Het komt de laatste tijd veel te vaak voor dat familie/vrienden van mij een huisdier aanschaffen met het idee: Oh wat een leuk, lief, klein beestje, die willen we graag hebben voor onze zoon/dochter. Zonder na te denken hoe het dier verzorgd moet worden en of ze hier wel tijd voor hebben (ook in vakanties).
In het begin is een klein beestje heel erg leuk omdat het allemaal nieuw is, maar naarmate het beestje groter wordt en ze het verschonen/uitlaten nu wel een keer hebben gezien gaan ze twijfelen. Is dit wel wat ik wilde? Wordt het beestje niet te groot en eigenlijk zit er wel een vervelend luchtje aan (denk aan cavia of vachtgeur van hond) En uiteindelijk wordt het beestje zomaar weggedaan, hup naar de kinderboerderij of het asiel.
Hoe kun je het best hiermee omgaan? Het afraden heeft bij dit soort mensen meestal geen zin: als ze een huisdier willen nemen ze het ook... En het kan ze later vaak weinig schelen waar het belandt, als het maar uit huis is. Ik heb laatst twee cavia's moeten aannemen en wegbrengen hals over kop, omdat het baasje er ineens niet meer voor wilde zorgen. Ik ben het toekijken en steeds beestjes aannemen echt zat. Het kan toch ook wel anders?
|