Dit was ooit mijn eerste gedicht dat ik schreef. Dat is alweer heel lang geleden (was ongeveer 10/11), maar vind hem persoonlijk nog erg kloppen.
Misschien zittie niet zo goed in elkaar enzo, maar wat verwacht je van iemand van 10/11
Soms,even helemaal alleen,
denk ik aan alle dingen die komen en gaan,
de tijd gaat zo snel en stopt nooit,
denkt iedereen daar weleens aan?
Soms, even helemaal alleen,
lig ik in het duister te turen,
ik pieker me suf en denk aan wat komt,
het leven dat zo kort lijkt te duren.
Soms, even helemaal alleen,
voel ik me leeg en ben ik stil,
even helemaal nergens aan denken,
dat is dan wat ik graag wil...