Een stil verdriet
Een stil verdriet
Dwaalt over mijn gezicht
Mijn gedachten nemen me mee
Naar verlaten oorden
In donkere hoekjes van mijn geest
Niemand die het ziet
Ben ik steeds teveel belicht
Want de tranenzee
En verkilde woorden
Voel ik nog het meest
Vermoeide liefde in het verschiet
Pijn van anderen om mij heen
Wil ik hen de warmte geven
En hen helpen met hun vragen
In dit harde gevecht
Een stil verdriet
Voor mij alleen
In dit veranderd leven
Kan ik het dragen
Want mijn reis is nu beslecht
__________________
Geniet, maar nooit met mate!
|