoord op en je kunt je zo weer bij de kudde voegen en hersenloos doordenderen op de automatische piloot wetend dat je afstudeert, kinderen krijgt, misschien wel werk vindt, later oud wordt, kadootjes koopt voor je kleinkinderen en met ze rondwandelt in de toekomstige cyberzoo, waarna je sterft en dan houdt alles op. Je wandelt door een tunnel, voortgeduwd door de muur achter je, en er is maar één uitgang, de weg die je uiteindelijk gaat bewandelen. Het probleem dat de meeste mensen ervan maken is veel erger, ze doen alsof het probleem te erg is om er aan geholpen te worden, of niet erg genoeg om specialisten in te schakelen, zodat ze hun probleem voor zichzelf houden. Ik heb ook geen concreet idee wat ik er aan kan doen, ik houd me sinds heugenis bezig met het oplossen van die problemen, omdat ze een doel hebben. Maar de rest is voor mij zo ontzettend doelloos, ik zie mijzelf al die weg bewandelen naar mijn ouderdom en ik kan me niet voorstellen dat ik hem afmaak. Ik voel me machteloos, zonder keuzes en in een hokje gepropt. Eén van de velen en ik weet dat ik niet mijzelf ben, of dat ik uniek ben. Dat is gewoon larie, ik ben geboren als iedereen en ik sterf als iedereen. Mijn leven kent ups en downs, pijn en geluk, honger en dorst. Net als iedereen. Ik adem zuurstof, word ouder en ga dood. En dan ook op dezelfde manier als veel van mijn soortgenoten. Waarom zit ik vast en waarom kan ik niet ontsnappen? Het voelt alsof ik alles al gezien heb, dat alles voor me bekend is en dat alles te voorspellen en te beredeneren valt. Mijn leven is zo smerig oninteressant geworden dat ik er nu weer over begin te denken om er een einde aan te maken, al ben ik een zeer vrolijke en positieve knul geworden. Ik kan mensen helpen, ik doe het goed op school, maar ik voel me zo ontzettend nutteloos. Ik wil vleugels zodat ik kan vliegen. Waarom waarom waarom en vooral, hoe doorbreek ik dit?

[Daaaan]

@Grimm: het lijkt me verschrikkelijk te moeten leven zoals jij, met je superieure gedachten. Hoe kom je erbij alles al te weten? Heb jij een enorm bord voor je kop? Hoe kun je nu denken dat de wereld plat is? Er bestaat niets ingewikkelders. Je kunt je hele leven spenderen aan het ontcijferen van het hoe en waarom. Je zal niet de eerste zijn. En waarom kun je niet gelukkig zijn met wat je hebt? Pas als je kunt genieten van de allerkleinste dingen, dan breng je pas diepgang in je leven. Hoe afschuwelijk cliche 't ook klinkt. Als jij denkt nu al zo ongelukkig te zijn dan kijk maar eens hoe het nog veel erger kan. Er kan zo verschrikkelijk veel fout gaan. Dat het leven doelloos is heb je gelijk in, of niet. Wat maakt het uit? Je bent hier, punt. Het is aan jou wat je ervan maakt. Dat burgelijk beeld van afstuderen huisje, boompje beestje is zo'n afgestompt cliche. Je kan stoppen met school, emigreren, jaren over de wereld trekken, nieuwe mensen leren kennen, andere culturen, andere studie. Vrijer dan dat je nu bent wordt je niet. En ga maar es bij jezelf na hoe egoistisch je denkt als je denkt dat je 't nu slecht hebt. Ruim 95% van de wereld zou 'n leven geven voor jouw positie.

Ik begrijp dat dit stuk aanvallend klinkt, en misschien vind je me wel net zo plat als iedereen. Maar ik probeer je te overtuigen dat het zo ontzettend belangrijk is te beseffen dat je zo'n unieke positie hebt en dat je de kans niet moet laten liggen om die uit te buiten. Of je moet een stofje in je hersenen niet aanmaken waardoor deze gedachten je niet kunnen overtuigen. En anders, succes.

Kan het zijn dat ik Duivelaar vandaag in de Qliner naar Utrecht zag vanuit Gorinchem? Zal wel niet, maar iig, dan heb je een hele goede look a like!

[Roosje]

Hij was haar alles. Haar zon en haar maan, haar sterren en haar planeten. Haar hemel en haar hel, haar God, Jezus en Charles Darwin tegelijk. Haar telefoon, haar computer, haar boeken. Hij was de lucht om haar heen en de gedachten in haar. Hij was haar gevoel, haar zicht, haar aanraking, haar geur. Hij was alles dat ze deed, hij was haar tranen en haar loszittende glimlach. Haar glinsterende ogen – hun matte glans –, haar lippen en haar huid. Haar muziek en haar stilte, de pen waar ze mee schreef en het papier dat ze bevuilde. Hij stond voor vriendinnen, broertjes, zusjes, ouders, familie. Haar gras en haar bomen, haar stoel en haar tv. Haar eenzaamheid en haar gezelschap, haar knuffels en haar dekbed.

Hij was haar, haar alles –
maar haar alles was stuk.
Hij was stuk, en zij met hem.

[Astuanax]

Daaaan schreef op 07-09-2005 @ 11:20 :
[Bknip. [/B]

Leuk dat je het zei, maar volgens mij bedoelde hij het niet zo autobiografisch. Anders geef ik je wel groot gelijk!

[Ruby Blue]

Ik wist allang dat jullie mij een nogal beknopt meisje vonden.
Want vorige week, toen ik in de schoolkantine was, hoorde ik jullie dat zeggen. Jullie zeiden ook wel meer dingen, maar die deden toch zo zeer dat ik ze gelijk weer vergat en wegvaagde.
Jullie vinden mij wijs, dat is wat ik denk.

Ik weet veel omdat ik leer, ik leer veel omdat ik veel vraag, ik vraag veel omdat ik wil weten waarom.
Het waarom is de essentie van alles.

Ik vind jullie echt heel naar, ik ben zelfs een beetje bang van jullie. Vandaag gingen jullie een beetje op mij lopen vitten. Mijn maquette was niet een van de mooiste, -een kwestie van smaak hooguit- maar het was moderne architectuur. Dat las ik namelijk in dat ene boek van Bijvoet en Duiker.

'Wie?'

[Astuanax]

In een vuurrode waas kijk ik hoe jouw lippen zich krullen en een paar woorden vormen. Ze krullen zich nog verder en trekken kloofjes in je gezicht. Je buigt je voorover en drukt hen op een ander paar. De vuurrode waas wordt bloedrood terwijl mijn hart zich ongenadig in stukken scheurt, bloed uitbraakt dat zich als tranen op mijn gezicht vormt.
Wat een destructief genoegen voel ik toch door jou te blijven fixeren en mijn hart zo aan meer en meer vlijmscherpe messen prijs te geven. Stilletjes hoop ik dat het zich niet meer herstellen zal, zodat het ook nooit meer aan stukken gereten kan worden.
Bloed, mijn hart, en maak het gevoelloos voor jouw lippen.

Wel een dramatisch einde

[Ruby Blue]

Astuanax schreef op 07-09-2005 @ 17:32 :
In een vuurrode waas kijk ik hoe jouw lippen zich krullen en een paar woorden vormen. Ze krullen zich nog verder en trekken kloofjes in je gezicht. Je buigt je voorover en drukt hen op een ander paar. De vuurrode waas wordt bloedrood terwijl mijn hart zich ongenadig in stukken scheurt, bloed uitbraakt dat zich als tranen op mijn gezicht vormt.
Wat een destructief genoegen voel ik toch door jou te blijven fixeren en mijn hart zo aan meer en meer vlijmscherpe messen prijs te geven. Stilletjes hoop ik dat het zich niet meer herstellen zal, zodat het ook nooit meer aan stukken gereten kan worden.
Bloed, mijn hart, en maak het gevoelloos voor jouw lippen.

Wel een dramatisch einde

Ik heb hem ergens eerder gelezen, het is een mooi stukje, alleen die zin, die je naar mijn smaak iets te dramatisch gemaakt heb vind ik er niet mooi bij passen.

(Wat een destructief genoegen voel ik toch door jou te blijven fixeren en mijn hart zo aan meer en meer vlijmscherpe messen prijs te geven. )

Je schrijft met passie, heel mooi.

[Astuanax]

P33N schreef op 07-09-2005 @ 17:36 :
Ik heb hem ergens eerder gelezen, het is een mooi stukje, alleen die zin, die je naar mijn smaak iets te dramatisch gemaakt heb vind ik er niet mooi bij passen.

(Wat een destructief genoegen voel ik toch door jou te blijven fixeren en mijn hart zo aan meer en meer vlijmscherpe messen prijs te geven. )

Je schrijft met passie, heel mooi.

dank u wel, edele freule

Allereerst, de strekking is autobiografisch, maar de uitdrukkingen zijn ongelukkig. Ik verveel me en zit ergens in mijn leven dat ik bijna nergens het nut van inzie, en maar weinig dingen waardeer, van houd, enzovoorts Toch zal ik maar eens op je stuk in gaan, kun je lachen.

Daaaan schreef op 07-09-2005 @ 11:20 :
@Grimm: het lijkt me verschrikkelijk te moeten leven zoals jij, met je superieure gedachten.

Superieure gedachten? Waar waar waar? Quotes willen we zien! Het is misschien waar dat mijn leven verschrikkelijk is, maar dat hoeft niet te komen door de buitenwereld. Misschien ligt het wel gewoon aan mjn hersens die de signalen niet goed doorgeven, of dat ik een tekort heb aan een vrolijkheidshormoon. Who knows. Ze hebben er in ieder geval pillen voor .


Hoe kom je erbij alles al te weten? Heb jij een enorm bord voor je kop?

Waar zeg ik dat ik alles weet? Ik denk dat je me nu woorden in mijn mond legt, die niet van mij zijn. Hoe dan ook, nee, ik weet niet alles en ik wil ook niet alles weten. Maar ik weet wel veel, hoe dan ook, niet genoeg. De vraag is vooral, wat wil ik nog weten en heeft dat nut om te weten. Een stukje bewust met je leven bezig zijn.
Een bord voor mijn kop? Vast en zeker, maar daar heeft iedereen, ook jij, last van. Dat zijn de dingen die in onze cultuur als fout gezien worden, onze taboes en dergelijke. Net als dat de Moslims geen varkensvlees eten omdat het taboe is, is nazisisme bij ons een taboe. Evenals incest, met je linkerhand je kont afvegen, en (kinder-)porno op je computer hebben terwijl je een 'representatieve' functie hebt. Dat zijn erg dikke borden, zodra jij daar doorheen bent, en dat gaat jou niet lukken simpelweg omdat jij mens bent, praten we er nog een keer over .

Hoe kun je nu denken dat de wereld plat is?

Dat was dus beeldspraak, maar ik vind de mensen plat, vaak zonder al teveel diepgang en met duidelijke patronen. Ik ben een persoon die uitdagingen zoekt, en in combinatie met enkele mentale aandoeningen kan dat af en toe wel tot verveling leiden. Nogmaals, ik weet echt niet alles, maar als ik zo rondkijk, weet ik wel meer dan genoeg.

Er bestaat niets ingewikkelders.

Kwantummechanica!

Je kunt je hele leven spenderen aan het ontcijferen van het hoe en waarom. Je zal niet de eerste zijn.

Ik ben al bezig, en inderdaad, dat is niet makkelijk. Maar dan bedenk ik me ook, wat is het nut van het ontcijferen van het hoe en waarom. Zelfs als ik er achter zou komen, dan denk ik niet dat de massa mij zou begrijpen. Maar ik kom er waarschijnlijk ook niet achter, want mensen zijn niet gebouwd om zulke complexe dingen te verzinnen. Natuurlijk ben ik niet de eerste. Er zijn meer mensen die nadenken.

En waarom kun je niet gelukkig zijn met wat je hebt?

Dat ben ik wel, hoor, zolang ik niet teveel denk. Zodra ik eenmaal aan het denken sla, en vervolgens ook slechtgemutst ben, krijg je hele depressieve denkbeelden op je bord. Ik ben een gelukkig persoon voor zover dat voor een mens mogelijk is. Maar zodra de koning alles op Aarde in zijn bezit heeft, kijkt hij lonkend naar de sterren. Ik heb alles wat ik wil, nu denk ik na over de zin van het leven, waarom en hoe en waarom niet etcetera. Daar word je ook heel ongelukkig van, dus ik doe het niet teveel.

Pas als je kunt genieten van de allerkleinste dingen, dan breng je pas diepgang in je leven. Hoe afschuwelijk cliche 't ook klinkt.

Dat is waar, maar dat houden mensen vaak niet echt vol. Permanent gelukkig zijn, nee, dat lukt niemand. Iedereen heeft gewoon een tijd dat ze moeten zeiken over vanalles en nog wat, zo ook ik. Ik zeik over mijn medemensen en de nutteloosheid van het leven. Anderen klagen over het weer. Laten we vooral ons eigen ding doen.

Als jij denkt nu al zo ongelukkig te zijn dan kijk maar eens hoe het nog veel erger kan. Er kan zo verschrikkelijk veel fout gaan.

Ieder voordeel heeft zijn nadeel, en dat ook andersom. Alles wat jou niet doodt, maakt je sterker. Er kan veel fout gaan, maar van je fouten leer je en je wordt er uiteindelijk een beter mens van. Ik ben niet ongelukkig, zoals ik al eerder zei. Maar ik denk ook niet dat het verder fout kan gaan

Dat het leven doelloos is heb je gelijk in, of niet. Wat maakt het uit? Je bent hier, punt. Het is aan jou wat je ervan maakt.

Ook dat is waar, je bent er dus je moet er maar het beste van maken. Maar ik houd gewoon niet van de gedachte dat ik hier ben om iets te maken van een sterfelijk leven van op zijn best tachtig jaren lang. Dat voelt gewoon kort en machteloos. Natuurlijk zou ik veel liever onsterfelijk zijn, vleugels hebben, een wit gewaad dragen, lange blonde haren hebben en een mooie gouden ring boven mijn hoofd hebben. Maar dat zit er niet in zolang ik leef. Ik leef omdat de dood nog onzeker is. Het liefst zou ik een engel wezen. God's wegen schijnen ondoorgrondelijk te zijn, dus who knows .

Dat burgelijk beeld van afstuderen huisje, boompje beestje is zo'n afgestompt cliche. Je kan stoppen met school, emigreren, jaren over de wereld trekken, nieuwe mensen leren kennen, andere culturen, andere studie.

Hoewel dat burgerlijk beeld van het verloop van het leven al oneindig cliché is, blijkt het voor veel mensen toch de werkelijkheid te worden. Hoeveel van de kinderen die zei piloot/brandweerman/superheld te worden, is dat ook uiteindelijk geworden? Vooral dat laatste heeft, geloof ik, nog niemand gedaan. Zou het reizen echt zo bevrijdend zijn ja? Ik denk dat je hetzelfde blijft houden. Sommige landen liggen maatschappelijk wat achter, hebben - voor mij - achterlijke denkbeelden of er is daar geen goede levensstandaard te vinden. Is het bevrijdend of anders om daar te leven? Er zijn nog steeds problemen, even veel en even groot als hier. Ze verschillen alleen van aard. Daar hebben ze honger, hier eten de mensen zich zo vol dat ze eraan sterven. Daar is weinig keuze in voedsel, hier worden mensen gek van de overweldigende keuze

Vrijer dan dat je nu bent,wordt je niet.
Daar weet jij niks van.

En ga maar es bij jezelf na hoe egoistisch je denkt als je denkt dat je 't nu slecht hebt. Ruim 95% van de wereld zou 'n leven geven voor jouw positie.
Moet ik hiervoor op Vraag en Aanbod of op Contact Gezocht zijn?

Ik begrijp dat dit stuk aanvallend klinkt, en misschien vind je me wel net zo plat als iedereen.

Je neemt in ieder geval de moeite een vrij lange reactie te typen. Dat geeft al meer diepgang dan 'ohw jij kankerlijer laat je nakijken ofzow!!!!¡¡¡¡111'

Maar ik probeer je te overtuigen dat het zo ontzettend belangrijk is te beseffen dat je zo'n unieke positie hebt en dat je de kans niet moet laten liggen om die uit te buiten.

Ik vind uitbuiten een foute woordkeuze, maar ik begrijp de strekking, maar ik denk dat het een de ander niet uitsluit, wat dit betreft. Als jij vindt van wel, dan kost het je wel iets meer moeite dan die post om me daarvan te overtuigen.

Of je moet een stofje in je hersenen niet aanmaken waardoor deze gedachten je niet kunnen overtuigen. En anders, succes.

Ja, je gedachten hebben me op dit moment niet overtuigd, maar dat is alleen omdat ik wakker ben en zin heb in discussie. Er zit zeker waarheid in je beweringen, maar er zijn ook dingen waar ik het niet met je eens ben. Dat kun je laten rusten, wat ook de snelste oplossing is, maar je kunt ook de discussie voortzetten. Daar word ik vrolijker van.

Kus!

Grimm

Astuanax schreef op 07-09-2005 @ 17:30 :
Leuk dat je het zei, maar volgens mij bedoelde hij het niet zo autobiografisch. Anders geef ik je wel groot gelijk!

Bring it on.

[Ruby Blue]

Astuanax schreef op 07-09-2005 @ 19:14 :
dank u wel, edele freule

je weet dat ik brand van verlangen

Grimm schreef op 07-09-2005 @ 20:00 :
Allereerst, de strekking is autobiografisch, maar de uitdrukkingen zijn ongelukkig. Ik verveel me en zit ergens in mijn leven dat ik bijna nergens het nut van inzie, en maar weinig dingen waardeer, van houd, enzovoorts
Grimm

Pubertijd, oh, die heerlijke pubertijd, !